Lahat ng Kabanata ng Ruthless CEO's Palaban Wife (SPG): Kabanata 71 - Kabanata 80

KINABUKASAN, maaga pa lang ay abala na si Stella sa kusina. Kahit nanginginig pa rin ang katawan at nanlalambot ang tuhod dahil sa mga sinapit kahapon pero pinilit niyang bumangon. Alam kasi niyang mas lalong magwawala si Eduardo kapag hindi niya ito inasikaso. Ayaw na ni Stella na makatikim pa ng pananakit mula kay Eduardo. Niluto niya ang ulam na adobong manok. Umaasang kahit papaano ay maging maayos ang timpla. Tahimik siyang kumilos habang nanginginig ang kamay sa bawat halo. “Diyos ko…” bulong niya na halos pabulong habang nakatingin sa kumukulong kawali. “Sana magustuhan niya. Ayokong masaktan ulit…” Ilang minuto pa ay lumabas na si Eduardo mula sa kuwarto. Suot pa nito ang manipis na sando at shorts. Hawak ang cellphone at kitang-kita agad ang iritasyon sa mukha. “Stella!” sigaw nito. “Nasaan na ang pagkain ko?” Mabilis siyang lumapit at inihain ang adobong niluto niya. Ngumiti siya ng pilit. “Ito na, Eduardo. Mainit pa," sambit ni Stella. Umupo ang asawa niya at sini

EDUARDO Tahimik ang gabi pero sa loob ng isang mamahaling kotse na nakaparada sa 'di kalayuang kalye ay nakaupo si Eduardo. Nakapikit ang mga mata at mahigpit ang kapit sa manibela. Dama ang galit na parang apoy na hindi mapatay-patay. Sa isip niya paulit-ulit ang iisang baga. : Kung paano niya ipaparamdam kay Stella ang sakit ng pagtatraydor at ang kaparusang dapat nitong maranasan.Hindi siya makapapayag na basta na lang siyang ipagtabuyan ng sariling asawa. Mas lalo na ngayon.... may ebidensya na hawak nina Stella at River. At balak pa siyang ipahiya sa korte. Hindi siya papayag. Hindi siya puwedeng bumagsak..“Kung ayaw mong bumalik sa akin nang maayos, Stella… gagamitin ko ang pinakamahalaga sa iyo,” malamig na bulong ni Eduardo habang nagngingitngit ang panga.Ang pinakamahalaga kay Stella? Walang iba kun'di si Susie. Ang nakababatang kapatid na walang malay sa totoong panganib na darating."Akin ka, Stella. Tandaan mo iyan. Sa akin ka lang. Hindi ka sa lalaking iyon. Putangina

Isang taon na ang lumipas mula nang tuluyang mahuli si Eduardo at mabulok sa kulungan. Ang mga araw na dati’y puno ng takot ay napalitan ng kapayapaan at tahimik na pamumuhay. Umaga iyon, maagang nagising si Stella. Nakasuot siya ng simpleng daster, hawak ang tasa ng kape habang nakatanaw sa labas ng bintana. Nakangiti siya habang pinapanood si River na abala sa pag-aayos ng malawak nilang taniman ng gulay. Naka-sando lang si River at pawisan na. Pero bakas sa mukha nito ang kasiyahan. “Baka maubusan ka ng lakas diyan, ha,” biro ni Stella. Napalingon si River at ngumiti. “Okay lang. Para sa future misis ko, hindi nakakapagod.” Napailing si Stella pero hindi naitago ang pamumula ng pisngi. “Naku, bola na naman. Hindi ka pa rin nagbabago.” “Hindi pambobola iyon, totoo ‘yon,” sagot ni River sabay lapit at halik sa pisngi niya. Sa loob ng bahay ay lumabas si Susie, sabay bitbit ng walis tambo. “Ate, kuya River, grabe kayo. Aga-aga, PDA na agad!” tukso nito pero masaya rin sa

Dalawang araw ang lumipas, magaang nagising si Susie kahit na hindi naman siya pupunta sa coffee shop. Sa bagong bahay na ipinagawa sa kanya ni Stella, hindi pa rin siya makapaniwala. Katamtaman lang ang laki ng bahay. Isang bungalo na may dalawang kuwarto, maliit na sala at kusina na parang laging mabango at bagong linis. May bakuran pa itong puno ng santan at ilang paso ng orchids na si Stella mismo ang naglagay noong nakaraang linggo.Nakaupo siya sa terrace, hawak ang tasa ng kape habang pinagmamasdan ang paligid. Tahimik, malamig ang simoy ng hangin at pakiramdam niya parang isang panibagong simula para sa kanya.“Salamat talaga, ate,” bulong niya habang nakangiti. Wala ang ate Stella niya doon dahil nagpapakasaya itong lumibot kung saan-saan kasama ang asawa nitong si River. Kasama rin pala ng mag-asawa ang kaibigan nitong si Hunter at ang asawa nitong si Claudine.Matapos magkape, naisipan niyang mahiga ulit sa kama at matulog ulit. Mayamaya pa ay biglang nag-ring ang cellpho

Halos hindi nakatulog si Dan buong gabi. Kahit anong pihit niya sa kama, bumabalik pa rin sa isip niya ang text na natanggap kagabi. 'Hi, Dan. Ako si Aireen. Nabalitaan kong nandiyan ka pa rin sa Ilocos… pwede ba kitang puntahan?' Binasa niya ‘yon ng paulit-ulit na parang hindi makapaniwala na matapos ang ilang taon, bigla na lang babalik sa buhay niya ang babaeng halos wasakin siya. Kinuha niya ang cellphone sa mesa at saka tinitigan ulit ang mensahe. Wala na namang sumunod. Walang “seen,” walang “typing.” Pero sa bawat segundo, parang lumalalim ang kaba sa dibdib niya. Huminga siya ng malalim at saka tumingin sa bintana. Sumisikat na ang araw. Ibig sabihin, isa na namang araw ng pagtatrabaho sa farm. Pero kahit pa anong subok niyang ibalik ang focus niya, wala. Laging bumabalik si Aireen sa isip niya. Pagdating ni Hiro sa farm, agad nitong napansin ang hitsura ng kaibigan. Kumunot ang noo ni Hiro. “Boss, parang zombie ka ah. Hindi ka ba natulog?” biro ni Hiro kay Dan. Napah