All Chapters of รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม: Chapter 41 - Chapter 50

หนึ่งสัปดาห์ต่อมาและแล้วชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของภูวดลและกาลัญญู ก็ผ่านมาสองสัปดาห์แล้ว สัปดาห์แรกมีบ้างที่สองหนุ่มจะตกเป็นที่สนใจของทั้งรุ่นพี่ และพวกน้องใหม่ด้วยกัน นั่นก็เป็นเพราะว่ารูปร่างหน้าตาที่ดึงดูดสายตาของสองหนุ่ม ทั้งสองยังคงแสดงท่าทีออกมา ว่าเป็นเพียงแค่เพื่อนสนิทกัน แม้ว่าสถานะที่แท้จริงจะพิเศษกว่านั้นก็ตามแต่ภูวดลเป็นฝ่ายที่ยังไม่พร้อม ที่จะเปิดเผยความสัมพันธ์นี้ให้ใครได้รับรู้ ส่วนอเล็กซ์ที่เป็นพี่รหัสของภูวดลนั้น ก็มักจะแวะเวียนเข้ามากวนใจเขาอยู่บ่อยๆ จนกาลัญญูที่ต้องเป็นฝ่ายเก็บซ่อนอารมณ์หึงหวงเอาไว้ลึกๆ เริ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจ“วันนี้ไปกินข้าวกับพี่นะน้องแบม”อเล็กซ์ยังคงเซ้าซี้รุ่นน้องหนุ่มไม่เลิก เพราะหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาไม่เคยมีสักครั้งที่รุ่นน้องจะตอบรับคำชวนของเขา“ทำยังไงดีล่ะครับ วันนี้ผมมีนัดกับครอบครัวแล้วด้วย” ภูวดลตอบออกมาตามตรง เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ เขาจึงมีนัดรับประทานอาหารนอกบ้านพร้อมหน้าพร้อมตา“ว๊า...เสียดายจัง ไม่เป็นไร…เอาไว้โอกาสหน้าก็ได้” อเล็กซ์เอ่ยออกมา ก่อนที่จะเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นกาลัญญูแทน“แล้วนายล่ะ วันนี้รีบกลับบ้านหรือเปล่า ถ้าไม่รีบ

“อายเหรอวะ” คำถามของรุ่นพี่ทำให้กาลัญญูหน้าชา เขาไม่ได้อายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ที่เขาต้องปิดบังเพราะภูวดลยังไม่พร้อมต่างหาก“เห้ย!!! เมาแล้วเหรอวะไอ้หรั่ง มึงจะถามน้องมันทำไมนักหนา เรื่องความสัมพันธ์มันเป็นเรื่องของคนสองคน เรามันคนที่สามที่สี่อย่าเข้าไปยุ่งจะดีกว่า” เอิงเอยรีบห้ามปราม เพราะดูจากสีหน้าของกาลัญญูแล้วเหมือนกำลังมีเรื่องลำบากใจ“กราฟไม่ได้อายหรอกครับ แต่เป็นเพราะแบมขอไว้ต่างหาก กราฟเลยไม่อยากทำให้แบมต้องผิดหวัง”น้ำเสียงที่คุ้นหูของกาลัญญูดังขึ้นจากทางด้านหลังของเขา ภูวดลในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนขายาวยืนอยู่ทางด้านหลัง เขาเดินเข้ามาได้ยินพี่รหัสพูดดูถูกเพื่อนชายของเขาเข้าพอดี“สะ...แสดงว่าเราสองคนเป็น” หนึ่งในรุ่นพี่เอ่ยถามออกมาน้ำเสียงตื่นเต้น“ครับ... เราสองคนเป็นแฟนกัน”ภูวดลตอบออกมาเต็มปากเต็มคำจนกาลัญญูรู้สึกซาบซึ้งอยู่ภายในใจ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าภูวดลจะกล้าเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างกันให้คนอื่นได้รู้ เพราะภูวดลเป็นคนที่หลีกเลี่ยงเรื่องนี้มาตลอดร่างสูงเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ กาลัญญู ก่อนที่จะจับมือหนาของอีกฝ่ายมากุมเอาไว้ กาลัญญูเหลียวมองหน้าคนข้างๆ ที่ส่งยิ้มมาให้

