บททั้งหมดของ เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: บทที่ 421 - บทที่ 430

โจวฉือดึงเก้าอี้ให้เธออย่างสุภาพบุรุษ "เชิญนั่งครับ"หลังจากนั่งที่แล้ว บริกรก็เริ่มเสิร์ฟอาหาร โจวฉือรินไวน์แดงให้เธอแก้วหนึ่งด้วยตัวเอง "อาหารแนะนำของที่นี่ไม่เลวเลย คุณเฉิงลองชิมดูสิครับ"เฉิงเหวินซานพยักหน้า กินไปสองสามคำพอเป็นพิธี ก็วางตะเกียบลง "ประธานโจว ฉันคิดว่าพวกเราคุยเรื่องงานกันเลยดีกว่าค่ะ"โจวฉือก็ไม่บังคับ และวางแก้วไวน์ลง "ครับ คุณเฉิงอยากร่วมงานกันยังไงครับ?""ทุกคนต่างทราบกันดีว่าตอนนี้ตระกูลเฉิงขาดแคลนเงินทุนมากที่สุด ถ้าประธานโจวให้การสนับสนุนเงินทุนที่เพียงพอ ฉันยินดีใช้หุ้นบางส่วนของเฉิงกรุปแลกเปลี่ยน"โจวฉือเลิกคิ้ว เหมือนไม่อยากเชื่อว่าเธอจะเสนอแลกหุ้น "คุณเฉิงตัดสินใจเองได้เหรอครับ?"เฉิงเหวินซานส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มขมขื่น "ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือก ฉันก็ไม่เต็มใจหรอกค่ะ แต่ตอนนี้พ่อฉันอ่อนล้าทั้งกายใจ แม่ก็เครียดรุนแรงจนหมดสติเข้าโรงพยาบาล ในฐานะลูกสาวคนเดียวของตระกูลเฉิง ฉันก็จำเป็นต้องลุกขึ้นมา"ได้ยินคำพูดของเธอ โจวฉือก็พยักหน้าอย่างครุ่นคิด "ความกล้าหาญของคุณเฉิง น่ายกย่องจริง ๆ"เขาหยุดเล็กน้อย แล้วเปลี่ยนประเด็นทันที "แต่ผมได้ยินมาว่าตระกูลเฮ่อก

ในคลับส่วนตัวของโจวฉือ"ลองชิมนี่ดูสิครับ ไวน์แดงที่เพิ่งบินส่งตรงมาจากฝรั่งเศส" โจวฉือรินไวน์แก้วหนึ่งให้เฉิงเหวินซานด้วยตัวเองเฉิงเหวินซานรับแก้วไวน์มา แกว่งเบา ๆ "วันนี้ประธานโจวอารมณ์ดีเหรอคะ?"โจวฉือผสมไวน์แดงตรงหน้าอย่างสง่างาม "มีข่าวดีจะบอกคุณเฉิงครับ เรื่องของบริษัท ‘หงส์ดำ’ มีความคืบหน้าแล้วครับ"เฉิงเหวินซานดวงตาเป็นประกาย "จริงเหรอคะ?"โจวฉือพูดอย่างไม่ยี่หระ "เจ้าของเบื้องหลังของบริษัทนี้ ผมรู้จักอยู่ครับ ถ้าคุณเฉิงยินดี ผมจัดการให้พวกคุณพบกันได้"เฉิงเหวินซานใจเต้นแรง แต่ภายนอกยังคงสงบ "นั่นดีมากเลยค่ะ เมื่อไหร่เหรอคะ?""ไม่ต้องรีบครับ" โจวฉือมองเธอด้วยสายตาที่แฝงความหมาย ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัย "คุณเฉิงช่วยบอกก่อนว่าทำไมถึงสนใจบริษัทนี้มากขนาดนี้?"สมกับที่เป็นโจวฉือ ไม่ใช่ว่าจะหลอกได้ง่าย ๆ เลย เฉิงเหวินซานก็ไม่ตื่นตระหนกสักนิด เธอเตรียมคำแก้ตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว"บอกตามตรง ฉันสงสัยว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลเฉิงในครั้งนี้ คงไม่พ้นเกี่ยวข้องกับบริษัทนี้ค่ะ"โจวฉือเลิกคิ้ว "อ้อ? มีหลักฐานไหมครับ?"เฉิงเหวินซานส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นก็ถอนหายใจ "ตอนนี้ยังไม่มีค่

