All Chapters of คู่หมั้นของฉัน, น้องชายของเขา: Chapter 1 - Chapter 4

เสียงเพลงหวานของเช้ารุ่งอรุณผสมผสานกับรังสีแรกของดวงอาทิตย์ที่ส่องผ่านผ้าม่านบางๆ ของอพาร์ตเมนต์ของเลอา แสงไฟบางๆ สาดส่องไปที่ผ้าปูที่นอนสีขาว ทำให้อากาศที่ยังคงเย็นในยามรุ่งอรุณอุ่นขึ้น เลอาค่อยๆ ตื่นจากการหลับใหล เปลือกตาของเธอยังหนักจากความฝันที่ไม่ชัดเจนและหลีกเลี่ยง ห้องนอนที่ตกแต่งด้วยสไตล์มินิมอลสะท้อนให้เห็นรสนิยมของเธอในความเรียบง่าย: ผนังสีขาว ชั้นวางหนังสือที่เต็มไปด้วยหนังสือสถาปัตยกรรมที่จัดเรียงอย่างเรียบร้อย และพืชสีเขียวที่เป็นสัมผัสเดียวของชีวิตซึ่งดูเหมือนจะเติบโตได้ดีแม้มีแสงน้อยข้างๆ เธอ โทมัส คู่หมั้นของเธอนอนหลับอย่างสงบ หัวใจของเขาเต้นเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ เกือบจะมีมนต์ขลัง เลอามองเขาอยู่ชั่วขณะ ใบหน้าของเขาที่ผ่อนคลายอาจทำให้เธอรู้สึกซาบซึ้งเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ เธอไม่รู้สึกอะไรเลย หรืออาจจะรู้สึกมากเกินไป แต่ไม่มีสิ่งใดที่เธออยากจะรู้สึก: ความเบื่อหน่าย ความรู้สึกอึดอัดที่เลือนลาง ความโศกเศร้าเงียบๆ เธอหันไปทางอื่นเธอลุกจากเตียงอย่างระมัดระวัง หลีกเลี่ยงการทำให้พื้นไม้มีเสียงดัง ขณะเดินผ่านทางเดินแคบๆ เธอเดินผ่านกระจกในห้องโถงโดยไม่หยุดดูเช่นเคย เช้านี้เธอไม่อ

วันนั้นผ่านไปในความไม่ชัดเจนของการประชุมและงานที่ทำซ้ำๆ เลียพยายามตั้งสมาธิกับโปรเจกต์ของเธอ กับเส้นตรงและเส้นโค้งที่เธอวาด กับแผนที่เธอปรับแต่งให้ละเอียด… แต่จิตใจของเธอกลับล่องลอยไม่หยุดหย่อน มันหลุดลอยไปทันทีที่เธอผ่อนคลายการเฝ้าระวัง ทำให้เธอถูกผลักดันไปยังภูมิทัศน์ที่ไม่รู้จัก เมืองที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ที่เธอสามารถหลงทางและเกิดใหม่ได้ เธอใฝ่ฝันถึงการเร่ร่อนในตรอกซอกซอยของเมืองแปลกหน้า รสชาติของสิ่งที่ไม่รู้จัก ความอบอุ่นของสายตาใหม่ เธอใฝ่ฝันถึงเสรีภาพ ลมหายใจสดชื่นที่จะพัดพาความน่าเบื่อหน่ายที่กลายเป็นการหายใจไม่ออกเมื่อเวลาผ่านไป เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังไกลห่างจากตัวเธอเอง หน้าจอที่อยู่ตรงหน้าคือกำแพงทึบ และเบื้องหลังกำลังปรากฏเป็นเส้นขอบเบลอๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งที่เหนื่อยล้ากับการต่อสู้กับชีวิตที่แคบเกินไปเมื่อสิ้นสุดวัน เลียรู้สึกอ่อนเพลีย แต่ไม่ใช่ความเหนื่อยล้าทางร่างกาย มันลึกซึ้งกว่านั้น เป็นความเหนื่อยล้าแบบเงียบๆ มองไม่เห็น ผลลัพธ์จากการต่อสู้ตลอดเวลากับความคิดของเธอ น้ำหนักเงียบที่เพิ่มขึ้นในทุกช่วงเวลาแห่งความเฉยเมย ในทุกคำที่เก็บไว้ ในทุกความเงียบที่ยาวนานเกินไปเธอ