Semua Bab บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย: Bab 11 - Bab 20

ตอนที่11 กลับมาสองปีผ่านไปบริษัท“คุณธาราคะเพื่อนคุณพลอยใสที่แจ้งว่าจะมาเรียนรู้งาน ตอนนี้เธอนั่งรออยู่ด้านในแล้วนะคะ” ผู้ช่วยเลขาสาวบอกกับชายหนุ่มเมื่อธาราเดินมาหยุดหน้าประตูห้องในตอนเช้า“ทำไมจัดโต๊ะให้เธอนั่งข้างใน ทำไมไม่ให้เธอเรียนรู้งานกับคุณ”“คุณชาร์วีสั่งว่าให้คุณธาราเป็นคนสอนงานเธอค่ะ เลยจัดโต๊ะให้เธอในห้อง”“ไอ้ชาร์ แม่งโยนภาระให้กูอีกแล้ว”หลายวันก่อน“พี่ธาราคะ มีเพื่อนพลอยที่พึ่งเรียนจบจากต่างประเทศอยากมาเรียนรู้งานที่บริษัทเรา พลอยฝากพี่ธาราช่วยสอนงานให้เธอหน่อยนะคะ”ในห้อง“มุกดา” คิ้วดกดำขมวดเข้าหากันอัตโนมัติเมื่อหญิงสาวที่นั่งอยู่ในห้องนั้นเป็นคนที่เขาคาดไม่ถึง“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ชายหนุ่มที่อายุเยอะกว่าอย่างมีมารยาท“โต๊ะทำงานของคุณอยู่ตรงนั้น อ่านเอกสารที่ผมเตรียมไว้ให้ที่วางอยู่บนโต๊ะถ้าไม่เข้าใจตรงไหนให้ถามคุณษา วันนี้ผมมีไปพบลูกค้าสำคัญ” ธาราพูดจบก็หยิบแฟ้มเอกสารและเปิดประตูห้องออกไปทันที ไม่มีการกล่าวทักทายทั้งที่ทั้งสองพึ่งกลับมาเจอกันครั้งแรกในรอบสองปี“หึ..ยังเย็นชากับฉันเหมือนเดิมนะ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะเย็นชาแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่” เสียงหัว

“ฉันแค่ไปทานข้าวแล้วบังเอิญเจอคุณก็เท่านั้นค่ะ” มุกดาปฏิเสธเสียงแข็ง ขณะที่เดินไปหย่อนสะโพกกลมมนนั่งลงพะนักด้านข้างเก้าอี้ที่ชายหนุ่มนั่งอยู่“อย่ามาทำตัวรุ่มร่ามมุกดา เตรียมตัวเข้าประชุมด้วยอีกห้านาที” ธาราดุกลับไปพร้อมกับหยิบแฟ้มเอกสารที่อุษาวางไว้ให้ขึ้นมาเปิดอ่านก๊อก ~ก๊อก ~ก๊อก ~“เอ่อ..ขออนุญาตครับ เอกสารพี่ลุคค์ให้เอามาให้ครับ” แทนไทบอดี้การ์ดรุ่นน้องเปิดประตูเข้ามาก็ต้องหยุดชะงักฝีเท้าทันทีเมื่อเห็นภาพมือขวาคนสนิทของเจ้านายอยู่ใกล้ผู้หญิงในระยะล่อแหลม“วางไว้” แทนไทเดินถือแฟ้มเอกสารสีดำมาวางลงตรงโต๊ะของธาราและยืนอยู่ตรงนั้นไม่กลับออกไป“พี่แทนมีธุระที่ไหนต่อหรือเปล่าคะ” มุกดาหันไปถามบอดี้การ์ดหนุ่มที่ค่อนข้างสนิทคุ้นชินกันเป็นอย่างดี“ไม่มีครับ เสร็จจากนี่ก็มีแวะซื้อของให้นายหญิงนิดหน่อยครับ คุณมุกดามีอะไรหรือเปล่าคะ”“จะวานพี่แทนไปเอารถที่โรงแรมWKให้หน่อยได้ไหมคะ นี่ค่ะกุญแจ” มุกดาส่งกุญแจรถคันโปรดที่หยิบออกจากกระเป๋าให้บอดี้การ์ดหนุ่ม ต่อหน้าต่อตาธารา“ได้ครับ”“ยัยเด็กเลี้ยงแกะ” เสียงเรียบบ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อรู้ว่าโดนหญิงสาวหลอกเข้าให้แล้ว มิหนำซ้ำยังไม่เกรงกลัวหรือเกรงใ

