All Chapters of Ruthless CEO's Palaban Wife (SPG): Chapter 41 - Chapter 50

Malamig ang hangin ng gabi ngunit higit na mas malamig ang katahimikan sa loob ng ospital. Sa pasilyo, nakaupo si Hunter, nakayuko, at mariing nakapikit. Nakasapo ang dalawang palad sa mukha niya habang paulit-ulit na bumabalik sa isip ang eksenang muntik nang mawala sa kanya si Claudine.Ang bawat segundo ng pagkahulog nito, ang dugo sa balikat, ang mahina nitong ungol—lahat iyon ay parang mga karayom na paulit-ulit na tumutusok sa dibdib niya.“Claudine…” bulong niya, nanginginig ang boses. “Huwag mo akong iiwan. Hindi ko kakayanin.”Lumapit ang isang nars, hawak ang clipboard. “Sir, stable na po ang pasyente. Pero kailangan pa niyang manatili sa obserbasyon. Marami siyang nawalang dugo at kailangan ng operasyon para sa sugat sa balikat.”Agad siyang tumayo, halos manginig ang tuhod. “Maaari ko ba siyang makita?”“Sandali lang po, aayusin pa namin ang kwarto. Hintayin n’yo na lang dito.”Tumango si Hunter, ngunit hindi pa rin mapawi ang bigat sa dibdib. At doon, tila eksaktong sinad

Dalawang araw matapos ang lahat ng nangyari sa ospital, nakauwi na si Claudine. Nakaayos ang maliit na bahay, malinis at maaliwalas, may mga bulaklak pa sa mesa na bigay ni Hunter. Ang bawat galaw niya ay maingat pa rin—mahina, pero unti-unti nang bumabalik ang sigla. Nasa sofa siya nakahiga, nakabalot sa kumot, habang abala si Hunter sa kusina. Ilang sandali lang, dumating si River dala-dala ang mga prutas at vitamins. “Clau!” bungad ni River, diretso sa kanya, parang walang ibang tao. “Eto oh, paborito mong apples. Nakakatulong ‘yan para mabilis kang gumaling.” Bago pa makasagot si Claudine, nagsalita si Hunter mula sa kusina, malamig ang tono. “May prutas na rito.” Napalingon si River at ngumiti ng pilit. “Oo nga, pero iba pa rin ‘to. Freshly picked. Hindi tulad ng mga nabibili lang sa supermarket.” Pinilig ni Claudine ang ulo, halos mapatawa sa tensyon na bumabalot. “Huwag nga kayong magbangayan. Parang mga bata.” Lumapit si Hunter, dala ang tray ng mainit na sabaw. Marahan

“A-Anong ginagawa mo rito?!” madiin ang boses ni Hunter, puno ng galit at pagkabigla. “Claudine, bakit nandito na naman siya? Ginugulo ka ba niya? Bawal ka ma-stress! Kailangan mong magpahinga!" “Hunter, please… kalma ka muna.” Lumapit si Claudine para pigilan siya. Kita sa mga mata niya ang tensyon at ang kaba na baka kung ano ang gawin ni Hunter. “Ako ang may gusto. Ako ang nagdesisyong dito muna siya. At hindi siya nanggugulo." Hindi makapaniwala si Hunter. Napahawak siya sa sintido at mariing tumitig kay Claudine. “Ikaw ang may gusto? Claudine, siya na naman ang magdadala ng gulo! Hindi ba’t ilang beses ka ng sinaktan at ginulo ng babaeng ’yan?” Namula ang mukha ni Stella sa kahihiyan. Pinilit niyang magsalita kahit nanginginig. “Hunter… pasensya na. Hindi ko intensyon na manggulo pa. . Ayaw ko rin sanang nandito pero… ako na mismo ang nagpumilit kay Claudine na tulungan ako.” Napairap si Hunter. “Tulungan? Kailan ka pa naging karapat-dapat sa tulong, Stella? Ilang beses mo

MAAGA pa lang ay naroon na si Stella sa bahay ni River. Kinakabahan siya habang nakatayo sa labas... hawak-hawak ang maliit niyang bag na halos wala namang laman. Sa isip niya, baka hindi siya pagbigyan at baka itaboy lang siya. Pero wala siyang ibang mapupuntahan at wala na rin siyang ibang aasahan kundi ang sarili niya. Nang bumukas ang pinto, lumabas si River na may seryosong mukha. “Maaga ka,” sabi ng binata. Hindi iyon tanong, kun'di parang obserbasyon lang. Tumango si Stella at bahagyang yumuko. “Ayokong magsimula sa mali. Naisip ko kasi, mas mabuti nang magtrabaho agad para may kita,” mahinang sagot ni Stella. Pinagmasdan siya ni River ng ilang segundo bago tumango. “Sige. Sumunod ka sa akin.” Dinala siya nito sa malawak na bakuran kung saan nakatanim ang iba’t ibang gulay. Ang hangin ay preskong-presko pero ang init ng araw ay ramdam agad sa balat. Itinuro ni River ang isang mahabang linya ng mga halaman. “Dito ka muna. Magdidilig ka, tapos tutulungan mo akong magtanim ng

Sa loob ng isang linggo, abala si Hunter sa mga papeles at usapan tungkol sa pagbebenta ng kumpanya niya sa Maynila. Matagal na niya iyong pinaghirapan, pero para kay Claudine, handa siyang iwan lahat at magsimula ng bago. Isang hapon, pag-uwi niya galing sa meeting ay nadatnan niya si Claudine sa sala na nagbabasa ng magazine habang hawak ang isang tasa ng gatas. Dahan-dahan siyang lumapit at saka umupo sa tabi nito. “Claudine… asawa ko..” mahina niyang tawag. Napalingon si Claudine at ngumiti. “Oh, tapos na ba ang meeting ninyo?” Tumango si Hunter. “Oo. Kanina lang. Nabitawan ko na rin ang kumpanya.” Natigilan si Claudine at nanlaki ang mga mata sa gulat. “Ha? As in… tuluyan na?” Ngumiti si Hunter sabay hawak sa kamay ng asawa. “Oo. Wala na akong hawak na kumpanya sa Maynila. Pero hindi ako nagsisisi. Ang importante, makakasama kita nang buo. Wala na akong iisipin na malalayong meetings o puyat sa opisina. Ikaw at ang anak natin ang bagong priority ko.” Napasinghap s