Lahat ng Kabanata ng ท่านแม่ทัพ จะเป็นพ่อเลี้ยงข้าหรือสามีข้ากันแน่: Kabanata 21 - Kabanata 30

รุ่งเช้ามาถึง หรูอวี้ที่ยังไม่ยอมลุกจากที่นอน เสี่ยวซีก็วางเข้ามาหานางภายในห้องอย่างรีบร้อน“คุณหนู คุณหนู” เสียงของเสี่ยวซีดังก่อนที่ตัวนางจะโผล่เข้ามาเสียอีก“มีเรื่องใดที่ทำให้เจ้าดีใจเช่นนี้” หรูอวี้ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ก่อนจะนั่งรอให้เสี่ยวซีเอ่ยเล่าเรื่องให้ฟัง“เมื่อครู่ข้าไปรับสำรับที่ห้องครัว แม่ครัวกำลังพูดเรื่องคุณหนูจวนท่านเจ้าเมือง ที่กำลังจะออกเรือนเจ้าค่ะ”“แล้วน่ายินดีอันใดกัน” หรูอวี้มองเสี่ยวซีอย่างไม่เข้าใจ“โถ่ คุณหนู ก็คุณหนูท่านเจ้าเมืองอยากได้ท่านแม่ทัพจนคิดวางยากำหนัด แต่คนที่โดนกับเป็นบุตรชายคหบดีที่มีฮูหยินเอกอยู่แล้วเจ้าค่ะ”“อืม...” หรูอวี้พยักหน้ารับอย่างเฉยชา“แล้วเหตุใด ท่านแม่ทัพถึงไม่โดนยาที่นางวาง” เรื่องนี้หรูอวี้ยังไม่เข้าใจนัก เมื่อคืนที่นางพบเขาก็ดูเหมือนเขาจะไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น“บุตรชายคหบดีนั่งอยู่ด้านข้างท่านแม่ทัพ บ่าวว่าคงหยิบจอกสุราผิดแน่”“อืม...แล้วนางไม่รู้ตัวได้อย่างไรว่าบุรุษที่นอนด้วยมิใช่ท่านแม่ทัพ”“อ้อ ตอนที่ออกจากลานจัดงาน ท่านแม่ทัพออกไปพร้อมกับบุตรชายคหบดีเจ้าค่ะ แต่บ่าวไม่รู้ว่าไปสลับตัวกันได้อย่างไร”“เอาเถิด ไม่เห็นจะใช่เรื่

จ้าวลู่ฉือเมื่อกลับมาถึงห้องพักแล้ว ก็ได้แต่นั่งนิ่งอย่างใช้ความคิดอยู่ที่โต๊ะภายในห้องเขาไม่เข้าใจตนเองเช่นกัน เหตุใดถึงได้เอ่ยจะรับผิดชอบตัวนางง่ายดายเพียงนี้ อยู่มาจนอายุไม่น้อยแล้ว ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้จะไม่เคยเจอสตรีที่ทำให้เขาต้องตกอยู่ในช่วงเวลาคับขัน จนเกือบจะต้องตกหลุมพรางแต่งพวกนางเข้าจวนก็เจออยู่ไม่น้อยแต่ตัวเขาก็เอาตัวรอดไปได้เสียทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นตัวเขาเองที่เอ่ยปากอยากรับผิดชอบนาง กว่าจ้าวลู่ฉือจะกลับขึ้นเตียงเพื่อพักเอาแรงก่อนจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า ก็เหลือเพียงอีกสองชั่วยามเท่านั้นฟ้าก็จะสว่างไม่ต่างจากหรูอวี้กว่านางจะข่มตาให้หลับได้ ก็เล่นนอนพลิกตัวอยู่นานเลยทีเดียวรุ่งเช้าขบวนเดินทางของจ้าวลู่ฉือ เตรียมพร้อมออกเดินทาง ท่านเจ้าเมืองที่ไม่อยากจะปรากฏตัวในยามนี้ยังต้องมาส่งเขาที่หน้าประตูเมืองด้วยรอยบวมแดงที่ใบหน้าของท่านเจ้าเมือง เป็นการย้ำเตือนอย่างดี ถึงเรื่องที่เขาเลี้ยงสตรีไว้ที่นอกเรือน“หึ ท่านเจ้าเมือง ใบหน้าของท่านไปโดนอันใดมารึ” จ้าวลู่ฉือแสร้งเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงด้วยรู้ดีว่าไม่พ้นฮูหยินของเขาเป็นแน่ที่ทำให้เกิดรอยเต็มใบหน้าเช่นนี้“เอ่อ ข้าน้อยไม่

