Lahat ng Kabanata ng สุดทางเสือ: Kabanata 11 - Kabanata 20

Lydia- STYLE “เห้อ…” เสียงถอนลมหายใจอย่างเบื่อหน่ายถูกพ่นออกมาเบาๆ ในยามที่ขับรถมาจนถึงร้านแล้วพบว่ามีบางอย่าง บางคนที่เธอไม่ได้อยากเจอมารออยู่ก่อนแล้ว ตอนนี้ไม่มีลูกค้าอยู่ในร้านเลยสักคน รู้ว่าเหตุผลก็ไม่พ้นคนที่รอเธออยู่ ในเมื่อเธอหลีกเลี่ยงที่จะไม่รับสาย และแฟนเก่าของเขาไม่สามารถตามเธอไปถึงคอนโดได้ ที่นี่จึงเป็นที่เดียวที่เขาจะมา“มาได้สักทีนะเดียร์ อย่าบอกนะว่าระหว่างที่พี่นั่งรอเธอหายไปอยู่กับมัน” ธีร์ นักธุรกิจหนุ่มดันตัวลุกจนเต็มความสูง เมื่อเห็นแล้วว่าลิเดียร์ยอมเดินเข้ามาคุยกับเขาดีๆ เขาจึงยอมบอกให้ลูกน้องแยกตัวกันออกไป ไม่ขวางหน้าร้านจนลูกค้าไม่กล้าเข้านับตั้งแต่วินาทีที่พวกเขามา “การที่พี่ทำแบบนี้ พี่กำลังไล่ลูกค้าของเดียร์อยู่นะ เดียร์ต้องการพื้นที่ในการทำงาน” “พี่รู้ พี่ก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ถ้าเดียร์ไม่ใช้วิธีแบบนั้นกับพี่ก่อน” “เอาลูกน้องไปกระทืบเขาขนาดนั้นพี่ยังจะกล้ามาที่นี่อีกเหรอคะ” “มันฟ้องงั้นเหรอ” ธีร์ยกยิ้มที่มุมปาก คนอย่างเขาแค่รูปถ่ายใบเดียวที่เธอส่งมาหวังจบทุกอย่าง แต่เขาสามารถตามหาเจ้าของภาพได้ภายในหนึ่งชั่วโมงคนอย่างเขาอยากได้อะไรต้องได้ อยากเหยียบหน้า

ควันขาวคลุ้งลอยกระจายอยู่ในอากาศขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ในระดับเดียวกับโทรศัพท์ นิ้วยาวเหยียดแตะรูปถ่ายที่เพิ่งถ่ายมาหมาดๆ สำรวจทุกอย่างจนถีถ้วนก่อนจะกดส่งหาใครบางคนที่เขากำลังรอเอาคืนมันอยู่ กูเจ็บแค่นี้แต่เจ็บแค่กาย ชักอยากรู้ว่าคนที่มันเจ็บหัวใจมันจะเป็นแบบไหน ดิ้นได้นะ และถ้าคราวนี้ดิ้นมาหากูอีก กูจะเอาคืนให้สาสมเลยเหมือนกันก๊อก~ ก๊อก~ เสียงเคาะประตูกระจกส่งผลให้ลีโอดับหน้าจอโทรศัพท์อัตโนมัติ เห็นเป็นคนที่เพิ่งมีอะไรกันไปเมื่อกี้ที่ยืนรออยู่ ในมือถือน้ำดื่มพร้อมยาแก้ปวดในมือ “ว่า?”“เราเอายามาให้ เธอต้องใช้หน้าตาทำงานไม่ใช่เหรอ” “อ่า” ลีโอตอบรับส่งๆ รีบสูบบุหรี่ให้เสร็จก่อนจะดับมันเพราะเห็นเธอนิ่วหน้าอยู่บ่อยครั้ง แสดงออกว่าไม่ชอบกลิ่นบุหรี่แต่ก็ยังทนยืนอยู่ตรงนี้ไม่ยอมหนีไปไหนเลย “ในถุงยามียาสำหรับทาด้วยนะ แต่ยังใช้ตอนนี้ไม่ได้ ต้องรอให้แผลแห้งก่อน แต่แน่ใจแล้วใช่ไหมว่าไม่อยากไปให้หมอตรวจดูให้ละเอียดก่อน มันอาจจะมีบางจุดที่ลึกก็ได้” “ถ้าเขารู้ว่าเธอห่วงเราขนาดนั้นเธอว่าเขาจะรู้สึกยังไง” “ทำไมชอบพูดถึง” “ก็เราเจ็บเพราะเขา เขาที่เป็นคนของเธอ” “บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าแฟนเก่า”