"ประธานโจวจะทำอะไรฉันคะ? ฆ่าฉันเหรอ? หรือเอาฉันไปขังไว้?" เฉิงเหวินซานใจเต้นแรง แต่ภายนอกยังคงสงบความสงบของเธอทำให้โจวฉือประหลาดใจเล็กน้อย แรงที่มือคลายลงโดยไม่รู้ตัวเฉิงเหวินซานฉวยโอกาสดิ้นหลุด ถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อเพิ่มระยะห่าง "ประธานโจว พวกเรามาคุยกันตรง ๆ เถอะค่ะ""คุณอยากคุยอะไร?""คุณร่วมมือกับไต้จิ้งอวิ๋น ก็เพื่อผลประโยชน์เท่านั้น แต่ตอนนี้เธอแสดงออกชัดเจนว่าอยากสลัดคุณทิ้งแล้วแยกตัวไปคนเดียว ไม่ใช่เหรอคะ?"การวิเคราะห์อย่างใจเย็นของเฉิงเหวินซาน ทำให้สายตาของโจวฉือมืดมนลง "คุณรู้เรื่องไม่น้อยเลยนะ"เฉิงเหวินซานยิ้มเล็กน้อย พูดถึงช่วงท้ายก็ค่อย ๆ เคลื่อนเข้าไปใกล้หูเขา "ฉันรู้มากกว่าที่คุณคิดอีก อย่างเช่น..."สีหน้าโจวฉือเปลี่ยนไปเล็กน้อย "เฉิงเหวินซาน คุณกำลังเล่นกับไฟนะ""ไฟลุกไปแล้วค่ะ ประธานโจว แทนที่จะถูกไฟคลอกตาย ไม่สู้คิดหาวิธีดับไฟจะดีกว่า"โจวฉือจ้องเธออยู่นาน และยิ้มออกมาโดยพลัน "คุณเฉิงฉลาดกว่าที่ผมคิดซะอีก"เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว น้ำเสียงอ่อนโยนลงทันที "ในเมื่อคุณฉลาดขนาดนี้ พวกเรามาร่วมมือกันอีกครั้งดีไหมครับ?""ร่วมมือ? ไม่ใช่ว่าประธานโจวเพิ่งจะขู่

“อะไรนะ?!”เฉิงเหวินซานสังเกตเห็นสีหน้าผิดปกติของเธอ จึงรีบกุมมือเธอไว้ กลับสะดุ้งตกใจเพราะความเย็นจัดที่สัมผัสได้“หร่านหร่าน…”เจียงหร่านส่ายหน้า บอกว่าตัวเองไม่เป็นอะไร แต่ปลายนิ้วกลับเย็นเฉียบจนน่ากลัวเฮ่อเฉินโจวโอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด รู้สึกได้ถึงร่างกายบอบบางที่กำลังสั่นเทิ้มของเธอ “หร่านหร่าน ใจเย็น ๆ”เจียงหร่านซบอกเขา ขอบตาแดงก่ำพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา “ฉันใจเย็นมาก ฉันอยากเจอเซี่ยงเยว่เทียน”เสียงของเธอเบาหวิว แต่เปี่ยมไปด้วยความเยือกเย็นที่ยากจะปฏิเสธเฮ่อเฉินโจวเงียบไปครู่หนึ่ง เดิมอยากบอกเธอว่าเซี่ยงเยว่เทียนอันตราย แต่ก็รู้ว่าตอนนี้คงห้ามเธอไม่ได้ช่างเถอะ งั้นก็ให้คนจับตามองเซี่ยงเยว่เทียนให้ดีแล้วกัน“ได้ ผมจะพาคุณไปเอง”เฉิงเหวินซานมองเธออย่างกังวล “หร่านหร่าน สภาพของเธอในตอนนี้…” “ฉันไม่เป็นไร” เจียงหร่านดันเฮ่อเฉินโจวออก ลุกขึ้นยืนตัวตรง แววตาเยือกเย็นจนน่ากลัว“บางเรื่อง ฉันก็ต้องยืนยันด้วยตัวเอง”“ฉันต้องถามเขาเองกับปาก ว่าทำไมต้องฆ่าแม่ฉัน”ภายในโกดังร้าง แสงแดดสาดส่องผ่านช่องหน้าต่างเล็ก ๆ เข้ามาจากที่สูงเซี่ยงเยว่เทียนถูกล่ามโซ่ไว้ตรงมุม เ

“เซี่ยงเยว่เทียนรับสารภาพแล้วเหรอ? แถมยังโยนความผิดทุกอย่างมาที่ฉัน?”เมื่อเห็นสีหน้าของเธอไม่ค่อยดี คนรับใช้ก็ไม่กล้าหายใจแรง“ข่าวเผยแพร่ออกไปแล้ว อีกไม่นานทางตำรวจก็คงจะ…”ไต้จิ้งอวิ๋นลุกพรวดขึ้นมา หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง “เป็นไปไม่ได้! เซี่ยงเยว่เทียนไม่มีทางหักหลังฉัน!”เธอกำหมัดแน่น เล็บจิกลึกลงฝ่ามือ “ไปเตรียมรถ ฉันจะไปหาโจวฉือ! จำเอาไว้! ต้องเก็บเป็นความลับ! อย่าให้ใครรู้!”ภายในห้องอาหารส่วนตัว โจวฉือเหลือบมองไต้จิ้งอวิ๋นที่โทรนัดเขาออกมากะทันหัน ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณหญิงโม่ ดึกขนาดนี้มีธุระอะไร?”สีหน้าของไต้จิ้งอวิ๋นอึมครึม “เซี่ยงเยว่เทียนรับสารภาพแล้ว แถมยังโยนความผิดทั้งหมดมาที่ฉันด้วย”โจวฉือเลิกคิ้ว “แล้วไง?”“แล้วไงงั้นเหรอ?” ไต้จิ้งอวิ๋นยิ้มเยาะ “โจวฉือ ตอนนี้เราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ถ้าฉันเป็นอะไรไป นายก็อย่าหวังว่าจะมีความสุข”โจวฉือรินไวน์อย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ ก่อนจะยื่นให้เธอ “คุณหญิงโม่ใจเย็น ๆ ดื่มไวน์สงบจิตใจก่อน”ไต้จิ้งอวิ๋นปัดแก้วไวน์ทิ้ง จนเศษแก้วและของเหลวกระเด็นเต็มพื้น “ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนาย! ไม่นานตำรวจอาจจะมาหาฉันก็ได้ เรา