เมื่อถึงโรงพยาบาล เสิ่นชิงซูเพิ่งเดินเข้าลิฟต์ก็มีเสียงฝีเท้าตามมาอยู่ข้างหลังเสิ่นชิงซูเห็นฟู่ซือเหยียนจากเงาสะท้อนของผนังลิฟต์เธอเม้มริมฝีปากและเมินเขาฟู่ซือเหยียนเดินเข้ามากวาดตามองเธอทีหนึ่ง จากนั้นก็เดินไปยืนอยู่ข้างหลังเธอข้างหลังมีคนเดินเข้ามาอีกหกเจ็ดคน ในลิฟต์จึงอยู่ในสภาพแออัดทันทีป้าคนข้างหน้าค่อนข้างอ้วน จึงเบียดเสิ่นชิงซูให้จำเป็นต้องถอยหลังไปสองสามเก้าหลังแนบกับแผ่นอกกว้างของผู้ชายอย่างเหมือนจะชิดแต่ก็ห่างฟู่ซือเหยียนสูงกว่าเธอคืบหนึ่งเต็ม ๆ เธอได้กลิ่นคุ้นเคยราง ๆ เป็นกลิ่นมินต์จาง ๆในหัวปรากฏภาพจำนวนหนึ่งนึกถึงห้าปีที่ผ่านมา เธอเคยผูกเนกไทให้สามีที่กำลังจะออกไปทำงานเหมือนภรรยาทั่วไปและเขาก็เคยเหมือนสามีทั่วไป ที่ก่อนจากไปจะโอบเอวเธอแล้วโน้มตัวจุมพิตเบา ๆ....ตอนนี้พอนึกดูแล้วก็ช่างเป็นตลกร้ายสิ้นดี!เสิ่นชิงซูสลัดความคิด พยายามเมินคนที่อยู่ข้างหลังตัวเองอย่างหนักลิฟต์ถึงชั้นที่เจียงเยว่หลานพักแล้ว เมื่อประตูทั้งสองบานเปิดออก เสิ่นชิงซูก็เข้าไปอย่างรวดเร็วครั้งนี้ฟู่ซือเหยียนไม่ได้ตามไป แค่ยืนมองเงาหลังของเธออยู่ที่เดิมเขาไม่หันกลับมาอีก เงาหล
Baca selengkapnya
Masuk
