บททั้งหมดของ เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: บทที่ 141 - บทที่ 150

164

บทที่ 141 เธอช่างใจแข็งดั่งหิน

การที่จะหึงหวงกันได้นั้นย่อมเพราะมีความรักให้กัน แต่เธอไม่ได้รักเขา และไม่อยากทำให้เขาคิดว่าเธอจะมีความรักให้เขาด้วยถึงแม้ว่าสิ่งนี้จะทำให้เขารู้สึกผิดหวังและเจ็บปวดมากก็ตามเจียงหร่านรับรู้และมองออกได้ว่าเฮ่อเฉินโจวกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อพิชิตใจเธอจริง แต่ยิ่งเขาทำแบบนี้ เธอก็ยิ่งไม่อาจปล่อยให้เขารู้สึกว่าเขาจะสามารถพิชิตใจเธอได้ระหว่างเขากับเธอคือเกมที่ต้องเดิมพัน และเธอยังต้องเดิมพันกับตัวเองว่าตนจะสามารถปิดประตูใจแน่นสนิทไว้ได้เจียงหร่านตักโจ๊กรังนกขึ้นมาลิ้มรสอย่างละเมียด “คุณคิดว่าไงล่ะ?”ท่าทีที่เรียบเฉยและคำพูดของเธอคือคำตอบแล้ว ดวงตาของเฮ่อเฉินโจวเผยรอยยิ้มสบาย ๆ ออกมา “เจียงหร่าน คุณนี่มันใจแข็งจริง ๆ”น้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจเหล่านั้น ในชั่วขณะนี้ เจียงหร่านกลับรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหญิงใจร้ายที่รังแกเฮ่อเฉินโจวจนเกิดความรู้สึกผิดเธอเป็นหวัดต่อเนื่องมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว แม้จะเป็นเพียงหวัดธรรมดา แต่ก็กลัวจะไปติดคุณยาย เธอไม่ได้ไปแม้กระทั่งสถานพยาบาล แต่กลับเก็บตัวอยู่แต่ในที่พักอินเตอร์สเตทพรีเมียร์ บ้างก็ดูแลต้นไม้ใบหญ้าเพียงลำพัง หรือไม่ก็เหม่อมองท้องฟ้าไปวัน
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 142 โชคดีที่เธอยังจำคุณได้

“เจียงหร่าน ผมต้องการให้คุณช่วยครับ”ทันทีที่รับสาย โจวฉือก็พูดขึ้นมาทันทีด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหนักใจเขาไม่ใช่คนที่จะพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ การที่เขาพูดเช่นนี้แสดงว่าต้องมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เจียงหร่านไม่รู้ว่าตัวเองจะช่วยเขาได้อย่างไร “คุณโจวลองพูดออกมาก่อนเถอะค่ะ”“ในโทรศัพท์คงพูดไม่สะดวก เรามาเจอกันหน่อยได้ไหม เดี๋ยวผมจะส่งสถานที่ให้ คุณรีบมาทันทีเลยนะครับ” คำพูดนี้ของโจวฉือทำให้เจียงหร่านขมวดคิ้วเล็กน้อยจะต้องให้เธอช่วยเรื่องนี้ให้ได้เลยงั้นเหรอ?“เจียงหร่าน” โจวฉือเรียกชื่อเธอพร้อมกับอธิบายต่อ “คุณวางใจได้เลย ไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายและไม่ผิดศีลธรรม แค่ช่วยปลอบคนคนหนึ่งเท่านั้น แต่สถานการณ์มันค่อนข้างเร่งด่วนน่ะ”ปลอบคนคนหนึ่ง?! “คุณนายอาลี” หลังจากที่โจวฉือเอ่ยชื่อนี้ออกมา ใบหน้าหนึ่งก็พลันปรากฏขึ้นในความคิดของเจียงหร่านเจียงหร่านลังเลไปครู่หนึ่ง “...ได้ค่ะ!”ถ้าเป็นคนอื่นเธออาจจะถามซักไซ้มากกว่านี้ แต่คุณนายอาลีเป็นคนที่พิเศษไม่เหมือนใคร การได้ยินชื่อนี้ในตอนนี้ก็ทำให้เธอแปลกใจมากแล้วโจวฉือส่งที่อยู่มาให้ เจียงหร่านก็รีบขับรถรุดหน้าไป แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรข
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 143 เป็นเพื่อนเก่าของเธอ

