All Chapters of เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข: Chapter 111 - Chapter 120

“หมิงเฉิงคะ เหมือนว่าฉันจะมีเลือดออก” หลี่เล่อเยียนตกใจมากที่ในตอนแรกคิดว่าตัวเองฉี่รดที่นอนแต่เมื่อเปิดผ้าห่มกลับเป็นน้ำสีขุ่นๆ ปนเลือดไหลออกมาจากทางช่องคลอดของเธอ“ไปโรงพยาบาลกันเถอะครับ” หยางหมิงเฉิงตกใจรีบลุกขึ้นเตรียมตัวพาภรรยาไปยังโรงพยาบาล เขาเดินไปหาแม่ที่ห้องนอนก๊อก ก๊อก“แม่ครับ ตื่นเถอะครับ เล่อเยียนปวดท้องคิดว่าน่าจะคลอดวันนี้แล้วครับ” หยางหมิงเฉิงไม่เสียเวลามัวแต่มีมารยาท เพราะเขาต้องรีบพาภรรยาไปยังโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แม้เขาจะอยากมีลูกมากแต่เขายังอยากจะมีภรรยาข้างกายมากกว่า เห็นสีหน้าที่เจ็บปวดและกังวลของเธอแล้วเขาอยากจะเจ็บแทนเธอเหลือเกิน“ว่าไงนะ ขอแม่ดูหน่อย” แม่เฒ่าหยางคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอน่าจะคลอดในเร็วๆ นี้ แต่เพื่อความแน่ใจก็อยากจะไปดูให้เห็นกับตาก่อน“เธอมีเลือดออกมานะครับ” หยางหมิงเฉิงไม่รู้ว่าที่ไหลออกมาคืออะไร มันไม่เชิงกับว่าเป็นเลือดซะทีเดียว“อืม รีบไปกันเถอะ” ด้วยประสบการณ์คลอดลูกมาแล้ว 5 คน ทำให้เธอพอที่จะเดาได้ว่าลูกสะใภ้รองของเธอน่าจะถุ

วันสุดท้ายแห่งการเข้าเดือนของหลี่เล่อเยียน สิ่งแรกที่เธอทำคือสระผมเพราะเธอคันหัวมาก ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะทนสกปรกได้นานเป็นเดือนๆ เพื่อชีวิตน้อยๆ ที่ตอนนี้กำลังตัวขาวอวบอ้วนน่าฟัดไปหมด เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียงของลูกหรือแม้กระทั่งเวลาที่เอาลูกเข้าเต้า แรกๆ ต้องบอกว่าเกร็งมาก เพราะเขานั้นเหมือนเด็กชายผู้หิวโหยยามที่ได้เข้าเต้าของแม่ เวลาที่หาเต้าไม่เจอก็จะโมโหโวยวายทั้งๆ ที่จุกก็อยู่ตรงหน้านั้นแท้ๆ วันนี้ก็เช่นกันหลังจากที่เธออาบน้ำสระผมแล้วก็เตรียมตัวออกไปให้นมกับลูกชาย พ่อเขานั้นตั้งชื่อให้ลูกว่า “หยางหนิงหลง” เจ้ามังกรน้อยที่อยากจะให้เขาสงบเสงี่ยมแต่ดูท่าแล้วน่าจะแสบน่าดูอุแว้ อุแว้ อุแว้“มาแล้วๆ” หลี่เล่อเยียนรีบเข้าห้องเพราะได้ยินเสียงลูกชายโวยวายเนื่องจากโมโหหิว เธอใช้เวลาในห้องน้ำนานไปหน่อยเพราะต้องสระผมหลายๆ รอบ ไล่คราบมันต่าง ๆ ออกจากหนังศีรษะ“มาเร็วเถอะครับ ผมรับมือไม่ไหวแล้ว” หยางหมิงเฉิง ที่อุ้มลูกชายอยู่ก็เกือบจะเสียนมให้ลูกชายเขาไปแล้ว เพราะเจ้าถั่วเขียวน้อยนั้นมุดหน้า หาเต้าแต่พอไม่เ

หลังจากที่เข้ามาในห้องนอนสะใภ้สามก็เขวี้ยงปาข้าวของ เธอทำผิดอะไรทำไมถึงไล่กันยังกับหมูกับหมาขนาดนี้ ยัยสะใภ้รองอายุเท่าไหร่กันทำไมถึงไม่มีสัมมาคารวะบ้างเลย หล่อนอายุน้อยกว่าเธอตั้งหลายปี แต่พูดไม่ให้เกียรติกันเลยสักนิด เห็นว่าตัวเองมีชีวิตที่ดีจะถีบหัวใครไปไหนก็ได้อย่างนั้นหรือ อีกอย่างที่ดินในปักกิ่งสามีเธอก็ควรจะมีสิทธิได้เหมือนกันสิถึงจะถูก คิดแล้วมันน่าเจ็บใจนักมีสามีหัวอ่อนแบบนี้เธอหลับหูหลับตาแต่งงานด้วยได้ยังไงกัน“แม่คะ เราต้องกลับบ้านจริง ๆ หรือคะ หนูชอบที่นี่เราไปขอคุณลุงดีหรือเปล่าคะ คุณป้าสะใภ้น่ากลัวมากเลยหนูกลัวมากเลยค่ะแม่” หยางจินเยว่ที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ไม่กล้าที่จะเอ่ยแม้แต่ครึ่งคำ เพราะในตอนนั้นป้าสะใภ้เธอดูน่ากลัวมาก“แกไม่ได้ยินที่เขาด่าหรืออย่างไร จะให้ฉันหน้าหนาทนอยู่ได้อย่างไรกัน ถ้าแกอยากจะอยู่แกก็ไปขอคุณย่าสิ” เมื่อพูดถึงตรงนี้สะใภ้สามก็มีความคิดดี ๆ ออกแล้วล่ะ“เยว่เอ๋อร์ ถ้าลูกอยากจะอยู่ปักกิ่งต่อ ลูกลองไปขอคุณย่าดูซิจ๊ะ ไปเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้คุณย่าฟังว่าป้าสะใภ้พูดอะไรกับพวกเราบ้าง แม่

