Share

78

last update Last Updated: 2025-08-17 23:46:38

“คิกๆๆ” นางหัวเราะร่วนด้วยความจั๊กจี้ และเริ่มสูดปากครางเบาๆ ด้วยความสยิว เพราะริมฝีปากกับปลายลิ้นหนาของเขาเริ่มทำงานอย่างมีชั้นเชิง

สองขาเรียวของนางกระหวัดรัดรอบตัวสามีไว้แน่น เมื่อถูกยกตัวขึ้นจากที่นอนให้นั่งคร่อมลงบนตักแกร่ง แอ่นอกงามปรนเปรอให้เขาอย่างเต็มที่ไม่มีอาย เพราะโหยหาความรัญจวนนี้ยิ่งนัก

“หรงซานของข้า ข้ามีความสุขเหลือเกิน อือ.. ซู้ดดดด..” นางจูบริมฝีปากบางสลับกับพรมจูบไปทั่วใบหน้าของเขา หยุดอยู่ที่ใบหูหนาและแตะปลายลิ้นปลุกเร้า เลียนแบบที่เขาเคยทำ ส่วนมือเรียวก็ลูบไล้ที่ยอดอกเล็กๆ ของเขาจนมันแข็งชัน เด่นนูนออกมา

สะโพกกลมกลึงไม่รอช้า ยกลอยขึ้นสูงเล็กน้อยขณะที่เขายังหยอกเย้ากับยอดอกเต่งตึง เลื่อนมือไปจับแก่นกายใหญ่โตของเขารูดยาวๆ เร้าอารมณ์จนรู้สึกเปียกลื่นที่มือ แต่ก็ยังวางท่าอิดออดไม่ยอมตอบสนองมากไปกว่านี้

“ท่านต้องการข้าหรือไม่ยอดรัก” ถามเสียงกระเส่าที่ข้างหูของสามี

“ข้าต้องการเจ้าที่สุด” เกาหรงซานตอบเสียงพร่า แล้วจูบที่เนินอกและไหปลาร้าเรียวสวย ไปหาไหล่กลมกลึงและต้นแขนเรียว ขณะที่ในลำคอนั้นส่งเสียงครางไปด้วย “อา..” เขาร้องสุดเสียงด้วยความเสียวซ่านที่วิ่งแล่นจากปลายแก่นก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • สลักรักอ๋องนักรบ   79

    ผู้เป็นสามีรีบจับแขนภรรยาขึ้นมาแตะชีพจร แล้วคลี่ยิ้มกว้างอวดฟันขาวเรียงสวย“ข้ากำลังจะเป็นพ่อคนอีกแล้วยอดรัก ไม่มีเสียแรงที่ทุ่มเทพละกำลังลงไปจริงๆ ฮาๆๆ ฮาๆๆ” เขาหัวเราะดังลั่นด้วยความยินดี“ข้าจะไม่ยอมมีลูกกับท่านอีกแล้ว ข้าจะตั้งท้องนี้เป็นท้องสุดท้าย คลอดลูกคนนี้แล้วท่านห้ามยุ่งกับข้าอีกเด็ดขาด”“ตามใจเจ้ายอดรัก”คำตอบของสามีสร้างความแปลกใจแก่นางยิ่งนัก นางมองเขาอย่างสงสัยในคำตอบที่หนักแน่นนั้น “ท่านแน่ใจเหรอ”ถ้าเขาลงมือแล้วไม่มีทางที่นางจะไม่ยอม เขารู้ทุกจุดสวาทบนเรือนร่างระหงนั้น นางปฏิเสธเขาไม่ได้หรอก “ข้าจะไม่ฝืนใจเจ้า ถ้าเจ้าไม่ยอมข้าจะไม่เสพเจ้า จะไม่เอาเปรียบเจ้า ข้าสัญญา”“เจ้าเล่ห์นัก! ข้ารู้ความคิดของท่านหรอกนะ ไม่ต้องมาหลอกให้ข้าตายใจเลย” นางชูมือจะทุบสามี แต่ก็เกิดอาการหน้ามืดจนต้องซบลงกับอกแกร่งแทนหลังจากนั้นอีกสองปี“ท่านพ่อสิ่งนี้คือน้องสาวของข้าใช่ไหม” เกาหรงเยี่ยหรือคุณชายอี้ในวัยสี่ขวบ ถามบิดาที่กำลังอุ้มห่อผ้าสีแดงเอาไว้“เจ้าเรียกน้องสาวว่าสิ่งนี้ไม่ได้นะลูกอี้ นางเป็นน้องสาวของเจ้า เจ้าต้องเรียกนางว่าหญิงเล็กตามที่มารดาเจ้าต้องการ”“หญิงน้อย น้องๆ หญิงน้อย” เ