ห้องอยู่ในสภาพยุ่งเหยิง บนพื้นมีของที่ถูกปาจนแตกกระจายเกลื่อนกลาดเต็มไปหมด...แม้เจียงหร่านจะเตรียมใจไว้แล้ว ทว่าทุกสิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าก็ยังทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่น จากนั้นก็มีบางสิ่งพุ่งเข้ามา พร้อมกับเสียงตวาดที่ฟังไม่ออกปฏิกิริยาแรกของโจวฉือคือจะดึงเธอออกมา แต่เจียงหร่านกลับเร็วกว่า เธอหลบหลีกวัตถุที่พุ่งเข้ามา แล้วก้าวขาเข้าไปในห้องพร้อมกับปิดประตูโจวฉือค่อย ๆ ลดมือที่ยกขึ้นลง แต่ใบหน้าของเขาตึงเครียดขึ้นกว่าเดิมหลายส่วน เมื่อเขายกมือขึ้น โจวเหยียนที่อยู่ไม่ไกลก็รีบวิ่งเข้ามา “คุณโจวครับ... ”“ไปแจ้งบุคลากรทางการแพทย์ให้เตรียมพร้อมปฏิบัติหน้าที่ทันที ”อาการของคุณนายอาลีเป็นแบบนี้ย่อมมีบุคลากรทางการแพทย์เตรียมพร้อมตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ที่เขาบอกว่าให้เตรียมพร้อมก็เพื่อเจียงหร่านเขากลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บ“ก็เตรียมพร้อมปฏิบัติหน้าที่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ?” โจวเหยียนไม่เข้าใจความหมายของคำพูดเขาโจวฉือเหลือบตามองขึ้นมาเล็กน้อย โจวเหยียนรู้สึกเพียงความเย็นเยือกที่แล่นตรงเข้าสู่ต้นคอ เขารีบก้มหน้าลงทันที “ถ้าคุณโจวไม่วางใจ สามารถไปดูภาพจากกล้องวงจรปิดห้องข้าง ๆ ได้
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 144 พวกเธอต่างเบ่งบานเพื่อรับแสงตะวัน

เจียงหร่านเป็นคนรู้จักเก่าของคุณนายอาลี แน่นอนว่ากู้เฉิงเหยียนก็เป็นเหมือนกันการที่เธอต้องการจะเจอเขาเป็นเรื่องปกติอย่างมากคุณนายอาลีคงยังคิดว่าพวกเขาเป็นคนรักกันอยู่ กลับไม่รู้เลยว่าพวกเขาไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วโจวฉือก็มองออกว่าเจียงหร่านกำลังรู้สึกต่อต้าน เรื่องวันนี้เจียงหร่านช่วยเขาไว้มากแล้ว เขาจะมีหน้าทำให้เธอต้องลำบากใจอีกได้อย่างไร “คุณช่วยปลอบเธอหน่อยได้ไหมครับ?”“ประธานโจวแจ้งประธานกู้ให้ทราบเถอะค่ะ” เจียงหร่านพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง หันไปมองคุณนายอาลี เผยยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนเด็กสาวข้างบ้าน พร้อมกับพูดปลอบโยนเป็นภาษาอาหรับว่า “อีกไม่นานเขาก็จะมาถึงแล้วค่ะ และจะนำดอกทานตะวันที่คุณชอบที่สุดมาให้ด้วยนะคะ”ดวงตาที่ลึกล้ำของโจวฉือจับจ้องไปที่ใบหน้าของเจียงหร่าน โสตประสาทได้ยินว่าแจ้ง “ประธานกู้ ”เธอคบกับกู้เฉิงเหยียนมาเจ็ดปี แต่ตอนนี้คนคนนั้นคู่ควรให้เธอเรียกว่า ‘ประธานกู้’ เท่านั้นแล้ว...กู้เฉิงเหยียนมาถึงพร้อมกับดอกทานตะวันช่อหนึ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่โจวฉือไม่คาดคิดมาก่อน เพราะเมื่อครู่ตอนที่เขาโทรศัพท์ เขาก็ไม่ได้กล่าวเตือน เจียงหร่านเองก็ไม่ได้กำชับให้แจ้งเรื่องนี้เป
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 145 มารับภรรยา

