All Chapters of เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: Chapter 221 - Chapter 230

หลวนหลีเกลียดเธอเหรอ?เจียงหร่านขมวดคิ้วเล็กน้อย กระตุกมุมปากอย่างเย้ยหยัน “คุณเซี่ยงนี่คือกำลังยุแยงกันเหรอ?”เขาไม่พูดอะไร ผ่านไปครู่หนึ่งก็ยื่นมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อหยิบซองจดหมายออกมาซองหนึ่ง แล้วดันมาตรงหน้าเจียงหร่านปฏิกิริยาแรกของเจียงหร่านคือข้างในคงใส่บัตรหรือเงินไว้ ยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไร เซี่ยงเยว่เทียนก็พูดว่า “เปิดดูหน่อยไหม?”เจียงหร่านไม่รู้ว่าข้างในคืออะไร เธอยื่นมือไปหยิบมาเปิด เมื่อดึงของข้างในออกมาเห็นเนื้อหา ทั้งร่างของเธอก็แข็งค้าง สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็ยัดรูปถ่ายกลับเข้าไป “คุณเซี่ยง ตอนนี้ก็ยังไร้ยางอายได้ขนาดนี้เลยสินะ”ในซองจดหมายกลับกลายเป็นภาพเปลือยของเธอ!มุมปากของเซี่ยงเยว่เทียนปรากฏรอยยิ้มเย็นชา “เธอดูชัดแล้วหรือยัง?”เจียงหร่านอยากเอาจดหมายในมือปาใส่หน้าเขา แต่เธอรู้ว่ามันไม่ช่วยแก้ปัญหา เขาหยิบสิ่งนี้ออกมาตอนนี้ก็เพราะต้องการแลกเปลี่ยนกับเธอ “คุณคิดจะใช้สิ่งนี้มาบีบบังคับฉันเหรอ?”“ก็ใช่ แต่ก็ไม่ทั้งหมด” ความรู้สึกที่เซี่ยงเยว่เทียนควบคุมทุกสิ่งปกคลุมเจียงหร่าน “ตอนนี้เธอเป็นคุณนายสกุลเฮ่อ ถ้าภาพถ่ายพวกนี้ถูกเปิดเผย

“เซี่ยงเยว่เทียน ความผิดที่คุณก่อไว้ไม่สามารถปิดบังได้ ถึงฉันปล่อยคุณไป คนอื่นก็ไม่ปล่อยไปอยู่ดี ยิ่งไปกว่านั้นการปล่อยคนอย่างคุณไปฉันก็จะไม่สบายใจด้วย เพราะงั้นฉันจะเปิดเผยความผิดทั้งหมดของคุณต่อสาธารณะ”“ตอนนี้ฉันบอกคุณแล้ว และไม่กลัวคุณจะแก้แค้นด้วย ฉันรู้ว่าคุณมีรูปส่วนตัวพวกนั้นของฉันอยู่ คุณสามารถเผยแพร่มันออกไปได้เลย”“คุณไม่ได้บอกว่าจะให้พินาศไปด้วยกันเหรอ งั้นก็เอาเลยสิ!”เจียงหร่านพูดจบก็วางสายทันทีโดยไม่ให้โอกาสเขาตอบกลับ แล้วหันไปโทรหาเจียวคัง “ฉันอยากให้นายช่วยติดต่อสื่อมวลชน ฉันมีเรื่องใหญ่ที่ต้องเปิดโปง”ครึ่งชั่วโมงต่อมา เป็นตอนเที่ยงคืนพอดี แต่เที่ยงคืนนี้กลับคึกคักยิ่งกว่าวันส่งท้ายปีเก่าบนอินเทอร์เน็ตมีการเปิดเผยความผิดทั้งหมดของเซี่ยงเยว่เทียน ทั้งวิดีโอทั้งภาพถ่ายและไฟล์บันทึกเสียง แม้ว่าบุคคลที่เกี่ยวข้องจะถูกเซนเซอร์ แต่คนที่รู้เรื่องภายในเล็กน้อยก็สามารถเดาได้ไม่เพียงแค่นั้น เจียงหร่านยังมอบหลักฐานเหล่านั้นให้ตำรวจ เซี่ยงเยว่เทียนก็ถูกนำตัวไปในคืนนั้น นอกจากนี้เจียงหร่านยังโพสต์รูปถ่ายที่เฮ่อเฉินโจวได้รับบาดเจ็บบนอินเทอร์เน็ตด้วยเขาคือสามีแห่งชาติ เมื่

“ไม่รู้!”ลู่เซียวรีบส่ายหน้า จากนั้นก็พูดเสริม “ปิดเครื่องไปแล้วด้วย”ตั้งแต่มีข่าวหลุดออกไป เจียงหร่านก็ขาดการติดต่อกับลู่เซียวเวลาเขาโทรหาเธอถ้าสายไม่ว่างก็ติดสาย เพราะเขาถูกบล็อกเบอร์ ตอนที่คนอื่นถามว่าทำไมภรรยาของเฮ่อเฉินไม่ออกมารับเมื่อครู่ ลู่เซียวก็โทรหาเจียงหร่าน ผลกลับกลายเป็นว่าปิดเครื่องไปแล้วเฮ่อเฉินโจวเหลือบมองลู่เซียว “หาไม่เจอเดี๋ยวเห็นดีแน่”เอ่อ?นี่กำลังขู่เขาเหรอ?!เกี่ยวอะไรกับเขา?เมื่อเห็นเฮ่อเฉินโจวหน้าอึมครึม ลู่เซียวจำต้องกลืนคำพูดลงไป ก่อนจะถามว่า “ไปไหน?”“นายคิดว่าตอนนี้ฉันควรไปไหนล่ะ?” เสียงของเฮ่อเฉินโจวเยือกเย็นลู่เซียวเหลือบมองแผลบนตัวของเขา จากนั้นก็แอบรำพึงรำพันในใจว่ากรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนอง ก่อนจะหันไปสั่งคนขับรถ “ไปโรงพยาลาล”“แผลเล็กแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ไปตามหาภรรยาฉัน” คำพูดของเฮ่อเฉินโจวทำให้มุมปากของลู่เซียวกระตุก“ฉันบอกแล้วไงว่าเธอปิดเครื่อง…” ลู่เซียวพูดมาถึงตรงนี้ก็หยุดไป จากนั้นก็กัดฟันแน่น “ฉันติดค้างพวกนาย”เขากดโทรออก “สืบให้ทีคุณนายรองเฮ่ออยู่ที่ไหน? ให้เวลาสามนาที ถ้าช้า…”ลู่เซียวเหลือบมองเฮ่อเฉินโจว “คุณชายเ