  • สลักรักอ๋องนักรบ   78

    “คิกๆๆ” นางหัวเราะร่วนด้วยความจั๊กจี้ และเริ่มสูดปากครางเบาๆ ด้วยความสยิว เพราะริมฝีปากกับปลายลิ้นหนาของเขาเริ่มทำงานอย่างมีชั้นเชิงสองขาเรียวของนางกระหวัดรัดรอบตัวสามีไว้แน่น เมื่อถูกยกตัวขึ้นจากที่นอนให้นั่งคร่อมลงบนตักแกร่ง แอ่นอกงามปรนเปรอให้เขาอย่างเต็มที่ไม่มีอาย เพราะโหยหาความรัญจวนนี้ยิ่งนัก“หรงซานของข้า ข้ามีความสุขเหลือเกิน อือ.. ซู้ดดดด..” นางจูบริมฝีปากบางสลับกับพรมจูบไปทั่วใบหน้าของเขา หยุดอยู่ที่ใบหูหนาและแตะปลายลิ้นปลุกเร้า เลียนแบบที่เขาเคยทำ ส่วนมือเรียวก็ลูบไล้ที่ยอดอกเล็กๆ ของเขาจนมันแข็งชัน เด่นนูนออกมาสะโพกกลมกลึงไม่รอช้า ยกลอยขึ้นสูงเล็กน้อยขณะที่เขายังหยอกเย้ากับยอดอกเต่งตึง เลื่อนมือไปจับแก่นกายใหญ่โตของเขารูดยาวๆ เร้าอารมณ์จนรู้สึกเปียกลื่นที่มือ แต่ก็ยังวางท่าอิดออดไม่ยอมตอบสนองมากไปกว่านี้“ท่านต้องการข้าหรือไม่ยอดรัก” ถามเสียงกระเส่าที่ข้างหูของสามี“ข้าต้องการเจ้าที่สุด” เกาหรงซานตอบเสียงพร่า แล้วจูบที่เนินอกและไหปลาร้าเรียวสวย ไปหาไหล่กลมกลึงและต้นแขนเรียว ขณะที่ในลำคอนั้นส่งเสียงครางไปด้วย “อา..” เขาร้องสุดเสียงด้วยความเสียวซ่านที่วิ่งแล่นจากปลายแก่นก

