All Chapters of The Ravishing CEO: Burning For His Touch: Chapter 31 - Chapter 40

Minsan talaga, may mga bagay na wala sa kontrol ko—napatunayan ko ‘yan ngayon. Paglabas ko ng opisina ni boss, hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari. Parang panaginip na hindi pero isa lang ang sguarado ko, kung panaginip man ‘yon—napakasarap na panaginip naman ‘non. Nag-drive na ako pauwi. Mabuti na lang at hindi ako naipit sa traffic, may ilang minuto pa kasi bago ang rush hour nang umalis ako sa opisina. Gusto ko na talagang makita ang anak ko. Pagdating ko sa bahay, sinalubong ako kaagad ni Nathan, may sipon pa rin isya pero masigla at bumalik na ang dating ligalig at sigla. “Mommy!” Halos lumobo ang puso ko sa sobrang tuwa. “Baby ko!” Wala pa si Diane kaya kami muna ni Ate Daisy ang nag-usap. Tama nga ang bestfriend ko, isa siyang biyaya sa amin, halos handa na ang lahat pati ang hapunan namin ay naluto na. Pati si Nathan ay nakapagpalit na at naghapunan, nabigyan na rin ng gamot niya. “Ate Daisy, hindi ko alam kung paano kita pasasalamatan, buti na lang at availa

Parang umaayon talaga sa akin ang pagkakataon. Kaming dalawa na lang ni boss sa bahay niya—ang staff niyang si Simon ay tila sanay na sa mga patakaran ng bahay na ‘yon. Sumusulpot lang siya sa study ng amo niya sa tuwing pinipindot nito ang buzzer. Sayang naman kung ang pinaghirapan naming planuhin kagabi ni Diane ay mauuwi lang sa wala. Mabuti sana kung wala kaming effort na magpaganda at magplano ng mga gagawin ko para lang makuha ko ang gusto kong mangyari. Hanggang ngayon nga ay hindi pa rin ako makapaniwala na kaya kong ilagay sa alanganin ang magandang trabaho ko sa kumpanya kung sakaling mabulilyaso ako ngayon. Ang mahalaga ay nasubukan ko. In the words of my best friend: mas okay na ang sumubok kaysa magkaroon ng regrets in the future. Kaya naman nagsimula na ako. Bahala na si Batman. Subtle noong una, sa tuwing may iaabot ako sa kanya na mga papeles, sinasadya kong idampi ang mga daliri ko sa kanya. Paulit-ulit ko ding ginawa ang pagkrus ng mga binti ko, sapat lang para ma

Pagpasok pa lang namin sa kwarto niya, marahan niya akong ibinaba at niyakap ng mahigpit. Walang pag-aatubili, hinalikan niya ako—malalim, mainit, at para bang kami lang ang tao sa mundo. Sa dami ng kape na nakunsomo naming pareho, lasang kape pa ang labi niya at malamang ay ganoon din ang akin. Pero sa puntong ‘to, hindi na ‘yon mahalaga. Ang mahalaga sa amin ay ang bagong layang damdamin namin. Sa bawat paghinga niya, lalong lumulubog ang damdamin ko sa presensya niya. Ang River Dela Merced na ‘to ay ang tanging lalaking ganito kabilis na nakuha ako—sunod sa tatay ni Nathan. Aminado ako na dahil sa bagay na ‘yon, medyo may takot ako. Paano kung maulit muli ang nangyari sa masquerade ball na ‘yon? “Tigilan mo nga ‘yang intrusive thoughts mo, Isabelle. Iba ang tatay ni Nathan. Wala siyang pagkakakilanlan. At ito? Iba ang sitwasyon ngayon, boss mo siya at kilala mo siya. Huwag mo munang isipin ang pagkatapos, isipin mo ang ngayon.” Litanya ko sa sarili ko. Mahigpit ang pagkakaya

Pagmulat ko ng mga mata, naramdaman ko agad ang marahang halik ni River sa balat ko. Halos hindi na kami natulog kagabi, sinulit niya ang buong gabi—naubos ang oras sa mga yakap at halik na hindi matapos-tapos. Hindi ako nagreklamo dahil gusto ko rin naman ‘yon. Matapos ang isa pang banayad na sandali ng init sa kama—at muli sa ilalim ng mainit na buhos ng shower—bumaba na kami para mag-agahan. Habang abala siya sa pakikipag-usap kay Sir Hubert, sinamantala ko ang pagkakataon para tawagan si Diane at kamustahin si Nathan. Tiyak na ligtas ang anak ko sa piling ng kanyang Ninang pero iba pa rin kapag nakatawag ako at nakumusta ang anak ko. [Relax ka lang, pwede?” natatawang sagot ni Diane. [Ayos kami ni Nathan dito—kakain lang kami at manonood ng cartoons. Ang tanong, kamusta ka? Nasa trabaho ka pa ba o nakikipaglaro na sa gwapong boss mo?] “Diane, seryoso ako. Marami pa kaming kailangan tapusin,” sagot ko, pilit pinipigil ang ngiti. [Kaya nga. Alam ko ang trabaho ay trabaho. Per

Dalawang oras ang nakalipas mula ng umalis siya, biglang bumalik si boss sa opisina—at kitang-kita sa mukha niya ang galit. Pulang-pula ang tenga niya ay nakakuyom ang mga kamao. Nang dumaan siya sa mesa ko, nagtagpo ang mga mata namin. Wala ni katiting na lambing sa kanyang titig—puro apoy lang ng galit. “Sa opisina ko. Ngayon din, Isabelle,” mariing sabi niya, ang boses niyang singlamig ng yelo pero may apoy ng galit. Nanigas ako sa kinauupuan ko. Ang bigat ng tinig niya ay parang tinik na tumusok sa dibdib ko. Sina Sir Hubert at Miss Lisbeth ay kasunod niyang dumating, halatang sinusubukan nilang pakalmahin siya, pero hindi sila pinapansin ni River. Litong-lito at nanginginig, tumayo ako at tahimik na sumunod sa kanya. Pumasok rin sina Miss Lisbeth at Sir Hubert, at maingat nilang isinara ang pinto sa likod namin. Pagpasok na pagpasok ko, parang sinusunog ako ng titig ng boss ko. At ang mga salitang sumunod na binigkas niya ay mas masakit pa sa latay. “Paano mo nagawa ‘to,