“คุณเฮ่อมา!”ตอนที่เฮ่อเฉินโจวมา ผู้ดูแลก็เข้ามาเตือนหลวนหลีเสียงเบาเธอสั่นไปทั้งตัว มือที่ยังขยับไม่คล่องกำผ้าปูเตียงไว้แน่นอย่างประหม่า จริง ๆ แล้วตั้งแต่วินาทีที่เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอกลัวว่าจะมีวันนี้ที่สุดแล้วแต่เธอก็รู้ว่าหลบไม่พ้น ดังนั้นจึงแกล้งหลับไปหลายวันทั้ง ๆ ที่ฟื้นขึ้นมาแล้วใช่ เธอฟื้นเร็วกว่าที่พวกเขาเห็น“คุณหลวนไม่ต้องกังวล คุณเฮ่อเป็นห่วงคุณมาก เจ็ดปีมานี้นอกจากฉันกับหมอลั่วแล้วเขาก็เป็นคนที่มาเยี่ยมคุณบ่อยที่สุด และเขาก็เป็นคนทุ่มทุนให้คุณลั่วทำการฟื้นฟูคุณ” ผู้ดูแลเล่าเรื่องที่รู้ให้ฟัง เพื่อปลอบประโลมอารมณ์ของเธอนี่เป็นสิ่งที่ลั่วผู่กำชับไว้ สำหรับลั่วผู่แล้วเธอไม่ได้เป็นเพียงคนไข้และเป้าหมายในการวิจัย แต่เป็นเหมือนคนในครอบครัวคนอื่นไม่เข้าใจ แต่ผู้ดูแลเข้าใจแพรขนตายาวของหลวนหลีขยับไหวไม่พูดอะไรออกมา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวดูไร้เดียงสา ทำให้เธอเหมือนสาวน้อยที่ไร้พิษสงใด ๆแม้ว่าอายุของเธอจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ช่วงเวลาเจ็ดปีที่หยุดนิ่งไป ก็ทำให้เธอรู้สึกอายุน้อยกว่าคนอื่นไปเจ็ดปีสภาวะจิตใจของเธอในตอนนี้ยังหยุดอยู่ที่เจ็ดปีก่อนเมื่

“สนามบิน!”คำตอบของเฮ่อเฉินโจวไม่เหนือความคาดหมายเลยสักนิดจากนั้นลู่เซียวก็ถอนหายใจออกมายาว ๆ “นกเค้าหางยาว ติดสาวลืมแม่…น่าสงสารก็แต่ป้าหรงที่คอยเฝ้าคิดถึงลูกคนรอง ฮือ ๆ…โอ๊ย…”เสียงแซวของลู่เซียวจบลงด้วยเสียงร้องโอดโอยเพราะลูกถีบ สุดท้ายก็ยอมอยู่นิ่ง ๆ “ตอนนี้ยังสืบไม่เจอว่าเมียนายไปทำอะไรที่นั่น คิดว่านายคงต้องไปถามเธอเองแล้วล่ะ”เขานวดขาบริเวณที่ถูกถีบ “ยังมีอีกเรื่องไม่รู้ว่าควรพูดดีหรือเปล่า?”เฮ่อเฉินโจว “งั้นก็ไม่ต้องพูด”“ถ้าไม่พูด นายก็จะยิ่งถีบฉันน่ะสิ” ลู่เซียวติดอยู่คำเดียวคือคำว่า ‘ติดค้าง’เฮ่อเฉินโจวดึงคอเสื้อ ลู่เซียวไม่รอจนกระดุมหลุดก็ยอมพูดออกมาดี ๆ “ภรรยาของกู้เฉิงเหยียนก็ไปด้วย แถมยังไปก่อนเมียนายอีก นายว่าพวกเธอนัดหมายกันไว้ หรือว่าเมียนายตอบรับคำชวนแล้วไปหรือเปล่า?”สิ้นเสียงพูดได้ไม่ทันไร ลู่เซียวก็รู้สึกเสียววาบที่ลำคอ เขาพูดอย่างร้องขอชีวิต “นายอย่ามองฉันแบบนี้สิ ฉันก็เพิ่งรู้เหมือนกันนั่นแหละ อีกอย่างนายจะเครียดไปทำไม? ฉินเจิงสู้กับเมียนายมานานขนาดนั้น เคยมีครั้งไหนชนะบ้าง?” คำพูดนี้กวาดล้างไอสังหารในอากาศได้สำเร็จ เฮ่อเฉินโจวพูดอย่างเนิบนาบ “นายม