ช่วงกลางเดือนพฤษภาคม เข้าช่วงฤดูร้อนอากาศในช่วงนี้ประมาณ 25-27 องศา เพราะยุคนี้ยังไม่ถือว่ามีมลพิษมากนัก ไม่มีปัญหาภาวะเรือนกระจกหรือแม้กระทั่งปัญหาของฝุ่น ทำให้อากาศที่บอกว่าร้อนก็ไม่ได้ร้อนมากมายเท่าไหร่นัก“แม่คะ ฉันขอฝากหนิงหลงด้วยนะคะ พอดีฉันจะออกไปซื้อของข้างนอกน่ะค่ะ” หลี่เล่อเยียนฝากลูกชายไว้กับแม่สามี จริง ๆ แล้วเธอจะออกไปถามเรื่องสบู่ต่างหากว่าตอนนี้เสี่ยวฮวาขายมันไปหมดแล้วหรือยัง เธอต้องการหารายได้เพิ่มหลังจากที่ขาดรายได้ไปในช่วงที่คลอดลูกใหม่ๆ“ได้สิ แล้วแม่หนิงหลงจะไปไหนหรือ” แม่เฒ่าหยางรู้สึกปวดใจทุกครั้งที่ลูกสะใภ้ออกไปนอกบ้าน เพราะเธอมักจะขนข้าวของมาเต็มไม้เต็มมือ เธอรู้สึกสงสารลูกชายจับใจ ที่มีเมียใช้เงินมือเติบเพียงนี้ แต่เมื่อได้เห็นสิ่งที่เธอซื้อมากลับพูดไม่ออก เพราะสิ่งที่เธอซื้อมานั้นล้วนมีแต่ของมีประโยชน์ไว้ใช้สำหรับบำรุงลูกชายของเธอทั้งนั้น แต่เดือนนี้ลูกชายของเธอเขาออกไปปฏิบัติภารกิจนอกพื้นที่ได้ 2 วันแล้ว“ฉันจะไปซื้อผ้าหน่อยนะค่ะ ชุดที่หนิงหลงใส่ฉันรู้สึกว่ามันจะคับเกินไป แล้วก็จะแวะรับน้องชายที่โรงเรียนด้

วันนี้เป็นวันที่แม่สามีลงมือเก็บว่านหางจระเข้ให้กับลูกสะใภ้ เธอลงมือเก็บตั้งแต่เช้ามืด เพื่อให้ทันกับการทำสบู่ เพราะกลัวว่าจะช้าเกินไป หลี่หานที่มาถึงก็รับหน้าที่ในการทำอาหาร อย่าดูถูกว่าเขาเป็นผู้ชายแล้วทำมันไม่ได้ดี เพราะเป็นหน้าที่ของผู้หญิงหรืออย่างใด เพราะเขาทำมันออกมาได้ดีมากเลยทีเดียว แม้แต่แม่เฒ่าหยางยังอดชมฝีมือการทำอาหารของเขาไม่ได้ ซ้ำยังเป็นตัวเชื่อมระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้อีกด้วย เพราะเขาคุยเก่งเลยทำให้วงสนทนาดูไม่เงียบเหงาเมื่อมีเขาอยู่ส่วนหลี่เยียนหลังจากที่จัดการลูกชายเสร็จแล้ว ก็เตรียมของสำหรับทำสบู่ ส่วนพี่สะใภ้ใหญ่ก็มาช่วยงานแต่เช้าเหมือนกัน เป็นความโชคดีอย่างหนึ่งที่วันนี้เป็นวันหยุดของสามีเธอพอดี เธอจึงฝากลูกไว้กับสามีให้เขาดูแลต่อจากเธอ จะเอามาส่งแค่ตอนที่เขาหิวนมเท่านั้น ส่วนหลี่หานนั้นลงไปช่วยแม่เฒ่าหยางขนว่านหางจระเข้มาให้กับพี่สาวที่ลานหน้าบ้านหลี่เล่อเยียนทำตรงลานหน้าบ้าน ไม่ต้องกลัวใครจะเดินผ่านมาเห็น เพราะกำแพงและประตูรั้วบ้านเธอนั้นกั้นได้มิดชิดอยู่แล้วจึงไม่ได้กลัวว่าความลับจะรั่วไหล อีกอย่างตั้งแต่ที่แม่สามีเธอมาอยู่ด้วย น้าสะใภ้ก็ไม่