บททั้งหมดของ เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: บทที่ 121 - บทที่ 130

[คุณชายรองตระกูลเฮ่อพาภรรยาที่น่ารักที่เพิ่งแต่งงานไปตั้งแคมป์ดูพระอาทิตย์ขึ้น จะแสดงความรักกันเกินไปแล้ว หวานกันเกินไปแล้ว!][นี่คือสามีในฝันของฉัน คุณนายเฮ่อเอาเขามาคืนฉันเลยนะ...][คุณนายเฮ่อไปกอบกู้กาแล็กซีมาชาติไหนเนี่ย?]......เจียงหร่านคิดไม่ถึงว่าการไปตั้งแคมป์ของเธอกับเฮ่อเฉินโจวจะถูกแอบถ่าย ทั้งยังโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต ไม่เพียงทำให้เกิดความอิจฉาไปทั่ว ทว่ายังยกย่องความรักหวานชื่นของเธอกับเฮ่อเฉินโจวด้วยนี่ไม่ใช่เรื่องดีเลยตอนนี้ยิ่งพวกเขาโดดเด่นในอนาคตเมื่อพวกเขาแยกทางกัน แรงกดดันจากสังคมที่ต้องเจอก็ยิ่งมาก การแต่งงานของเหล่าดาราคือตัวอย่างที่ดีที่สุดขณะที่เธอกำลังคิดว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไง เจียวคังก็โทรมาก่อนเลยว่า "กระแสมาแรงครั้งนี้ของพี่สาวอยากใช้ประโยชน์หน่อยไหม ผมช่วยจัดการให้พี่ได้นะ""ได้ ฉันอยากให้เรื่องพวกนี้หายไปเดี๋ยวนี้" เรื่องนี้เขาพึ่งพาได้ที่สุดแล้ว ในกระแสโซเชียลที่ไหลเชี่ยวเขาสามารถควบคุมกระแสนั้นได้ตามใจแต่เจียวคังกลับยิ้ม "มันไม่หายไปหรอก แถมยังจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย"ในฐานะอินฟลูเอนเซอร์มากประสบการณ์การพูดอย่างมั่นใจแบบนี้ย่อมมีเหตุผล เ

"ตอนนี้คุณนายเฮ่อเป็นอินฟลูเอนเซอร์ดังแล้วนี่ ออกมาเดินเที่ยวแบบนี้ไม่กลัวถูกตามถ่ายอีกเหรอ?" ฉินเจิงอุ้มสุนัขของเธออยู่ในอ้อมแขน และพูดจาเสียดสีทันทีที่อ้าปากคนที่พูดจาดี ๆ ไม่เป็นแบบนี้ จะอยากเป็นมิตรกับเจียงหร่านจริง ๆ ได้ยังไง?การแบ่งแยกตัวตนที่เสแสร้งกับเป็นคนดีของฉินเจิง มันคืออาการป่วยทางจิตชัด ๆเจียงหร่านไม่แม้แต่จะมองเธอ ยังคงเลือกของที่ตัวเองต้องการเงียบ ๆ ฉินเจิงก็ตามมาโดยไม่รู้สึกอาย "ได้สร้อยคอหรือยัง?""เธอได้แล้วเหรอ?" เจียงหร่านถามอย่างเฉยเมย"กู้เฉิงเหยียนทุ่มเทไปไม่น้อยเลย แต่ถูกคนอื่นชิงตัดหน้าไป" ฉินเจิงส่ายหัวเบา ๆ "เขาว่ากันว่าความรักลึกซึ้งที่มาทีหลังมันไร้ค่ากว่าหญ้า ถือว่าฉันได้เห็นกับตาแล้ว"มือของเจียงหร่านที่กำลังเลือกของชะงักเล็กน้อย สร้อยคอถูกคนอื่นซื้อไปแล้วเหรอ?ถ้าเฮ่อเฉินโจวได้ไปเขาก็น่าจะให้เธอแล้ว แต่เขาไม่ได้ให้ งั้นสร้อยคอตกไปอยู่ในมือใครกัน?เธอยังคงรอข่าวจากเฮ่อเฉินโจวอยู่เลย ดูว่าเธอจะเชื่อใจเขามากเกินไป"ดูเหมือนเธอก็ยังไม่ได้เห็นสินะ" ฉินเจิงเก็บทุกปฏิกิริยาของเจียงหร่านไว้ในสายตา มุมปากมีรอยยิ้มที่ความหมายไม่ชัดเจน "เธออยากได้มันข

