All Chapters of My Billion-Dollar Semester: Chapter 11 - Chapter 19

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Lahat ng tao ay nakatingin na sa’kin, maraming nakatutok na phone sa akin dahil kinukunan nila ako ng litrato at video. Ginawa kong harang sa mukha ko ang kamay ko para hindi nila makunan ng picture ang mukha ko.“Ate Calla, hindi ko sinasadya, tinulak mo rin ako. ‘Wag kang magalit sa’kin,” naiiyak na sabi ni Yvonne, narinig ko namang naaawa ang iba sa kaniya, kaya nginisian niya ako ng patago.Napakuyom ako ng mga kamay dahil sa inis kay Yvonne. Siya na nga ang tumulak sa’kin para mapahiya ako, siya pa ngayon ang lumalabas na kawawa.“What the hell, Yvonne? Ikaw kaya ang tumulak sa’kin. Kung tinulak kita dapat hindi ka na nakatayo diyan.”“‘Wag ka nang magsinungaling, Ate Calla, please, aminin mo na.”“Ikaw ang umamin, hindi ako dahil wala naman akong aaminin.”“You’re a liar, Ate Calla.”“What’s goin' on here?” tanong ng lalaking nasa mid 50s na.Maamo ang mukha niya at kung titingnan ay siya ang tipo na hindi agad manghuhusga ng tao, lalo na

Nakayuko akong pumasok ng gate dahil iba ang ini-expect kong haharapin pagdating ng school. Nagsuot din ako ng eye glass at naglagay ng fake bangs para hindi nila ako makilala o mapansin. I’m not a popular student sa Valerio pero dahil sa nangyari tiyak kong mag-iiba ang takbo ng buhay ko lalo na sa school.“Grabe ‘yong Calla na kapatid ni Yvonne, pinahiya ba naman ang pamilya sa harap ng mga tao.”“Hindi naman natin masisi si Calla, matapos ng pinagdaanan niya sa mga Navarro, tatahimik na lang ba siya sa tabi? Isa pa, nadawit ‘yong mama niya.”“Pero nakaka-shock na siya pala ang girlfriend ni Mr. Kael.”“‘Di kaya fake dating lang? I mean, nag-apply siya dati sa Alera diba?”“Pero hindi naman daw siya napili.”“Baka habang iniinterview ni Mr. Kael si Calla ay na-fall ito.”Hindi ko na narinig pa ang pinag-uusapan nila dahil nakita kong papalapit si Yvonne, kaya naman ay dali-dali akong nagtago sa likod ng puno. Dapat ko siyang iwasan ngayon para hindi lalong lumaki ang away namin. Nak

Around 5 pm, umalis si Kael dahil may meeting daw siyang pupuntahan. Ako naman ang nagtaka dahil alas singko na ng hapon tapos magpapa-meeting pa siya? Eh, nakauwi na ‘yong ibang employees ng mga oras na ‘yan. Okay pa kaya siya? “Whatever. Buhay niya ‘yan.” Bumaba ako ng rooftop, dala-dala ang iced coffee boba ko, nakasukbit naman sa balikat ko ang backpack na may isang string. Astig na astig si Saffie sa bag kong ‘to pero ‘pag sinabihan ko naman na bumili, ayaw niya naman. Trip lang talaga niya ‘yong bag. Madilim na sa labas dahil malapit na mag-ala sais. Kaunti na lang ang mga students na nakikita kong pagala-gala sa mga corridor at sa quadrangle. Karamihan sa kanila may evening classes pa, mayroon namang trip lang magpagabi. 9pm ang curfew sa Valerio dahil may mga nakatira sa mga dormitory, kaya sa mga oras na ‘to sa galaan pa ang ibang nagdo-dorm. Speaking of the dormitory, gusto kong lumipat doon pero hindi ako pinayagan ng parents ni Saffie. Hindi raw safe para sa’kin. Mas m

Pinanood ko lang sina Troy at Solenn habang papalapit sila sa host. Mukhang masaya na siya. I even saw his genuine smile… that once mine.Why? Bakit ka nawala, Troy? Hinawakan naman kita nang mahigpit, ah. Kahit anong pagsubok na dumating sa’tin hindi ako bumitaw. Bakit ikaw… gano’n mo lang ako kadali bitawan?Marami akong tanong sa kaniya. Gusto kong marinig ang explanation niya… kung mayroon man. Pero sa tingin ko hindi ko na maririnig pa ang explanation na hinahanap ko.“Bakit bigla mo na lang akong iniwan sa ere?” mahina kong bulong habang nakatingin sa kaniya, na alam kong iniiwasan din ako.Alam kong nakita niya ako pero nagbulag-bulagan siya na para bang hindi niya ako nakilala at isang stranger na lang ako sa kaniya. Hindi ko alam kung bakit umaasa pa akong papansinin niya ako. I’m so pathetic.Pero kasi hindi naging maayos ang huling beses na nagkita kami, nag-away pa kami ni Solenn noon at hindi ko siya pinansin. Dahil ayoko pang marinig ang side niya.Sana… sana, nilingon