  • สลักรักอ๋องนักรบ   77

    “ท่านไม่อิจฉาลูกหรือที่ข้ารักเขามากกว่าท่าน”“ไม่เลยยอดรัก ข้าดีใจด้วยซ้ำที่ได้มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่เจ้า เรามามีลูกด้วยกันอีกสักสองสามคนดีไหม” มือใหญ่ที่โอบรอบเอวบางเริ่มออกอาการซุกซน ปลายจมูกและปากเริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอและใบหู“ข้ายังไม่มั่นใจว่าจะพร้อมสำหรับท่านในตอนนี้” เฟิ่งต้าชวี่รีบเบี่ยงหน้าหนี จับมือซุกซนไว้ด้วยหัวใจที่สั่นหวิว“ข้าถามหมอหลิวแล้ว หมอหลิวบอกว่าไม่มีปัญหา”“อะไรนะ!” ผู้เป็นภรรยาหันหน้าไปถลึงตาโตใส่สามี “ท่านเอาเรื่องแบบนี้ไปถามคนอื่นได้อย่างไรกัน”“หมอหลิวเป็นหมอนะ ทำไมข้าจะถามไม่ได้”“แต่มันเป็นเรื่องที่น่าอายนี่นา ท่านไม่น่าไปถามเขาหรอก” เขาพูดถูก แต่นางก็ยังตำหนิ“ข้าไม่อยากทำร้ายเจ้าด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ข้าก็ต้องถามให้มั่นใจก่อน ข้าผิดด้วยหรือยอดรัก” บุรุษที่อดทนอย่างมากที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับนาง ไม่ยอมลิ้มชิมเนื้อนวลอันแสนหอมหวานของนางมานานหลายเดือน เพราะกลัวจะกระทบถึงลูกในครรภ์โอดครวญอย่างน่าสงสาร “ข้าอดทนเพื่อเจ้าเพื่อลูกมานานเป็นร้อยๆ วัน เจ้ายังจะใจดำกับข้าอีกหรือยอดรัก”“เลิกตัดพ้อข้าได้แล้วหรงซาน ข้าไม่ได้พูดสักคำว่าจะไม่ร่วมรักกับท่าน” นางค้อนใ

  • สลักรักอ๋องนักรบ   76

    วันต่อมา“สาวน้อยเจ้าดูลูกของเราสิ เขาลืมตามามองข้าแล้ว เจ้าดูสิ” น้ำเสียงของบิดาที่อุ้มบุตรชายไว้ในมือ เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจกลางดึกคืนนั้น“อย่าร้องสิลูกรักของแม่ แม่ไม่ได้แกล้งเจ้านะ แม่อยากให้นมแก่เจ้าดื่มแต่นมแม่ก็ไม่ยอมไหล แม่เจ็บไปทั้งเต้าแล้วลูก” มารดามือใหม่โอดครวญต่อลูกชายที่ถูกป้าหวังอุ้มเอาไว้“มาแล้วเจ้าค่ะพระชายา” หลี่วิ่งเข้ามาในห้องนอนของคุณชายน้อย ในมือมีถ้วยนมวัวที่นำไปอุ่นร้อนเพื่อฆ่าเชื้อโรคตามที่เจ้านายสั่ง “ข้าเป่าจนเริ่มเย็นแล้วเจ้าค่ะคุณหนู จะให้คุณชายน้อยดื่มเลยไหม”“เอามาให้ข้าก่อน” นางรับถ้วยใส่น้ำนมจากสาวใช้แล้วลองหยดใส่หลังมือ “ซู้ดดดด..”“ร้อนอยู่หรือเจ้าคะ” หลี่ถามอย่างตกใจ“เปล่าหรอก ข้าเจ็บนมคัด ซู้ดดดด..” นางสูดปากด้วยความเจ็บระบม รู้สึกเริ่มปวดศีรษะคล้ายกำลังจะเป็นไข้“พระชายานอนพักเถอะเจ้าค่ะ ข้าจะดูแลคุณชายน้อยกับหลี่เอง” ป้าหวังบอกด้วยความเป็นห่วง“ทำไมลูกชายของข้าถึงร้องไห้เสียงดังลั่นจวนอย่างนี้ล่ะป้าหวัง” บุรุษที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาในห้องถามอย่างไม่พอใจ“คุณชายน้อยหิวนมเจ้าค่ะท่านอ๋อง แต่พระชายาไม่มีน้ำนมให้คุณชายน้อยดื่ม” ป้าหวังตอบคำถาม

