Semua Bab ขย้ำรักมาเฟีย: Bab 171 - Bab 180

“คิดว่าลูกอ้อนของเธอมันมีผลกับฉันขนาดนั้น?” คิ้วดกเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงตั้งคำถาม ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้มีผลต่อคนที่มีความพยายาม “หนูรู้ว่าคุณใจดี”“เอาอะไรมามั่นใจ” “ถ้าคุณไม่ใจดี คุณไม่ดูแลหนูดีขนาดนี้หรอก หนูพูดถูกไหมคะ” ซีดียักคิ้วใส่คนที่ยืนมองหน้า จากนั้นก็ใช้รอยยิ้มสดใสกลบทุกอย่าง ให้มันรู้กันไปว่าผู้ชายจะไม่แพ้ลูกอ้อนของเธอ “หนูขอทำงานต่ออีกครึ่งชั่วโมงนะคะ สัญญาว่าทันทีที่เสร็จงานจะรีบออกมาหาคุณเลยค่ะ จะไม่เถลไถลจะไม่ทำให้คุณต้องหนักใจเลยแม้แต่น้อย” คนตัวเล็กยกปลายนิ้วก้อยประกอบคำพูด แตกต่างจากอาชาที่มองการกระทำของคนตัวเล็กนิ่งๆ สุดท้ายก็เลือกที่จะเบือนหน้าออกไปทางอื่นตามด้วยการตอบรับแบบไม่เต็มใจ“ครั้งนี้ฉันจะยอมใจดีกับเธอก็แล้วกัน” ซีดีพยักหน้าหงึกหงักและยิ้มกว้าง จากนั้นก็เลือกที่จะปล่อยมือหนาแล้วหมุนกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง ราวสี่สิบนาทีที่อาชายอมใช้เวลาของเขากับเรื่องของเด็กที่เข้ามาขอความช่วยเหลือในวันนี้ จากที่เริ่มหงุดหงิดเพราะรอนานกว่าเวลาที่ตกลงกันไว้ แต่พลันพบร่างบางที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินออกมาหาเขาพร้อมกับการยกหลังมือปาดเหงื่อตามกรอบหน้าหัวใจแกร่งพลันอ่อนยวบ จ

“เห้อ...” ลมหายใจอุ่นพ่นออกมาอีกครั้ง หลังจากที่สิบนาทีให้หลังซีดีถึงกับคิดไม่ตกว่าควรตัดสินใจแบบไหนดีอีกคนบอกให้รอ ในขณะที่เขาไม่คิดจะสนใจฟังว่าเธอรอไม่ได้งานของเขาอาจจะสำคัญ หรือเธอเองก็ไม่ควรเอาเรื่องของเธอไปรบกวนเขาเช่นกันซีดีดันตัวลุกจนเต็มความสูง มือเรียวเกี่ยวสายกระเป๋าสะพายข้างขึ้นมาคล้องบ่าก่อนจะก้าวขาออกจากห้องชุดหรูเมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าควรทำอะไรเท้าเปลือยสอดเข้าไปในรองเท้าผ้าใบสีขาว ขณะที่ผลักประตูให้เปิดแล้วพาตัวเองตรงไปที่เบื้องหน้า ปลายจมูกเชิดรั้นกลับกระแทกเข้ากับแผงอกของคนที่ยืนขวางเข้าอย่างจัง“อ๊ะ!”“อ่า โทษทีครับ ผมไม่ทันระวังเอง” บอลยิ้มแห้งๆ ให้หญิงสาวเบื้องหน้าก่อนจะยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองเหมือนคนที่วางตัวไม่ถูกเมื่อถูกจ้องมอง“คุณมาทำอะไรที่นี่ เขาไม่อยู่หรอกนะคะ” ริมฝีปากอวบอิ่มพร่ำบอกขณะที่ดวงหน้าหวานเอี้ยวมองด้านในเพื่อบอกกล่าวว่าเธอกำลังหมายถึงใคร“รู้ครับว่าเขาไม่อยู่ ก็เขานั่นแหละที่สั่งให้ผมมาที่นี่”“มาทำไมคะ”“คุณมีธุระที่ต้องกลับไปที่บ้านไม่ใช่เหรอ ผมได้รับคำสั่งให้พาคุณไปที่นั่นครับ”“งั้นเหรอคะ” ซีดีพึมพำออกมาอย่างแผ่วเบา ถึงอย่างนั้นก็ยอ

