Lahat ng Kabanata ng รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม: Kabanata 51 - Kabanata 60

มือหนาเชยคางของคนที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่กับที่ ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประกบลงบนริมฝีปากเรียว ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปทำให้คนที่ถูกรุกตั้งรับแทบไม่ทัน ภูวดลถูกกาลัญญูถอดเสื้อเชิ้ตนักศึกษาของเขาออกจากร่างกายอย่างรวดเร็ว ก่อนที่หน้าอกที่มีปุ่มถันสีชมพูจะถูกคนรักหนุ่มใช้นิ้วเขี่ยมัน เสียงทุ้มครางออกมาจากริมฝีปากที่ยังคงถูกรุกรานกางเกงทั้งนอกและในของภูวดลถูกโยนไปกองอยู่ที่ปลายเตียง ก่อนที่สองกายจะแนบชิด ความร้อนของผิวกายที่เกิดจากความรู้สึกวาบหวาม ทำให้พวกเขาทั้งสองต้องการที่จะปลดปล่อยออกมา กว่าที่ภูวดลจะทันได้ตั้งตัว กาลัญญูก็สอดแทรกความแข็งขึงที่เขาสวมใส่เครื่องป้องกันเรียบร้อยแล้ว เข้าไปในกายของตนร่างหนาเริ่มโยกขยับบั้นท้ายเข้าออกเป็นจังหวะที่นุ่มนวล เมื่อสอดประสานกันอย่างลงตัวแล้ว กาลัญญูก็เร่งจังหวะกดสะโพกตอกตรึงให้เร็วและรุนแรงมากยิ่งขึ้น เสียงทุ้มของภูวดลครางดังออกมาแทบจะฟังไม่ได้ศัพท์ ความสุขจากการถูกคนรักปรนเปรอทำให้ภูวดลปลดปล่อยออกมาก่อน ก่อนที่กาลัญญูจะตามเขาไปติดๆ“ขอโทษนะที่รัก...นายเจ็บหรือเปล่า”ริมฝีปากอุ่นของคนที่นอนกอดซ้อนกายอยู่ทางด้านหลังกดจูบลงบนไหล่ของภูวดลอย่างอ่อนโยน ก่อนท

“อยู่มหาวิทยาลัยแบมก็เป็นที่นิยมอยู่ไม่น้อยเลยครับ ตอนที่เรายังไม่เปิดเผยว่าคบกัน ทำเอาผมท้อใจไปหลายครั้งเหมือนกัน”“แล้วกราฟชอบแบมที่ตรงไหนล่ะลูก”แพทย์หญิงศิริลักษณ์ถามแฟนหนุ่มของลูกชายออกมา คนที่เพิ่งเดินมาถึงหน้าห้องรับแขกเลยหยุดชะงัก เพื่อแอบฟังว่าคนที่คบหากันมานานเกือบสามปี ชอบเขาที่ตรงไหนกันแน่“อย่างแรกก็ต้องหน้าตาสิครับ”คำตอบของกาลัญญูเรียกเสียงหัวเราะจากผู้ใหญ่ทั้งสองได้เป็นอย่างดี และทำให้คนแอบฟังยิ้มจางๆ ออกมา แต่ภูวดลก็ใจเย็นที่จะรอฟังต่อ เพราะไม่ใช่แค่หน้าตาแน่นอน ที่กาลัญญูนั้นใช้ตัดสินใจที่คบหากับเขามานานถึงขนาดนี้“สำหรับผมแล้ว...ถ้าอีกฝ่ายหน้าตาดีแต่ไม่มีจิตใจที่ดี ผมก็ไม่คบหรอกครับ แบมเป็นคนที่เข้าใจผม มีเขาอยู่ด้วยแล้วผมรู้สึกสบายใจ เป็นตัวของตัวเอง ผมมีความสุขที่ได้วางแผนอนาคตไปด้วยกัน แบมเป็นคนที่ผมอยากจะใช้ชีวิตด้วยไปจนวันสุดท้ายของชีวิตครับ”คำตอบนี้ของกาลัญญูทำให้สองสามีภรรยารู้สึกพอใจ ถึงแม้แฟนของลูกชายคนนี้จะไม่ใช่ในแบบที่พวกตนใฝ่ฝัน แต่ในเมื่อทั้งสองคนรักและมีความสุขที่ได้มีกันและกัน ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องกีดกัน ความรักนั้นเป็นสิ่งที่สวยงามไม่ว่าจะเกิด

