All Chapters of ขย้ำรักมาเฟีย: Chapter 181 - Chapter 190

"...หึ!" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนมุมปากหนา ดวงตาคมกริบมองตามร่างบอบบางที่หายเข้าไปในห้องน้ำจนสุดสายตาอาชาทิ้งตัวนอนแผ่หลาบนเตียงกว้าง กล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยให้ความสนใจในตัวผู้หญิงคนไหนแบบนี้ ซีดีคือคนแรก และคิดว่าคงเป็นคนเดียวเกือบยี่สิบนาทีที่ซีดีอยู่กับตัวเองในห้องน้ำ หลายต่อหลายคำถามที่มันอยู่ในหัวสุดท้ายเธอก็ไม่สามารถหาคำตอบอะไรให้กับตัวเองได้ทั้งนั้น ทำได้เพียงเดินออกมาจากห้องน้ำเงียบๆ แอบมองคนบนเตียงเป็นระยะ รีบไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยและพุ่งไปที่โทรศัพท์ในเวลาต่อมา"เงินหนู!" ซีดีร้องลั่น มือสั่นพอๆ กับหัวใจที่เต้นแรงเพราะความตกใจ"เงินหนูหายอีกแล้ว อยู่ดีๆ การแจ้งเตือนมันก็โชว์ขึ้นมาทั้งที่หนูยังไม่ได้ทำธุรกรรมเกี่ยวกับการเงินเลย" "รู้แล้ว" "รู้แล้ว? รู้ว่าอะไรคะ รู้ว่าเงินมันออกไปจากบัญชีได้ยังไงนะเหรอ" "รู้สิ ฉันเป็นคนทำให้เงินออกมาจากบัญชีของเธอเองแหละ" ซีดีถึงกับหน้าตึงเมื่อได้ยินแบบนั้น ท่าทางเอาเรื่องของคนตัวเล็กพลอยทำให้อาชาอมยิ้มอย่างชอบใจ"คุณทำแบบนี้อีกแล้วนะ ทำแบบนี้ได้ยังไงอ่ะ ถ้าหนูร้องเรียนขึ้นมาทางธนาคารอาจจะเดือดร้อนได้เลยนะคะ""เธอ

@หลายวันต่อมา "ยัยดี!" เสียงของทับทิมดังขึ้นพร้อมทั้งแรงฉุดที่ข้อมือบางส่งผลให้ซีดีละสายตาออกจากใบหน้าหล่อเหลาของคนที่หลายวันมานี้ทำตัวติดเธอราวกับคนไม่มีเพื่อน"ว่า?""อะไรคือการมีผู้ชายตามรับตามส่งแบบนี้อ่ะ ฉันสังเกตมาหลายวันแล้วนะ มันเป็นแบบนี้ตลอดเลยอ่ะ" "ไม่รู้จะตอบยังไงอ่ะ ฉันก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำเหมือนกัน" คนตัวเล็กตอบแบบไม่มั่นใจหลายวันมานี้อาชาทำแบบที่พูด แต่เธอแค่ยังลังเลว่าคนที่ก่อนหน้านี้มีความคิดอีกแบบอยู่ดีๆ จะกลับมาแปลเปลี่ยนทุกอย่างเอาง่ายๆ เธอไม่กล้าฟันธงว่าเขาเปลี่ยนใจ เอาจริงๆ คือไม่กล้าคิดอะไรในหัวเลย"สรุปวันนั้นที่เราตกลงกันว่าแกจะมาอยู่กับฉัน สรุปคือ?""เขาไม่ยอมให้ออกมาอ่ะ" "ว่าแล้วว่าต้องเป็นแบบนั้น แต่มีคำตอบที่มันลึกซึ้งมากกว่านั้นปะ แบบเพราะอะไรงี๊" ทับทิมหรี่ตามองคนที่ยืนพิงรถยนต์แล้วทอดสายตามายังจุดที่เธอและซีดียืนอยู่เป็นระยะ"อะไรนี่คืออะไรล่ะ ฉันว่าฉันกลับดีกว่า" "หลังจากที่แกบ่ายเบี่ยงฉันมาตลอด แกคิดว่าวันนี้แกจะรอด?" ทับทิมเลิกคิ้วขึ้นสูง แน่นอนว่าตอนนี้ต่อมความอยากรู้มันพุ่งสูงเกินกว่าจะยับยั้ง หากต้องกระชากลากถูซีดีไว้ก็คงต้องทำ"ยัยทิม คื

