Todos os capítulos de คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Capítulo 401 - Capítulo 410

ฉินฟางเข้าใจทันที!เด็กสามขวบ นั่นก็หมายถึงโจวอวี๋ชูหักหลังฟู่ซือเหยียนตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว เธอทิ้งฟู่ซืออวี่แล้ววิ่งหาคนใหญ่คนโตไฟแนนซ์เชียลกรุ๊ปประเทศเคแล้ว!ด้วยเหตุนี้ ภาพจำโจวอวี๋ชูในใจฉินฟางจึงแย่ลงมาก!ดังนั้นเวลานี้ได้รับสายจากโจวอวี๋ชูจึงมีท่าทีไม่ดี“น้าคะ หนูพบน้าหน่อยได้ไหมคะ?”“คุณโจว ตอนนี้คุณเป็นคุณนายเฟิงแล้ว ฉันคิดว่าเราไม่มีความจำเป็นต้องติดต่อกันอีก!”“เพื่อซืออวี่ค่ะ” โจวอวี๋ชูรีบพูด “หนูรู้ว่าตอนนี้หนูไม่มีสิทธิ์จะติดต่อน้า แต่... หนูเป็นแม่ของซืออวี่ หนูเห็นเขาถูกรังแกไม่ได้จริง ๆ ค่ะ...”“ถูกรังแก?” ฉินฟางแสยะยิ้ม “คุณรู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูดอะไร? ซืออวี่เป็นผู้สืบทอดเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลฟู่ ตระกูลฟู่จะร้ายกับเขาเหรอ?”“ดูท่าน้าจะยังไม่รู้...” โจวอวี๋ชูพูดเสียงสะอื้น “ทีแรกหนูนึกว่าซืออวี่อยู่ที่ตระกูลฟู่ยังมีน้า มีซือเหยียน เขาต้องมีความสุขมากแน่ แต่... หนูคิดไม่ถึง...”“คุณจะพูดอะไรกันแน่!” ฉินฟางรำคาญ “มีอะไรคุณก็พูดมาตรง ๆ ร้องห่มร้องไห้มันใช้ได้ที่ไหน?!”“หนูได้ยินครูของซืออวี่บอกว่าเสิ่นชิงซูบีบซือเหยียนให้ส่งซืออวี่ไปค่ะ”“เสิ่นชิงซู?” ฉินฟางสั

“เธอเพ้อเจ้อให้หน่อย ๆ หน่อยเถอะ ถ้าเธอจะหย่า ทำไมซือเหยียนจะไม่ยอม เขาไม่ได้รักเธอสักหน่อย...”“นั่นสิ เขาไม่ได้รักฉันสักหน่อย แต่เขารู้สึกว่าฉันเหมาะจะเป็นพี่เลี้ยง เป็นแม่เลี้ยงของซืออวี่มาก!”เสิ่นชิงซูน้ำเสียงเย็นเฉียบ “ต่อให้โจวอวี๋ชูแม่แท้ ๆ ของฟู่ซืออวี่ทำให้ลูกชายของฉันต้องตาย ฟู่ซือเหยียนก็ยังไม่รู้สึกรู้สา ยังเรียกร้องให้ฉันกลับไปเป็นพี่เลี้ยงของฟู่ซืออวี่อีก! คุณนายฉิน เดิมคุณยังจะมีหลานชายคนที่สอง แต่ถูกโจวอวี๋ชูทำร้ายจนตายแล้ว!”“เป็นไปไม่ได้!”ฉินฟางแย้งด้วยโทสะ “โจวอวี๋ชูบอกฉันว่าเธอไม่เชื่อฟังหมอจะไปทำงานให้ได้ ก็เลยทำให้หลานชายของฉันคลอดก่อนกำหนดตายต่างหาก!”“เหรอ?” เสิ่นชิงซูเลิกคิ้ว “โจวอวี๋ชูบอกคุณเองเหรอ?”“ใช่!” ฉินฟางตะคอก “ถ้าเธอไม่ได้โทรหาฉัน ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเธอมันเลว! ลูกชายตัวเองตายไปแล้วยังคิดจะไล่ซืออวี่ไปอีก!”“เสิ่นชิงซู เธอฟังไว้เลยนะ ตราบใดที่ฉันยังอยู่ เธอก็อย่าหวังเล่นงานซืออวี่เลย!”“งั้นคุณก็ไปเกลี้ยกล่อมลูกชายคุณให้รีบหย่ากับฉันเถอะ ฉันไม่อยากเป็นคุณนายฟู่แม้แต่วินาทีเดียว”“ทางที่ดีเธอก็จำคำพูดของตัวเอง!” ฉินฟางถลึงตากัดเขี้ยวเคี้ยวฟั