โรงพยาบาลเอกชนเซิ่งเทียนหน้าต่างรถคาเยนน์สีดำเปิดกว้าง เฮ่อเฉินโจวเท้าแขนบนขอบหน้าต่างรถ จ้องมองไปที่หน้าต่างบานหนึ่งบนชั้นสอง เขายังคงมองเห็นเงาร่างของคนภายในได้ราง ๆ ผ่านม่านโปร่งบาง“คุณยายชาวต่างชาติคนนี้ช่างหาเรื่องให้วุ่นวายได้เก่งจริง ๆ ทั้งเรื่องเก่า เรื่องใหม่ ไหนจะเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นอีก ทั้งหมดมาพร้อมกันในคราวเดียวเลย” ลู่เซียวที่นั่งเบาะหน้าข้างคนขับกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันพร้อมกับทำลายความเงียบสงัดปกติแล้วเฮ่อเฉินโจวเป็นคนปากคอเราะราย แต่ครั้งนี้เขากลับใจดีอย่างมาก ไม่ได้ตอบโต้อีกฝ่าย แต่กลับถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและเย็นชาว่า “ครอบครัวของคุณยายคนนั้นจะมาถึงเมื่อไหร่?”“น่าจะเหลือเวลาอีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงสนามรบแล้ว” นิสัยกวนประสาทของลู่เซียวไม่เคยเปลี่ยนเฮ่อเฉินโจวเอนตัวพิงเบาะรถเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาฟังดูคลุมเครือไม่ชัดเจน “สามสิบนาที”ลู่เซียวไอกระแอมออกมาเล็กน้อย “คณิตศาสตร์ของนายคงไม่ใช่ครูสอนภาษาสอนสินะ ตอบได้ถูกต้องสุด ๆ ไปเลย”เฮ่อเฉินโจวเอาปลายลิ้นแตะปลายฟันล่างเบา ๆ “ได้ยินว่าอาจารย์มหาวิทยาลัยสอนภาษาที่เกษียณแล้วของนาย ไปเป็นอาจารย์อาสาที่อาหรั
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 146 ยังสามารถกุมมือเธอได้อีกครั้ง

คุณนายอาลีหลับไปแล้ว แต่ปากก็ยังคงพึมพำไม่หยุด พูดจาแปลก ๆ ขณะที่มือก็ยังคงจับมือของเจียงหร่านกับกู้เฉิงเหยียนไว้แน่นสภาพจิตใจของคุณนายไม่สู้ดีนัก อยู่ในอาการพูดจาเพ้อเจ้อแล้ว ในใจของเจียงหร่านและกู้เฉิงเหยียนต่างก็รู้ดีว่านี่หมายถึงอะไร“ไม่คาดคิดว่าจะได้พบเธออีกครั้งในสถานการณ์แบบนี้” กู้เฉิงเหยียนกล่าวด้วยรู้สึกสะเทือนใจอย่างมากตอนที่เพิ่งเริ่มร่วมงานกับเอ็นดีคุณนายอาลีมักจะชวนพวกเขาไปทานข้าวด้วยกัน พูดติดตลกอย่างอารมณ์ดีว่าจะมาเป็นพยานในงานแต่งงานของพวกเขา และจะไปเจอลูกของพวกเขาเกิดมาอีกด้วยแต่ตอนนี้เธอมีสภาพจิตใจที่สับสน ส่วนเขากับเจียงหร่านก็แยกทางกันแล้วช่างตรงกับคำกล่าวนั้นเหลือเกิน สรรพสิ่งยังคงเดิม ทว่าผู้คนกลับผันแปรกู้เฉิงเหยียนหันไปมองเจียงหร่าน เธอก็เงยหน้าขึ้นมาพอดี สายตาของทั้งสองบรรจบกัน แต่ในชั่วพริบตาต่อมา เขาก็รู้สึกว่ามือที่อยู่ในฝ่ามือของเขากำลังจะดึงออกกู้เฉิงเหยียนหดนิ้วมือเข้าหากันและกำมือแน่นโดยสัญชาตญาณการที่เขายังสามารถจับมือเธอได้อีกครั้ง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณยาย เธอยังคงคิดว่าพวกเขาเป็นคู่รักกันอยู่แม้เขารู้ดีว่าเป็นเพียงชั่วคราว แต่เขาก็
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 147 อย่าได้คิดจะก้าวก่ายเธอ

