Semua Bab สลักรักอ๋องนักรบ: Bab 71 - Bab 80

ภรรยามองสามีอย่างท้าทาย พร้อมกันนั้นแขนเรียวยาวก็วาดขึ้นกอดคอเขา “ข้าปรารถนาทั้งแซมเปิ้ลและเรียลลิตี้ ท่านทำให้ข้าได้ไหม” เรียกร้องแล้วโน้มหน้าเขาลงมาจูบอย่างเรียกร้องเอาแต่ใจ“อือ.. นางจิ้งจอกเก้าหางของข้า” เกาหรงซานหอบสะท้านเพราะฤทธิ์จูบอันดูดดื่มของชายาผู้เลอโฉม ใช้มือยันกับฟูกแล้วยกร่างนุ่มให้ลุกขึ้นมานั่งคร่อมบนตักแกร่ง จูบต่ออย่างเร่าร้อนหนักหน่วง“วิญญาณข้าแทบหลุดออกจากร่างเพราะรสจูบของท่าน” เรียวปากอิ่มพึมพำ พรมจูบซ้ำๆ บนกลีบปากบางที่ยอมปล่อยนางเป็นอิสระ แล้วไล่จูบต่ำลงไปตามคาง ลูกกระเดือก ไหปลาร้าได้รูปสวย จนถึงติ่งเนื้อเล็กๆ สีชมพูเข้ม จูบแล้วเปลี่ยนเป็นละเลงด้วยปลายลิ้น โดยมีปลายนิ้วคอยช่วยบีบบี้เบาๆ รู้สึกถึงร่างกายที่แข็งเกร็งของเขาก็อมยิ้มพึงพอใจ และหยุดการกระทำ.. ลุกขึ้นยืนอย่างแช่มช้อยบนเตียง สบตากับสายตาดุดันแต่หวานซึ้งเหลือกำลัง แล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อนอนตัวยาวที่หมิ่นเหม่อยู่บนร่างให้ลงไปกองกับพื้น“ทั้งงามทั้งยั่วยวนยิ่งนักนางจิ้งจอกของข้า” บุรุษที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงเปลี่ยนเป็นคุกเข่า ดึงร่างโปร่งระหงเต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งละลานตาเข้าหาตัว พรมจูบลงบนหน้าท

เกาหรงซานรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ กับนิสัยเด็กๆ ของน้องชายที่เป็นบิดาคนแล้วถึงสี่คนยิ่งนัก แต่ก็ยอมวางมือลงบนแผ่นหลังของอีกฝ่ายแล้วตบเบาๆ “หยุดร้องได้แล้ว เจ้าไม่อายคนอื่นเหรอ เป็นถึงฮ่องเต้แต่มาร้องไห้อยู่กับอกของพี่ชายเหมือนเด็กๆ แบบนี้” “ข้าไม่อายหรอก เพราะในนี้มีแต่ข้ากับพี่ใหญ่เท่านั้น” ใครว่ามีกันแค่สองคนกัน จวงเล่ยและองครักษ์เกราะทองที่เขาคัดสรรเป็นพิเศษ เพื่อให้ตามดูแลน้องชายคนนี้ไม่ให้คลาดสายตาต่างก็อยู่ไม่ห่างจากบริเวณนี้ และพวกเขาก็มีพลังวัตรที่แข็งแกร่ง ต้องได้ยินเรื่องที่พวกตนคุยกันอยู่แล้ว แต่พูดไปก็เท่านั้น ในเมื่อยิงธนูยังไม่ชำนาญแล้วจะไปรู้เรื่องแบบนี้ได้อย่างไร ยามเซินวันเดียวกัน หมอหลิวก็เดินทางมาถึงจวนอ๋องใหญ่ และทำการตรวจชีพจรของพระชายาเฟิ่งต้าชวี่อย่างละเอียด “เป็นอย่างที่ข้าคิดหรือเปล่าหมอหลิว” เกาหรงซานถามหมอคู่ใจทันทีที่เขาลุกจากที่นั่งข้างเตียง “ขอรับ ข้ายินดีด้วยท่านแม่ทัพ” หมอหลิวกำมือเข้าหากันแล้วยกขึ้นระดับอกเพื่อแสดงความยินดี “พระชายาตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้วขอรับ” “ฮาๆๆ ฮาๆๆ ขอบใจมากหมอห

ห้าเดือนผ่านไปแม่ทัพใหญ่ของแผ่นดินต้าหมิง เดินสับเท้าไปมาอยู่หน้าเรือนริมน้ำด้วยหัวใจที่ว้าวุ่นสับสน เพราะเป็นห่วงชายาที่ส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอยู่ด้านใน“เมื่อไหร่จะเสร็จสักทีหมอหลิว” เขาหันมาตะคอกถามกับบุรุษที่ยืนอยู่ด้านข้าง “ถ้ารู้ว่าการมีลูกจะทำให้นางเจ็บปวดทรมานแบบนี้ ข้าจะไม่ยอมให้นางมีลูกเด็ดขาด”“ท่านอ๋องโปรดใจเย็น ตอนนี้หมอหลวงกำลังพยายามช่วยพระชายาทำคลอดอยู่ อีกไม่นานนางก็จะให้กำเนิดทารกที่เป็นลูกของท่าน”“แต่นางร้องโหยหวนปานจะขาดใจมามากกว่าสองเค่อแล้วนะหมอหลิว ข้าทนไม่ไหวแล้ว”“สองเค่อถือว่ายังน้อยมากนะท่านอ๋อง”“หา!” เขาตกใจเมื่อได้ยินดังนั้น“หรงซานช่วยข้าด้วย ข้าเจ็บเหลือเกิน หรงซาน”“ข้าอยู่นี่ต้าชวี่” บุรุษเลือดร้อนสะบัดแขนเสื้อ ตัดสินใจจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆ ชายา เมื่อได้ยินเสียงนางร้องเรียกหาตนด้วยความเจ็บปวด“อย่าเข้าไปท่านอ๋อง” หมอหลิวร้องห้ามแต่ไม่กล้าขัดขวางผู้ช่วยหมอหลวงที่กำลังวิ่งวุ่นทำตามคำสั่ง รีบเอาตัวเข้าขวางที่หน้าประตูห้องอย่างกล้าหาญ “ท่านอ๋องเข้าไปไม่ได้นะเพคะ” แต่เมื่อได้สบกับสายตาดุดันของอีกฝ่ายนางก็รีบหลบทางให้อย่างลนลานเกาหรงซานผลักประตูแล้