  • สลักรักอ๋องนักรบ   75

    ห้าเดือนผ่านไปแม่ทัพใหญ่ของแผ่นดินต้าหมิง เดินสับเท้าไปมาอยู่หน้าเรือนริมน้ำด้วยหัวใจที่ว้าวุ่นสับสน เพราะเป็นห่วงชายาที่ส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอยู่ด้านใน“เมื่อไหร่จะเสร็จสักทีหมอหลิว” เขาหันมาตะคอกถามกับบุรุษที่ยืนอยู่ด้านข้าง “ถ้ารู้ว่าการมีลูกจะทำให้นางเจ็บปวดทรมานแบบนี้ ข้าจะไม่ยอมให้นางมีลูกเด็ดขาด”“ท่านอ๋องโปรดใจเย็น ตอนนี้หมอหลวงกำลังพยายามช่วยพระชายาทำคลอดอยู่ อีกไม่นานนางก็จะให้กำเนิดทารกที่เป็นลูกของท่าน”“แต่นางร้องโหยหวนปานจะขาดใจมามากกว่าสองเค่อแล้วนะหมอหลิว ข้าทนไม่ไหวแล้ว”“สองเค่อถือว่ายังน้อยมากนะท่านอ๋อง”“หา!” เขาตกใจเมื่อได้ยินดังนั้น“หรงซานช่วยข้าด้วย ข้าเจ็บเหลือเกิน หรงซาน”“ข้าอยู่นี่ต้าชวี่” บุรุษเลือดร้อนสะบัดแขนเสื้อ ตัดสินใจจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆ ชายา เมื่อได้ยินเสียงนางร้องเรียกหาตนด้วยความเจ็บปวด“อย่าเข้าไปท่านอ๋อง” หมอหลิวร้องห้ามแต่ไม่กล้าขัดขวางผู้ช่วยหมอหลวงที่กำลังวิ่งวุ่นทำตามคำสั่ง รีบเอาตัวเข้าขวางที่หน้าประตูห้องอย่างกล้าหาญ “ท่านอ๋องเข้าไปไม่ได้นะเพคะ” แต่เมื่อได้สบกับสายตาดุดันของอีกฝ่ายนางก็รีบหลบทางให้อย่างลนลานเกาหรงซานผลักประตูแล้

  • สลักรักอ๋องนักรบ   74

    “พวกเจ้าทั้งสองคนฝีมือดีใช้ได้ ข้ายินดีที่ได้พวกเจ้ามาทำงาน”“คารวะอ๋องใหญ่ข้าเฉินตู”“คารวะอ๋องใหญ่ข้าอี่หมิง”“ก่อนจะพามาข้าก็ได้ทดสอบฝีมือพวกเขาแล้วท่านอ๋อง” จวงเล่ยบอกกับหัวหน้าของตนที่ทดสอบพวกเขาอย่างหนักมือ“ข้าต้องแน่ใจว่าเชื่อใจพวกเขาได้ เพราะข้าต้องการให้พวกเขาคอยตามคุ้มครองชายาและลูกของข้า จากนี้ไปยามที่ชายาของข้าไม่ได้ออกจากจวน พวกเจ้าต้องไปฝึกวิทยายุทธกับจวงเล่ยเพื่อพัฒนาฝีมือให้แกร่งยิ่งขึ้น แล้วข้าจะเรียกทดสอบพวกเจ้าอย่างสม่ำเสมอ"สำหรับเขานอกจากฮ่องเต้ฉางลั่วแล้ว ชายาและลูกคือสิ่งที่สำคัญมากที่สุดที่เขาไม่อาจละเลยได้ โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่ชายาเขาเคยถูกหมายชีวิตตอนที่เดินทางไปทางใต้ในครั้งนั้น เขายังจำไม่ลืมเลือนและยังข้องใจจนถึงตอนนี้ถึงแม้จะสั่งฆ่านักฆ่าคนนั้นไปแล้วก็ตาม แต่เมื่อมาคิดทบทวนดูแล้วก็ยังแปลกใจอยู่หลายส่วน เขาคิดว่ามันไม่น่าใช่คนของแม่ทัพแคว้นหม่าด้วยซ้ำ เพราะสำเนียงของมันบ่งบอกชัดเจนว่าเป็นคนต้าหมิง ไม่ได้ติดสำเนียงของแคว้นหม่าแม้แต่นิด และลักษณะก็ไม่ใช่นักท่องยุทธจักรแต่อย่างใด แต่ก็คิดไม่ออกว่าเป็นฝีมือของใครเหตุการณ์นั้นทำให้เขารู้ว่าเขาต้องมีศัตรูแฝงตั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status