Semua Bab ขย้ำรักมาเฟีย: Bab 161 - Bab 170

“…เหนื่อยชะมัด บางทีฉันก็อยากให้ช่วงเวลาแบบนี้ผ่านไปให้เร็วที่สุด ถึงแม้ว่าพอผ่านช่วงเวลานี้ไปการใช้เงินมันอาจจะไม่ได้เรียบง่ายเหมือนตอนที่เรียนก็ตาม” ทับทิมบ่นยาวเหยียดคล้ายหลังที่จบคลาสเรียนแล้วก้าวขาออกมาจากห้องจนถึงตอนนี้ที่ตั้งใจว่าจะแวะมาทานข้าวกันที่ห้างสรรพสินค้าทับทิมก็ยังเปิดปากบ่นเพราะยังไม่หายเซ็ง“งานแค่นี้ถือว่าจิ๊บๆ อย่างแกมันง่ายอยู่แล้วล่ะน่า”“ยังไงก็เถอะ อาจารย์ไม่ควรสั่งงานเยอะขนาดนี้ไหม เราไม่ได้รอส่งงานเขาแค่อย่างเดียวไหมล่ะ อย่างน้อยๆ อาจารย์ก็ควรใจดีกับนักศึกษาตัวเล็กๆ แบบเราบ้าง”“ช่างมันเถอะน่า บ่นไปก็ไม่เห็นว่ามันจะได้อะไรขึ้นมา” ซีดีปลอบใจด้วยวิธีการบอกให้เพื่อนรักปล่อยวาง ทับทิมก็ยังเป็นทับทิมที่พออาจารย์สั่งงานเยอะๆ ก็มักจะบ่นทุกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นงานทุกงานของเธอก็ออกมาดีและเป๊ะทุกครั้งเช่นกัน“เฮ้ หน้าคุ้นๆ ปะ” ทับทิมหยุดเดินอัตโนมัติ เช่นเดียวกับซีดีที่หันกลับมาสนใจเพื่อนทันทีรัศมีสายตาที่ทับทิมมองไม่ได้ทำให้ซีดีมองเห็นสิ่งนั้นได้ยาก มันไม่ใช่เพราะว่าตรงนั้นมีจุดให้โฟกัสแค่คนสองคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยกัน แต่ความโดดเด่นสะดุดตา และคุ้นเคยนั่นต่างหากที

“ไม่หรอกค่ะ หนูไม่ควรรู้สึกแบบนั้นกับคนที่ไม่เคยมีความชัดเจนแบบคุณ!” อาชาตบไฟเลี้ยวแล้วหักพวงมาลัยรถทันทีเขาไม่ชอบที่ต้องฟังเสียงของคนที่พูดไปหลบตาไป ถ้าแน่จริงก็พูดออกมาตอนที่เขามองหน้าเธอ“หึงแล้วพาล”“สงสารความรู้สึกของคนอื่นบ้างเถอะค่ะ อย่าพูดแบบนี้เลยจะดีกว่า”“รู้สึกอะไร พูดมาสิ”“คุณล่ะ ความจริงมันเป็นยังไงก็พูดออกไปสิ ทำไมถึงมีความสุขที่เห็นผู้หญิงถูกมองว่าโง่ด้วย!”“เธอคิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้น?”“ก็หนูเห็นกับตาว่าคุณมีผู้หญิงอีกคน” ซีดีน้ำตาคลอเบ้าแค่เห็นว่าเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ความรู้สึกของเธอมันก็พังยับเยิน อยู่ดีๆ มันก็รู้สึกขึ้นมาของมันเอง หักห้ามใจแล้วแต่ทำไม่ได้ ตอนที่เจอที่ร้านอาหารตั้งใจว่าจะวิ่งตามออกมาให้เห็นกับตาด้วยซ้ำ ในหัวมันคิดเอาไว้แล้วด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไงหากเห็นภาพวาดตาภาพนั้นจริงๆ“อย่าล้อเล่นกับหัวใจคนอื่นนักเลยค่ะ คุณอาจจะสนุกแต่คนอื่นเขาไม่ได้สนุกไปกับคุณ”“งั้นเหรอ?” อาชาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ไม่นานก็ก้มลงไปตะโบมจูบกลีบปากนุ่มของคนที่เพิ่งจะพรั่งพรูคำพูดออกมาด้วยความน้อยใจ ซีดีกดปลายนิ้วลงบนร่างกายของอีกคนอย่างแรง ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้เขาปล่อย

