Semua Bab Six Weeks After Midnight : Bab 91 - Bab 100

MAAGA pa lang, puno na agad ng ingay ang pediatric wing. May umiiyak na bata na kinukumbinsi ng mommy niya para magpa-injection, may cartoon na naka-play sa maliit na TV sa lounge, at may halakhakan mula sa ilang pasyente na gumaling na at pwede nang i-discharge. Sa gitna ng lahat, si Luna ay nakaupo sa maliit na mesa, nagra-review ng case notes bago ang therapy session niya sa isang batang pasyente.Hawak niya ang ballpen, pero hindi agad nakapagsulat. Nakatulala siya sandali, nakapako ang tingin sa isang sticky note na nakatupi at nakasiksik sa gilid ng planner niya.“Don’t skip lunch. —D”Kahapon iyon iniwan ni Damon, kasabay ng sandwich na ipinadala niya sa hospital. Simple lang, pero sa tuwing napapatingin siya sa sulat, hindi niya maiwasang ngumiti nang hindi pilit, hindi conscious. This time, totoong ngiti.At doon siya naaktuhan ni Kate.“Hoy,” bulong ng best friend niya mula sa likod, sabay dampi ng siko sa braso niya. “That smile… hindi ‘yan smile na para sa chart o para sa

MAGAAN ang pakiramdam ni Luna nang gumising siya kinabukasan. Parang may nawala na bigat na matagal nang nakadikit sa dibdib niya. Hindi niya alam kung dahil ba sa malamig na hangin ng madaling araw, o dahil lang sa nakatulog siya nang mahimbing. Pero habang nakahiga siya, nakatitig sa kisame ng kuwarto, may kakaibang linaw sa isip niya: mas madali nang huminga.Bumangon siya, nakatali pa rin ang buhok, suot ang oversized shirt. Paglabas niya ng kuwarto, naamoy niya agad ang aroma ng brewed coffee at pancake. Napakunot ang noo niya—hindi siya nagpapaluto kay Manang Tess. Si Mariel naman ay rest day, at si Nanay Rina ay alam niyang tulog pa.Pagdating niya sa kusina, naroon si Damon, nakasuot ng simpleng grey shirt at may apron, nakatayo sa harap ng stove habang iniikot ang pancake gamit ang spatula. Sa mesa, nakalatag na ang syrup, butter, at maliit na plato para kay Callyx. Mayroon na ring dalwang tasa ng kape, oats, eggs, and mix fruits.“Morning,” bati ni Damon nang mapansin siya k

MAINIT-INIT pa ang popcorn sa bowl na nakapatong sa center table. Sa harap ng TV, nakahilata si Callyx sa sofa, nakabalot ng malambot na kumot, at nakatutok sa animated dinosaur movie na paulit-ulit niyang gustong panoorin. Katabi niya si Damon, nakahilig sa sofa at nakasuot ng simpleng gray hoodie at joggers, habang si Luna naman ay nasa kabilang gilid, naka-cross legs, tahimik na pinagmamasdan ang dalawa.“Daddy, that one looks like T-Rex!” sigaw ng bata, sabay turo sa screen.Ngumiti si Damon at tumango. “But I think your dino toy is scarier than that one.”Natawa si Callyx, sabay yakap sa stuffed dino niya. “No, Daddy. This one’s the strongest!”Pinanood lang sila ni Luna, bahagyang nakangiti. Ang simpleng banter na iyon ay parang eksena mula sa isang bagay na matagal na niyang iniwasan isipin—isang normal na pamilya.Makalipas ang ilang minuto, unti-unting bumigat ang mga mata ni Callyx. Humilig siya sa braso ni Damon, at hindi nagtagal, nakatulog habang yakap pa rin ang stuffed

CHAPTER 97 – Katulad ng dati, punô ng pagod si Luna mula sa ospital. Sa psychology department, sunod-sunod ang pasyente, walang gap para makahinga. Halos lahat ng oras niya’y ginugol sa pakikinig, pagsusulat ng notes, at pagtulong sa mga taong may mabibigat na pinagdadaanan. Pero ngayong hapon, habang naglalakad siya palabas ng South Manila Medical Hospital, pakiramdam niya’y siya naman ang magkakasakit.At hindi nga siya nagkamali, dahil habang nagmamaneho siya pauwi ay masakit ang kanyang ulo at ramdam niya ang pagtaas ng temperatura. Pero kahit ganoon, sinikap niyang makapagmaneho nang maalis para makauwi ng ligtas sa pamilya.Pagdating sa Forbes Park mansion, sinalubong siya ng malamig na hangin mula sa aircon at ang mahinang yabag ni Mariel na galing kusina. Nandoon din si Nanay Rina, nagkukwento kay Manang Tess habang busy ang dalawa sa paghahanda ng dinner.“Oh anak! Nand'yan ka na pala!” bati ni Nanay Rina sa anak.“Nay, nasaan po si Callyx?” tanong niya matapos mailapag ang

CHAPTER 99 – Gabi na nang dumating si Damon sa mansion nina Luna. Bitbit nito ang maliit na overnight bag, naka-polo shirt at dark jeans, simple pero halatang galing pa sa isang meeting. Pagbukas ng pinto, agad siyang sinalubong ni Callyx na tumatakbo pababa mula sa hagdan.“Daddy!” sigaw ng bata, agad yumakap sa bewang niya. “Where were you? Late ka!”Ngumiti si Damon, yumuko at kinarga ang anak. “Sorry, champ. May tinapos lang si Daddy. Pero I’m here now.”Kasunod na bumaba si Luna, suot ang simpleng blouse at shorts, basa pa ang buhok mula sa shower. Tahimik lang siyang nakatingin kay Damon, parang sinusukat ang bawat galaw nito.Umupo sila sa sala, si Callyx nasa gitna, at doon saka nagsalita si Damon.“Champ, I need to tell you something.”Napakunot ang noo ng bata. “What?”“I’ll be away for a week. Business trip sa Cebu. I can’t come here for seven days.”Biglang nalungkot ang mukha ni Callyx, agad itong kumunot ang noo. “One week? That’s so long, Daddy!”“Yeah, I know.” Hinapl