All Chapters of ขย้ำรักมาเฟีย: Chapter 151 - Chapter 160

“เราจะไม่ไปโรงพยาบาลกันจริงๆ เหรอคะ เลือดคุณออกเยอะมากเลยนะ” อาชาปรายตามองเลือดสดๆ ที่ซึมออกมาเปื้อนมือก่อนจะถอนลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย“ดึกแล้ว ฉันขี้เกียจไปไหนมาไหน”“มันไม่เหมือนกันนะคะ บางทีถ้ามีดเล่มนั้นมีสนิม แผลคุณมันก็จะอักเสบอาจจะเป็นบาดทะยักได้เลยนะคะ” “กินข้าวมาแล้วใช่ไหม” ซีดีกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก ในขณะที่เธอกำลังร้อนใจ เขากลับทำเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย“หนูอยากดูแผล ขอหนูดูแผลของคุณหน่อยได้ไหมคะ” “ฉันไม่ได้เป็นอะไร แผลแค่นี้มันเล็กนิดเดียว” ซีดีก้าวขาเข้าไปหาคนดื้อพร้อมกับกดปลายนิ้วชิดกับกระดุม ลงมือปลดออกอย่างเร่งรีบโดยไม่ขออนุญาตคนตัวสูงกดปลายลิ้นเข้ากับมุมปากก่อนจะถอนลมหายใจออกมาหนักๆ อยากจะปัดมือออกแต่น้ำตาใสๆ ที่หล่อเลี้ยงอยู่ในตากลมคู่นั้นทำให้เขาทำไม่ลง“คุณต้องมาเจ็บตัวเพราะหนูอีกแล้ว”“มันคงดีกว่าการที่ฉันไม่เดินเข้าไป”“คนพวกนั้นเป็นใครอ่ะ หนูไปทำอะไรให้นักหนาถึงได้ตามจองเวรกันแบบนั้น ทำร้ายคนอื่น ทั้งที่เค้าไม่ได้รู้ด้วยเลยว่าไปทำอะไรให้แบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด” “เกิดเรื่องขึ้นก็ดี เธอจะได้เป็นคนที่ระวังตัวเองมากกว่านี้” “หนูไม่ระว

ซีดีไม่ปฏิเสธว่าหัวใจของตัวเองกำลังเต้นโครมครามตอบรับถ้อยคำที่ทำให้รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ฝ่ามือเล็กกระชับเข้าหากันหวังจะช่วยลดอาการประหม่า จนกระทั่งฝ่ามือใหญ่เลื่อนเข้ามาครอบศีรษะทุยเล็ก รั้งตัวเธอให้กลับเข้าไปด้านในหลบหลีกไอหมอกและไอความเย็นจากด้านนอกโดยหลบเลี่ยงการใช้คำพูดที่บอดี้การ์ดหนุ่มไม่เคยพูดมันกับใคร “ปวดมากเหรอคะ” ซีดีเอี้ยวหน้าไปถามพร้อมกับเอียงคอมองเมื่อได้ยินเสียงในลำคอที่บ่งบอกถึงความหงุดหงิดที่เกิดจากความเจ็บ“ตึงนิดหน่อย” “หนูว่ารอยแผลมันยาวไป ตอนล้างแผลก็ไม่กล้าเช็ดแรงไม่รู้ว่ามันลึกแค่ไหน”“วันสองวันก็คงหาย ไม่ได้ลึกอะไรขนาดนั้นหรอก”“ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณเจ็บเพราะหนู” “อือ” อาชาขานรับเบาๆ พร้อมกับเบือนหน้าออกไปอีกทาง กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาวกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างจนนึกแปลกใจ ทำไมซีดีถึงมีผลต่อร่างกายของเขามากขนาดนี้ แน่นอนว่ามันไม่เคยเป็น “มียาแก้ปวดอย่างอื่นไหมคะ”“…”“ถ้าไม่ให้หนูไปซื้อ ก็คือที่นี่ต้องมียาค่ะหนูถึงจะยอมฟัง”“ไม่มียา แต่มีอย่างอื่นที่จะทำให้ฉันหายปวดแผลได้”“อะไรคะ”“ไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบมันออกมา” ซีดีขมวดคิ้วยุ่ง ถึงอย่างนั้นก็ยอมเดินนว

“เห้อ…” ซีดีลอบถอนลมหายใจก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่ายกายเอาไว้ ไม่นานก็พลิกตัวนอนตะแคงข้าง โอบกอดผ้าห่มผืนหนาที่มีกลิ่นหอมของผู้ชายติดอยู่ด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกตากลมสวยกลอกกลิ้งไปมาบนฝ้าเพดาน เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการแล้วเขาก็ทิ้งเธอไว้แบบนี้ เธอควรรู้สึกแบบไหนดี ครืด~ ครืด~ โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะกระจกที่สั่นสะเทือนขึ้นกระตุ้นให้ซีดีหลุดจากภวังค์ เกือบจะดันตัวลุกทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่านั่นไม่ใช่โทรศัพท์ของเธอแต่ติดตรงที่เจ้าของโทรศัพท์ก้าวขาออกมาจากห้องน้ำพอดีซีดีสบตากับอาชาเงียบๆ และเป็นเขาที่เป็นฝ่ายหลบตาแล้วเดินไปคว้าโทรศัพท์ของตัวเองมารับสาย “ว่าไง” “…” “แน่ใจนะ” “…” “…เออ เดี๋ยวบอกอีกที” มีเท่านี้ที่ได้ยินก่อนที่อีกคนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม“คนที่มาตามเธอวันนี้ถูกส่งมาจากอีกคนที่ไม่ใช่เจ้าของคาสิโนที่พี่สาวเธอเป็นหนี้มันอยู่”“คะ? ละ แล้ว…” “พี่เธอน่าจะมีหนี้หลายก้อน แต่ใช้วิธีเดิมๆ ในการใช้หนี้นั่นคือการยกเธอให้พวกนั้น” คนฟังกระพริบตาถี่ๆ ยิ่งตอนที่น้ำใสๆ หล่อเลี้ยงอยู่ในนั้นซีดียิ่งกระพริบตาถี่ขึ้น “คนของคุณสืบมาเหรอคะ” “อืม รู้ตัวแล้วว่าเป็นใคร เธออยากให้ฉันจ

