All Chapters of ขอรักเจ้าตัวร้าย: Chapter 61 - Chapter 70

แอลบ่นขณะจ้องเจ้าเขื่องใหญ่ของพี่เนคนดีแล้วเผลอลอบกลืนน้ำลาย ร่างกายอาคเนย์สมส่วน ผิวของเขาขาวพอดี ขนเล็มไม่รุงรัง กล้ามเนื้อแกร่งและดูเหมือนว่ามันชวนหลงใหลจนเขาอยากจะละเลงลิ้น และจูบพรมไปทั่วทุกซอกทุกมุม “เอาล่ะ ทีนี้อิน จะกินจริงๆ แล้วนะพี่เน” คำพูดนั้นสองแง่สามง่าม และหัวของอาคเนย์ก็หมุนไปหมด นี่น้องน้อยของเขาหื่นห่ามหลบในหรือกระไรกัน ถึงได้แก่นเซี้ยวได้ถึงขนาดนี้คิดจะแอ้มเหรอ!ฝันไปเหอะ!อาคเนย์สูดริมฝีปากเมื่อรู้สึกว่าเจ้าของเรือนผมพลิ้วสีมะฮอกกานีกำลังโยกคลอนขึ้นลงเป็นจังหวะนั่นแหละ เขาจึงรู้ว่าคำว่า ‘กิน’ ของแอลมีความหมายซาบซ่านแค่ไหน ความเสียวสยิวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หน้าท้องอาคเนย์เริ่มเกร็ง คราวนี้มือก็ไม่อาจอยู่เฉยได้ เขาเอื้อมมือกดศีรษะคนตัวเล็กกว่าให้อมแก่นกายของเขาลึกจนสุดโคน แน่นอนว่าความยาวของมันไม่ใช่เรื่องธรรมดาที่ใครๆ ก็ทำได้ แต่แอลก็ทำให้เขา... ไม่กี่วินาทีต่อมา แอลก็สะบัดศีรษะแล้วไอโขลกๆ หัวหูหน้าตาแดงก่ำ น้ำตาเริ่มคลอและ ริมฝีปากบวมเจ่ออย่างน่าสงสาร “พี่เน... คนหื่นบ้า!”

แอลอดยิ้มไม่ได้ ไม่รู้ตัวเลยว่าหน้าแดงแค่ไหนเมื่อนึกถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่เขาร้องขอความรักจากอาคเนย์อย่างบ้าคลั่ง น่าอายเป็นบ้า... ทำไมพี่เนคนขรึมถึงกลายเป็นพี่เนคนหื่นได้ขนาดนั้นกันนะ... แอลบิดตัวไปมาแต่ก็รู้สึกเหมือนว่าเคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้อย่างใจ ทำไมเจ็บที่ข้อเท้าแปลกๆ หรือเมื่อคืนจะทำกิจกรรมโลดโผนมากไปจนขาเคล็ด บ้าน่า! แอลหน้าแดงก่ำเมื่อนึกถึงภาพเมื่อคืน เขาผุดลุกนั่งจะก้าวเท้าลงบนพื้นก็พบว่าขาข้างหนึ่งถูกตรึงไว้แน่นหนา และเพราะออกแรงลุกเมื่อครู่ทำให้เกิดแรงต้านที่ข้อเท้าอย่างแรง “เฮ้ย! อะไรวะ!” “นี่พี่เนเล่นถึงโซ่เลยเหรอ!” “พี่เน...” แอลหันซ้ายหันขวาร้องเรียก “พี่เน อยู่ไหน!” ไม่มีเสียงตอบรับ... พี่เนไปไหน! แอลยกเท้าข้างที่โดนล่ามด้วยโซ่เข้ากับขาเตียงขึ้น สะบัดไปมา แต่พบว่ามันหนักกว่าที่คิด จึงโน้มตัวใช้สองมือดันปลอกขาที่เป็นวงล้อเหล็กจะปลดออก แต่ก็พบว่ามันถูกล็อคไว้อย่างแน่นหนาอีก แอลถึงกับฉุนขาด ฟาดมือกับที่นอนด้วยความโมโห “พี่เน

แอลพยักหน้ารับรู้ “พี่ดีใจด้วยนะ แล้วพ่อแอนนี่จะไม่ว่าเหรอถ้าเป็นพี่สิทธิ์”“ไม่หรอก” สิทธาตอบแทน “พ่อพี่กับพ่อแอนนี่ถึงจะไม่ค่อยถูกกัน แต่พี่จะหนักแน่น ไม่ให้นายเป็นแพะรับบาปในสิ่งที่พี่ทำอีกแล้ว”“งั้นผมฝากแอนนี่ด้วยนะ เอาไว้ผมจะแก้ตัวกับเขาเอง”แอลให้สัญญากับทั้งสองที่ต้องรีบเข้าเกตตามประกาศเรียก ก่อนจากสิทธาสวมกอดแอลครู่หนึ่งแล้วตบบ่าแทนคำสัญญาแล้วเดินเข้าไปด้านในเฮ้อ...ในที่สุดแอนนี่ก็ได้ความรักจากคนปากแข็งเสียที...แอลถอนใจยาวหลายรอบด้วยความโล่งใจ ก่อนจะหันกลับมาตามทางที่เดินมาเมื่อครู่ แล้วเขาก็ต้องตกใจที่เห็นอาคเนย์ยืนอยู่ต่อหน้า“ปะ... กลับกัน” อาคเนย์บอก“ใครจะกลับด้วย”“ก็อินไง”แอลเพ่งมองอีกฝ่ายด้วยแววตาขุ่นเคือง ไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธแต่เดินเบี่ยงไปอีกทาง ทำให้อาคเนย์ต้องเดินแกมวิ่งตามยิ่งตามแอลก็ยิ่งเร่งฝีเท้าหนี ทำให้อาคเนย์ร้อนใจ กว่าจะตามจนทัน แอลก็เกือบก้าวขึ้นรถแท็กซี่แล้ว “จะไปไหน”แอลจ้องอาคเนย์ที่กระชากเขาออกจากรถแล้วปิดประตูดังปัง ไม่พอยังลากเขาออกจากตรงนั้น ทั้งเจ็บทั้งอายและหงุดหงิดที่อีกฝ่ายเอาแต่ใจ เขาจึงไม่อยากเสวนา“จะไปไหนก็ไปเลย” แอลเค้นเสียงใ