บนโต๊ะอาหาร“คุณเป็นอะไรคะทำไมดูหน้าเครียดจัง ทะเลาะอะไรกับพี่ธารามาอีกหรือเปล่า ฉันได้ยินเสียงดังมาจากชั้นบน” พลอยใสหันไปถามสามีที่นั่งหน้าเคร่งเครียดทานข้าวอยู่ข้าง ๆ“เปล่าครับ” ชาร์วีปฏิเสธออกไป“พี่ธารา” เมื่อไม่ได้รับคำตอบจากผู้เป็นสามี พลอยใสจึงหันไปถามธารา“เปล่าครับ พี่แค่บอกนายว่าถ้าหายดีแล้วพรุ่งนี้ให้เข้าไปเคลียร์งานที่บริษัทหน่อย มีเอกสารสำคัญหลายอย่างที่รอนายเซนต์อนุมัติ” ธาราไม่ปฏิเสธแต่พูดความจริงไม่ทั้งหมด“คุณป่วยเหรอคะ ทำไมไม่เห็นบอกหนูเลย แล้วอย่างนี้คุณเอาไข้มาติดลูกหรือเปล่าคะ” พลอยใสหันขวับไปหาชาร์วีทันทีเมื่อนึกขึ้นได้“เปล่า ฉันแค่เหนื่อย ๆ เลยอยากพักสักหน่อย แต่ตอนนี้หายดีแล้ว พรุ่งนี้น่าจะเข้าไปทำงานได้”“พี่ธาราทานเยอะ ๆ นะคะ ดูผอมลงเยอะไปแล้ว ไม่ค่อยได้พักผ่อนด้วยใช่ไหมคะ งานที่ทำอยู่เยอะเกินไปหรือเปล่าคะ”“ช่วงนี้งานยุ่งนิดหน่อยครับ”“มึงก็มีมุกดาช่วยทำงานแล้วไม่ใช่เหรอ เธอเก่งช่วยงานมึงได้เยอะอยู่นี่”“เธอมาเรียนรู้งานไม่ได้มาช่วยงาน แถมเป็นภาระมากกว่าเดิมอีก”“ขอโทษค่ะ ที่เข้าไปเป็นภาระให้คุณ พรุ่งนี้ฉันเรียนรู้งานจากคุณษาก็ได้ค่ะ” มือเรียวกำช้อนในมือแน

มุกดาใช้เวลานานพอสมควรเพราะมัวแต่เดินทักทายพนักงานคนอื่น ๆ ทั่วทั้งชั้น ทั้งแผนกบัญชีและแผนกการเงินที่เธออาจจะต้องทำงานร่วมด้วยในอนาคต ด้วยเธอเป็นคนอัธยาศัยดี ยิ้มเก่ง คุยสนุก รวมทั้งเพียบพร้อมทั้งหน้าตาและสัดส่วนจึงเป็นที่เอ็นดูทั้งพนักงานชายและพนักงานหญิงทางด้านธาราหน้าจอLaptopถูกเปิดเข้าโฟลเดอร์ของกล้องวงจรปิดของบริษัทที่ติดตั้งทั้งภายในและบริเวณรอบ ๆ บริษัท เมาส์คลิกไปที่หน้าจอแสดงผลของกล้องวงจรปิดแถวที่สองซึ่งเป็นกล้องที่ติดอยู่บนชั้นสิบเอ็ดของตึก ซึ่งเป็นชั้นทำงานของแผนกบัญชีและการเงิน ภาพเคลื่อนไหวของหญิงสาวในชุดเดรสสั้นรัดรูปสีดำกำลังเดินทักทายพนักงานภายในแผนกแทบทุกโต๊ะ หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างพากันมองตามหลังหญิงสาวแม้เธอจะเดินผ่านหน้าไปแล้วก็ตาม[ทำไมกูต้องทำตัวเหมือนไอ้ชาร์ด้วยวะ] เสียงเรียบบ่นกับตัวเอง ก่อนจะรีบปิดโฟลเดอร์นั้นลง“คุณษาช่วยเช็กแผนกบัญชีหน่อยครับว่าได้รับเอกสารหรือยัง ผมกลัวมุกดาจะเดินหลงไปที่อื่น เห็นหายไปนานแล้ว”“รับทราบค่ะ เดี๋ยวษาตามคุณมุกให้ค่ะ” อุษาที่ดูเหมือนจะรู้งานรีบตอบกลับเจ้านายหนุ่มกลับไปทันที ก่อนที่อีกฝ่ายจะกดวางสายและไม่แย้งคำพูดของเธอเลยแม้แ

หลังจากที่ทั้งสองปะทะฝีปากกันพอหอมปากหอมคอก็กลับเข้าสู่โหมดทำงาน มุกดายังศึกษางานในส่วนด้านการตลาดอยู่เพราะมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้ การเรียนกับการทำงานจริงค่อนข้างต่างกัน ถึงจะเคยทำงานจริงมาบ้างแล้วแต่ต้องยอมรับว่าเรื่องการตลาดของบริษัทHPค่อนข้างโดดเด่นเป็นที่พูดถึงในวงกว้างด้านธุรกิจ“ช่วยอธิบายตรงนี้ให้ฉันฟังหน่อยค่ะ” มุกดาหยิบไอแพดลุกเดินไปหยุดอยู่ข้างชายหนุ่มก่อนจะยื่นไปตรงหน้า“ข้อตกลงด้านการตลาด อันนี้สำคัญมากต้องระบุลงไปในสัญญาด้วย” (คู่สัญญาไม่มีสิทธิ์ทำสัญญาซื้อขายซ้ำซ้อนกับบริษัทอื่นไม่ว่ากรณีใด ๆ)“สัญญาซ้ำซ้อนคืออะไรคะ หมายความว่า คู่สัญญาไม่มีสิทธิ์เซนต์สัญญากับบริษัทอื่นอย่างนั้นเหรอคะ”“ไม่มีสิทธิ์เซนต์สัญญาร่วมทุนกับบริษัทอื่นในโครงการที่มีมูลค่าประมาณนี้ ถ้าเป็นโครงการอื่น ๆ ที่มูลค่าแตกต่างสามารถทำได้เพราะมันจะเกิดการแข่งขันด้านราคา มันเหมือนการจับปลาสองมือ”“ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีค่ะ คุณช่วยอธิบายอย่างละเอียดให้ฉันฟังอีกรอบหน่อยค่ะ” สะโพกกลมมนนั่งลงพะนักเก้าอี้ด้านซ้ายกลิ่นน้ำหอมราคาแพงปะทะจมูกชายหนุ่ม“ใบปริญญาที่ได้มาไม่ได้เอาความรู้แลกมาเลยหรือไง” ธาร