ใบหน้าเต็มไปด้วยคอลลาเจน ในความขาวมีเลือดฝาด ทำให้ดวงตาแอปริคอทของเธอดูสุกใสน่ารักมากขึ้นแต่เธอไม่ชอบ!หน้านิ่วคิ้วขมวดพูด “ฉันอยากลดความอ้วนมากเลย แต่พวกเขาไม่ยอม!”เวินจิ่งซีอุ้มเสี่ยวอันหนิง ส่วนฉินเยี่ยนเฉิงอุ้มลูกชายแบเบาะผู้ชายทั้งสองคนมองตากัน“นั่งลงก่อนเถอะ เรามาสั่งอาหาร” ฉินเยี่ยนเฉิงเปลี่ยนประเด็นแบบมีกลยุทธ์เสิ่นชิงซูสูดจมูก เดินไปลากเฉียวซิงเจียนั่งลง “ไม่ต้องรีบหรอก ตอนที่ฉันเพิ่งคลอดเสี่ยวอันหนิงใหม่ ๆ ก็เหมือนกับคุณ พอหย่านมแล้วก็จะผอมลงเอง อาหารกวางตุ้งที่นี่อร่อยมากนะ คุณเคยมาไหมคะ?”“เคยมาค่ะ!” พอเฉียวซิงเจียได้ยินว่าหย่านมแล้วจะผอมเองก็อารมณ์ดีทันทีเธอยิ้มพูด “ตอนที่ฉันท้องเสี่ยวซิงเฉินอ้วกไม่หยุดมาถึงเดือนที่ห้า กินอะไรก็อ้วกออกมาหมดจริง ๆ ตอนที่หนัก ๆ ได้แต่เติมสารอาหารเสริมพลังงาน”เสิ่นชิงซูได้ยินก็นึกสงสารอย่างหนัก “งั้นก็ลำบากมากจริง ๆ นะคะ”“สุด ๆ เลยละค่ะ!”เฉียวซิงเจียมองลูกชายทีหนึ่ง ก่อนจะยิ้มพูด “แต่เป็นแม่แล้วแปลกจังเลย ตอนนั้นฉันรู้สึกทรมานมาก อ้วกไปก็บ่นไป บอกว่าถ้าคลอดแล้วต้องตีตูดเขา! แต่ตอนนี้คลอดออกมาแล้ว จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าไม่ว่าจะเ

ฟู่ซือเหยียนขยับลูกกระเดือกอย่างลำบาก “ฉะนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ คุณไม่คิดจะพาลูกสาวกลับบ้านอยู่แล้วใช่ไหม?”“แน่นอน” เสิ่นชิงซูพูด “พอเห็นคุณฉันก็นึกถึงลูกชาย ฟู่ซือเหยียน คุณไม่เคยตระหนักเลย ลูกชายฉันตายแล้ว ถึงฉันจะแค้นโจวอวี๋ชูกับฟู่ซืออวี่ แต่คนที่ฉันแค้นที่สุด ความจริงก็คือคุณ!”ฟู่ซือเหยียนรูม่านตาหดเล็ก“ตั้งแต่ลูกชายตาย ทุกครั้งที่ฉันเห็นคุณ ฉันก็แทบอยากเอามีดแทงหัวใจคุณแรง ๆ!”ฟู่ซือเหยียนมองเสิ่นชิงซูแบบอึ้ง ๆ“ฉันแค้นที่คุณปล่อยปละโจวอวี๋ชูครั้งแล้วครั้งเล่า บีบให้ฉันอยู่ต่อเพื่อฟู่ซืออวี่ครั้งแล้วครั้งเล่า และฉันแค้นที่พอคุณรู้ว่าโจวอวี๋ชูทำร้ายลูกชายจนตาย คุณก็ยังอยู่เฉย! คนที่ฉันแค้นที่สุด แค้นคุณที่สุด...”เสิ่นชิงซูหน้าอกกระเพื่อม เสียงสั่นเครือ “แค้นที่คุณไม่ให้ฉันเจอหน้าลูกเป็นครั้งสุดท้าย!”“นั่นมันเลือดเนื้อของฉัน! เป็นครอบครัวที่ถึงผิดหวังกับคุณสุด ๆ ก็ยังอยากเก็บเอาไว้! แต่เพราะคุณ เพราะพวกคุณ! ฉันต้องเสียเขาไป เสียเขาไปตลอดกาล! ฟู่ซือเหยียน ทำไมคุณยังกล้าหวังว่าฉันจะกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนนะ!”คำพูดสุดท้าย เสิ่นชิงซูระงับอารมณ์ในใจไม่ได้อีก จึงตะคอกออกมาตรง

เส้าชิงมองสีหน้าเธอที่กลายเป็นสีเขียวทีละน้อย ก่อนจะยิ้มทางการ “คุณชายฟู่สั่งให้ทำเพชรเม็ดใหญ่ใบนี้ด้วยราคาสูง เจ้าของของมันคือคนอื่น คุณยืมไปนานอย่างนี้แล้ว ควรคืนได้สักที”โจวอวี๋ชูกัดฟัน ถึงจะไม่ยินยอมอย่างไรก็ทำอะไรไม่ได้เธอหยิบกล่องเครื่องประดับขนสีฟ้าอันประณีตออกมาจากตู้เซฟเส้าชิงรับมาแล้วเปิดออกตรวจสอบเพชรเม็ดใหญ่ใบหนึ่งสีสันชวนมอง ได้มาจากแอฟริกาใต้ เป็นหินธรรมชาติเพียงเม็ดเดียวเท่านั้นมูลค่านับพันล้านเส้าชิงสวมถุงมือสีขาว หยิบเพชรเม็ดใหญ่ออกมาตรวจสอบอย่างละเอียดด้านในเพชรสลักตัวอักษรว่า ‘SQS’หลังจากยืนยันว่าเป็นของจริง เส้าชิงก็วางเพชรเม็ดใหญ่ลงในกล้องเหมือนเดิมปีดฝากล่อง เขามองโจวอวี๋ชูแล้วผงกศีรษะเล็กน้อย “คุณโจว ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือครับ”เส้าชิงหยิบของแล้วหมุนตัวเดินไปโจวอวี๋ชูโกรธจนหน้าตาบิดเบี้ยว……สองชั่วโมงต่อมา โจวอวี๋ชูก็ออกจากวิลล่ากับจางคนงานย้ายบ้านขนกล่องออกมาจากคฤหาสน์อยู่ข้างหลัง แล้ววางไว้บนรถบรรทุกในนั้นมีฟูกสองหลังหลังหนึ่งเป็นของห้องโจวอวี๋ชู อีกหลังเป็นของห้องที่หลินหลานอี๋พักเมื่อเห็นว่าฟูกถูกขนออกมา โจวอวี๋ชูก็สติแตกเธอ