อาคเนย์นั่งประจำที่คนขับ ข้างกันคือจ่าประกอบที่กำลังฟังปลายสายให้ข้อมูลอยู่ เขาร้อนใจและรู้สึกไม่สบายใจไปด้วย เมื่อรู้ว่าไม่ถึงชั่วโมงก่อนหน้า รถของเรือนจำที่ปองพลนั่งมาประสบอุบัติเหตุถูกรถบรรทุกตัดหน้า ทำให้เสียหลักพุ่งชนขอบทางแล้วข้ามเลนไปประสานงากับรถกระบะฝั่งตรงข้าม รายงานว่ามีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก แต่ที่อาคเนย์หวั่นใจที่สุดก็คือมีนักโทษบางส่วนที่หลบหนีไปได้จากอุบัติเหตุครั้งนี้ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือปองพลที่มีคนเห็นว่ามีรถมาจอดรอรับอยู่ “ได้เรื่องรึยังจ่า” อาคเนย์ถามอย่างร้อนรน จ่าประกอบพยักเพยิดครู่หนึ่งจึงวางสายรายงาน “ปองพลกับพวกหนีไปได้ ตอนนี้กำลังตามล่าตัวอยู่ แต่ยังไม่เจอ” “ห๊ะ! แล้วเช็คกล้องวงจรปิดแถวนั้นรึยังว่ารถอะไรมารับไป” “เป็นรถกระบะสีดำครับ แต่เลขทะเบียนเห็นไม่ชัด กำลังไล่เช็คกล้องวงจรปิดกับปูพรมหาอยู่” อาคเนย์ประมวลผลทันทีว่ามีที่ไหนที่ปองพลจะไปหรือเป้าหมายคืออะไร แต่ก็ยังคิดไม่ตก “หมอนี่คดีเยอะเหลือเกิน โจทก์ก็เยอะ ตอนนี้หลายฝ่ายกระจายกันค้นหาแล้วครับ” “ดี”อาคเนย์พูดเ

อาคเนย์เดือดจัดสะบัดตัวหลุดจากสมุนของปองพลที่ล็อคเขาไว้ทั้งสองข้างจนหลุด แล้วปรี่ตรงไปที่บันได้หมายจะขึ้นไปขัดขวางแต่สมุนของปองพลก็ไวไม่แพ้กัน มันตามมาล็อคแขนอาคเนย์ที่เบี่ยงหลบทันเป็นเหตุให้เกิดการชกต่อยกันชุลมุนอาคเนย์เป็นหมัดมวย เขาทั้งถีบ ทั้งปัดป้อง แต่ลูกสมุนสองคนของปองพลก็เดนตาย อาคเนย์ซัดเต็มหมัดเต็มข้อ หากล้มคนพวกนี้ไม่ลง เขาอาจจะช่วยแอลยากกว่าเดิมมือใหญ่ของอาคเนย์จับล็อกคอชายคนหนึ่งได้ ก็ต่อยใส่ท้องไปสองครั้งติดๆ กัน อีกคนที่มาด้านหลังใช้เก้าอี้ฟาดใส่เขาอย่างแรงอาคเนย์กระอัก เจ็บร้าวไปทั้งแผ่นหลัง ท่าทางคงระบมไม่น้อยจากแรงฟาดทำให้เขาไม่เพียงแต่เจ็บยังแทบทรุด ทั้งรู้สึกชื้นที่แผ่นหลังตามมาด้วยความรู้สึกเหมือนมีของเหลวไหลซึมจากร่างกาย ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่แค่เหงื่อ เขาคงได้แผลอย่างไม่ต้องสงสัยผู้กองหนุ่มอาศัยลูกฮึดหมุนตัวกลับแล้วถีบกลางหน้าอกอีกฝ่ายไปเต็มๆ จนล้มหงายหลัง มันพยายามลุกขึ้น อาคเนย์ก็ก้าวไปยืนดักหน้าแล้วเตะเสยปลายคางสมุนตัวร้ายที่จุกอยู่เป็นทุนจนนอนกองกับพื้นหมดสภาพส่วนพวกอยู่ชั้นล่างสุด โผล่มาอีกสามคน ล้วนเป็นเด็กหนุ่มซึ่งขี้ขลาดสักหน่อย พอได้เห็นว่าอาคเนย์หยิบ