All Chapters of Six Weeks After Midnight : Chapter 71 - Chapter 80

CHAPTER 71 – Mataas na ang araw nang magising si Luna. Wala siyang schedule sa hospital ngayon kaya pinili niyang manatili lang sa bahay. Tahimik sa buong mansyon, maliban sa mahinang tunog ng fountain sa garden at kaluskos ng mga dahon sa bintana.Nakaupo siya sa balcony, hawak ang mug ng kape, habang sinusulat ang mga notes para sa mga upcoming cases niya. Pero kahit anong pilit, hindi mawala sa isip niya ang huling pag-uusap nila ni Damon kagabi."Pero ako, masaya ako kapag nakikita kang masaya."Napapikit siya, saka iwinaksi ang alaala. “Focus, Luna,” bulong niya sa sarili.Ilang sandali pa'y bumukas ang pinto ng kwarto ni Callyx. Lumabas ang bata na may dalang maliit na notebook at lapis, naka-pajama pa at medyo magulo ang buhok.“Morning, Mommy,” bati nito, sabay yakap sa bewang niya.“Morning, baby,” sagot niya, hinaplos ang ulo ng anak. “Did you sleep well?”“Mm-hmm,” tumango si Callyx, saka umupo sa tabi niya. “I have homework, pero I wanna finish it here with you.”“Sure,”

CHAPTER 73 – Maagang gumising si Luna. May amoy pa ng vanilla frosting sa dining table, may ilang confetti sa sahig na hindi nahakot kagabi. Tahimik ang bahay, at tanging tumutunog ay fountain sa garden.Bumukas ang phone niya—may message thread na “Photos from yesterday” galing kay Damon. Walang caption maliban sa isang line na, “No posts. Only for us. Good morning.”Binuksan niya ang unang litrato, si Callyx, nakahalukipkip sa gitna, hawak ang cake slice. Si Luna at si Damon sa magkabilang gilid. Natural ang ngiti nila, hindi staged.Pumasok si Mariel, dala ang tray na may tubig at gamot. “Good morning po, Ma’am.”“Morning, Mariel,” sagot ni Luna. “Nag-take na ba si Callyx ng meds?”“Opo. On time. ‘Yung ECG follow-up niya sa Friday—confirmed na kay Dr. Santos, 10 a.m.”Tumango si Luna. “Okay. Sabihin mo kay Damon na optional siya, kung free lang.”“Noted po.” Nag-pause si Mariel. “Ma’am… masaya po ang bata kagabi.”Napangiti si Luna, maiksi lang. “Oo. Masaya siya.”“Mommy!” Sumulpo

CHAPTER 75—Mainit pa rin ang hangin sa loob ng boardroom kahit patapos na ang hapon. Nakatayo ang chairman sa dulo ng mesa, hawak ang resultang papel ng boto.“By a majority decision,” malinaw at mabigat ang boses ni Alfredo Blackwell, “the board reaffirms Damon Blackwell as Chief Executive Officer of Blackwell Empire.”Parang sabay-sabay huminga ang mga tao sa mesa—may mga mukhang magaan ang loob, may ilan na halatang hindi kuntento. Si Damon, steady lang, walang ipinakitang sobra. Pero kung titingnan nang malapitan, may bahagyang pag-igting sa panga niya. Sa kabilang dulo, si Marcus—nakangiti pero halata ang panlalamig sa mata. It was the kind of smile na hindi umaabot sa dulo ng labi.Umupo si Marcus nang dahan-dahan, pero hindi mapakali. “Interesting,” sabi niya, tila nagpaparinig pero malinaw ang target.Tahimik lang si Damon habang kinukuhanan ang folder at iniipon ang mga papel niya.Marcus leaned forward, elbows on the table. “Enjoy the seat while you still have it, brother.

CHAPTER 77 – Sa mansyon ng mga Blackwell, maagang dumating si Alfredo mula sa out-of-town business trip. Mainit ang umaga pero presko ang simoy ng hangin sa hardin kung saan siya nakatayo, hawak ang tasa ng kape at nakatanaw sa malawak na damuhan. Tahimik lang siya habang iniisip ang mga sandaling namimiss niya si Callyx—yung tawa, yung mga kwento, at kahit yung mga simpleng tanong ng bata tungkol sa mundo.Dumating si Damon mula sa driveway, bagong dating galing gym. Naka-black dri-fit shirt at grey joggers pa, bitbit ang bote ng tubig. Pagkapasok, napansin niya agad ang tingin ng ama.“Dad,” bati ni Damon, nilapag ang water bottle sa mesa. “You’re quiet. Something on your mind?”Humugot ng hininga si Alfredo. “I miss my grandson. It’s been… what? Two since I last saw him? Hindi sapat ‘yung video calls.”Tumango si Damon, naupo sa tabi ng ama. “I know. I miss him too when I’m stuck at the office.”“I want to spend time with him, Damon,” seryosong sabi ni Alfredo, tumingin diretso sa

CHAPTER 79 – Maagang nagising si Luna kinabukasan. As usual, automatic na gumalaw ang katawan niya—parang programmed na sa routine. Una niyang inayos ang uniform ni Callyx, inihanda ang baon, at sinilip ang maliit na backpack ng bata kung kompleto na ang notebooks at assignments. Naka-scrub suit na rin siya dahil diretso na siya sa hospital pagkatapos. Kahit kasi nariyan si Manang Tess, siya pa rin ang personal na naghahanda ng pagkain ng anak para maiwasan ang mga pagkaing bawal dito. “Mommy, where’s my socks?” sigaw ni Callyx mula sa hagdan, bahagyang nakasimangot ang gwapong mukha. “Top drawer, baby. Yung may stripes,” sagot niya habang nagbabalot ng sandwich. Lumabas ang bata, nakataas ang isang paa habang sinusubukan magsuot ng medyas. Nakakunot ang noo at sabay tanong, “Mommy, are you coming to school today?” “Yes, I’ll drop you before going to the hospital.” Masaya na sana siyang babalik sa kusina, pero napaigtad siya nang makarinig ng busina sa labas. Isang pamilyar na