ก่อนจะเริ่มเก็บดอกบัวแล้วนำไปขูดน้ำหวานด้านในเก็บไว้กิน ครั้งนี้นางได้น้ำหวานมาเสียเต็มโหล คิดดูว่าต้องใช้ดอกบัวมากเพียงใด แต่ดอกบัวที่ขึ้นในบ่อน้ำก็ดูเหมือนจะไม่มีหมด ไม่ว่าเก็บมาเท่าใด อีกวันก็ขึ้นกลับมาครบตามจำนวนเดิมจะทิ้งกลีบดอกก็เสียดาย นางเคยเห็นในอินเทอร์เน็ต กลีบดอกบัวหากนำมาตากจะกลายเป็นชาไว้ต้มดื่มได้ หรูอวี้จึงได้ลองทำดูและก็พบว่าน้ำชาที่ได้จากกลีบดอกบัว มีรสชาติที่หวานติดปลายลิ้น ทั้งยังส่งกลิ่นหอมชวนให้ดื่มยิ่งนัก เมื่อดื่มเข้าไปร่างกายของนางก็สดชื่นอยู่ไม่น้อย ทั้งยังไม่เคยมีอาการปวดเมื่อยหรือเหนื่อยล้าจากการเดินทางเช่นก่อนหน้านี้ให้เห็นอีกด้วยหรูอวี้ยังให้ตู้เหลียนและตู้หยวนดื่มด้วยกันกับนาง แม้แต่แม่นมตู้และเสี่ยวซีก็ได้ดื่มด้วยเช่นกัน ทุกคนต่างมีความคิดเช่นนาง เรื่องที่ชาดอกบัวช่วยให้ร่างกายหายเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง“แบ่งไปให้ท่านแม่ทัพด้วยเถิด” ตู้เหลียนเอ่ยขึ้น นางลอบมองสีหน้าของบุตรสาวไปด้วย“ท่านเอาไปให้เองก็แล้วกัน” หรูอวี้นางไม่หวงอยู่แล้ว ในเมื่อในมิติของนางก็มีไม่น้อย แต่นางไม่คิดจะนำไปให้เขาด้วยตนเองตู้เหลียนจึงให้ตู้หยวนเป็นผู้นำไปให้จ้าวลู่ฉือ โดยกำ

แต่ดูเหมือนว่าบุรุษรุ่นพ่อตรงหน้า จะไม่ยอมปล่อยนางเสียแล้ว สาบเสื้อของนางถูกเปิดออก เผยให้เห็นเนินเนื้อปทุมที่นู้นสวยได้รูป“อาอวี้...” เขาประคองใบหน้างามให้มองสบตาของเขายามนี้หรูอวี้ตัวสั่นสะท้านราวกับลูกนกที่ตกน้ำ สายตาของจ้าวลู่ฉือเผยความตรงการอย่างชัดเจน“ไม่ได้!!! ข้าจะบอกเรื่องนี้กับท่านแม่” นางข่มขู่เขา เพื่อให้เห็นแก่มารดาของนาง“บอกเลย ข้าจะได้แต่งเจ้าเข้าจวน” เขากระซิบที่ข้างหูของนาง พร้อมทั้งดูดเลียเล่นอย่างได้ใจจนหรูอวี้นางสะท้านส่งเสียงครางที่น่าละอายออกมา “อ๊า” ดูเหมือนว่าหูของนางจะเป็นจุดอ่อนไปเสียแล้วจ้าวลู่ฉือเห็นเช่นนั้น จึงได้หยอกล้อนางต่อ จนหรูอวี้ร่างกายที่แข็งขืนของนางอ่อนระทวยอยู่ภายใต้ร่างของเขานิ้วมือแกร่งของจ้าวลู่ฉือ ลูบที่ต้นขาของนางไปด้วย เขาค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาลูบเนินดอกไม้งามอย่างปรารถนา“อะ...อ๊า ยะ อย่า” นางจับมือของเขาไว้แน่น เมื่อนิ้วร้ายเริ่มถูวนสำรวจอย่างหยอกล้อ“ข้าต้องการเจ้า อวี้เออร์ ต้องการเจ้า ได้ยินหรือไม่” เขาไม่คิดว่าตนต้องการสตรีใด มากเท่าหรูอวี้มาก่อนแม้จะผ่านเรื่องบนเตียงกับนางคณิกามาไม่น้อย แต่ไม่มีคนใดที่จะดึงดูดความต้องการของเขาได

“ท่านแม่ทัพ หน้าท่านได้รับบาดเจ็บหรือไม่” ตู้หยวนเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัยเพราะยามนี้จ้าวลู่ฉือปิดบังใบหน้าช่วงล่างของเขาราวกับได้รับบาดเจ็บ หรือเป็นพวกโจรป่าไปแล้ว“ไม่มากนัก” เขาปรายตามองมาที่หรูอวี้อย่างแฝงไปด้วยความหมาย หรูอวี้นางไม่แม้แต่จะกะพริบตาเพื่อให้ผู้ใดจับพิรุธของนางได้"เช่นนั้นก็ดีแล้ว แม่กลัวเสียแทบแย่” ตู้เหลียนตบที่หน้าอกของนางเบาๆ“ท่านแม่ ท่านพักผ่อนเถิด ข้าก็จะกลับไปพักที่ห้องแล้วเช่นกัน” หรูอวี้แม้จะได้น้ำหวานจากดอกบัวช่วยให้ร่างกายของนางฟื้นตัวแล้ว แต่นางก็ยังอยากที่จะพักผ่อนอยู่“เช่นนั้นแม่จะให้เสี่ยวซีไปอยู่ดูแลเจ้า”“มิต้องเจ้าค่ะ ข้าจะเข้าไปพักในมิติ” หรูอวี้กระซิบบอกความกับมารดา“ตามใจเจ้า” ตู้เหลียนมองมาทางจ้าวลู่ฉือที่ยังอยู่ภายในห้องอย่างแปลกใจ “ท่านยังมีเรื่องใดอีกหรือไม่” จนนางต้องเอ่ยถามออกมา เมื่อเขาเอาแต่มองจ้องหรูอวี้ตาไม่กะพริบ“ไม่มีอันใดแล้ว ข้ายังต้องไปสอบสวนมือสังหารต่อ” เขาเดินถอยกลับออกไป“อวี้เออร์มือสังหารพวกนั้น” ตู้เหลียนกลัวว่าจะเป็นคนที่สวีเหมยลี่ส่งมาให้จัดการพวกนางสามแม่ลูก“มิใช่อย่างที่ท่านแม่คิดเจ้าค่ะ ดูเหมือนจะมาเอาชีวิตของท่า