“มึงมีเรื่องกับใคร?” “เรื่องไร้สาระ” ลีโอตอบกลับก่อนจะหันไปล้างมือ รู้ว่าฉลามจ้องอยู่ จ้องอยู่แล้วยังไง กูไม่ได้ทำอะไรผิดเลย “หรือมันคือคนที่มากระทืบมึง?” แล้วไอ้บ้านี่ก็ฉลาดฉิบหาย ก็ภูมิใจแหละที่มีเพื่อนฉลาด แต่มึงอย่ามาฉลาดตอนนี้ได้ไหมวะ กูท้อแล้วเนี่ย “อย่าไร้สาระ” “หน้ามึงเป็นแบบนี้แต่มึงยังจะพูดว่าไร้สาระเนี่ยนะ ให้กูเดินไปถามมันไหม” “ออกไปแดกเหล้าดีกว่าไหมหลาม กูคอแห้งเนี่ย” “กูเห็นมีผู้หญิงสวยๆ นั่งอยู่ด้านนอก ต้องให้กูบอกอีกรอบไหมว่ากูรู้ว่าแบบนั้นคือสเปคมึง” “ขี้เสือกว่ะ” “ไหนๆ ก็เป็นคนแบบนั้นแล้ว กูเดินไปถามมันเลยดีไหม เสือกให้สุดเห็นว่าจะดี” “หลาม!” ลีโอรั้งบ่าคนที่ตั้งท่าจะเดินออกไปจากห้องน้ำ มันแม่งรู้ทันกูว่ะ รู้ทันทุกเรื่อง บางทีก็เกินไปไหมวะ “มันเนี่ยแหละ” “ที่มาสอยมึงถึงที่?”“อ่า” “แล้วอะไรคือการใช้แค่หลังมือวะ ไม่ไหวทำไมไม่เรียกกู นี่มันไม่ใช่มึงเลยนะ มึงคิดอะไรอยู่มึงพูดมาเลยดีกว่า” รู้ทันทีที่ต้องมองหน้า สบตากัน ไอ้หลามไม่จบแน่ๆ อยากรู้อะไรมันต้องได้รู้ ถ้าบอกว่าตอนนี้ก็คือตอนนี้ อย่าได้ไปขัดมัน “เสียเวลาว่ะ”“เคๆ กูยอม” คนบอกยกมือในท่ายอมแพ้ ถ้ามันรู