คำพูดประโยคนี้ช่างกะทันหันเหลือเกิน เมื่อรวมกับเสียงทุ้มนุ่มของเขาแล้ว คล้ายมีบางสิ่งตกกระทบลงบนใจของเจียง หร่านเจียงหร่านหยุดดิ้นรน แล้วเหลือบตามองเขาเฮ่อเฉินโจวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “คุณนายเฮ่อ ที่ผมพูดไป ถูกต้องไหม?”คำที่เขาพูดคือ ‘ฉันรักคุณ’ ในภาษาอาหรับ...ถูกต้องมาก!และยังน่าฟังมากอีกด้วย!เจียงหร่านเคยได้ยินคำว่าฉันรักเธอมาหลายภาษาแล้ว เธอชอบฉบับภาษาอาหรับมากที่สุด ทุกอักขระล้วนเป็นดั่งการร่ายรำอยู่บนปลายลิ้น เธอเคยสอนกู้เฉิงเหยียนเพราะอยากให้เขาพูดให้เธอฟังแต่เขากลับขมวดคิ้ว หาว่าเธอจู้จี้ไร้สาระไม่คาดคิดว่าจะได้ยินจากเฮ่อเฉินโจว ก็ยังให้ความรู้สึกแบบนั้น แต่แค่ว่า...สำหรับเธอแล้วไม่มีความหมายใด ๆ“คุณเฮ่อมีความสามารถรอบด้านจริง ๆ ค่ะ” เจียงหร่านกล่าวชมเชยโดยไม่คิดเสียดายคำพูดแม้แต่น้อยนาน ๆ ทีเฮ่อเฉินโจวจะพูดอย่างถ่อมตัว “ผมเพิ่งหาในโทรศัพท์เมื่อกี้เอง สู้คุณนายเฮ่อไม่ได้หรอก ต่อจากนี้คุณช่วยสอนผมบ่อย ๆ ได้ไหม?”เขาจะเรียน?ก็แค่อยากจะแขวะเธอ รวมถึงเมื่อกี้ที่พูดเหน็บแนมกู้เฉิงเหยียนทั้งหมดก็เป็นเพราะความขี้อิจฉาของเขาที่กำลังออกฤทธิ์เจียงหร่านเข้าใจแล้วว่า
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 148 นี่คือสามีฉัน

“ต้องขออภัยอย่างสูงจริง ๆ ที่ทำให้พวกคุณลำบาก!”หลังจากครอบครัวของคุณนายอาลีมาถึง พวกเขาก็แสดงความขอบคุณและซาบซึ้งใจต่อเจียงหร่านและคนอื่น ๆ ทันที “เจียง โชคดีจริง ๆ ที่มีเธออยู่”เนื่องด้วยเจียงหร่านมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณนายอาลี ทำให้เธอสนิทกับคนในครอบครัวของคุณนายด้วยเช่นกัน เมื่อพบหน้ากันจึงรู้สึกเป็นกันเองมาก“ฉันดีใจมากที่ได้เจอคุณแม่ของพวกเธอ และสามารถช่วยคุณนายได้ด้วย” เจียงหร่านพูดออกมาจากใจจริง“ช่วงนี้แม่บ่นถึงเธอหลายครั้ง แต่ไม่คิดว่าแม่จะแอบหนีมาหาเธอด้วยตัวเอง” คนที่พูดคือลูกสาวของคุณนายอาลีเจียงหร่านรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คุณนายอาลีมาเยือนในประเทศเพื่อมาหาเธอโดยเฉพาะงั้นเหรอ?“แม่ยังเคยบอกว่าฝันว่าเธอแต่งงาน และอยากมาร่วมงานแต่งพร้อมทั้งเตรียมของขวัญมาให้ด้วย...” ลูกสาวของคุณนายอาลีพูดจบก็หันไปมองเจียงหร่านกับกู้เฉิงเหยียน “พวกคุณจะแต่งงานกันเหรอคะ ถ้าใช่ล่ะก็ คุณแม่จะได้เข้าร่วมพิธีพอดีเลย ถือว่าเป็นการทำความฝันของแม่ให้เป็นจริงด้วย”คำถามนั้นทำให้บรรยากาศกระอักกระอ่วนและดูแปลกไปในทันที ทุกคนหันไปมองเธอและกู้เฉิงเหยียน แม้แต่กู้เฉิงเหยียนก็ยังมองมาที่เจียงหร่
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 149 ทำตามหน้าที่สามี

