61 จะเริ่มละนะ

แอลบ่นขณะจ้องเจ้าเขื่องใหญ่ของพี่เนคนดีแล้วเผลอลอบกลืนน้ำลาย

ร่างกายอาคเนย์สมส่วน ผิวของเขาขาวพอดี ขนเล็มไม่รุงรัง กล้ามเนื้อแกร่งและดูเหมือนว่ามันชวนหลงใหลจนเขาอยากจะละเลงลิ้น และจูบพรมไปทั่วทุกซอกทุกมุม

“เอาล่ะ ทีนี้อิน จะกินจริงๆ แล้วนะพี่เน”

คำพูดนั้นสองแง่สามง่าม และหัวของอาคเนย์ก็หมุนไปหมด นี่น้องน้อยของเขาหื่นห่ามหลบในหรือกระไรกัน ถึงได้แก่นเซี้ยวได้ถึงขนาดนี้

คิดจะแอ้มเหรอ!

ฝันไปเหอะ!

อาคเนย์สูดริมฝีปากเมื่อรู้สึกว่าเจ้าของเรือนผมพลิ้วสีมะฮอกกานีกำลังโยกคลอนขึ้นลงเป็นจังหวะนั่นแหละ เขาจึงรู้ว่าคำว่า ‘กิน’ ของแอลมีความหมายซาบซ่านแค่ไหน

ความเสียวสยิวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หน้าท้องอาคเนย์เริ่มเกร็ง คราวนี้มือก็ไม่อาจอยู่เฉยได้ เขาเอื้อมมือกดศีรษะคนตัวเล็กกว่าให้อมแก่นกายของเขาลึกจนสุดโคน แน่นอนว่าความยาวของมันไม่ใช่เรื่องธรรมดาที่ใครๆ ก็ทำได้

แต่แอลก็ทำให้เขา...

ไม่กี่วินาทีต่อมา แอลก็สะบัดศีรษะแล้วไอโขลกๆ หัวหูหน้าตาแดงก่ำ น้ำตาเริ่มคลอและ ริมฝีปากบวมเจ่ออย่างน่าสงสาร

“พี่เน... คนหื่นบ้า!”