ตอนที่สวีฟานเปิดประตู เจียงหร่านก็ได้กลิ่นหอมของอาหาร รสชาติที่เรียบง่ายนี้ทำให้ความรู้สึกถึงช่องว่างของทั้งสองคนจางลงทันทีความจริงแล้วการมาเจอสวีฟานก็ยังทำให้เจียงหร่านรู้สึกกดดัน เพราะเธอไม่ได้เผชิญหน้าแค่กับคนรู้จักเก่าคนหนึ่ง แต่รวมถึงอดีตที่เธอไม่ต้องการหวนนึกถึงด้วยทว่ากลิ่นอายของชีวิตที่เรียบง่ายปลอบประโลมจิตใจผู้คนได้ดีที่สุด กลิ่นหอมของอาหารทำให้เจียงหร่านนึกถึงช่วงเวลาแห่งความสุขสมัยก่อนที่เธอเคยตามสวีฟานไปกินฟรี ความตึงเครียดในใจก็คลายลงเล็กน้อยสวีฟานก็ใส่ใจเธอมากเช่นกัน รู้ว่าเจียงหร่านจะรู้สึกกดดัน และก็รู้ว่าจะปลอบเธอยังไงความรู้สึกซาบซึ้งใจวาบผ่านหัวใจของเจียงหร่าน ตอนที่ตนมอบของขวัญให้ก็พูดออกมาอย่างไม่ปิดบัง "หอมจริง ๆ แค่ได้กลิ่นก็หิวแล้วค่ะ""งั้นก็เข้ามาล้างมือแล้วไปกินสิ" สวีฟานรับของขวัญของเธออย่างเป็นธรรมชาติ และไม่ได้เกรงใจเลยความรู้สึกนี้เหมือนกับเมื่อก่อน ราวกับช่วงเวลาเจ็ดปีไม่เคยถูกพรากไปเลยเจียงหร่านเข้าไปในบ้านแล้วล้างมือ จากนั้นก็ไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ถึงแม้จะเป็นแบบนี้เจียงหร่านก็ยังสำรวจบ้าน ไม่ใหญ่แต่สะอาดมาก เหมือนกับตัวของสวีฟาน ซึ่งไม่ได้แ

เฮ่อเฉินโจวเมื่อเจ็ดปีก่อน ตามถ่ายภาพการแข่งขันของพวกเธอ ซึ่งเขาเน้นถ่ายใครนั้นไม่ต้องบอกก็รู้รูปถ่ายตรงหน้า ยิ่งพิสูจน์ความรู้สึกที่เขามีต่อหลวนหลีได้เป็นอย่างดีเพราะสังเกตเห็นสิ่งนี้ เจียงหร่านถึงตั้งใจดูเป็นพิเศษ ในรูปถ่ายต่อจากนั้นก็เห็นเฮ่อเฉินโจวอีกหลายรูป จนทำให้อดนึกถึงคำพูดหนึ่งขึ้นมาไม่ได้ ‘วัยรุ่นร้อนแรง’ตอนที่เจียงหร่านดูรูปถ่ายจบ สวีฟานก็หลับไปแล้ว เจียงหร่านเทน้ำให้เธอแล้ววางบนหัวเตียงก่อนจะเดินออกไปเงียบ ๆเธอมาเพราะอยากสืบหาเรื่องราวเกี่ยวกับหลวนหลี แม้สวีฟานจะไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลวนหลี แต่สำหรับเจียงหร่านแล้วก็ถือว่ายังได้อะไรกลับมาบ้าง ดูเหมือนหลวนหลีจะมีความลับที่บอกให้รู้ไม่ได้แต่มันคืออะไรล่ะ?เจียงหร่านมีอาการเดียวกับที่สวีฟานบอกว่าเหล้าขึ้นหัว ตอนนี้จึงเดินอย่างเลื่อนลอย จนเธอขับรถไม่ได้เมื่อเจียงหร่านหยิบโทรศัพท์ออกเรียกคนขับรถแทน ถึงได้รู้ว่ามีสายที่ไม่ได้รับจากเฮ่อเฉินโจวหลายสาย แถมยังมีข้อความที่เขาส่งมาหาเธอด้วย...[คุณนายเฮ่อเล่นหายตัวไปแบบนี้เลยเหรอ?][ตอบ!][???]เขารีบร้อนตามหาเธอแบบนี้ หรือว่ามีเรื่องอะไร?คิดได้แบบนี้ เจียงหร่า

“ตาบอดใจบอด!”เฮ่อเฉินโจวกัดฟันพร้อมกับพูดจิกกัดออกมา ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นรถ แล้วทำสัญลักษณ์มือให้คนขับรถแขน“ขับรถไปส่งที่พักอินเตอร์สเตทพรีเมียร์ แล้วก็…” เฮ่อเฉินโจวขยับคอเสื้อ “คุณไปรับเธอมาจากตรงไหน?”คนขับรถแทนชั่วคราวรีบส่งรายละเอียดการรับงานให้เฮ่อเฉินโจวดู เขากวาดสายตาอ่านคร่าว ๆ ก็เข้าใจทุกอย่างฤทธิ์ของเหล้าขาวแรงมาก แถมยังทำให้คนหมดเรี่ยวแรง เจียงหร่านไม่ได้โวยวายเหมือนคราวที่ดื่มไวน์แดง ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นเวลาเก้าโมงเช้าของวันต่อมา ทั้งยังปวดหัวอย่างรุนแรงเมื่อก่อนเธอก็เคยเมาเหล้าขาว แต่ไม่ใช่ในสถานการณ์แบบนี้ ดังนั้นสวีฟานจึงพูดถูก เหล้าขาวราคาถูกนี่แหละที่ทำให้เมาจนขึ้นหัว ตอนนี้เธออยู่ในที่พักอินเตอร์สเตทพรีเมียร์ จึงเดาได้ว่ากลับมาที่นี่ได้ยังไง แต่เธอกลับไม่เห็นเฮ่อเฉินโจวเจียงหร่านอยู่ในชุดนอน ส่วนเปลี่ยนมาใส่ได้ยังไงนั้น เธอไม่ใช่สาวน้อยอ่อนต่อโลกจึงไม่ได้คิดอะไรมากดอกไม้ในสวนบานสวยสะพรั่ง เจียงหร่านมองเงียบ ๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาสวีฟาน ‘อาจารย์ดีขึ้นหรือยังคะ?’สวีฟานไม่ตอบ เจียงหร่านจึงเลื่อนดูอินสตาแกรม เห็นฉินเจิงโพสต์สตอรี่ ‘ไม่เลียแ