All Chapters of Six Weeks After Midnight : Chapter 11 - Chapter 20

CHAPTER 11 — “Mr. Blackwell, respectfully, we need to move forward with the Philippine expansion—”Bang!Isang malakas at biglaang hampas ng kamay sa mahogany conference table ang nagpatigil sa buong boardroom. Lahat ng mata ay sabay-sabay na napalingon kay Damon Blackwell—CEO ng Blackwell Empire—na ngayon ay nakatayo, pulang-pula ang mukha, at tila nanginginig ang kamay habang mahigpit na hawak ang fountain pen.“Did you not hear what I just said?” malamig pero mariing tanong niya, ang boses niya’y parang yelo na dumudurog. “We are not greenlighting any expansion until I personally review and approve the data from your end.”Tahimik.Walang gustong magsalita. Ilan sa mga board members ay nagkatinginan, pero walang may lakas ng loob na sumagot. Sa likod, si Chase Yu—ang kanyang executive assistant—ay bahagyang napabuntong-hininga, hawak ang tablet at mga reports.“Mr. Tan,” muling saad ni Damon sa direktor ng operations, “kung gusto mong magwaldas ng pera para sa proyektong walang di

CHAPTER 13 —Maaga pa lang ay tahimik na ang consultation room. Hindi pa dumarating ang pasyente, pero nakaayos na ang mesa, may mainit na tsaa sa isang gilid, at ang mga ilaw ay naka-dimmer mode upang lumikha ng kalmadong atmosphere.Nakaupo na si Luna sa single armchair na laging inookupa ng therapist. Wala siyang hawak— hindi clipboard, hindi tablet— maliban sa isang ballpen at open journal na walang sulat. Pangalawang beses niya na itong binuksan at sinarado sa loob ng sampung minuto.Tumitig siya sa pinto kasabay nang malalim na buntong-hininga. Hindi pa man nagsisimula ang session, ramdam na niya ang panginginig ng mga daliri. Hindi siya sanay na mawalan ng kontrol sa sarili. Palagi siyang kalmado at compose. Pero ngayon, kalmado man siyang tingnan sa panlabas na anyo, ang kalooban naman niya'y para bang may bagyong hindi niya kayang pigilan.“Today is the day I face him. Not as a victim, but as a doctor...”Iyan ang mga salita na paulit-ulit na inuukilkil ni Luna sa kanyang isi

CHAPTER 15 —Maaga pa lang, gising na si Luna. Weekend dapat kaya pwedeng magpahinga, pero sanay na ang katawan niyang gumising ng alas-sais. Tahimik ang bahay, maliban sa mahinang tunog ng electric fan mula sa kwarto ng anak.Dahan-dahan siyang tumayo mula sa kama at lumakad papunta sa silid ni Callyx. Bukas ang ilaw, pero walang tunog ng cartoons o music. Kaya’t maingat siyang sumilip sa pinto.Nakita niya ang anak—nakaupo sa maliit na mesa malapit sa bintana, suot ang paborito nitong Spider-Man pajama. May hawak itong brown na lapis habang abala sa pagdu-drawing gamit ang box ng Crayola."Anak, gising ka na pala," bati ni Luna, nilalambingan ang tono habang papalapit."Mommy, I'm drawing po," sagot ni Callyx nang hindi inaalis ang tingin sa papel.Umupo si Luna sa gilid ng kama. Lumapit ng kaunti para silipin ang artwork ng anak. Isang simpleng family portrait—may araw, bahay, ulap, puno. Pero ang pinaka-kapansin-pansin ay ang dalawang karakter lang na nakaguhit: isang babae at bat

CHAPTER 17 – A Glimpse Across the CrowdMaaga silang dumating sa event venue—ang Blackwell Grand Hotel, isang five-star luxury landmark sa gitna ng BGC na kilala sa malalaking corporate functions at cultural expos. Ngayon, ang grand ballroom nito ay naging tahanan ng makukulay na panels, LED art displays, booths ng mga finalist, at isang entablado para sa opening ceremony ng National Youth Art Exhibition 2025.Pero kahit gaano kaayos at kasigla ang paligid, hindi iyon sapat para pakalmahin ang kabang nararamdaman ni Luna mula pa kaninang umaga.Nakasuot siya ng simpleng cream-colored blouse at slacks—hindi pang-atensyon, hindi rin mukhang underdressed. Neutral. Invisible, kung maaari. Umupo sila sa gilid ng ballroom, malapit sa section ng mga batang kalahok na unti-unting nagsisimulang mag-set up ng kanilang mga booth.Si Callyx ay tila hindi mapakali sa excitement. Suot niya ang maliit na ID tag bilang finalist at isang puting polo, habang bitbit ang kanyang framed entry— isang drawi

CHAPTER 19 – “She has a son named Callyx Herrera. Six years old. One of the grand prize winners sa National Youth Art Exhibition kahapon.” Tahimik ang opisina ni Damon Blackwell habang binabasa niya ang report sa tablet na hawak ni Chase. Sa kabila ng mga ilaw ng Makati skyline na tanaw mula sa salaming bintana, mas mariin ang liwanag na mula sa mga salitang nakatala sa screen. Callyx. Luna. Herrera. Pumasok ang pangalan ng bata sa isip niya, kasabay ng biglaang pagguhit ng isang pamilyar na mukha sa kanyang alaala. Hindi niya naisip noong una, pero ngayon, malinaw ang koneksyon. Ang batang nakita niya noong art exhibit. Ang batang may kulay-abong mata. Gray, sharp— tulad ng kanya noong bata pa siya. Hindi siya agad nagsalita. Tahimik na inilapag ni Damon ang tablet sa ibabaw ng glass desk, dahan-dahang lumakad palapit sa floor-to-ceiling glass window at tumitig sa city lights sa ibaba na parang may hinahanap sa madilim na gabi. Sa likod niya, marahang nagsalita si Chase