Semua Bab คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Bab 371 - Bab 380

เขาคุ้นชินกับการคำนวณผลประโยชน์ได้เสีย คุ้นชินกับการใช้ทุกวิถีทางเพื่อควบคุมสถานการณ์ และมักจะใช้เหตุผลและข้อมูลในการมองผู้คนและสิ่งต่าง ๆ รอบตัวเสมอ เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า เขาก็ปิดกั้นความต้องการทางอารมณ์ของตัวเองไปโดยปริยายเขาละเลยความต้องการทางอารมณ์ของตัวเอง และโดยธรรมชาติแล้ว เขาก็มองไม่เห็นความต้องการทางอารมณ์ของคู่ชีวิตของเขาเช่นกันบวกกับยาที่เขากินเข้าไป...ฉินเยี่ยนเฉิงก็พลันรู้สึกซับซ้อนขึ้นมาในใจ“ฟู่ซือเหยียน บางทีนายควรจะทบทวนชีวิตแต่งงานระหว่างนายกับเสิ่นชิงซูใหม่นะ นายควรถามใจตัวเองดูว่า ที่นายไม่ยอมปล่อยมือมาตลอด เป็นเพราะลูกจริง ๆ เหรอ? เป็นเพราะรู้สึกว่าเสิ่นชิงซูเหมาะสมจริง ๆ เหรอ?”“ฉันไม่รู้” ฟู่ซือเหยียนทอดสายตาลงต่ำ “ฉันรู้แค่ว่า ฉันไม่อยากหย่า”“ฉันคิดมาตลอดว่านายรักเสิ่นชิงซูโดยไม่รู้ตัว แต่ดูจากตอนนี้แล้ว นายไม่เคยใส่ใจเสิ่นชิงซูจริง ๆ เลยด้วยซ้ำ”มือที่จับแก้วเหล้าของฟู่ซือเหยียนกำแน่นขึ้นทีละน้อย “หมายความว่า ที่เธอยอมอดทน เป็นเพราะเธอรักฉันงั้นเหรอ?”“ไม่งั้นล่ะ?” ฉินเยี่ยนเฉิงส่ายหน้าถอนหายใจ “ฟู่ซือเหยียน บางทีที่ฉันพูดตอนนี้อาจจะดูเหมือนซ้ำเติม

“บ้าจริง!” เวินจิ่งซีตื่นเต้นจนลุกขึ้นยืนทันที “เป็นคุณจริง ๆ เหรอ!”“อืม จริง ๆ แล้วถ้าไม่ได้เห็นวิดีโอตอนประกวดของเสิ่นฉู่ซี ฉันก็เกือบลืมเรื่องนั้นไปแล้ว”“เรื่องอะไร?”“ฉันเริ่มเรียนแต่งเพลงเองตอนอายุประมาณสิบสองสิบสามขวบ คุณปู่ซื้อสมุดบันทึกให้ฉันเล่มหนึ่ง เพลงที่ฉันแต่งเองทั้งหมดก็เขียนไว้ในสมุดบันทึกเล่มนั้น มีประมาณสิบกว่าเพลง ต่อมาหลังจากที่คุณปู่เสียชีวิต ฉันก็ถูกรับกลับไปบ้านตระกูลเสิ่น สมุดบันทึกเล่มนั้นฉันก็เอาไปด้วย”เวินจิ่งซีนั่งลงอีกครั้ง “หมายความว่า เสิ่นฉู่ซีขโมยสมุดบันทึกของคุณไปเหรอ?”“ตอนที่ฉันถูกคนบ้านตระกูลเสิ่นไล่ออกมา พวกเขาไม่ยอมให้ฉันเอาเสื้อผ้าติดตัวไปแม้แต่ชิ้นเดียว สมุดบันทึกก็เลยไม่ได้เอาออกมาด้วย”เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว “งั้นคาดว่าเสิ่นฉู่ซีคงจะเพิ่งเจอสมุดบันทึกเล่มนี้เมื่อไม่นานมานี้ ไม่อย่างนั้นด้วยความทะเยอทะยานของคนบ้านตระกูลเสิ่น ถ้าพวกเขาคิดจะใช้เพลงของคุณพวกนี้เพื่อปั้นให้เสิ่นฉู่ซีโด่งดังจริง ๆ แล้วจะรอมาจนถึงตอนนี้ทำไม”“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” เสิ่นชิงซูพูด “เสิ่นฉู่ซีน่าจะเห็นว่าช่วงนี้โจวอวี๋ชูกลับมาดังอีกครั้ง เลยเอาสมุดบันทึกไปต่อรอ

