All Chapters of The Ravishing CEO: Burning For His Touch: Chapter 91 - Chapter 100

Isabelle Isa na namang linggo ang nagsimula at mabilis ding lumipas. Napakabilis na ng oras lalo na kung punong-puno ang araw. Hindi talaga tumupad si River sa sinabi niyang lalayo siya—araw-araw siyang nagpapadala ng mensahe, bulaklak, at kahit merienda tuwing hapon. Ang nagbago lang ay, gabi-gabi na rin siyang tumatawag para makipag-usap ng konti. Lalo pa yata akong binakuran kahit wala namang iba sa eksena.Sinabi niya sa akin na mula ng isiwalat ni Ate Jocy ang ilang bagay, mas mabilis na ang progreso ng audit at gabi-gabi silang nagtatrabaho sa bahay ni Hubert. Pero hindi pa rinniya detalyadong ikinuwento sa akin kung ano ang eksaktong sinabi ni Ate Jocy—angsabi lang niya ay marami raw itong alam pero hindi niya raw naisip na mahalaga iyon noon. Idineklara ni Diane ang araw ng martes bilang ‘girls’ night out’ kaya pumunta na naman kami sa Social Club at doon kami naghapunan. Hindi talaga nauubusan ng kwento sa grupo naming iyon, at garantisadong masaya palagi. Nakakatuwa ta

Isabelle Kinabukasan, maaga kaming nagising, ang kanta ng tandang ang hudyat na nagsimula na ang buhay sa bukirin. Ang bango ng kape ni Mama ay bumalot sa buong bahay, kuha ‘yon mismo sa mga tanim naming kape. Tuwang-tuwa si Nathan dahil isinama siya ni Papa sa maliit na kulungan para tumulong sa paggatas ng baka. Pagbalik nila, may ‘milk mustache’ ang bata at may hawak na asul na mug. Akala ko nga ay matatakot sa baka pero hindi daw natinag sabi ni Papa. Umupo kaming lahat sa mesa para mag-almusal habang pinakikinggan ang huni ng mga ibon. Maluwag at komportable ang bahay ’yon. Malalawak ang mga bintana, at malayang pumapasok ang preskong hangin at liwanag ng araw. Dito ako lumaki kaya kabisado ko ang bawat sulok ng simpleng bahay namin. Lumabas kami para maglakad-lakad. Malaki ang lupain ng mga magulang ko. May iba’t ibang punong namumunga, gulayan na may sari-saring pananim, kulungan ng baka, babuyan na may dalawang baboy, at kural ng mga manok. Tuwang-tuwa si Nathan habang na

Isabelle Pag-alis ng mga bisita, inihiga ko si Nathan sa kama at bumalik ako sa sala para makipagkwentuhan pa ng konti kina Mama at Papa. Pakiramdam ko kasi marami pa silang gustong malaman tungkol kay River at sa estado ng relasyon namin—lalo na si Papa na hindi matigil kaka-point out sa uncanny resemblance nina River at Nathan. “Bakit hindi mo agad sinabi sa amin na may problema ka pala sa trabaho mo doon, anak?” agad na tanong ni Papa sa akin, paglapat pa lang ng pwet ko sa sofa. “Mukhang marami na silang nakwento sa inyo, ah. Pero hindi ko na sinabi dahil ayokong mag-alala kayo. At dahil may kaibigan akong parang guardian angel—siya ang tumulong sa akin makahanap ng trabaho na kasing ganda rin ng nauna,” tapat kong sagot. Total alam na nila, wala ng saysay pa ang maglihim sa kanila. “Sabi ni River nagtatrabaho ka na raw ngayon sa kaibigan niya, pero babalik ka rin daw sa kumpanya niya,” sabi ni Papa. Mukhang close na agad ang dalawa. Ramdam ko ang suporta ni Papa sa lalakin

Isabelle Nagising akong nakakulong sa mga bisig ng lalaking mahal ko. Wala ng mas masarap pa sa pakiramdam ng may kayakap ka sa gabi at ito ay ang taong mahal mo. Nakasandal ang ulo ko sa dibdib ni River, magkayakap ang aming mga binti at mahigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Ang init ng kanyang katawan ang bumalot sa akin, buong gabi kong hindi alintana ang natural na lamig ng bukid—pakiramdam ko ay payapa ang buong mundo ko dahil sa gabing ‘yon. “Magandang umaga, mahal ko,” bulong niya, sabay halik sa tuktok ng ulo ko. Tumingala ako sa kanya at ngumiti. “Paanong ganyan ka pa rin kagwapo pag gising mo? Anong black magic ‘yan?” Tumawa siya ng mahina at hinaplos ang labi ko. Namumula din siya sa hiya. “Ulitin mo nga. Hindi ko kasi narinig. Medyo mahina na ang pandinig ko kasi.” “Na ikaw ang pinakagwapong lalaki na nakita ko sa buong buhay ko? Pero bingi nga lang, sayang ang kagwapuhan,” biro ko, habang pinagmamasdan ang kislap sa kanyang mga mata. “Gusto ko ‘yan,” sabi niy

Isabelle “Diane, tinawag ako ni boss. Hindi naman sinabi bakit. Alam mo ba kung bakit?” tanong ko habang pumapasok sa opisina ng kaibigan ko isang hapon. Umiling siya. “Wala akong alam. Hindi ko rin alam na tinawagan ka niya. Hindi dumaan sa akin. Malamang personal matters ‘yan. Hintayin mo lang ako dito—sasabihin ko sa kanya na nandito ka na.” Pumasok siya sandali sa opisina ng boss namin at agad ding lumabas, sinenyasan akong pumasok na sa loob. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman—may kutob na ako pero ayaw kong pangunahan ang lahat. Hindi ko rin naman kinakalimutan ang hierarchy sa opisina. Kahit na magkaibigan kami ni Joko sa labas, propesyonal pa rin kami sa loob ng kompanya niya. “Oh, there you are!” bati agad ni boss na may malapad na ngiti. “Una sa lahat, tuwang-tuwa ako na kayo na ulit ng kaibigan ko. You deserve it at tsaka, pagod na pagod na kaming samahan siyang uminom. Mabuti na at nagkaayos na kayo bago pa niya masira ang mga atay namin.” “Salamat,