Semua Bab คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Bab 381 - Bab 390

......บ้านอวิ๋นกุย ห้องทำงานชั้นสองเสิ่นชิงซูกำลังวาดภาพประกอบแอนิเมชันอยู่โทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะสั่นขึ้นมาเป็นสายเรียกเข้าจากหนีอวี่เถียนเธอวางปากกาวาดภาพลง แล้วรับสาย“คุณนาย ขอโทษที่ดึกป่านนี้แล้วยังมารบกวนคุณอีกนะคะ”ในโทรศัพท์มีเสียงอ่อนหวานของหนีอวี่เถียนแว่วดังขึ้นมา“มีธุระอะไรเหรอคะ?”“ฉันคิดไปคิดมา ยังไงก็คิดว่าบอกเรื่องนี้กับคุณหน่อยจะดีกว่า”“คุณว่ามาเลยค่ะ”“คืออย่างนี้ค่ะ ตอนบ่ายคุณโจวไปรับซืออวี่ตอนเลิกเรียน แต่ซืออวี่โกหกเหล่าเฉิน คุณฟู่กลับมาได้ยินว่าคุณโจวรับซืออวี่ไป ก็โกรธมาก ตอนนี้เหมือนจะไปรับซืออวี่แล้วค่ะ”เสิ่นชิงซูได้ยินดังนั้น ก็กระตุกรอยยิ้มมุมปากชืด ๆ“ครูหนี” น้ำเสียงเธอเย็นเยียบ “คุณไม่จำเป็นต้องบอกเรื่องพรรค์นี้กับฉันหรอกค่ะ”“แต่ว่า คุณคือนายหญิงของบ้านหลังนี้นะคะ!”น้ำเสียงของหนีอวี่เถียนไร้เดียงสา “ฉันคิดว่าคุณโจวจะหลอกใช้ซืออวี่มาตื๊อคุณฟู่ คุณคือคุณนายฟู่ ฉันกลัวว่าคุณโจวจะทำลายครอบครัวของคุณ ฉันในฐานะคนรับใช้ ถ้าฉันไม่เตือนคุณ ในใจฉันคงรู้สึกผิด”สมแล้วที่เป็นครูพี่เลี้ยงระดับสูง น้ำเสียงหวาน ๆ เหมาะกับการโน้มน้าวคนจริง ๆ“ไม่ช

ดังนั้นตอนที่เขาเห็นเสิ่นชิงซูพาเสี่ยวอันหนิงกลับมา อันที่จริงในใจเขาไม่ได้ประหลาดใจมากนัก แต่แน่นอนว่าก็ยังรู้สึกถูกทอดทิ้งเล็กน้อยเนื่องจากเสิ่นชิงซูรักแค่เสี่ยวอันหนิง ส่วนเขากลับไม่ชายตามองเลยด้วยซ้ำเขาคิดว่าความเย็นชาที่เสิ่นชิงซูมีต่อเขา เป็นเพราะเธอมีลูกของตัวเอง เลยไม่ต้องการลูกชายอย่างเขาอีกแล้วทว่า คำพูดที่พ่อเพิ่งพูดออกมาตอนนี้หมายความว่ายังไง?ซืออวี่ถามขึ้นว่า “แม่ชิงซูมีเสี่ยวอันหนิงแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”ฟู่ซือเหยียนมองเขา “ตอนนั้นเขาตั้งท้องลูกสองคน คลอดยากตายไปหนึ่งคน ฟู่ซืออวี่ ความจริงลูกควรมีน้องชายอีกหนึ่งคน แต่ถูกเขาทำให้ตายไปแล้ว”ฟู่ซืออวี่ตกตะลึง ก่อนจะหันหน้ามองไปโจวอวี๋ชูโจวอวี๋ชูส่ายหน้า ร้องไห้จนพูดไม่ออก “ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้นนะ ซืออวี่ ลูกต้องเชื่อแม่นะ แม่ไม่ได้ทำร้ายเสิ่นชิงซูจริง ๆ การตายของน้องชายลูกเป็นอุบัติเหตุ...”ฟู่ซืออวี่ขมวดคิ้วมองโจวอวี๋ชูในช่วงเวลาสั้น ๆ ถึงกับไม่รู้ว่าควรจะเชื่อใครดี“ฟู่ซืออวี่ พ่อเคยบอกลูกแล้วว่า ลูกกับโจวอวี๋ชูไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันอีก”เดิมทีฟู่ซือเหยียนไม่ได้อยากให้ฟู่ซืออวี่รู้เรื่องพวกนี้ ไม่อยากให้เ

“ใช่แล้ว”“พ่อบอกว่าเขาทำให้น้องชายตายอีกด้วย...ไม่มีน้องชายแล้ว พ่อคงเสียใจมาก”พอฟู่ซืออวี่นึกถึงท่าทีเกรี้ยวกราดของฟู่ซือเหยียน ที่คฤหาสน์เหยาเยว่เมื่อตอนค่ำ ตอนนี้เขาก็ยังหวาดผวาอยู่“ผมเป็นลูกของแม่ ตอนนี้พ่อเกลียดแม่ผมขนาดนั้น อีกไม่นานพ่อก็จะไม่ชอบผมไปด้วยใช่ไหมครับ...”นัยน์ตาอาลมอนด์ของหนีอวี่เถียนเปล่งประกายเล็กน้อยเธอฉีกยิ้มพลางลูบกลางหัวของฟู่ซืออวี่ “เด็กโง่ เธอคิดกับพ่อเธอแบบนี้ได้ยังไง ตั้งแต่เล็กจนโต เธอคิดดูสิ พ่อเธอเคยพูดแรง ๆ กับเธอสักคำไหม?”ฟู่ซืออวี่นึกย้อนดูดี ๆ จากนั้นเขาก็ส่ายหน้า “นอกจากคืนนี้ พ่อไม่เคยดุผมเลย เขาดีกับผมมาก”“งั้นเธอลองคิดดูดี ๆ อีกทีสิ ทำไมพ่อเธอถึงดุเธอ?”ฟู่ซืออวี่อึ้งไปเขามองหนีอวี่เถียนหนีอวี่เถียนจ้องตาเขา แล้วพูดอย่างอ่อนโยน “เป็นเพราะเธอไปหาแม่เธอลับหลังเขา แล้วเธอยังโกหกอีก”ฟู่ซืออวี่ก้มหน้า พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอู้อี้ “แต่ว่า ตอนนี้แม่ชิงซูไม่ต้องการผมแล้ว ผมก็แค่ไม่อยากให้ตัวเองกลายเป็นเด็กที่ไม่มีแม่”“ครูรู้ว่าเธอโหยหาความรักของแม่มาก ครูเองก็ได้ยินมาว่า ห้าปีนั้นที่แม่ชิงซูเลี้ยงดูเธอ เขาทุ่มเทสุดความสามารถ เขาสั่งส

