ตอนนี้เจียงหร่านมีท่าทีเหมือนคนแปลกหน้าต่อกู้เฉิงเหยียน ไม่แคร์อะไรเลย เธอทำตัวเหมือนคนใบ้ไม่ยอมพูด“น่าเสียดาย วันนี้เป็นวันพิเศษ เราสองคนอยากฉลองด้วยกันเป็นส่วนตัวน่ะค่ะ” ฉินเจิงเผยรอยยิ้มเขินอายอย่างภาคภูมิใจ และยังแฝงความโอ้อวดเล็กน้อยเฉิงเหวินซานรีบแสร้งทำท่าทางสงสัยใคร่รู้ “จริงเหรอคะ? วันครบรอบแต่งงานเหรอ?”พอพูดจบ เธอก็ส่ายหัวทันที “ไม่ใช่สิ พวกคุณแต่งงานยังไม่ถึงร้อยวันเลยนี่นา งั้นคงเป็นวันเกิดของคุณหรือกู้เฉิงเหยียนใช่ไหม?”เฉิงเหวินซานเอาขาไปถูเจียงหร่านอีกครั้ง เธอช่างยั่วยวนไม่แบ่งเพศเลยจริง ๆ “เป็นวันเกิดของประธานกู้หรือเปล่าคะ?”ผู้หญิงคนนี้ช่างยั่วโมโหจริง ๆ ถ้าไม่ก่อเรื่องสักหน่อยก็ไม่ยอมเจียงหร่านเหลือบมองเธออย่างตำหนิเล็กน้อย และตอบกลับอย่างใจกว้างสองคำว่า “ไม่ใช่”สองคำนี้ทำให้หน้าของฉินเจิงแข็งทื่อเล็กน้อย วันเกิดสามีของเธอคือวันไหนกลับต้องมารู้จากปากผู้หญิงคนอื่น ไม่ว่าจะยังไงก็ช่างน่าเย้ยหยันเหลือเกิน“เจียงหร่าน เราแต่งงานวันเดียวกันใช่ไหม?” ฉินเจิงถามคำถามที่ไร้สาระสิ้นดีเจียงหร่านมองเธอนิ่ง ๆ “จะนัดล่วงหน้าไปทำไม ถึงเวลาก็ฉลองครบรอบพร้อมกันเลยสิ?”
Read more