All Chapters of Ruthless CEO's Palaban Wife (SPG): Chapter 51 - Chapter 56

Tatlong taon ang lumipas mula nang lisanin ni Stella ang Pilipinas. Ang dating babaeng kilala sa pagiging mapagmataas at palaaway, ngayo’y bumalik na muli. Hindi bilang dating Stella, kundi isang babaeng nakasuot ng mamahaling damit, may mamahaling bag at sapatos na nakasakay sa itim na sasakyan na may driver. Ngunit sa likod ng magarang anyo, bitbit pa rin niya ang bigat at sugat na iniwan ng kanyang naging buhay sa ibang bansa. Hindi naging madali para kay Stella. Sa simula, nagsimula siya bilang domestic helper, nagsasakripisyo para kay Susie at para mabuhay nang maayos. Hanggang sa isang araw, nakilala niya si Eduardo Vergara. Isang matandang negosyanteng ubod ng yaman. Sa una, inakala ni Stella na siya na ang sagot sa lahat ng pangarap niya. Marangyang bahay, kotse, alahas, at seguridad para sa kanilang magkapatid. Tinanggap niya ang alok ng kasal ni Eduardo, iniisip na iyon ang pinakamadaling paraan para makaahon. Ngunit hindi niya akalain na sa likod ng marangyang buhay

Sumunod na araw, tahimik na nakaupo sina River at Stella sa mahabang bangko sa ilalim ng punong mangga. Ang ihip ng hangin ay malamig at tanging huni ng mga ibon ang naririnig. Sandaling naghari ang katahimikan bago muling nagsalita si Stella. “Ang laki ng pinagbago mo, River,” mahina niyang sabi, nakatitig sa mga kalyo sa kamay nito. “Mas lalo kang gumuwapo at mas naging matikas. Pero alam mo, sa kabila ng lahat ng ‘yon, ikaw pa rin ‘yong simpleng River na nakilala ko.” Napangiti si River, pilit pero totoo. “At ikaw… ang dami mong pinagdaanan. Kita ko sa mata mo, Stella. Hindi ka na ‘yong babaeng dati mayabang, palaban, matigas ang ulo. Para kang mas mahina ngayon.” Napayuko si Stella, bahagyang natawa pero halata ang pait sa tinig. “Mahina? Siguro nga. Pero alam mo, River, kahit ilang taon ang lumipas… hindi nagbago ‘yong nararamdaman ko.” Natigilan si River. Dahan-dahan niyang ibinaba ang hawak na baso ng tubig at tumingin kay Stella. “Stella…” Tumulo ang luha ni Stella bago

MAALIWALAS ANG UMAGA nang sumilip ang araw sa malawak na bakuran nina Susie. Sa gilid ng kubo naroon si Stella. Tahimik na nakaupo habang pinapanood si River na nagdidilig ng mga pananim. Nakasuot siya ng simpleng bestida. Malayo sa nakasanayan niyang magagarang kasuotan. Pilit ang ngiti sa labi niya pero mababakas pa rin ang lungkot sa mga mata. “Gusto mo bang tumulong?” tanong ni River na hindi inaalis ang tingin sa hawak na hose. Nagkibit-balikat si Stella. "Hindi ako sanay sa ganyan pero sige. Baka matuto rin ako.” Binigyan siya ng maliit na tabo ni River. “Oh dito ka. Simulan mo sa mga maliliit na halaman. Huwag mong pababayaan kasi kahit maliit sila nangangailangan din sila ng tubig.” Napatawa nang mahina si Stella. “Parang tao lang pala. Kahit maliit o mahina dapat inaalagaan.” Saglit siyang natigilan sa sariling salita at saka yumuko. Nakahalata si River pero hindi na siya nagtanong. Alam niyang may ibig sabihin ang mga linyang iyon pero hindi pa panahon para pilitin si S