Semua Bab Ruthless CEO's Palaban Wife (SPG): Bab 21 - Bab 30

HUNTER HINAWAKAN NI HUNTER ang kanyang sintido. Hindi niya alam kung bakit masakit ang ulo niya. Anong oras na rin pero hindi siya makatulog. Naiisip niya ang nakita niya kanina. Kung paano magtitigan sina Claudine at River kanina. Kitang-kita niya na kapwa nagniningning ang mga mata ng dalawa. Tumingin siya sa higaan nina River at Claudine. Hindi pa rin bumabalik si Claudine. Ang alam niya, may binili itong pagkain sa babae. "Tangina!" mahinang mura niya bago lumabas ng kanilang room. Hinanap ng kanyang mata si Claudine. Hindi niya ito makita. Hanggang sa naisipan niyang magtungo sa kanilang cottage. Napalunok siya ng laway nang makita roon si Claudine. "Bakit hindi ka pa natutulog? Alas dos na ng madaling araw," sabi niya kay Claudine. Madilim na ang paligid dahil wala na ring ibang tao doon. Ang tanging nagbibigay ng kaunting liwanag sa daan ay ang mga ilaw sa puno. "Hindi ako makatulog," walang ganang sabi ni Claudine. Naupo siya sa tabi ni Claudine. "Hindi rin ako mak

CLAUDINE "Ano na, Claudine? Ano iyon? Ano iyong kaganapang iyon? Bakit may pagpatong?! Bakit parang iba ang nakikita ko sa inyong dalawa ngayon? Akala ko ba nagmo-move on ka na?". tanong sa kanya ni Sarah habang nakapamaywang. Tiningnan niya ang kanyang kaibigan bago bumuntong hininga. "Iyon naman talaga ang ginagawa ko, Sarah. Iyon naman talaga dapat. Pero ginugulo ako ni Hunter. I'm sorry king hindi ko nasabi sa iyo. Ginugulo niya ako. Papansin siya. Parang... parang ano eh. Hindi naman sa nag-a-assume ako pero pakiramdam ko, napagtanto na niya na mahal niya ako," wika ni Claudine habang kumukumpas pa ang kamay. Malakas na tumawa si Sarah at saka naupo sa kanyang harapan. Biglang sumeryoso ang mukha ni Sarah habang nakatingin sa kanya. "Talaga bang tanga ka, Claudine! Ganiyan ka na lang ba talaga? Tanga palagi? Iniisip mo na mahal ka na niya dahil ginugulo ka niya? Eh paano kung hindi naman talaga? At kaya ka niya ginugulo dahil ayaw niyang maging masaya ka? Gusto ka lan

CLAUDINE "Puwede na ba kitang ligawan kahit na mag-asawa pa rin kayong dalawa ni Hunter? Naibigay mo na ba sa kanya ang annulment papers? Para mapirmahan na niya?" tanong sa kanya ni River. Bumuntong hininga si Claudine bago tipid na ngumiti. Pinirmahan na niya ang annulment papers nilang dalawa ni Hunter. Buo na ang desisyon niyang hiwalayan ang kanyang asawa. Buo na ang desisyon niyang palayain ng tuluyan ang kanyang mahal. Mahal pa rin niya si Hunter pero tama na. Kailangan na niyang unahin ang sarili niya at maging masaya sa piling ng iba. "Mamaya na lang kapag dumaan siya dito. Minsan kasi dumadaan iyan. Papansin lang. Akala yata naglulumpasay ako dahil masaya silang dalawa ni Stella. Eh wala naman akong pakialam sa kanilang dalawa," naiiling na sabi niya sabay irap. Tumawa ng mahina si River. "Mayabang pa rin siya. Ang taas pa rin ng tingin niya sa sarili niya. Iniisip pa rin niya na mahal na mahal mo pa rin siya hanggang ngayon. At baliw ka pa rin sa kanya. Kaya dapat

Pagbalik ni Stella sa bahay niya, sinalubong siya ng bango ng mamahaling pabango at kinang ng chandelier na siya mismo ang pinili sa Paris, bago pa siya maubusan ng pera. Sa labas, iniisip ng mga kapitbahay na mas lalo pa siyang yumaman; walang nakakaalam na halos wala na siyang maipambayad sa kuryente. Sa sala, nakaupo si Susie, nagbibilang ng natitirang pera sa maliit na kahon. “Ate, kung ganito lang ang kita natin sa susunod na buwan… wala na.” Hindi sumagot agad si Stella. Sa halip, tiningnan niya ang sariling repleksyon sa malaking salamin. Pinagmasdan niya kung paano pa rin siya maganda, kaakit-akit — at iyon ang magiging sandata niya. “Si Hunter,” sabi niya sa huli, na para bang iyon ang solusyon sa lahat. “Ate, hindi ka na nga pinapansin noon masyado… tapos ngayon—” “Kasi pinabayaan ko,” putol niya. “Pero ibabalik ko yung dati. Alam mo ba, noong sila pa ni Claudine, kahit may asawa pa siya… baliw na baliw sa akin si Hunter. Ginagawa niya lahat ng gusto ko. Ngayon…

HUNTER Mainit ang sikat ng araw sa lugar na iyon, pero mas mainit ang pakiramdam sa dibdib ni Hunter. Nakatayo siya sa gilid ng bakod ng farm, nakapatong ang isang paa sa pinakaibaba nito, habang nakatingin sa dalawang taong halatang walang ibang iniintindi kun'di ang kasalukuyang sandali. Si Claudine, naka-lumang baseball cap at pawis ang noo, ay natatawa habang pinupunasan ng laylayan ng kanyang t-shirt ang mukha. Si River naman, hawak ang isang bungkos ng mais, mukhang proud na proud sa bawat biro at banat na binibitawan niya. Ang kanilang tawanan ay may halong malayang galak—parang dalawang batang nakatakas mula sa maghapon nilang gawain. Sa bawat tawa ni Claudine, may kumikirot sa dibdib ni Hunter. Hindi siya makagalaw. Hindi niya alam kung dahil sa selos, sa pangungulila, o sa takot na baka totoo na ang nakikita niya—na mas masaya na si Claudine sa piling ng iba. Pinikit niya sandali ang mga mata, pero kahit sa dilim, kita pa rin niya ang larawang iyon: si Claudine na masa