“ได้ เดี๋ยวจัดการให้เอง” บอกอย่างจริงใจและพยายามจะดึงแขนคนตัวเล็กกว่าเข้าหา “อย่าจับ” “เคยทำมากกว่าจับแล้ว อย่าเย็นชาต่อกันแบบนี้ดิ เรื่องที่เธอไม่สบายใจเดี๋ยวเราจัดการให้ มันจะเอารูปนั้นมาต่อรองอะไรกับเธอไม่ได้อีกแล้ว โอเคไหม” “ทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาบอก” “เรื่องได้น่ะมันได้แน่นอน” เมื่อดึงแขนแล้วเธอขืนตัวไว้ ไม่ยอมขยับมาหาง่ายๆ ลีโอเลยสอดมือเข้าไปรวบเอวบาง กระชากนิดเดียวตัวเธอปลิวเข้าสู่อ้อมกอดของเขาทันที ใกล้กันปุ๊บก็ได้กลิ่นเลย กลิ่นหอมๆ จากตัวเธอ! “ข้อตกลงนี้มันยกเลิกไปแล้วนะ” “แค่กอดเองนะ หรือเธอกลัวหวั่นไหวตอนอยู่ใกล้เรา” “เอาอะไรมามั่นใจ”“ความหล่อไง” “ส่องกระจกก่อนไหม แผลยับเลยนะ” ลิเดียร์ยกยิ้มที่มุมปาก รู้ว่าเขาหล่อ หล่อมาก แอบสืบแอบส่องมาบ้างแล้วด้วย รู้ว่าไม่ธรรมดา “ถึงมีแผล แต่ก็ไม่มีผลต่อแนวนอน”“อย่ามาเล่นแบบนี้ขอร้อง” มือขาวผ่องยกขึ้นดันแผงอกกว้าง บางทีผู้ชายก็ไว้ใจไม่ได้เลยสักคน“แค่จะบอกว่าถึงหน้าจะมีแผล แต่ว่าลีลาก็ยังดีอยู่ เอาไหม?”“ไม่!” แล้วเธอก็ปฏิเสธแบบไม่ใยดี ใช่สิ เธอสวยเลือกได้นี่หว่า กูก็ชอบครับคนสวยๆ เนี่ย ชอบทำให้ร้อง จะเอาคืนให้ได้เลยคอยดู“จะ

“ปกติคุยกันแบบนี้ตลอดเลยเหรอ” ลิเดียร์ถามคนข้างๆ ในยามที่ปลีกตัวออกมาจากผับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถ้าพวกเขาสามคนเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็บอกเลยว่าพวกเขารักกันแบบแปลกๆ ตอนที่ได้ยินลีโอบอกให้เพื่อนช่วย เหมือนเพื่อนเขาพร้อมจะช่วยเต็มที่ ทำเหมือนรักกันมาก พอมาเจอจริงๆ กลับเป็นอีกแบบ พวกเขารักกันแปลกๆ คำนี้ไม่เกินจริงเลย“อ่า นี่แหละนิสัยพวกมัน ถึงไม่อยากบอกไงว่าเราเป็นอะไรกัน” บอกพร้อมกับเกี่ยวมือขาวๆ มาจับ นิ้วเธอสวยมาก ไม่แปลกใจเลยถ้าไอ้แฟนเก่าของเธอมันจะหวง เป็นกูกูก็หวงนะถ้าเจอแบบนี้“ไม่บอกก็ไม่แปลก ความสัมพันธ์ของเราสองคนมันเรียกยาก ไม่ใช่ว่าใครก็จะเข้าใจได้ง่ายๆ นะ”“ก็จริงแหละ แต่สรุปได้มือถือมาแล้วนะ ระบบความปลอดภัย สแกนนิ้ว สแกนใบหน้า ถูกลบทิ้งเกลี้ยง ดูได้ทุกอย่างเลย” ลีโอชูโทรศัพท์ในมือพลอยทำให้ลิเดียร์ยิ้มได้ แน่นอนว่าทันทีที่รอยยิ้มสดใสประดับบนใบหน้า คนที่หาเรื่องเอาเธอกลับมาถึงกับเสียอาการทำไมน่ารักได้ขนาดนี้วะ น่ารักเกินไปว่ะ เกินไปมากจริงๆ! “ขอดู” “ได้ แต่ต้องดูพร้อมกัน”“แต่เรา…”“เถอะน่า ถ้ามีการส่งต่อหรือเก็บภาพไว้ที่อื่นอีกจะได้รู้ไง”“ไหนเธอบอกเขาไม่น่าจะเก็บไว้ไง”“อะไ