บทที่ 16 เอาคืน - 70%

ชนาธิปนิ่งไปครู่หนึ่ง แววตาอ่อนโยนลงเมื่อคิดถึงหญิงสาวเจ้าของชื่อซึ่งกำลังจะได้รับทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเขา หากเขาตายไป

“เป็นคนรัก...เป็นภรรยาที่ยังไม่จดทะเบียนสมรสของผม”

อนุวัฒน์ยืนถอนหายใจอยู่หน้าตู้เอทีเอ็มละแวกบ้าน เห็นเงินคงเหลือในบัญชีมีไม่ถึงหนึ่งร้อยบาท เงินสองพันบาทที่กดออกมาถืออยู่ในมือเป็นเงินก้อนสุดท้ายของเขาแล้ว หากยังหางานใหม่ทำไม่ได้ สิ้นเดือนเขาคงต้องแบกหน้าไปกู้หนี้นอกระบบอีกตามเคย

แต่สภาพแบบนี้ เขาจะไปสมัครงานที่ไหนได้...

ใบหน้ามีแต่ร่องรอยบวมปูดฟกช้ำ ริมฝีปากแตกจนบวมเจ่อออกมาราวกับปากครุฑ โชคดีที่ซี่โครงไม่หัก มิเช่นนั้นหากเขาต้องนอนโรงพยาบาลเป็นเวลานานเพื่อพักรักษาตัว มีหวังบ้านเขาต้องอดตายแน่นอน

แม้กระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงทำกับต้องรักแบบนั้นได้ ตอนที่เห็นหน้าเธอครั้งแรกหลังจากไม่ได้เจอกันร่วมเดือน เขายอมรับว่าหญิงสาวดูสวยขึ้นมากจริงๆ สีหน้าแววตาดูมีความสุข ไม่มีเรื่องให้ต้องกังวลเหมือนเมื่อก่อน ไม่มีใบหน้าอมทุกข์เพราะหาเงินได้ไม่พอ อย่างที่เขาเคยเห็นอยู่บ่อยๆ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี

สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่ถูกล็อก