Semua Bab เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข: Bab 101 - Bab 110

“ภารกิจอะไรครับ” หลี่เล่อเยียนลืมตาขึ้นมาทันที เพราะน้ำเสียงที่พูดกับเธอนั้นอยู่ใกล้ๆ กับหูของเธอราวกับกระซิบ แต่ได้ยินชัดถ้อยชัดคำ นี่ไม่ใช่น้องชายของเธอแน่นอน น้ำเสียงทุ้มต่ำแต่ฟังแล้วอบอุ่น จะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก………“คุณ…อื้อ…” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ก็ถูกผู้ชายที่เธอคิดถึงตรงหน้าฉกฉวยเอาความหวานจากริมฝีปากบางของไปเสียแล้ว ตอนนี้หัวใจของหลี่เล่อเยียนที่เคยเหี่ยวแห้ง กลับฟื้นคืนมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เธอได้ยินเสียงลมหายใจถี่ และเสียงการเต้นของหัวใจที่รัวเร็วราวกับตีกลองของสามี เธอไม่ปฏิเสธสัมผัสวาบหวามที่เขามอบให้ ซ้ำยังให้ความร่วมมืออย่างดีด้วยไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ที่เขาฉกฉวยเอาความหอมหวาน เขาละริมฝีปากออกจากปากบาง แล้วกระซิบแผ่วเบาข้างๆ หูว่า“คิดถึงจังเลยครับ” ผู้ชายปากหนักอย่างหยางหมิงเฉิงพูดคำพวกนี้เป็นด้วยหรือ หลังจากที่แสดงความคิดถึงแล้วเขาก็คลอเคลียอยู่บริเวณลำคอเพื่อสูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวของภรรยา ที่เขาคิดถึงมานานหลายเดือน“พอก่อนค่ะ” หลี่เล่อเยียนผลักสามีออกจากตัวเบาๆ แม้จะรู้สึกเสียดายไม่น้อยที่ต้องห่างจากสัมผัสที่อบอุ่นของเขา แต่ตอนนี้เธอรู้สึกจุกที่ท้องเพราะเจ้า

 “อะแฮ่ม……” สองสามีภรรยาสะดุ้งแล้วหันไปมอง เห็นหลี่หานยืนหูแดงหันหลังให้อยู่“ไอหยา พวกพี่ลืมผมไปแล้วหรือไงกันครับว่ามีผมอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วย ผมจะมาบอกพี่ว่าผมล้างผลปาล์มเสร็จแล้วน่ะครับ พี่จะให้ผมนึ่งเลยหรือเปล่าครับหรือพี่จะไปดูก่อน” ทำไมสองผัวเมียนี่ถึงไม่ระวังเลยนะ พวกเขาลืมไปแล้วหรือเปล่า ว่ายังมีเขาอยู่ในบ้านหลังนี้อีกคนนะ“อะ อ้อ…เดี๋ยวพี่ออกไปดูด้วยดีกว่า เพราะถ้าใส่เยอะเกินไปมันจะสุกไม่เท่ากันน่ะ ฉะ ฉันไปก่อนนะคะ” หลี่เล่อเยียนอายหน้าแดง ไม่รู้ว่าจะวางมือไม้ไว้ที่ตรงไหน จึงได้แต่เกาคางแก้เก้อ เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย หลี่หานมีหวังต้องล้อเธอทั้งวันเป็นแน่“ครับ” หยางหมิงเฉิงที่อารมณ์ค้างพูดอะไรไม่ออก เขาจะมาช้ากว่านี้สักหน่อยไม่ได้เลยหรืออย่างไรเจ้าตัวแสบ หลี่เล่อเยียนและน้องชายช่วยกันทำสบู่ จากที่อากาศหนาวๆ แต่พอได้มาทำงานหน้าเตาก็มีเหงื่อออกได้ดีทีเดียว ส่วนหยางหมิงเฉิงนั้นเธอให้เขานอนพัก เนื่องจากร่างกายเขานั้นอ่อนล้าเต็มที ซึ่งเจ้าตัวเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะเขาเหนื่อยมากจริง ๆ อีกอย่างเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วคงต้องหาเวลาไป