“มะ…ไม่นะ พะ…พี่ไม่ได้ลืม” เสียงทุ้มร้องดังออกมาทั้งๆ ที่เปลือกตายังคงปิดอยู่ เม็ดเหงื่อผุดออกมาตามไรผมและหน้าผาก จนคนที่กำลังหลับสนิทอยู่สะดุ้งตื่น“ที่รัก…เป็นอะไรไปหืม…” กาลัญญูรีบปลุกคนข้างกายพร้อมกับเอ่ยถามออกมา ใบหน้าของภูวดลชุ่มไปด้วยเหงื่อ ร่างกายก็กระสับกระส่ายไปมา“มะ...ไม่ เชื่อพี่นะ พี่…” คนที่กำลังฝันร้ายแผดเสียงร้องออกมา“แบม!!! เป็นอะไรไป หืม…” กาลัญญูใจคอไม่ดีรีบเรียกชื่อแล้วปลุกคนรักหนุ่ม“หะ…หืม อา… ฝันอีกแล้ว” ภูวดลสะดุ้งตื่นเด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันทีพลางพึมพำออกมา“ฝันร้ายเหรอ” คนข้างๆ เอ่ยถาม“อือ…ฝันถึงน้องวิน” กาลัญญูขมวดคิ้ว เพราะภูวดลยังไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังอย่างละเอียด“ก็คนที่ทำให้ฉันอยากเป็นศัลยแพทย์หัวใจยังไงล่ะ น้องเสียไปเกือบสิบปีแล้วล่ะ ตอนนั้นฉันยังเด็กเหมือนกัน ตามคุณแม่ไปทำงานที่โรงพยาบาล น้องวินป่วยเป็นโรคหัวใจ เป็นเพราะตอนนั้นแพทย์เฉพาะทางโรคนี้มีน้อย ทำให้น้องวินได้รับการรักษาไม่ทัน จึงจากไป….”กาลัญญูพยักหน้าขึ้นลงอย่างเข้าใจ เมื่อได้ฟังถึงเรื่องราวของคนที่ทำให้ภูวดลมีความมุ่งมั่นอยากจะเป็นศัลยแพทย์หัวใจ ก่อนที่เขาจะดึงคนรักหนุ่มเข้ามาในอ้อมก

ห้าปีต่อมาณ สนามบินสุวรรณภูมิ ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสองคนกำลังเดินลากกระเป๋าเดินออกมาจากทางออกของผู้โดยสารขาเข้า ตลอดทางมีสายตาของสาวๆ ที่จับจ้องมองไปยังชายหนุ่มทั้งสองแทบจะไม่ยอมละสายตา คนที่สูงกว่าสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว ส่วนคนที่ต่ำกว่าอีกฝ่ายประมาณห้าเซนติเมตรสวมใส่เสื้อยืดสีฟ้าอ่อน ผิวของทั้งสองหนุ่มขาวเนียนน่ามอง“เป็นคนรักกันแน่ ๆ เลย” ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินทางมาในเที่ยวบินเดียวกันกับสองหนุ่มกระซิบบอกเพื่อนสนิทที่เดินมาด้วยกัน“ใช่ย่ะ... ตอนอยู่ที่ห้องรับรองของผู้โดยสาร ฉันเห็นผู้ชายตัวสูงๆ น่ะคอยดูแลหนุ่มหล่อคนข้างๆ เป็นอย่างดีจนน่าอิจฉาเลยล่ะ”“น่าอิจฉาเนอะ เดี๋ยวนี้น่ะไม่ว่าจะเพศไหน ถ้ารักกันด้วยใจแล้วมันก็ดูสวยงามเสมอ” เพื่อนข้างๆ พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่ทั้งสองสาวจะพากันเดินแยกไปอีกทาง เพราะทั้งคู่จอดรถเอาไว้ที่ลานจอดรถของสนามบิน“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยที” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนดังขึ้นที่บริเวณจุดนัดพบ ซึ่งสองหนุ่มเดินไปถึงตรงนั้นพอดี สัญชาตญาณความเป็นหมอทำให้ทั้งสองไม่รอช้า รีบพากันวิ่งเข้าไปดูอาการทันที“ขอโทษครับ ผมเป็นหมอ ให้ผมตรวจดูอาการของผู้ป่วย

หนึ่งสัปดาห์ต่อมาภายในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังใจกลางกรุงฯ ภาพของชายหนุ่มร่างสูงที่สวมใส่ชุดกาวน์เดินเคียงข้างกันไปยังโรงอาหารหลังจากการผ่าตัดเคสเมื่อคืนที่ผ่านมา ภูวดลและกาลัญญูนั้นเป็นศัลยแพทย์หัวใจที่ทางอาจารย์หมอและคนป่วยชื่นชม แม้แต่พวกแพทย์และพยาบาลแผนกอื่น ต่างก็แอบชื่นชมสองหนุ่มเช่นกันสำหรับอาจารย์หมอและผู้ป่วยนั้นชื่นชมในความรู้ความสามารถของสองหนุ่ม แต่สำหรับเหล่าแพทย์และพยาบาลแผนกอื่นต่างรู้สึกชื่นชมสองหนุ่มที่กล้าเปิดเผยความสัมพันธ์ว่าทั้งสองคนคบหากันอย่างไม่สนใจต่อสายตาคนอื่น และความสัมพันธ์ของทั้งสองหนุ่มนั้นก็น่าชื่นชมมาตั้งแต่สมัยที่ทั้งคู่ยังคงเป็นนักศึกษาแพทย์อยู่“ศัลยแพทย์หัวใจโรงพยาบาลเรานี่หน้าตาดีกันจริงๆ แต่เสียดายที่คบกันเอง ทำให้ผู้หญิงอย่างเราเสียโอกาสในการได้แฟนเป็นหมอ”พยาบาลแผนกสูตินรีเวชคุยเล่นกับเพื่อนที่นั่งตรงกันข้าม ในขณะที่สายตาก็มองไปยังสองแพทย์หนุ่มที่เพิ่งจะเดินตามกันไปซื้ออาหาร“เดี๋ยวนี้เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้แล้วย่ะ ฉันชอบนะ คู่ของหมอแบมกับหมอกราฟน่ะ ทั้งสองเป็นคู่รักที่คอยช่วยเหลือและซัพพอร์ตกันดีมากเลย อีกอย่าง…สองคนนี้คบกันตั้งแต่ยังเรี