"ฉันเคารพการตัดสินใจของแกนะ ไม่ว่าแกจะเลือกอะไรฉันอยู่ข้างแก" ทับทิมวางฝ่ามือกุมมือขาวผ่องของเพื่อนรักพร้อมกับบีบเบาๆ ถึงแม้จะมีเพียงรอยยิ้มบางๆ แต่งแต้มบนใบหน้าสวย แต่ทับทิมเชื่อหมดใจ หากเพื่อนของเธอเลือกแบบไหน นั่นแปลว่าคนอย่างซีดีตัดสินใจมาดีแล้วเช่นกัน"ขอบใจนะทิม ถ้าไม่มีแกฉันคงแย่" "อย่าคิดมาก กินก๋วยเตี๋ยวกันดีกว่า อิ่มท้องเมื่อไหร่อะไรๆ ที่เราคิดยังไม่ออกมันก็จะคิดออกเอง" ซีดีกดใบหน้ารับก่อนจะเชิดหน้าขึ้น ถึงหนทางมันจะยังมืดมิด แต่เธอเชื่อว่าโชคชะตาคงไม่ใจร้ายแค่กับเธอตลอดไป@คอนโดของอาชาแกร๊ก~ เจ้าของร่างบอบบางเผลอชะงักเมื่อก้าวขาเข้ามาในห้องชุดแล้วร่างกายประสานกับอุณหภูมิห้องที่เย็นขึ้น เป็นสัญญาณที่ทำให้รู้ว่ามีคนอยู่ในห้องนี้ก่อนที่เธอจะมาถึงเสียงทีวีเล็ดลอดออกมาจากห้องโถงขนาดใหญ่บ่งบอกว่าเธอไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ เขากลับมาแล้วจริงๆตุ๊บ~ เสียงข้าวของจากกระเป๋าสะพายข้างที่เจ้าของกระเป๋าลืมจัดการรูดซิปให้มิดชิดร่วงลงสู่พื้น ซีดีแทบกลั้นลมหายใจเมื่อทุกอย่างไม่ได้ดั่งใจเอาซะเลย"ขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนเวลาพักผ่อนของคุณ" น้ำเสียงที่ห่างเหินจนรู้สึกได้กระตุ้นให้อาชาปรา

"...เอาของเข้าไปเก็บไว้ที่เดิม" "คุณจะมาเอาแต่ใจแบบนี้มันไม่ได้หรอกนะคะ" "ฉันกลายเป็นคนเอาแต่ใจ?" อาชากดปลายนิ้วชี้เข้าหาตัวเองเป็นเชิงตั้งคำถาม ลิ้นสากดันเข้ากับกระพุ้งแก้มระหว่างที่รออีกคนตอบคำถาม ระหว่างนั้นดวงตากลมสวยเอาแต่มองมาที่เขานิ่ง ไม่ตอบ ดื้อดึง ท้าทาย อาชาถึงกับหลุดเสียงผ่านลำคอ อารมณ์คุกรุ่นมันเกิดขึ้นเพียงแค่เห็นว่าคนตัวเล็กพยายามต่อต้านขึ้นมา"เดินไปเองดีๆ ไม่ได้สินะ จัดให้" "ว๊ายยย!" ซีดีร้องเสียงหลงเมื่อร่างกายลอยละลิ่ว ฝ่าเท้าที่แตะแนบพื้นเมื่อสักครู่ลอยขึ้นเหนือพื้น ปลายจมูกเชิดรั้นกระแทกเข้ากับบ่ากว้างเมื่อถูกอุ้ม อยากจะทุบรัวๆ เพื่อหยุดความเอาแต่ใจ หากแต่ต้องสกัดกั้นทุกอย่างเอาไว้เพียงเพราะเธอไม่ได้ใจแข็งมากพอ"ปล่อยหนูลงเดี๋ยวนี้เลยนะ" "ทำไมต้องปล่อย" "ก็คุณไม่มีสิทธิ์มาอุ้มหนูไว้แบบนี้ไง" "ไม่เคยมีใครสอนฉันว่าผู้ใหญ่ต้องเชื่อฟังเด็ก มีแต่เด็กนั่นแหละต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่" "ก็ผู้ใหญ่อย่างคุณไม่พยายามเข้าใจสิ่งที่หนูอยากบอก หนูอธิบายไปแล้วทำไมคุณไม่ตั้งใจจะฟัง" "ขี้เกียจ เมื่อคืนฉันทำงานมันเหนื่อยมาก กลับมาถึงที่นี่แทนที่จะมีข้าวกิน กลับไม่มีอะไรเลยสักอย่าง

"เราคิดแบบเดียวกัน..." "เธอต่างหากล่ะที่คิดตามฉัน ฉันรู้สึกก่อนเธอ" ใบหน้าเรียวถูกประคองด้วยมือหนาก่อนที่ริมฝีปากหยักได้รูปจะตะโบมดูดดุนลงมาทันที ซีดีดิ้นพล่านในอ้อมกอดที่อบอุ่นและเป็นอ้อมกอดที่เธอต้องการที่สุด อยากคุยมากกว่าจึงพยายามเบือนหน้าหนี แต่อีกคนก็ยังพยายามปล้นจูบ พยายามป้อนความหวานผ่านลิ้นสากจนซีดีหยุดทุกอย่าง ยอมให้ริมฝีปากหนาทาบทับลงมา"อืม~" อาชาครางในลำคออย่างพึงพอใจ ลมหายใจอุ่นที่พวยพุ่งออกมาจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นลมหายใจของกันและกัน"ปากเธอยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ ยังเหมือนครั้งแรกที่ฉันจูบเธอ" "คุณพูดเหมือนจำได้" "ฉันจำได้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ" "...""ทุกเรื่องจริงๆ" สายตามีความหมายส่งผลให้พวงแก้มนวลพานร้อนผะผ่าว ซีดีพยายามจะเบือนหน้าหนีเพื่อหลบซ่อนความเขินอาย ทว่าร่างกายกลับถูกยกขึ้นด้วยสองมือหนาก่อนที่คนตัวสูงจะปล่อยตอนที่ร่างกายของเธอสัมผัสบนร่างกายของเขาแทน "หนูอยากลงไปนั่งดีๆ" "ถ้านั่งตรงนี้เธอติดอะไร" "หนูไม่ถนัด" "เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ได้นั่งบนตัวฉัน เธอไม่ควรเรื่องมากนะ" "ก็หนูไม่ได้ขอ""ก็เอาเป็นว่าฉันเป็นคนยัดเยียดให้เธอเอง" อีกคนยอมทุกอย่างจนซีด