คำพูดหยาบโลนพลันกระตุ้นพวงแก้มเนียนให้ร้อนผ่าว ซีดีจะเบือนหน้าหนีแต่อีกฝ่ายกลับจู่โจมไม่หยุด อาชาซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอขาวพลางล็อกเอวคอดกิ่วเข้ามาประชิดลำตัวตามด้วยการกดหัวเห็ดแดงก่ำเข้าหาช่องทางรัก ขยับเอวไม่กี่ครั้งก็ส่งความแข็งขึงเข้าไปทักทายผนังอ่อนนุ่มจนสุดความยาวของมันในครั้งเดียวปึก! “อ๊า!” แขนเรียวตวัดขึ้นโอบลำคอหนาอัตโนมัติ ยิ่งซีดีหลุดสีหน้าแห่งความเสียวซ่านคนตัวโตก็ยิ่งพอใจปึก! ปึก! ปึก! ปึก! เอวหนาขยับเข้าออกอย่างบ้าคลั่ง มุมปากหนาหลุดรอยยิ้มบางๆ เมื่อเห็นร่างบอบบางโยกคลอนตามจังหวะที่เขาเป็นฝ่ายควบคุม“มันแรงเกินไปค่ะ อ๊า หนูจุก”“แต่เหมือนว่าตรงนั้นของเธอมันจะไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับที่เธอเพิ่งพูดออกมานะ” บอดี้การ์ดหนุ่มเหลือบมองแก่นกายใหญ่ที่ขยับเข้าออกในร่องแคบที่ถูกโอบล้อมด้วยคราบน้ำรักสีขาวขุ่น วินาทีนี้ต่อให้ซีดีจะพูดแบบไหน คำพูดของเธอมันก็ไม่ได้น่าเชื่อถือหรือมีน้ำหนักเท่ากับร่างกายที่กำลังปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมาเป็นตัวเบิกทางบ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาหรือสิ่งที่ซีดีเพิ่งจะบอกออกมามันจะคือเรื่องจริง! อาชาชะงักเมื่อนึกถึง เธอบอกเองว่าไม่สามารถมี

@โกดังเก็บของ ครืด~ ครืด~ โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ราคาแพงสั่นสะเทือนส่งผลให้คนที่กำลังตรวจความเรียบร้อยอยู่ในโกดังละความสนใจจากเบื้องหน้า ก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ารายชื่อที่ปรากฏอยู่บนนั้นส่งผลให้อาชาชะงักไปเพียงนิด แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะรับสายแต่โดยดี"ว่าไง" (หนูเลิกคลาสแล้วนะคะ ตอนนี้กำลังนั่งแท็กซี่กลับคอนโด) "แล้ว?"(หนูแค่จะโทรบอกว่าหนูจะทำอาหารรอค่ะ พอจะบอกได้ไหมคะว่าคุณจะกลับกี่โมง) คนถูกถามลอบถอนลมหายใจออกมาเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมกดสายตาลงมาที่นาฬิกาข้อมือ(ไม่แน่ใจว่าฉันจะเสร็จงานตอนไหนเธออยากกินอะไรก็ทำ ไม่ต้องเผื่อฉัน ไม่ต้องรอ) "คุณจะกลับดึกใช่ไหมคะ" (คงงั้น)​ ครู่หนึ่งที่คนในสายเงียบไป​ แต่สุดท้ายซีดีก็เลือกที่จะขานรับออกมา"โอเคค่ะ​ หนูไม่กวนคุณแล้ว​ เอาเป็นว่าหนูจะทำอาหารรอ ถ้าคุณกลับมาจะได้ทานค่ะ" ป่วยการที่จะปฏิเสธออกไป รู้อยู่เต็มอกว่าต่อให้เขาจะปฏิเสธออกไปแค่ไหนสุดท้ายซีดีก็จะพยายามหาเหตุผลมากล่าวอ้างเพื่อให้ได้ทำอาหารไว้รอให้เขากลับไปทานอยู่ดี"เมียโทรตามล่ะสิ จะว่าไปแล้วชักจะหมั่นไส้คนมีเมียเหมือนกันนะเนี่ย" บอลกระแนะกระแหนลูกพี่

"ดี!" "คะ" ซีดีสะดุ้งก่อนจะหมุนตัวกลับ ไม่ลืมที่จะยิ้มให้เจ้าของเสียงเรียกอย่างเป็นมิตร "ลูกค้าเรียกน่ะ" "รับออเดอร์เพิ่มเหรอ ได้เลย เราขอเมนู" "ไม่ๆ ลูกค้าไม่ได้จะสั่งอะไรเพิ่ม แต่เขาจะเรียกดีไปนั่งด้วย" คำบอกเล่าที่ผิดแผกไปจากเดิมส่งผลให้ซีดีกดปลายนิ้วแล้วชี้เข้าหาตัวเองอัตโนมัติ"เรียกไปนั่งด้วยงั้นเหรอ" "ใช่จ๊ะ ลูกค้าโต๊ะนั้นนั่นแหละที่ดีรับออเดอร์มา" เพื่อนร่วมงานอธิบายและยิ้มกลับอย่างเป็นมิตร"ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกเดี๋ยวคนอื่นเขาจะว่าเอา" "ใครจะไปกล้าว่าล่ะ เขาเล่นขอเจ้าของร้านให้เองเลยนะ ผู้จัดการยังอึ้งแน่ะ" ตากลมสวยกระพริบถี่ๆ จริงอยู่ที่คนระดับเขาอาจจะทำแบบนั้นได้แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะทำ"แฟนเหรอ เราแอบเห็นนะว่าตอนที่เขามาถึงร้านดีทำเหมือนตกใจที่เห็นเขา อย่าบอกนะว่าบังเอิญมาเจอกันแล้วเขาก็ทำอะไรที่มันโรแมนติกแบบนั้น" ซีดียิ้มแห้ง ไม่ลืมที่จะส่ายหน้าเพื่อปฏิเสธออกไป"ไม่ใช่แบบนั้นหรอก จริงๆ เขา..." "เอาเถอะๆ เธอรีบไปก่อนปล่อยให้เขารอนานๆ เดี๋ยวเขาจะว่าเอา" เพื่อนร่วมงานอมยิ้มและขยิบตาแซว ที่ดูสนิทสนมและกล้าแซวกันแบบนี้เพราะเพื่อนร่วมงานคนนี้เป็นเพื่อนกับทับทิมอีกที"...นา