“ฉันรู้แล้ว” โจวอวี๋ชูถอนหายใจ แล้วพูดขึ้นว่า “งั้นคุณช่วยซื้อยาแก้ปวดให้ฉันหน่อย ฉันปวดหัวจนทรมานไปหมดแล้วจริง ๆ การถ่ายทำข้างหลัง สภาพอาจจะไม่ค่อยดีนัก คุณช่วยบอกทีมงานรายการให้ฉันด้วยแล้วกัน”หยางเหิงฉีกยิ้มและตอบกลับ “เรื่องนี้ไม่มีปัญหา ฉันจะให้ผู้ช่วยไปซื้อยาเดี๋ยวนี้ ตอนค่ำฉันจะไปบอกผู้กำกับเหยา ให้ทางทีมงานรายการดูแลเธอมากขึ้นหน่อย...”......สี่ทุ่ม จักจั่นร้องอื้ออึง จันทร์กระจ่างลอยสูงบนผืนฟ้าการถ่ายทำวันแรก ทีมงานรายการจัดสถานที่ตั้งแคมในลาน เตรียมอาหารเลิศรสของพื้นที่ไว้ส่วนหนึ่ง ให้แขกรับเชิญทุกคนกินอาหารชมจันทร์แขกรับเชิญทุกคนต่างมาเข้าร่วม เมื่อผู้กำกับเชิญอีกครั้ง ก็ไม่ดีที่โจวอวี๋ชูจะปฏิเสธอีกในลาน ไฟส่องพื้นสะท้อนวงแสงสีเหลืองส้มออกมาบนพื้นหญ้า เหล่าแขกรับเชิญแต่ละคนนั่งล้อมวงโต๊ะตั้งแคมกันเป็นวงกลมทางขวาของเสิ่นชิงซูเป็นเจียงหมี่รั่ว ทางซ้ายคือจิ้นเชวี่ยจิ้นเชวี่ยเพิ่งมาถึงเมื่อตอนฟ้ามืดแล้วเสิ่นชิงซูเห็นจิ้นเชวี่ยก็อึ้งไปเช่นกัน พอถามถึงได้รู้ว่า เขาคือคนที่ทีมงานรายงานเชิญมาเป็นพิเศษคุณมู่อาจารย์ของจิ้นเชวี่ยเองก็เป็นผู้ที่ชื่นชอบในเพลงพื้นบ้านหนา

จ้าวหยางอี้ “อ้อ เสิ่นฉู่ซีน่ะเหรอ! ผมรู้จัก รายการนั่นออกอากาศสามอาทิตย์แล้ว เพลงที่ใช้เข้าแข่งขันในแต่ละอาทิตย์ของเธอเจ๋งทุกเพลงเลย!”“ผมรู้จักเสิ่นฉู่ซี มีคนบอกว่าเธอเป็นแชมป์ของซีซันนี้!”“ที่สำคัญก็คือเพลงที่เธอใช้เข้าประกวดพวกนั้นเป็นเพลงต้นฉบับ มีสไตล์เฉพาะตัวที่แข็งแกร่งมาก สไตล์ทำนองก็ผสานกับองค์ประกอบของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม หาได้ยากสุด ๆ!”เจียงหมี่รั่วพยักหน้า “ใช่แล้วค่ะ อันที่จริงทักษะการร้องเพลงของเธอธรรมดามาก แต่เพลงที่ใช้ประกวดยอดเยี่ยมมากจริง ๆ แล้วก็เฟซบุ๊กส่วนตัวของเธอเคยตอบกลับแล้วว่า คุณโจวเป็นคนแต่งทำนองเพลงพวกนั้น!”ในทันใดนั้น ทั้งลานก็ฮือฮาขึ้นมาสายตาของทุกคนพลันหันไปมองโจวอวี๋ชูมือที่ถือแก้วน้ำของโจวอวี๋ชูกำเข้าหากันแน่นในทันทีกลัวอะไรก็ได้อย่างนั้นจริง ๆ!แต่ว่า บนใบหน้าของเธอยังคงสุขุม “คุณเจียงชมเกินไปแล้ว เสิ่นฉู่ซีเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ความฝันของเธอคืออยากเป็นนักร้องหญิงชื่อดัง ฉันก็แค่ช่วยเธอนิดหน่อยเท่านั้น เพลงพวกนั้นเป็นเพลงที่ฉันเขียนขึ้นมาเองมั่ว ๆ ตอนที่ว่างน่ะค่ะ”“คุณโจวเลิกถ่อมตัวได้แล้ว!” เจียงหมี่รั่วฉีกยิ้มพูดต่อว่า “เพลงพวก