Semua Bab คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Bab 361 - Bab 370

สวมเขา?เสิ่นชิงซูหัวเราะเยาะ “ฟู่ซือเหยียน คุณไม่มีศีลธรรมเอง เลยมองว่าใคร ๆ ก็สกปรกไปหมดสินะ?”“หรือว่าผมพูดผิดตรงไหน?”ฟู่ซือเหยียนก้าวเข้ามาใกล้เธอด้านหลังของเสิ่นชิงซูคือห้องน้ำ เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว กดเสียงเตือน “หยุดอยู่ตรงนั้น”“ทำไม?” ใบหน้าของฟู่ซือเหยียนมืดครึ้ม “กับจิ้นเชวี่ยและเวินจิ่งซีสนิทสนมได้ แต่กับผม กลับหลีกเลี่ยงเหมือนอสรพิษงั้นเหรอ?”เสิ่นชิงซูขมวดคิ้วจ้องมองเขา กลัวว่าจะปลุกลูกสาวให้ตื่น จึงกดเสียงต่ำพูดอย่างโกรธเคือง “คุณมันบ้า ฉันคุยกับคุณไม่รู้เรื่อง ออกไป!”ฟู่ซือเหยียนจะยอมได้อย่างไร?มือใหญ่ของชายหนุ่มคว้าข้อมือของเธอไว้แน่น แล้วลากเธอเข้าไปในห้องน้ำ!“ฟู่ซือเหยียน...”พร้อมกับเสียงร้องแผ่วเบาของผู้หญิง ประตูห้องน้ำก็ถูกปิดลง!เสิ่นชิงซูถูกชายหนุ่มดันจนชิดผนังห้องน้ำเขาบีบคางของเธอ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา“เสิ่นชิงซู ตอนนี้คุณยังเป็นคุณนายฟู่อยู่ คุณจำสถานะของตัวเองให้ดี!”ความเจ็บปวดแล่นแปลบขึ้นมาที่คาง เสิ่นชิงซูยกมือขึ้นผลักเขา ตะโกนอย่างสุดจะทน “ฟู่ซือเหยียน ปล่อยฉันนะ!”“ทำไม” ฟู่ซือเหยียนโน้มตัวเข้าไปใกล้ ปลายจมูกของทั้งสองห

“เฮ้อ พอพูดถึงเรื่องนี้แล้วผมก็เบื่อ”กู้จิ้นเชินถอนหายใจ “พ่อผมเสแสร้งเก่งเกินไป ส่วนแม่ผมก็ใจไม่แข็งพอ...”“หมายความว่าคุณน้าให้อภัยอากู้แล้วเหรอ?” โจวอวี๋ชูทำเสียงประหลาดใจ “แต่ว่า อากู้จะเปลี่ยนนิสัยได้จริง ๆ เหรอ?”“จะเปลี่ยนได้ยังไงล่ะ! ผมเป็นผู้ชายทำไมจะไม่รู้ พี่เสี่ยวชู ผมไม่เข้าใจแม่ผมเลยจริง ๆ! พวกเราสามพี่น้องก็สนับสนุนให้เธอหย่า ทำไมเธอยังต้องรั้งพ่อผมไว้อีกนะ? พ่อผมไม่มีทางเปลี่ยนนิสัยได้หรอก ผู้ชายที่นอกใจไปแล้วไม่มีวันเปลี่ยนนิสัยได้!” “ขอโทษนะเสี่ยวเชิน ทั้งหมดเป็นเพราะแม่ของฉัน...”น้ำเสียงของโจวอวี๋ชูเจือไปด้วยความรู้สึกผิด “ถ้าตอนนั้นแม่ฉันไม่ไปยุ่งกับอากู้ บางทีอากู้อาจจะไม่ได้นอกใจเลยก็ได้...”“เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ” กู้จิ้นเชินถอนหายใจ “แม่ผมเองนั่นแหละที่มองพ่อไม่ออก ยังจะจัดงานเลี้ยงอะไรอีก ทั้งที่อายุก็ปูนนี้แล้ว ยังมัวแต่คลั่งรักอยู่ได้!”“อาเชิน ฉันคิดไปคิดมาแล้ว ก็ยังรู้สึกว่าควรจะบอกนายดีกว่า”พอได้ยินแบบนั้น กู้จิ้นเชินก็สังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาทันที “หรือว่าพ่อผมไปหาหลินหลานอี๋อีกแล้ว?”“ฉันพยายามเกลี้ยกล่อมเธอสุดความสามารถแล้ว แต่เมื่อกี