"...หนูเดินเองก็ได้ค่ะ" "คิดว่าตัวเองเดินตรง?" ตากลมตวัดขึ้นมองสบตากับคนถาม อาชาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก ขนาดเมายังน่ารัก แบบนี้จะปล่อยให้เดินออกมาจากชีวิตของเขาง่ายๆ ได้ยังไงกัน ใครมันจะไปทำได้ เอาจริงๆ ต่อให้เก่งแค่ไหนก็คงทำไม่ได้อยู่ดี"ถ้ากลับถึงคอนโดเรามีเรื่องที่ต้องคุยกันนะ" "คุณอยากคุยอะไรกับหนู" มือเรียวยกขึ้นสางเส้นผมของตัวเองลวกๆ ก่อนจะฟาดเบาๆ ที่แก้มเนียนเป็นเชิงเรียกสติของตัวเองให้กลับคืนมาเขาว่ากันว่าถ้าคนมันรู้สึกสิ่งที่ชัดเจนเป็นอันดับแรกคือความห่วงใย เหตุผลที่เพื่อนชวนเข้าผับก็แค่อยากรู้ว่าคนที่เคยแคร์ภาพลักษณ์ คนที่กังวลถึงสายตาของคนอื่นที่มองมาจะรู้สึกแบบไหน หัวใจมันดันพองโตเพียงแค่เห็นว่าเขาตามเธอแบบไม่แคร์สายตาของใครเลย"รู้ตัวหรือเปล่าว่าวันนี้มีคนมาแอบมอง""คุณว่าไงนะคะ!" ตากลมเบิกโพลงก่อนจะเริ่มมองซ้ายมองขวา ซีดีกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเพียงแค่นึกถึง เหตุการณ์เมื่อหลายเดือนก่อนที่เกิดขึ้นกับเธอจนได้พึ่งพาคนตัวโต"แน่ใจเหรอว่าอยากฟังและอยากอยู่ตรงนี้นานๆ" "มะ ไม่แล้วค่ะ เรากลับกันดีกว่านะคะ" ซีดีส่ายหน้ารัวๆ แทนคำตอบ หากต้องเลือกอีกครั

"ถ้าหนูขอไปดูทุกอย่างให้เห็นกับตาคุณจะโอเคไหมคะ" ซีดีหยั่งเชิง คำว่าเลือดย่อมข้นกว่าน้ำเห็นว่าจะจริงมากๆ อยากตัดซินดี้ให้เด็ดขาดแค่ไหนแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ จะไปก็ไปไม่สุด มันค้างคาจนบางครั้งก็อยากระเบิดมันออกมา"ได้สิ ถ้าเธอต้องการ" @ครึ่งชั่วโมงต่อมาตากลมสวยกวาดมองออกไปรอบๆ ผับ ขนตางอนยาวกระพริบถี่ก่อนที่ร่างบางจะหมุนตัวกลับซุกใบหน้าเข้ากับอกของคนทางด้านหลังเพียงแค่กลุ่มชายฉกรรจ์พวกนั้นตวัดสายตากลับมาจ้องมองอาชากดปลายลิ้นเข้ากับมุมปาก เขาไม่ได้โอเคกับท่าทางหวาดกลัวของซีดีเลยสักนิด แม้ว่าเธอต้องกลัวแล้วต้องพึ่งเขาจนอาจจะทำให้เธอปล่อยมือจากเขาไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ได้อยากแลกความต้องการของตัวเองกับความกลัวของเธอท่อนแขนแกร่งตวัดโอบรัดร่างแบบบางอัตโนมัติ ใบหน้าคมคายก้มมองคนในอ้อมกอดทันที"ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวทั้งนั้น" "กะ กลัวค่ะ หนูจำคนพวกนั้นได้" "ไปรอที่รถก่อนไหม ที่เหลือจะจัดการให้เอง" "คุณรู้เหรอว่าหนูต้องการอะไร" "ถ้าบอกว่ารู้ล่ะ" ซีดีกลอกกลิ้งตามองสบตากับคนตัวโตอย่างไม่แน่ใจ"คุณลองบอกมาก่อนได้ไหม" "ถ้าการช่วยพี่สาวเธออีกครั้งเพื่อให้เธอหลุดพ้นจากความรู้สึกอึดอัดที่ต้องทนรับรู้

"หิวไหม?" "มันดึกแล้วค่ะ นี่ไม่ใช่เวลาของอาหาร" "ก็ไม่ได้หมายถึงอาหาร หมายถึงตัวฉัน" คิ้วดกเข้มยักขึ้นอย่างกวนประสาท จากตอนแรกที่คิดว่าภาพแบบนี้มันเป็นภาพที่แปลกตา แต่พักนี้เหมือนว่ามันจะเกิดขึ้นบ่อยมากเกินไป"ขอบคุณนะคะที่คุณยอมช่วยซินดี้อีกครั้ง ทั้งที่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องของคุณเลย" "เธอพูดถูกนะ มันไม่ใช่เรื่องของฉัน" ตากลมกระพริบถี่ๆ มวลสมองคิดหาทางออกก่อนจะเริ่มอธิบาย"หนูรู้ว่าคุณรวยกว่าหนูมาก คุณมีเงินเยอะ แต่ก็นั่นแหละค่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่ควรจะต้องมาเสียเงินเพราะคนอื่น แต่จากนี้หนูจะพยายามทำงานหาเงินเพื่อใช้หนี้ให้คุณนะคะ" "ฉันเสียเงินเพราะพี่สาวของเธอไปหลายล้านเลยนะ เธอคิดจะชดใช้ฉันวันละกี่บาท" "วันละเลยเหรอคะ หนูว่ามันโหดเกินไป ถ้าจะใช้หนี้อย่างน้อยๆ ก็ต้องใช้ต่อเดือน""งั้นเหรอ แล้วเธอคิดจะทำงานใช้หนี้ฉันเดือนละกี่บาท ไม่สิ ฉันควรถามเธอว่าเธอจะผ่อนฉันกี่เดือน สิบสองเดือนพอไหม?""คุณจะให้หนูไปทำงานอะไรถึงจะมีเงินเยอะแยะใช้หนี้คุณได้มากขนาดนั้น ถ้าจะให้ประเมินเป็นตัวเลขกลมๆ หนูคงใช้หนี้คุณได้ไม่เกินห้าพันบาทต่อเดือนค่ะ" "น้อยไป ถ้าเธอคิดจะให้ฉันแค่นั้น ฉันจะต้องรู้สึกว