“ทุกอย่างที่ฉันทำ ฉันไม่ได้ทำตามใจตัวเอง แต่ฉันทำเพื่อความปลอดภัยของเธอ” น้ำเสียงจริงจังที่ร้องบอกเป็นสัญญาณที่ทำให้คนที่เตรียมจะอ้าปากตอบโต้หยุดชะงัก ซีดีกลอกกลิ้งตาไปมาตามใบหน้าคมคาย ทุกครั้งที่สบตาเขามันมีเพียงความจริงจังที่หลุดผ่านแววตาคู่นั้น สุดท้ายเซ้นส์ที่เธอมีมันก็ยังย้ำเตือนว่าเธอควรเชื่อใจเขาอีกครั้งอยู่ดี “ถ้าคิดจะทำอะไร คุณบอกหนูก่อนได้ไหมคะ หนูไม่ได้อยากให้คุณมองว่าหนูโลกสวยมากจนเกินไปหรอกนะคะ แต่ซินดี้เป็นพี่สาว ต่อให้เขาจะทำเลวกับหนูแค่ไหน สุดท้ายเขาก็ยังเป็นพี่สาว หนูไม่อยากรู้สึกผิดต่อตัวเอง”“...”“แม้ในวันที่หนูมีความสุข หนูก็ไม่อยากให้เรื่องของเขามากวนใจ”“ตามใจเธอก็แล้วกัน ฉันมีแผนในใจอยู่แล้ว เอาเป็นว่าถ้าวันไหนจำเป็นต้องเดินแผน ฉันจะบอกเธอก็แล้วกัน” ซีดีระบายรอยยิ้มบางๆ พร้อมกับพยักหน้าหงึกหงัก ขนตางอนยาวที่โอบล้อมตากลมสวยกระพริบไปมาในยามที่มองหน้า สีหน้าที่ผ่อนคลายขึ้น บ่งบอกว่าเธอคลายความกังวลมากแล้ว “ที่จริงซินดี้เขาไม่ได้เป็นคนแบบนี้หรอกนะคะ” อาชาหรี่ตามองเล็กน้อย เห็นว่าขณะที่กำลังเปิดปากเล่า คนตัวเล็กเลือกที่จะตักข้าวต้มขึ้นมาจากชามและใช้ปากเป่า “พวกเร

“ไม่มีที่ไหนขาดใครแล้วอยู่ไม่ได้หรอก โลกนี้บางทีมันก็ไม่ได้สวยงามแบบที่เธอคิด”“แปลว่าคุณอยู่ได้ อยู่คนเดียวโดยปราศจากคนที่รักหรือเคยผูกพันกันได้แบบนั้นสินะ”“ฉันแค่ไม่เคยเอาตัวเองไปผูกติดกับใคร ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ตัวฉัน ไม่มีใครเข้ามากำหนดชีวิตของฉันได้ รู้แค่นี้ก็พอ” ใบหน้าหล่อเหลาเบือนหลบออกไปอีกทาง เสมือนเป็นการหลบหลีกแสงแดดที่สาดกระทบลงมาบนใบหน้า ความจริงมันอาจจะมีแค่นั้น แต่อยู่ๆ ความคิดที่ว่าเขาตั้งใจหลบตาเธอมันก็โผล่แทรกเข้ามาแต่ไม่มีเวลาได้ลงลึกค้นหาความหมายว่าเขาจะหลบตาเธอทำไม ซีดีก็เลือกที่จะสะบัดศรีษะแรงๆ ขับไล่ความคิดที่กำลังรบกวน“เราไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกันดีไหมคะ หนูเลี้ยง”“หึ!” บอดี้การ์ดหนุ่มผุดรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก นิ้วยาวเหยียดลูบไปมาที่ท้ายทอยของตัวเอง บอกตรงๆ ว่าไม่ได้รู้สึกพิเศษกับการที่ถูกซีดีชวนทานอาหารในแบบที่เธออาสาเลี้ยง แค่รู้สึกคาดไม่ถึง ทั้งที่ชีวิตของเธอมันโคตรวุ่นวาย แต่ก็ยังทำตัวสดใสอยู่ได้ โลกของเธอมันไม่เหมาะกับคนใจร้ายเลยอาชาขับรถเข้ามาจอดในร้านอาหารข้างทางที่เรียบง่าย ร้านธรรมดาที่ลูกค้าในร้านมีหลายระดับ บ่งบอกว่าใครก็เข้ามาทานได้ราคาของอาหารก็