“ท่านไม่อิจฉาลูกหรือที่ข้ารักเขามากกว่าท่าน”“ไม่เลยยอดรัก ข้าดีใจด้วยซ้ำที่ได้มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่เจ้า เรามามีลูกด้วยกันอีกสักสองสามคนดีไหม” มือใหญ่ที่โอบรอบเอวบางเริ่มออกอาการซุกซน ปลายจมูกและปากเริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอและใบหู“ข้ายังไม่มั่นใจว่าจะพร้อมสำหรับท่านในตอนนี้” เฟิ่งต้าชวี่รีบเบี่ยงหน้าหนี จับมือซุกซนไว้ด้วยหัวใจที่สั่นหวิว“ข้าถามหมอหลิวแล้ว หมอหลิวบอกว่าไม่มีปัญหา”“อะไรนะ!” ผู้เป็นภรรยาหันหน้าไปถลึงตาโตใส่สามี “ท่านเอาเรื่องแบบนี้ไปถามคนอื่นได้อย่างไรกัน”“หมอหลิวเป็นหมอนะ ทำไมข้าจะถามไม่ได้”“แต่มันเป็นเรื่องที่น่าอายนี่นา ท่านไม่น่าไปถามเขาหรอก” เขาพูดถูก แต่นางก็ยังตำหนิ“ข้าไม่อยากทำร้ายเจ้าด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ข้าก็ต้องถามให้มั่นใจก่อน ข้าผิดด้วยหรือยอดรัก” บุรุษที่อดทนอย่างมากที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับนาง ไม่ยอมลิ้มชิมเนื้อนวลอันแสนหอมหวานของนางมานานหลายเดือน เพราะกลัวจะกระทบถึงลูกในครรภ์โอดครวญอย่างน่าสงสาร “ข้าอดทนเพื่อเจ้าเพื่อลูกมานานเป็นร้อยๆ วัน เจ้ายังจะใจดำกับข้าอีกหรือยอดรัก”“เลิกตัดพ้อข้าได้แล้วหรงซาน ข้าไม่ได้พูดสักคำว่าจะไม่ร่วมรักกับท่าน” นางค้อนใ

ผู้เป็นสามีรีบจับแขนภรรยาขึ้นมาแตะชีพจร แล้วคลี่ยิ้มกว้างอวดฟันขาวเรียงสวย“ข้ากำลังจะเป็นพ่อคนอีกแล้วยอดรัก ไม่มีเสียแรงที่ทุ่มเทพละกำลังลงไปจริงๆ ฮาๆๆ ฮาๆๆ” เขาหัวเราะดังลั่นด้วยความยินดี“ข้าจะไม่ยอมมีลูกกับท่านอีกแล้ว ข้าจะตั้งท้องนี้เป็นท้องสุดท้าย คลอดลูกคนนี้แล้วท่านห้ามยุ่งกับข้าอีกเด็ดขาด”“ตามใจเจ้ายอดรัก”คำตอบของสามีสร้างความแปลกใจแก่นางยิ่งนัก นางมองเขาอย่างสงสัยในคำตอบที่หนักแน่นนั้น “ท่านแน่ใจเหรอ”ถ้าเขาลงมือแล้วไม่มีทางที่นางจะไม่ยอม เขารู้ทุกจุดสวาทบนเรือนร่างระหงนั้น นางปฏิเสธเขาไม่ได้หรอก “ข้าจะไม่ฝืนใจเจ้า ถ้าเจ้าไม่ยอมข้าจะไม่เสพเจ้า จะไม่เอาเปรียบเจ้า ข้าสัญญา”“เจ้าเล่ห์นัก! ข้ารู้ความคิดของท่านหรอกนะ ไม่ต้องมาหลอกให้ข้าตายใจเลย” นางชูมือจะทุบสามี แต่ก็เกิดอาการหน้ามืดจนต้องซบลงกับอกแกร่งแทนหลังจากนั้นอีกสองปี“ท่านพ่อสิ่งนี้คือน้องสาวของข้าใช่ไหม” เกาหรงเยี่ยหรือคุณชายอี้ในวัยสี่ขวบ ถามบิดาที่กำลังอุ้มห่อผ้าสีแดงเอาไว้“เจ้าเรียกน้องสาวว่าสิ่งนี้ไม่ได้นะลูกอี้ นางเป็นน้องสาวของเจ้า เจ้าต้องเรียกนางว่าหญิงเล็กตามที่มารดาเจ้าต้องการ”“หญิงน้อย น้องๆ หญิงน้อย” เ