ในใจของเสิ่นชิงซูเย้ยหยันขึ้นมา แต่สีหน้ากลับยิ่งดูเรียบเฉยมากขึ้นที่แท้การผิดหวังในตัวใครคนหนึ่งอย่างถึงที่สุด แม้แต่อารมณ์โกรธก็ยังดูเป็นเรื่องเกินความจำเป็น“ฟู่ซือเหยียน เลิกวางแผนตบตาของคุณได้แล้ว ฉันรู้ว่าที่คุณทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อฟู่ซืออวี่”เสิ่นชิงซูเปิดโปงเขาตรง ๆ“ฉันบอกคุณได้อย่างชัดเจนเลยว่า ตอนนี้ต่อให้คุณควักหัวใจออกมาให้ฉัน ฉันก็ไม่คิดจะชายตามอง”พูดจบ เสิ่นชิงซูก็เดินผ่านเขาตรงไปยังห้องนั่งเล่นมือของฟู่ซือเหยียนที่ถือกล่องเครื่องประดับอยู่กระชับแน่นขึ้นเล็กน้อยเขาก้มหน้าลงมองแหวนแต่งงานในกล่องเครื่องประดับด้วยสีหน้าเศร้าหมอง......เมื่ออาหารเย็นพร้อม ทุกคนก็นั่งลงรอบโต๊ะอาหารเด็กน้อยทั้งสองคนมีถานอีอี้และจางอวิ๋นคอยดูแลอยู่ เสิ่นชิงซูและไป๋เจี้ยนเหวินจึงไม่ต้องกังวลบนโต๊ะอาหาร ชายหนุ่มทั้งสี่คนต่างก็มีเรื่องอยู่ในใจเวินจิ่งซีให้ป้าอวิ๋นไปเอาไวน์ลาฟีต์สองขวดมาจากห้องเก็บไวน์“ผมคออ่อนที่สุด ขอยอมแพ้ พวกคุณสามคนดื่มกันเถอะ” เวินจิ่งซีพูดอย่างใจกว้าง “บ้านผมมีไวน์เยอะแยะ พวกคุณดื่มได้เต็มที่เลย รับรองว่าพอแน่นอน!”จิ้นเชวี่ยยิ้มบาง ๆ “ผมก็คออ่อนเหมือนก

ตอนที่เสี่ยวจางพาหลินหลานอี๋มาถึงห้องดูหนัง โจวอวี๋ชูก็นั่งอยู่ที่โซฟาแล้ว ในมือกำลังถือบทละครและก้มหน้าอ่านอยู่เมื่อได้ยินเสียง เธอก็เงยหน้าขึ้นมองหลินหลานอี๋แวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองเสี่ยวจาง “เธอออกไปก่อนเถอะ”“ค่ะ” เสี่ยวจางพยักหน้า แล้วหันหลังเดินออกไป พร้อมกับปิดประตูให้ด้วยโจวอวี๋ชูวางบทละครลง แล้วลุกขึ้นยืนเดินตรงไปยังหลินหลานอี๋“แม่คะ หนูขอโทษ หนูเพิ่งจะย้ายบริษัทใหม่ ช่วงนี้งานยุ่งมากจริง ๆ หนู...”เพียะ!เสียงตบดังลั่นไปที่ใบหน้าของโจวอวี๋ชูโจวอวี๋ชูถูกตบจนหน้าหันไปอีกข้างหนึ่ง บนแก้มปรากฏรอยฝ่ามือชัดเจนทันที!โจวอวี๋ชูถึงกับนิ่งอึ้งไป จนกระทั่งความเจ็บปวดแสบร้อนแล่นขึ้นมาที่แก้ม เธอถึงได้สติกลับมา!เธอยกมือกุมหน้า มองหลินหลานอี๋ ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ แต่ก็ยังต้องแสร้งทำเป็นอ่อนแอขอความเมตตา “แม่คะ ทำไมแม่ถึงตบหนู?”“แกคิดว่าแกย้ายบริษัทเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์แล้วฉันจะทำอะไรแกไม่ได้งั้นเหรอ?”หลินหลานอี๋จ้องเธออย่างเกรี้ยวกราด “ฉันจะบอกให้แกรู้นะโจวอวี๋ชู ฉันคลอดแกเลี้ยงแกมา ก็เพื่อให้แกมีอนาคตที่ดีแล้วกลับมาตอบแทนฉัน! ตอนนี้แกดังแล้ว มีเงินมีชื่อเสียงแล้ว คิดจะถ

ยามดึกสงัด รถยนต์คันหนึ่งขับเข้าไปในคฤหาสน์เหยาเยว่ในลานบ้านมีรถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่งจอดอยู่เมื่อเห็นป้ายทะเบียน สีหน้าของโจวอวี๋ชูก็เคร่งขรึมกระจกรถฝั่งคนขับของเบนท์ลีย์ลดลง ดวงตาลุ่มลึกของเฟิงอวิ๋นเฉียนมองมาทางเธอโจวอวี๋ชูกำกระเป๋าในมือแน่น“เสี่ยวจาง เอารถไปจอดในโรงรถ แล้วเธอก็เข้าไปในบ้านก่อนเลย”เสี่ยวจาง “ค่ะ”โจวอวี๋ชูผลักประตูลงจากรถเฟิงอวิ๋นเฉียนลงจากรถ พิงตัวรถแล้วจุดซิการ์ขึ้นมวนหนึ่งท่ามกลางความมืดมิด ชายหนุ่มคาบซิการ์ไว้ที่ริมฝีปากบาง หรี่ตามองโจวอวี๋ชูอย่างเย่อหยิ่งโจวอวี๋ชูมองเขาแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “รอนานไหมคะ?”เฟิงอวิ๋นเฉียนใช้นิ้วคีบซิการ์ออก “เธอไปไหนมา?”“กลับไปที่บ้านตระกูลโจวมาค่ะ” โจวอวี๋ชูตอบเสียงเบาเธอรู้ถึงความสามารถของเฟิงอวิ๋นเฉียน เขาเคยอยู่ในกองกำลังรักษาสันติภาพ มีเส้นสายทั้งในโลกมืดและโลกสว่าง หากเขาต้องการจะสืบร่องรอยของเธอ ก็เป็นเรื่องง่ายดายดังนั้นการปิดบังที่ดีที่สุดคือการพูดความจริงครึ่งเดียว“แม่ของฉันต้องการเงินสองร้อยห้าสิบล้าน” โจวอวี๋ชูพูดเสียงเบา “ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้น เลยต้องไปขอยืมจากพี่รองของตระกูลโจว”“โจ