All Chapters of คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Chapter 421 - Chapter 430

ส่วนเธอในฐานะแม่ผู้ให้กำเนิดของฟู่ซืออวี่ ไม่ว่าอนาคตจะตกต่ำเพียงใด อย่างน้อยเธอก็ยังสามารถพึ่งฟู่ซืออวี่ เพื่อมีชีวิตที่สุขสบายร่ำรวยได้!เมื่อคิดได้ดังนี้ โจวอวี๋ชูก็พูดกับฟู่ซืออวี่ว่า “ซืออวี่ ลูกออกไปก่อนนะ แม่ยังมีเรื่องจะคุยกับครูของลูก”พยาบาลเห็นว่าโจวอวี๋ชูไม่เป็นอะไรมากแล้วจึงออกไปฟู่ซืออวี่มองไปที่หนีอวี่เถียนหนีอวี่เถียนลูบหัวของเขา “ซืออวี่เด็กดี ครูกับแม่มีเรื่องจะคุยกัน หนูออกไปรอข้างนอกก่อนนะจ๊ะ”“ครับ” ฟู่ซืออวี่เดินออกจากห้องพักไปอย่างว่าง่าย แถมยังช่วยปิดประตูให้พวกเธอด้วยในห้องพัก หนีอวี่เถียนยกเก้าอี้มาตัวหนึ่ง แล้วนั่งลงข้างเตียงเธอมองโจวอวี๋ชูอย่างหยิ่งผยอง “พูดมาสิ”โจวอวี๋ชูหลับตาลง ราวกับยอมรับชะตากรรม “ฟู่ซืออวี่ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของซือเหยียน”หนีอวี่เถียนเดาได้อยู่แล้ว เธอถามว่า “แล้วพ่อแท้ ๆ ของเขาคือใคร?”“ซือเหยียนคิดว่าเป็นลูกของเคออวี่หาง เพื่อนร่วมรบที่ตายไปแล้ว แต่จริง ๆ แล้ว...” โจวอวี๋ชูหลับตาลง “จริง ๆ แล้วพ่อแท้ ๆ ของซืออวี่คือคนอื่น”หนีอวี่เถียนตกใจอย่างยิ่ง “คุณจะบอกว่า คุณฟู่คิดมาตลอดว่าซืออวี่เป็นลูกชายของเคออวี่หาง แต่ว่าคุณ คุณ

เมื่อเข้าไปในบ้าน ก็พบว่าฟู่ซือเหยียนไม่ได้อยู่ที่ชั้นหนึ่ง“ซืออวี่ กลับไปทำการบ้านที่ห้องก่อนนะ”“ครับ” ฟู่ซืออวี่สะพายกระเป๋าแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปอย่างซึม ๆหนีอวี่เถียนรู้สึกตื่นเต้นมาก เธอจึงกลับไปที่ห้องเพื่อเติมหน้า และฉีดน้ำหอมพอเธอออกมาจากห้อง ฟู่ซือเหยียนก็ออกมาจากห้องหนังสือพอดี“คุณฟู่คะ” หนีอวี่เถียนเห็นเขาก็เดินเข้าไป “คุณเพิ่งทำงานเสร็จเหรอคะ?”พอผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามา กลิ่นดอกไม้ที่ฉุนจนแสบจมูกก็โชยมาปะทะหน้าฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วถามเสียงเรียบว่า “ซืออวี่ล่ะ?”หนีอวี่เถียนยิ้มหวาน “ซืออวี่กำลังทำการบ้านอยู่ในห้องค่ะ!”เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู่ซือเหยียนก็เดินตรงไปที่ห้องของฟู่ซืออวี่ทันทีหนีอวี่เถียนเห็นดังนั้นก็ยังไม่ยอมแพ้ เดินตามเขาไปฟู่ซือเหยียนหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องของฟู่ซืออวี่ แล้วหันมามองเธอเล็กน้อย “ผมยังไม่ได้กินข้าวเย็น คุณลงไปต้มบะหมี่ให้ผมชามหนึ่ง เอาแบบรสจืด ๆ ก็พอ”“ได้ค่ะ!” หนีอวี่เถียนรู้สึกหวานชื่นในใจ เธอจึงหันหลังเดินลงไปชั้นล่างฟู่ซือเหยียนละสายตากลับมา แววตาของเขามืดครึ้มลงจากนั้นเขาก็ผลักประตูห้องแล้วเดินเข้าไปฟู่ซือ

