All Chapters of คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Chapter 251 - Chapter 260

“ลูกน้อยอะไร?” หนีอวี่เถียนสอบถามอย่างอดทน“ยายผมไม่ให้ผมบอกคนอื่น...”ถึงฟู่ซืออวี่จะตกใจขวัญหนีดีฝ่อ ตอนนี้หลับตาลงยังเห็นท่าทางแม่ที่ทรมานมีเลือดเต็มตัวถ้าหินเวทมนตร์จะทำให้แม่กลายเป็นอย่างนั้น งั้นเขาก็ไม่เอาหินเวทมนตร์นั่นดีกว่า!“ครูเถียนเถียนครับ ทำยังไงดี?”ฟู่ซืออวี่กระวนกระวายใจแบบสุด ๆ “ดูเหมือนว่าผมจะทำร้ายแม่แล้ว เหมือนว่าผมจะทำผิดแล้ว...”“ซืออวี่ เธออย่าเพิ่งร้องไห้นะจ๊ะ เธอค่อย ๆ เล่า” หนีอวี่เถียนดึงกระดาษทิชชูมาสองสามแผ่น แล้วซับน้ำมูก น้ำตาให้เขาอย่างละเอียด“แม่มีลูกคนใหม่แล้ว แต่... แม่ไม่ให้พ่อรู้ครับ”หนีอวี่เถียนตกตะลึงพรึงเพริด “แต่... แม่เธอกำลังทำเรื่องหย่ากับพ่อเธอไม่ใช่เหรอ?”“แม่แค่โกรธพ่อก็เลยพูดว่าจะหย่า และพ่อผมจะไม่หย่ากับแม่ด้วย!”ฟู่ซืออวี่พูดอย่างมั่นใจเต็มประดา “เอาไว้แม่หายโกรธแล้ว แม่ก็จะกลับบ้าน ถึงตอนนั้นผมกับแม่ก็ยังได้อยู่ด้วยกัน!”หนีอวี่เถียนไม่เข้าใจสถานการณ์ของครอบครัวพวกเขาแต่หลังจากรู้ว่าแม่บังเกิดเกล้าของฟู่ซืออวี่คือคนอื่น หนีอวี่เถียนก็พอจะเดาออกได้ว่า ที่ฟู่ซือเหยียนกับเสิ่นชิงซูจะหย่ากันคงเกี่ยวข้องกับแม่บังเกิดเหล้าข

เวินจิ่งซีปลอบเธอ “หาไม่เจอก็ช่างเถอะ ถึงยังไงก็จากมาแล้ว ตอนนี้คุณทำใจให้สบายรอคลอดเถอะ เรื่องคลอดลูกสาวสองคนนี้ต่างหากถึงจะสำคัญที่สุด!”เสิ่นชิงซูหัวเราะเล็กน้อย “แล้วถ้าเป็นลูกชายหมดล่ะ?”เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว “อย่าพูดอะไรไม่เป็นมงคลได้ไหม!”เสิ่นชิงซูตลกเขา……สำนักงานทนายความเมืองเป่ยเส้าชิงเคาะประตูห้องทำงาน“เข้ามาได้”เส้าชิงผลักประตูเข้าไป พอปิดประตูก็เดินไปถึงตรงหน้าโต๊ะทำงานและวางกล่องโลหะใบหนึ่งลงบนโต๊ะ“คุณชายฟู่ หาของเจอแล้วครับ”ฟู่ซือเหยียนกวาดตามองกล่อง “จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”“ครับ ถึงลู่เสี่ยวหานจะตามตลอด แต่ดีที่หินก้อนนี้อยู่ใต้เตียง ตอนนั้นเจ้าหน้าที่ตรวจสอบไหวตัวทัน เก็บหินก้อนนี้ไว้ก่อนที่ลู่เสี่ยวหานจะเห็น”ฟู่ซือเหยียนเอื้อมมือจะหยิบกล่อง แต่เส้าชิงรีบเตือน “คุณชายฟู่ ของนี่แผ่รังสีรุนแรง คุณต้องระวังนะครับ”“ฉันรู้แล้ว”ฟู่ซือเหยียนเปิดกล่องออกหินพลังงานสีเทาเข้มทอแสงเย็นยะเยือกฟู่ซือเหยียนพิจารณาอย่างละเอียดแล้วปิดกล่องเมื่อเช้าเขากลับคฤหาสน์หนานซีถามฟู่ซืออวี่ด้วยตัวเองฟู่ซืออวี่ยังเด็กถูกหลินหลานอี๋เสี้ยมสอน ไม่รู้ว่าของสิ่งนี้นำภ