เจียงหร่านสะดุ้งโหยง เธอหดเท้ากลับตามสัญชาตญาณ“เฮ่อเฉินโจว...” คำทั้งสามนั้นอยู่แค่ในลำคอ ราวกับกำลังจะเอ่ยออกมาแต่ก็หยุดไว้สิ่งที่ทำให้เธอตกใจไม่ได้มีแค่การที่เขาถอดรองเท้าให้ หากแต่ยังรวมถึงภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าด้วย เฮ่อเฉินโจวที่เจียงหร่านรู้จัก เขาคือผู้มีอำนาจที่อยู่เหนือใครอื่น ขนาดสุนัขเห็นยังต้องก้มหัวให้ แล้วเขาจะเคยก้มหัวให้คนอื่นได้อย่างไรทว่าเวลานี้ เขากลับอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งคุกเข่าอยู่ข้างเท้าของเธอภาพนี้ช่างน่าตกตะลึงอย่างไม่เคยมีมาก่อน ไม่ต้องพูดถึงการที่เขาถอดรองเท้าให้เธอด้วยซ้ำ…ถ้าพวกเขาเป็นคนรักกันจริง ๆ ก็คงพอเข้าใจได้ แต่พวกเขาไม่ใช่ ความสัมพันธ์ของพวกเขามีวันสิ้นสุดที่ระบุไว้ชัดเจน และต่างฝ่ายก็ล้วนแต่แสวงหาสิ่งที่ตนเองต้องการถึงเขาจะเคยพูดว่าเขาจะแก้แค้นด้วยการทำให้เธอรักเขา แต่เพื่อการแก้แค้นเพียงแค่นี้ เขาก็ไม่น่าจะทำถึงขนาดนี้ขณะที่เจียงหร่านจะดึงเท้ากลับ เขากลับจับมันไว้แน่นโดยไม่สนใจความอึดอัดและความตกใจของเธอ และเพ่งมองรอยแดงช้ำที่กระดูกนิ้วเท้า “ทำไมถึงใส่รองเท้าที่ไม่พอดี?”รองเท้าคู่นี้เพิ่งซื้อมาใหม่ ใครจะรู้ว่ามันจะกัดเท้าไปหน่อย แต่ก็
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 150 ตอนนี้เขาน้อยใจมาก

ในเมื่อเขาทำไปเพราะทำตามหน้าที่สามี เจียงหร่านก็สบายใจขึ้นมาก แม้แต่ตอนที่เขาทายาที่เท้าให้ เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ ส่วนการ ‘เอาอกเอาใจ’ อีกสารพัดอย่างที่เฮ่อเฉินโจวทำ เจียงหร่านก็รับไว้ทั้งหมดอย่างเต็มใจทว่าลู่เซียวที่เห็นเข้ากลับรู้สึกอึดอัดใจ “เฮ่อรอง นายไม่ต้องพยายามพิสูจน์อะไรหรอก ฉันเข้าใจดี”ตั้งแต่วันนั้นที่เขาได้ยินในสิ่งที่ไม่ควรได้ยิน เขาก็เริ่มรู้สึกเห็นใจเฮ่อเฉินโจวอย่างบอกไม่ถูกลู่เซียวรู้ดีว่าคำพูดของตนคงเป็นการหาเรื่องใส่ตัว ทว่าเมื่อเห็นความทุ่มเทต่าง ๆ ที่เฮ่อเฉินโจวมีให้เจียงหร่านในทุกวัน เขาก็ยังคงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยเตือนเมื่อคิดถึงคำว่าสามีภรรยาในนาม ลู่เซียวพลันรู้สึกสงสารเขาขึ้นมาอยู่พักใหญ่ตอนที่เฮ่อเฉินโจวอยู่ชั้นอนุบาล ก็มีแต่เด็กผู้หญิงแย่งกันมาสารภาพรัก เขาอยากได้ผู้หญิงแบบไหนมีหรือที่จะไม่ได้?แต่สู่ขอภรรยามาทั้งคนกลับได้แค่มอง ความเจ็บปวดอาจจะไม่มากนัก แต่ความรู้สึกอัปยศรุนแรงอย่างยิ่ง...“นายไปเข้าใจอะไรมา ไหนลองพูดมาสิ” เฮ่อเฉินโจวกลับไม่พูดจาแดกดันหรือข่มขู่ทั้งทางตรงและทางอ้อมอย่างที่คาดไว้เขาเป็นแบบนี้ช่างผิดปกติมากจริง ๆ จนลู่เซียวรู้สึกไม่ชิน ใ
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
121314151617
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status