All Chapters of ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี: Chapter 61 - Chapter 63

  ฝนตกหนักอยู่หลายวันกระทั่งท้องฟ้าแทบไม่ต่างอะไรจากยามกลางคืน ส่วนเช้าวันนี้ก็เพิ่งได้เห็นแสงของพระอาทิตย์สาดส่องลงสู่พื้นแผ่นดิน ฟู่ลี่อิ๋งเห็นว่าอากาศดีจึงลุกออกมาเดินเล่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสว่างดี โดยทิ้งบุรุษตัวโตนอนหลับอุตุอยู่บนเตียงเสี่ยวหลงเมื่อเห็นเจ้านายตื่นนอน ก็เข้ามารับใช้นางตามปกติที่เคยทำ วันนี้ขันทีน้อยคล้ายกับมีเรื่องจะพูดแต่ก็พูดไม่ได้ ช่วงหลังนางเห็นว่าเขาชอบไปคลุกคลีอยู่ที่เรือนของท่านเหลียง ถ้านางไม่ตามเจ้าเด็กน้อยก็ไม่โผล่หน้ามาให้นางเห็น ตอนหลังจึงได้รู้ว่า เสี่ยวหลงชื่นชอบการตัดเย็บภูษาอาภรณ์เป็นอย่างมาก มักจะไปถามเคล็ดลับต่าง ๆ จากท่านเหลียงอยู่เป็นประจำ“มีเรื่องอะไรทำให้เจ้าทุกข์ใจงั้นหรือ” นางถามไถ่ขันทีน้อย“......” เสี่ยวหลงไม่ตอบได้แต่ก้มหน้างุด“ถ้าเจ้าไม่พูดข้าจะรู้หรือ” ฟู่ลี่อิ๋งนางไม่ใช่พระโพธิสัตว์หรือเทพเซียนที่จะรู้ความในใจของผู้อื่นได้“พูดแล้ว เสี่ยวหลงพูดแล้ว” เสี่ยวหลงยึกยัก สุดท้ายก็ยอมปริปาก &ldqu

  มีเพียงสิ่งเดียวที่เยี่ยเทียนรู้สึกติดค้างในใจมาโดยตลอด นั่นก็คือพระขนิษฐาร่วมพระมารดาจู่ ๆ ก็ไปหลงรักบุรุษแคว้นเว่ย จนกระทั่งถูกไท่ซ่างหวงปลดออกจากฐานันดรศักดิ์ ได้ยินว่าในภายหลังนางปลิดชีวิตของตนเองเพราะเสียใจจากสิ่งที่ฟู่ซิ่งผู้เป็นสามีของนางกระทำเอาไว้ตอนนั้นเขาเป็นเพียงไท่จื่อแห่งแคว้นเยี่ยมิได้มีอำนาจในราชสำนักมากมาย พยายามทูลขอร้องไท่ซ่างหวง ให้ขอตัวหลานชายและหลานสาวกลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้านเกิดของพระมารดา แต่กระนั้นไท่ซ่างหวงก็ใจแข็งนักไม่ยินยอมให้อภัย ในเมื่อนางทิ้งฐานันดรศักดิ์ไปแล้วโอรสธิดาที่เกิดจากนางก็ยิ่งไม่นับเป็นเชื้อพระวงศ์อีกต่อไปโชคยังดีที่ตอนนั้นไท่ซ่างหวงอนุญาตให้เขามาร่วมอำลานางเป็นครั้งสุดท้าย ในตอนนั้นหากฟู่ซิ่งไม่รับปากว่าจะดูแลบุตรธิดาของพระขนิษฐาเขาเป็นอย่างดี ก็คงสังหารมันด้วยตนเอง พระราชนัดดาทั้งสององค์ในเวลานั้นก็ยังเล็กนัก ยังต้องมีต้นไม่ใหญ่เป็นที่พึ่งพิงเขาจึงยั้งมือไว้ชีวิตสายลับที่ตนส่งเข้าไปแทรกแซงในแคว้นนอกจากเรื่องทางการศึกแล้ว ยังมีข่าวคราวและความเป็นอยู่ของเด็กสองคนที