หลังจากงานเลี้ยงจบไปได้ 3 วัน หลี่เล่อเยียนทำการติดต่อเพื่อขายสบู่ทันที เธอติดต่อคู่ค้าคนสำคัญนั่นก็คือพี่สาวเสี่ยวฮวานั่นเอง เธอขายในราคาเดียวกับที่ขายไปตอนแรกเพราะต้องการที่จะระบายสินค้าให้เร็วที่สุด เลือกวันที่สามีและน้องชายไม่อยู่บ้าน ทำการขนส่งสินค้า จากนี้คงอาจจะต้องหยุดสักพักจนกว่าจะคลอดก่อน เพราะเธอรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน ตอนนี้เธอมีเงินเก็บทั้งหมดคือ 8,500 หยวน อยากจะต่อยอดธุรกิจสบู่นี้ แต่คงต้องรอไปอีกสักพักใหญ่ๆ เลยล่ะ  ก่อนวันถึงวันตรุษจีน 7 วันเทศกาลตรุษจีน จะเริ่มต้นตั้งแต่วันเซ่นไหว้ "เทพเจ้าแห่งเตาไฟ" จี้จ้าวเสิน หรือ เจ๊าซิ้ง โดยการเซ่นไหว้จะเริ่ม ก่อนที่จะถึงวันตรุษจีน 7 วัน ชาวจีนเรียกวันเซ่นไหว้เทพแห่งเตาไฟว่า "วันตรุษจีนเล็ก" ซึ่งเป็นวันที่ชาวจีนส่ง "เทพแห่งเตาไฟ" กลับขึ้นไปบนสวรรค์ ชาวจีนมีความเชื่อว่าเทพแห่งเตาไฟนั้น "เง็กเซียนฮ่องเต้" ส่งให้ลงมาช่วยปกป้องและดูแลเตาไฟประจำแต่ละบ้าน อีกทั้งยังคอยเฝ้าดูพฤติกรรมจดบันทึกการกระทำของสมาชิกทุกคนในบ้านว่าทำอะไรดีหรือไม่ดีบ้าง การเซ่นไหว้เทพแห่งเตาไฟ ก็เพื่ออธิษฐานขอให้ เทพแห่งเ

ช่วงนี้ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น เข้าสู่เดือนกุมภาพันธ์ท้องของหลี่เล่อเยียนใหญ่ขึ้นกว่าเดิมเกือบเท่าตัว ถั่วเขียวน้อยแสดงฤทธิ์เดชมากขึ้น เนื่องจากกลางคืนเหมือนจะตื่นมาชวนให้แม่เล่านิทานให้ฟัง หรือไม่ก็จะต้องให้พ่อของเขาเป็นคนพูดกล่อม หยางหมิงเฉิงไม่เคยรู้สึกรำคาญเลยสักนิด ออกจะชอบใจเสียด้วยซ้ำที่ได้จับลูกในท้อง“นอนไม่หลับหรือครับ” หยางหมิงเฉิงที่ยังไม่หลับเอ่ยถามภรรยาที่ตอนนี้เธอนั้นนอนกระสับกระส่ายพลิกตัวไปมา“ฉันทำคุณตื่นหรือเปล่าคะ พอดีฉันรู้สึกอึดอัดน่ะค่ะเหมือนเท้าลูกถีบช่วงซี่โครงของฉันอยู่เลย” หลี่เล่อเยียนหายใจค่อนข้างลำบาก เพราะเหมือนขาของถั่วเขียวขึ้นมาสูงมาก ตอนนี้พูดให้เข้าใจง่ายคือน่าจะกลับหัวแล้วเรียบร้อย“ผมยังไม่หลับน่ะครับ คุณว่าลูกของเราคลอดออกมาจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ” หลี่เล่อเยียนไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย สำหรับเธอแล้วไม่ว่าจะหญิงหรือชาย ถึงอย่างไรก็คือลูกของเธอที่ทนอุ้มท้องมาตั้งเกือบ 9 เดือนแล้วในตอนนี้“ไม่รู้สิคะ คุณล่ะคะอยากให้เป็นหญิงหรือชาย” หยางหมิงเฉิงเอามือเก็บผมที่ลงมาปิด

วันอาทิตย์ที่ 24 กุมภาพันธ์ 1957วันนี้เป็นวันที่แม่เฒ่าหยางเดินทางมาถึงปักกิ่งพร้อมกับลูกชายคนที่สามและสะใภ้สาม รวมถึงหลานสาวซึ่งเป็นลูกของน้องชายสามนั่นก็คือ หยางจินเยว่ การติดต่อสื่อสารสมัยนี้ยังล้าหลังมากโชคดีมากที่พวกเขามาปักกิ่งแล้วครั้งหนึ่ง เมื่องานแต่งเลยไม่จำเป็นที่จะต้องให้หยางหมิงเฉิงมารอรับที่สถานีรถไฟ เวลาประมาณ 12.00 น. พวกเขาก็เดินไปยังบ้านของลูกชายและลูกสะใภ้ น้องชายสามเป็นคนความจำดี เขาพาแม่และลูกเมียมาถึงบ้านอย่างปลอดภัยซึ่งมีหลี่เล่อเยียนและหยางหมิงเฉิงรออยู่ที่บ้านแล้วเมื่อมาถึงบ้าน แม่เฒ่าหยางยิ้มอย่างปิดไม่มิด ด้วยดีใจที่ได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของลูกชาย เขาช่างเป็นคนเก่งเสียจริงที่มีบ้านหลังใหญ่โตแข็งแรง เธอทราบเรื่องที่น้องชายของเธอแบ่งที่ให้ลูกชายจากจดหมายที่ลูกชายส่งไปแล้ว เธอขอบคุณน้องชายทุกวันที่เขายังมีน้ำใจเผื่อแผ่ครอบครัวเธอด้วยดีเสมอมา แม่เฒ่าหยางและสามีไปตั้งหลักปักฐานที่ไห่หนาน มณฑลไหหลำไม่คิดที่จะกลับมาปักกิ่งอีก เพราะเธอไม่ชอบความวุ่นวาย“สวัสดีค่ะคุณแม่ พี่สาม พี่สะใภ้สาม” หลี่เล่อเยียนทักทายทุกคนทันทีที่มาถึง หย