แต่หลินหลานอี๋จะปล่อยโจวอวี๋ชูไปได้อย่างไร?ตอนนี้คนเดียวที่เธอพอจะพึ่งพาได้ ก็มีเพียงโจวอวี๋ชูเท่านั้น!หลินหลานอี๋ไปหาโจวอวี๋ชูที่คฤหาสน์เหยาเยว่ แต่กลับถูกขวางไว้ที่หน้าประตูไม่ให้เข้าไปเมื่อจนปัญญา เธอจึงทำได้แค่ไปที่กองถ่ายแต่ระหว่างทาง หลินหลานอี๋ก็เป็นลมล้มลงคนขับรถผู้ใจดียังคงพาเธอส่งกลับโรงพยาบาลเมื่อฟื้นขึ้นมาในโรงพยาบาล พยาบาลบอกเธอว่ามีคนจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้เธอแล้วหลินหลานอี๋ถาม “ใครเป็นคนช่วยฉันไว้คะ?”“ไม่ทราบค่ะ แต่คนคนนั้นทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้เบอร์หนึ่ง”หลินหลานอี๋มองเบอร์โทรศัพท์นั้น ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ตัดสินใจโทรออกไปเมื่อมีคนรับสาย หลินหลานอี๋ก็ถามว่า “คุณคือใคร?”“คุณหลินไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันคือใคร” เสียงที่ดัดแปลงด้วยอิเล็กทรอนิกส์ดังออกมาจากโทรศัพท์ แยกไม่ออกว่าเป็นเสียงผู้หญิงหรือผู้ชาย “ฉันติดต่อคุณมา ก็เพราะว่าคุณมีของที่ฉันต้องการ”หลินหลานอี๋แค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “ตอนนี้ฉันถูกคนรุมประณามไปทั่ว แถมยังเป็นมะเร็งใกล้จะตายอยู่แล้ว ฉันจะมีอะไรให้คุณมาใช้ประโยชน์ได้อีก?”“มีเรื่องหนึ่ง ที่ต้องเป็นคุณเท่านั้นถึงจะทำได้”หลินหลานอี๋ขมวด

เมื่อเห็นฟู่ซือเหยียน ไป๋เจี้ยนเหวินก็รู้สึกว่าสตรอว์เบอร์รีในปากไม่อร่อยขึ้นมาทันที!“เขามาทำไมอีกล่ะเนี่ย?”เสิ่นชิงซูก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเวินจิ่งซียืนขึ้น “คุณฟู่ ดึกดื่นป่านนี้ยังมาถึงบ้านโดยไม่ได้นัดล่วงหน้า มันน่ารังเกียจไปหน่อยนะ!”ฟู่ซือเหยียนเหลือบมองเวินจิ่งซีแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองไป๋เจี้ยนเหวินแล้วพยักหน้าเบา ๆไป๋เจี้ยนเหวินแสดงสีหน้าไม่พอใจ ไม่อยากจะสนใจเขาเลยแต่ท่าทีของไป๋เจี้ยนเหวินก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อฟู่ซือเหยียน เขามองไปที่เสิ่นชิงซูเสิ่นชิงซูขมวดคิ้วเล็กน้อย มองเขาด้วยสายตาเย็นชาบรรยากาศช่างน่าอึดอัดอย่างยิ่งฟู่ซือเหยียนคนนี้มีความสามารถพิเศษอยู่อย่างหนึ่ง คือไม่ว่าจะเผชิญกับสถานการณ์ใด เขาก็สามารถทำตัวสงบนิ่ง ไม่แสดงสีหน้าหรือท่าทีใด ๆ ออกมาได้เสมอแต่ถึงอย่างไรไป๋เจี้ยนเหวินก็เป็นผู้ใหญ่ เขารู้ดีว่าการที่ฟู่ซือเหยียนมาดึกขนาดนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่เธอพูดเสียงเรียบเฉย “ที่คุณฟู่มารบกวนดึกขนาดนี้ มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าคะ?”ฟู่ซือเหยียนตอบกลับเสียงเรียบเฉย “ผมมารับภรรยากับลูกสาวกลับบ้านครับ”“เสี่ยวอันหนิงหลับไปแล้ว” ไป๋เจี้ยนเหวินพูด “นาน ๆ

พรวด...เครื่องดื่มที่ฉินเยี่ยนเฉิงเพิ่งจะดื่มเข้าไปก็พุ่งออกมาทั้งหมด!“แค่ก ๆ...”ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้วมองเขาฉินเยี่ยนเฉิงดึงทิชชูมาเช็ดปาก “แค่ก ๆ เกือบสำลักตาย! ถ้านายอิจฉาที่ตอนนี้ชีวิตฉันมีความสุขเกินไปก็บอกมาตรง ๆ สิ!”“ฉันจริงจังนะ” ฟู่ซือเหยียนทำสีหน้าจริงจัง “ถึงเสิ่นชิงซูจะกลับมาแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่ายังงอนอยู่ เธอตั้งใจหลบหน้าฉัน”ฉินเยี่ยนเฉิงผ่อนลมหายใจ มองไปทางฟู่ซือเหยียน ก่อนจะเม้มปากถอนหายใจ“เดี๋ยวนะ ทำไมฉันถึงไม่ค่อยเข้าใจความหมายของนายเลยล่ะ? คราวก่อนนายเพิ่งจะบอกฉันไม่ใช่เหรอว่านายไม่ได้รักเสิ่นชิงซู ในเมื่อนายต้องการแค่คุณนายฟู่ที่มีคุณสมบัติครบถ้วน แล้วนายจะไปสนใจทำไมว่าเธอจะหลบหน้านายหรือเปล่า? เธอกลับมาแล้ว ลูก ๆ ของนายก็มีแม่แล้ว ครอบครัวมีองค์ประกอบครบถ้วนแล้ว นายยังมีอะไรไม่พอใจอีก?”“ถึงฉันจะไม่ได้รักเธอ แต่ฉันก็จะทำหน้าที่สามีที่ดี ตลอดห้าปีที่แต่งงานกันแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ ครอบครัวสามคนของเราก็อยู่กันอย่างราบรื่นดี ตอนนี้มีเสี่ยวอันหนิงแล้ว ฉันยิ่งรู้สึกว่าไม่ควรหย่า”ฟู่ซือเหยียนรินเหล้าให้ตัวเองอีกแก้ว ดื่มไปกว่าครึ่งแก้ว แล้วจึงพูดต่อ “แต่ฉันรู้สึก