Semua Bab Dumped and Deceived, I Became the Zillionaire's Secret Wife: Bab 41 - Bab 50

Napalitang lumabas ng dorm si Elias dahil kahit lumuhod pa siya kay Lyra habang nagmakaawang patawarin, sarado na ang puso ng dalaga. Wala itong balak patawarin si Elias dahil naubos na lahat ang pasensiya nito. Napatingala si Elias sa kalangitan nang biglang bumuhos ang malakas na ulan at kumulog. Napatakip siya nang maalala ang nangyaring aksidente sa mga magulang niya limang taon na ang nakalipas. Sa loob ng dorm, nagkulong naman si Lyra sa kaniyang silid. Pero nang marimig ang malakas na pagbuhos ng ulan at kulog, agad siyang napatayo at sumilip sa labas ng bintana. Nakita niya si Elias na nakasandal sa gilid ng kotse, parang walang balak pumasok. Nanatili lang ito sa labas habang nanginginig sa takot, tinatakpan ang kaniyang tainga. Pilit na nilalabanan at kinakalimutan ang trauma sa tuwing umuulan. Napamura si Lyra at agad na kinuha ang kaniyang payong upang puntahan si Elias. Kumuha rin siya ng tuwalya at damit na pwedeng masuot ng binata. Kahit malaki ang galit niya sa bi

Gumagabi na, at hindi pa rin natutulog si Lolo Sebastian. Halos dalawang oras na ang lumipas mula nang sabihin ni Lyra na kailangan na niyang bumalik sa trabaho, pero naroon pa rin siya, nakaupo sa sala, nakikipagkwentuhan sa matanda. Panay sulyap niya sa cellphone, habang ang mga daliri ay kinikiskis ang screen na parang inaasahan ang isang mahimalang notipikasyon. Napansin ito ni Elias mula sa kabilang sofa. Nakakunot-noo siya habang pinagmamasdan si Lyra. “May problema ba?” tanong ni Elias sa mahinahong tono. Tumingin si Lyra, matalim ang mga mata. “Ikaw lang naman ang problema ko, gaya ng dati.” Sinalubong niya ng tingin ang lalaki. “Mag-isip ka ng paraan para makauwi na ako. Huwag mong sabihing dito ako matutulog ngayong gabi.” Napailing si Elias. “Alam mo namang hindi ko rin gusto ‘to. Pero si Lolo, hindi mo ba naririnig? Ayaw niya tayong paalisin habang gising pa siya.” “Eh ‘di patulugin mo. Bigyan mo ng gatas, kwentuhan mo ng bedtime story, kahit ano,” sarkastikong tugon

Sa kabilang banda, mabilis ang lakad ni Lyra palabas ng building, nanginginig ang kamay habang hawak ang cellphone. Pinindot niya ulit ang screen para i-check kung totoo ba ang nakita niya kanina. Tatlong sunod-sunod na bank transfer. Tig-three million at isang four million. Galing kay Elias Montero. "Inuubos niya ang pasensiya ko at winawaldas niya ang ganoong halaga!" mahina niyang bulong habang pumara ng taxi. Pagkasakay, agad siyang nagsalita, "Kuya, sa Montero Group tower po." "Tamang-tama po, d'yan din ako galing kanina," sagot ng driver. "Maulan pala roon, Ma’am, baka gusto ninyong magpayong mamaya." Pero hindi na sumagot si Lyra. Malayo ang tingin at mabilis ang tibok ng puso. Kahit ayaw man niyang aminin, nag-aalala siya para kay Elias. Hindi normal na basta-basta na lang itong maglabas ng ganoong kalaking pera, at lalo na kung sunod-sunod pa. Binuksan niya ulit ang phone at nag-type ng message matapos i-unblock si Elias. Lyra: We need to talk. Right now. Hindi pa lumi

Habang nagpapahinga sa ospital si Janice, hindi siya mapakali. Habang nakahiga, hawak niya ang cellphone at sunod-sunod ang pagpo-post gamit ang isang dummy account na ginawa niya lang kaninang madaling-araw. Gumamit siya ng mga luma nilang larawan ni Elias noong college days nila, hanggang sa engagement proposal sa Eiffel Tower. Pinatungan pa niya ng mga caption na tila third-party observer ang perspective. “Saksi ako sa tunay na pag-iibigan ng dalawang taong ito. Si Janice at Elias—destined talaga. Walang ibang babae na makakasira ng ganitong klaseng pagmamahalan.” Pinaghandaan niyang mabuti ang narrative. Gumamit siya ng photos na hindi basta makikita online. Mga larawang binura ni Elias noon, pero may backup pala siya. Mabilis namang kumalat ang post. Umabot ito sa mga online gossip sites at news outlets. Marami ang napa-comment. Tumawa nang mahina si Janice habang binabasa ang mga comments. “Akala mo lang ikaw ang bida, Lyra. Pero ako talaga ang Mrs. Montero sa mata ng lahat

Kanina pa sila paikot-ikot sa Greenbelt, sa bawat mamahaling jewelry store, pero wala pa ring singsing na natipuhan si Lyra. Nakatatlong tindahan na sila, puro signature designs, pero tila wala ni isa ang pumasa sa panlasa ng dalaga. Hindi rin naman talaga siya pumili. Kadalasan, tititigan lang niya sandali ang singsing tapos tatalikod na. “Wala ka bang nagugustuhan? Pwede tayong magpa-custom,” suhestiyon ni Elias habang kausap ang saleslady. “Wala,” matipid na sagot ni Lyra habang nakasandal sa isang leather couch sa gilid ng store. May hawak itong maliit na bottled water na ibinigay sa kanila ng staff, pero hindi man lang ito naubos. Napansin ni Elias na panay ang pag-check nito sa phone. Wala rin ‘yong kibo buong oras. Parang wala siya sa mood, pero sinubukan pa rin ni Elias na ayusin ang atmosphere nilang dalawa. “Kain tayo sa labas. Doon sa bago kong napuntahang Japanese resto. Gusto mo ng ramen, ‘di ba?” tanong ni Elias habang palabas na sila ng mall. Tumingin lang si Lyra s