“เพื่อที่จะรักษาตำแหน่งลูกนอกสมรสของตัวเองในตระกูลฟู่ให้มั่นคง เธอได้ยุยงส่งเสริมให้เด็กไปทำร้ายคุณนายฟู่ที่กำลังตั้งครรภ์อยู่ในขณะนั้นหลายครั้ง! ต่อมาเรื่องที่คุณนายฟู่คลอดยากนั้น ถึงแม้ฉันจะไม่มีหลักฐาน แต่ฉันจำได้ว่าวันที่คุณนายฟู่คลอดยาก เธอก็กำลังถ่ายทำละครอยู่ที่เมืองซิงพอดี หลังจากที่คุณนายฟู่เกิดเรื่อง เธอก็เดินทางไปต่างประเทศทันที ทั้งหมดนี้มันบังเอิญเกินไปไม่ใช่เหรอ?”“โลกออนไลน์มีความทรงจำ พวกคุณน่าจะยังจำคุณเสิ่นที่ถูกแฟนคลับของโจวอวี๋ชูรุมถล่มเมื่อสี่ปีก่อนได้ นั่นก็คือคุณนายฟู่ แต่ในตอนนั้นคุณนายฟู่ถูกฟู่ซือเหยียนกับโจวอวี๋ชูบีบบังคับให้ออกมาชี้แจง หลายปีมานี้ได้ยินมาว่าคุณนายฟู่หลบไปอยู่ต่างเมืองตลอด พยายามทุกวิถีทางที่จะหย่ากับฟู่ซือเหยียน แต่ฟู่ซือเหยียนก็ไม่ยอมเซ็นใบหย่าเสียที...”“เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันได้รู้โดยบังเอิญว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของฟู่ซือเหยียน ฉันเคยถามโจวอวี๋ชูแล้ว แต่โจวอวี๋ชูก็ไม่ยอมพูดความจริงกับฉัน...”“ยังไงฉันก็เป็นมะเร็งใกล้จะตายแล้ว ก่อนตายฉันขอคืนความจริงให้กับทุกคนด้วยตัวเอง หวังว่าสังคมจะแบนโจวอวี๋ชู อย่าปล่อยให้เธอหลอกลวงแฟนคลับและประชา

“ให้ฉันเข้าไป!”ข้างนอกมีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นเสิ่นชิงซูวางหนังสือข้อตกลงลงบนโต๊ะทำงาน ขณะที่เพิ่งลุกขึ้นเตรียมจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเปิดออก...ฉินฟางวิ่งเข้ามาลู่เสี่ยวหานด้านหลังก็ถูกเส้าชิงขวางไว้เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น?”“พี่ชิงซู พวกเขาเกินไปแล้วจริง ๆ ฉันบอกแล้วว่าเข้ามาไม่ได้ แต่พวกเขาก็ยังไม่สนใจคำห้ามของฉัน บุกเข้ามาให้ได้!”เส้าชิงเดินเข้ามา แล้วโค้งคำนับให้เสิ่นชิงซูเล็กน้อย “คุณนายครับ ขออภัยด้วยครับ ผมได้รับคำสั่งจากคุณชายฟู่ ให้พาคุณนายใหญ่มาขอโทษคุณเป็นพิเศษครับ”ให้ฉินฟางมาขอโทษเธอ?ฟู่ซือเหยียนกำลังเล่นละครอะไรอยู่?เส้าชิงมองไปที่ฉินฟาง แล้วเตือนว่า “คุณนายใหญ่ครับ คุณชายฟู่บอกว่าให้เวลาคุณแค่ห้านาที”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของฉินฟางก็เปลี่ยนไปเมื่อมองเสิ่นชิงซู ท่าทางของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย “เรื่องก่อนหน้านี้ฉันทำไม่ถูกเอง ขอโทษด้วย”เสิ่นชิงซูเลิกคิ้ว สำหรับคำขอโทษที่ไม่จริงใจแบบนี้ของฉินฟาง เธอไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย“คุณฉินไม่ต้องฝืนตัวเองขนาดนี้หรอกค่ะ ถ้ายังคิดจะมาก่อกวนอีกล่ะก็ มาครั้งหนึ่ง ฉันก็จะแจ

เสิ่นชิงซูลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียสิ่งที่ปรากฏแก่สายตาคือห้องที่คุ้นเคยเธอรู้สึกงุนงง สถานที่แห่งนี้เห็นได้ชัดว่าเป็น... ห้องนอนใหญ่ของคฤหาสน์หนานซี?สมองที่สับสนก็พลันตื่นขึ้นมาทันที!เสิ่นชิงซูลุกขึ้นนั่งทันที แต่กลับรู้สึกว่าร่างกายหนักอึ้งเมื่อก้มลงมองถึงได้ตกใจที่ตนเองกำลังสวมชุดเจ้าสาวอยู่!ม่านตาของเธอหดเล็กลงนี่ นี่มันไม่ใช่ชุดแต่งงานที่เธอเผาทิ้งที่กานาเมื่อสี่ปีก่อนเหรอ?เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!เสิ่นชิงซูกวาดตามองไปรอบ ๆยืนยันอีกครั้งว่านี่คือห้องนอนใหญ่ของคฤหาสน์หนานซี!เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?ขมับเต้นตุบ ๆ จนเจ็บปวด เสิ่นชิงซูจึงใช้นิ้วมือกดเบา ๆความทรงจำก่อนที่จะสลบไปค่อย ๆ ฟื้นคืนมาหรือว่า... ฟู่ซือเหยียนลักพาตัวเธอมา?ลมหายใจของเสิ่นชิงซูติดขัดเล็กน้อยฟู่ซือเหยียนบ้าไปแล้วเหรอ?เพิ่งจะส่งหนังสือข้อตกลงหย่ามาให้เธอหยก ๆ แล้วก็มาลักพาตัวเธอเนี่ยนะ?เสิ่นชิงซูโกรธมาก เธอจึงลุกขึ้นลงจากเตียงที่เท้ามีเสียงโลหะดังขึ้นเธอชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วค่อย ๆ ก้มหน้าลง...บนพื้นมีโซ่เหล็กสีเงินขาวเส้นหนึ่งเธอไม่อยากจะเชื่อ เธอจึงยกชายกระโปรงขึ้น แล้วพบว่าโซ่เ