เจี่ยงเหวินจิ่นฟังคำพูดของภรรยาก็ยิ้มกว้างกว่าเดิมเวินจิ่งซีขยับไปตรงหน้าเจี่ยงเหวินจิ่น “อาจารย์ ตอนนี้อาจารย์อารมณ์ดีมากแล้วใช่ไหมครับ? งั้นผมไม่ต้องเขียนวิทยานิพนธ์แล้วใช่ไหม?”“ไม่” เจี่ยงเหวินจิ่นหุบยิ้มทันที กลับเข้าโหมดอาจารย์ผู้เคร่งขรึม “สามพัน ขาดหนึ่งตัวก็ไม่ได้”เวินจิ่งซี “...”……ถึงเสิ่นชิงซูจะอยู่ในภาวะรอคลอด แต่เธอก็ไม่ให้ตัวเองได้หยุดเลยสักนิดก่อนหน้านี้ทางเมืองซีค้นพบโบราณสถานใหม่ จากนั้นก็ขุดเจอวัตถุโบราณหลายชิ้นอย่างต่อเนื่องทีแรกเธออยากตามคณะไปเมืองซีด้วย แต่ตอนนี้เธอตั้งครรภ์อยู่ จึงไปไม่ได้เจี่ยงเหวินจิ่นกับทางกรมศิลปากรเคยพูดคุยกัน ถ้ามีวัตถุโบราณที่บูรณะยากก็ส่งมา เสิ่นชิงซูจะบูรณะเองระดับความหนักหน่วงในการทำงานที่เมืองซิงเบากว่าเมื่อก่อนมากเจี่ยงเหวินจิ่นควบคุมอย่างเข้มงวด เวลาทำงานของทุกสัปดาห์มีแค่สามวัน แต่ละวันไม่เกินแปดชั่วโมงแต่ในบ้าน ไป๋เจี้ยนเหวินจะศึกษาเมนูอาหารใหม่ ๆ ทุกวัน ให้แม่บ้านเปลี่ยนอาหารสำหรับคนท้องให้เสิ่นชิงซูคงเพราะงานไม่หนัก กอปรกับอารมณ์ดี เสิ่นชิงซูอยู่เมืองซิงหนึ่งเดือน วันนี้ตอนนี้ไป๋เจี้ยนเหวินไปตรวจครรภ์เป็นเพื

“อาจารย์ไป๋อาจจะเข้าใจผมผิดแล้ว”“เข้าใจผิด?” ไป๋เจี้ยนเหวินแค่นเสียงหัวเราะ “คุณชายฟู่อย่ามาบอกฉันตอนนี้นะว่าคุณมาง้ออาซูกลับไปฟู่ซือเหยียนได้ยินที่พูดก็เลิกคิ้วสีหมึก “เรายังไม่ได้หย่ากัน จะพูดว่าง้อได้ยังไงครับ?”“ไม่ได้หย่าแต่ก็แยกกันอยู่” ไป๋เจี้ยนเหวินข่มไฟโทสะ พยายามพูดกับเขาอย่างใจเย็น“คุณชายฟู่ ห้าปีที่ผ่านมาอาซูทุ่มเทกายใจกับเด็กคนนั้น ต่อให้เห็นแก่ที่เธอเลี้ยงลูกให้คุณห้าปี คุณปล่อยเธอไปเถอะ”“อาจารย์ไป๋ ที่มาครั้งนั้นแค่เพราะซืออวี่อยากเจอแม่เท่านั้น”ไป๋เจี้ยนเหวินได้ยินมานานว่าฟู่ซือเหยียนทุ่มเทความรักให้ฟู่ซืออวี่ลูกชายคนนี้มาก“เด็กนั่นมีแม่บังเกิดเกล้าของตัวเองไม่ใช่เหรอ?” ไป๋เจี้ยนเหวินถอนหายใจ “พวกคุณแยกทางกันแล้ว ตอนนี้อาซูไม่มีหน้าที่เลี้ยงลูกให้คุณอีก”“แม่แท้ ๆ ของซืออวี่ไม่เหมาะจะดูแลเขา”“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับอาซูด้วย?”ไป๋เจี้ยนเหวินหน้าตึง “คุณเห็นอาซูของเราเป็นพี่เลี้ยงใช่ไหม? เพราะลูกคุณต้องการแม่อย่างอาซู คุณก็เลยไม่ยอมหย่าสักที เพราะต้องการจะใช้สถานะภรรยามัดเธออย่างถูกต้อง ให้เธอกลับไปช่วยคุณเลี้ยงลูกต่อ ใช่ไหม?!”กับการไต่ถามด้วยความเดือดดาลข

การตอบสนองของหนีอวี่เถียนขัดข้องแล้วปริมาณข้อมูลนี้มากเกินไปถ้าการแต่งงานลับ ๆ ของเสิ่นชิงซูกับฟู่ซือเหยียนเป็นการแลกเปลี่ยนกันจริง ๆ งั้น...เด็กในท้องของเสิ่นชิงซูมันยังไงกัน?!ฟู่ซือเหยียนเหยียบเรือสองแคมเหรอ?!หนีอวี่เถียนบิดหัวแม่มือ “คุณเสิ่นดูแลซืออวี่ดีมาก”“ฉันยอมรับว่าคุณเสิ่นดูแลซืออวี่ดีมาก ฉันซึ้งใจเธอมากเลย กับเรื่องนี้ ยังไงฉันกับซือเหยียนกับผิดต่อคุณเสิ่น”โจวอวี๋ชูเงยหน้า ตาแดงน้ำตาคลอเบ้า “ครูเถียน ฉันว่าในเมื่อตอนนี้คุณรับผิดชอบดูแลซืออวี่ งั้นฉันก็จำเป็นต้องบอกเรื่องพวกนี้กับคุณให้ชัดเจน แต่เพื่อปกป้องฉันกับซืออวี่ ซือเหยียนก็เลยไม่เปิดเผยความสัมพันธ์แม่ลูกของเรา ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะช่วยฉันปิดเป็นความลับต่อนะคะ”หนีอวี่เถียนพยักหน้า รับประกันกับเธออย่างจริงจัง “คุณสบายใจได้เลยค่ะ เรื่องส่วนตัวของผู้ว่าจ้าง เราที่เป็นครูพี่เลี้ยงจะไม่แพร่งพรายออกไปเด็ดขาด!”“ขอบคุณค่ะ” โจวอวี๋ชูพูดพร้อมกับน้ำตาร่วงเผาะ “ความจริงฉันก็คิดหนักเหมือนกัน ถ้าสุดท้ายแล้วซืออวี่กับซือเหยียนเลือกคุณเสิ่น ฉันก็จะอวยพรพวกเขา ถึงยังไงถ้าเทียบกับฉันแล้ว คุณเสิ่นดูแลเด็กได้ดีกว่าจริง ๆ.