เกือบสามชั่วโมงที่สองหนุ่มนอนกอดก่าย เนื้อแนบเนื้อกันอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนบาง คนที่เพิ่งถูกสอนให้รู้ถึงความสัมพันธ์ทางกายเริ่มรู้สึกตัวตื่น แต่ทว่าในขณะที่เขากำลังจะขยับกายออกจากอ้อมกอดของคนเอาแต่ใจ วงแขนแข็งแรงกลับรั้งร่างของเขาเอาไว้“เป็นไง ฉันทำดีไหม” คนที่เพิ่งรู้สึกตัวตื่นเช่นกันเอ่ยถามออกมา“หึ...ไปเรียนรู้เรื่องแบบนี้มาจากไหนกัน แล้วถุงยางอะทำไมถึงได้มีติดห้อง” คนถูกล่อลวงเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย“มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่เห็นต้องไปเรียนมาจากไหนเลย ถุงยางได้มาจากคนรู้จักที่ทำงานอยู่โรงพยาบาล…ว่าแต่ ถูกใจนายหรือเปล่า” กาลัญญูตอบก่อนที่จะถามความเห็นของคนในอ้อมกอดออกมา“อือ… แต่ตอนนี้ปล่อยก่อนได้ไหม ฉันอยากอาบน้ำ จะได้กลับบ้าน”ภูวดลตอบแค่เพียงสั้นๆ ก่อนที่จะพยายามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมแขนของคนที่กอดเขาเอาไว้ไม่ยอมปล่อยสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น ความจริงแล้วมันดีมาก มากจนเขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อน ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเขา หากจีน่ารู้เข้ามีหวังกรี๊ดบ้านแตกแน่ๆ ที่เขาเกินหน้าเธอเรื่องแบบนี้ไปแล้ววงแขนแข็งแรงยอมคลายอ้อมกอดออกจากร่างของคนรักหนุ่ม วันนี้เขาได้รู้แล้วว่า เขามีความรู้สึก

เกือบครึ่งชั่วโมงร่างสูงที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันอยู่ช่วงล่างก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เขามองไปรอบๆ บริเวณห้อง ภาพที่เขาและภูวดลร่วมรักกันฉายขึ้นมาในความทรงจำเป็นฉากๆ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะได้ร่วมรักกับคนที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่เพราะความมึนเมา หรือเพียงแค่อารมณ์ที่พาไป แต่มันเป็นความต้องการจากใจของเขาจริงๆมือหนาหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดดูก็เห็นข้อความจากหนุ่มคนรัก ที่ส่งมาบอกกับเขาว่าถึงบ้านแล้วเมื่อสองชั่วโมงก่อน เขาไม่คิดว่าตัวเองจะหลับลึกขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของเบียร์ที่เขาไม่เคยดื่มมาก่อน หรือเพราะความเหนื่อยอ่อนที่เขาร่วมรักกับภูวดล แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร วันนี้ก็ถือว่าเป็นวันที่เขามีความสุขที่สุดกาลัญญู : ขอบคุณนะ...ที่เป็นคนแรกของฉัน ฉันเป็นของนายแล้ว จะเทกันไม่ได้แล้วนะคนที่สะดุ้งตื่นลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงข้อความเข้าพอดี ภูวดลจึงหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดดู พอได้เห็นว่าใครเป็นคนส่งมา ริมฝีปากเรียวก็เผยรอยยิ้มออกมา“ใครเป็นของใครกันแน่” ภูวดลพึมพำเบาๆ ก่อนที่จะรู้สึกแสบตรงจุดที่ได้ร่วมรักกับคนรักหนุ่มทุกครั้งที่เขาขยับกาย ไม่เค

“แล้วพี่ทั้งสองคนล่ะ คิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้าง” แต่เขาก็ยังอยากรู้ความเห็นของพี่ชายและพี่สาวของเขาเช่นกัน“พี่ก็ไม่ได้รังเกียจนะ ออกจะเฉยๆ ด้วยซ้ำ ก็มันเป็นความชอบของใครของมัน อย่างเรื่องของหัวใจ...มันบังคับกันได้ที่ไหน” ภูวพลตอบน้องชายออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ภูวดลจึงหันไปมองหน้าพี่สาวคนกลางบ้าง“พี่มีเพื่อนเป็นพวกLGBTเยอะอยู่นะแบม พี่ว่าคนพวกนี้เขาเป็นคนที่กล้าหาญมากเลยแหละ กล้าที่จะแสดงออกถึงจุดยืนของตัวเอง และกล้าที่จะทำตามเสียงของหัวใจตัวเอง”เมื่อคำตอบของทุกคนไปในทิศทางที่ดี ภูวดลจึงตัดสินใจที่จะสารภาพให้ทุกคนได้รับรู้ ในตัวตนที่เขาเก็บงำเอาไว้มานานหลายปี“แล้วทำไมนายถึงได้ถามพวกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้ล่ะ” พิชสินีย์เอ่ยถามน้องชายในคำถามเดียวกันกับที่ทุกคนในครอบครัวอยากรู้ออกมา“คุณพ่อ คุณแม่ พี่บอม พี่บี๋ครับ ความจริงแล้วแบม...ชอบผู้ชายครับ” คำสารภาพของภูวดลทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้เกินความคาดเดาของแพทย์หญิงศิริลักษณ์มากนัก เพราะคนเป็นแม่ย่อมรู้ดี ว่าลูกชายของเธอเป็นคนอย่างไร“ที่ผ่านมา...แบมลำบากเลยใช่ไหมลูก...” คำถามแรกที่มารดาถามออกมาทำให้คนที่ยืนนิ่งรอ