“ในเมื่อคุณไม่วางใจ” ฟู่ซือเหยียนมองเธอและพูดเสียงหนัก “งั้นเราก็แก้ข้อตกลงกันต่อหน้าเลย”“ต่อหน้า?” เสิ่นชิงซูถาม “ไปที่สำนักงานทนายของคุณเหรอคะ?”“กลับคฤหาสน์หนานซี” ฟู่ซือเหยียนพูด แล้วหาทะเบียนสมรสอีกใบด้วย ผมหาไม่เจอ”เสิ่นชิงซูไม่อยากกลับคฤหาสน์หนานซีอีก “ทะเบียนสมรสก็อยู่ในตู้หัวเตียงนั่นแหละค่ะ”“ผมหาแล้ว มันไม่มี”“ทั้งที่ฉันเก็บเอาไว้ที่ตู้หัวเตียง” เสิ่นชิงซูพูดเน้นย้ำ“ไม่มีจริง ๆ” ฟู่ซือเหยียนเลิกคิ้ว “คุณคิดว่าผมกำลังหลอกคุณเหรอ?”เสิ่นชิงซูพูดไม่ออกเธอคิดว่าฟู่ซือเหยียนไม่ถึงขั้นเอาเรื่องนี้มาหลอกเธอเขาไม่มีเหตุผลจะทำอย่างนี้เธอเม้มริมฝีปากพลางถอนหายใจ “งั้นก็ไปเถอะค่ะ”ฟู่ซือเหยียนเปิดประตูข้างคนขับให้เธอเสิ่นชิงซูกวาดตามองเห็นบทละครตรงที่นั่งข้างคนขับไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นของโจวอวี๋ชูเธอเม้มริมฝีปากแล้วเปิดประตูข้างหลัง ก่อนจะก้มขึ้นรถฟู่ซือเหยียนเงียบไปชั่วขณะ ปิดประตูแล้วอ้อมไปทางคนขับรถเมย์บัคเคลื่อนออกไปตรงจุดไม่ไกลมีรถตู้แอบตามมา……ยี่สิบนาทีให้หลัง รถเมย์บัคเข้าลานบ้านคฤหาสน์หนานซีเสิ่นชิงซูเปิดประตูลงจากรถทั้งสองคนเดินเข้าบ้านตาม
Read more