All Chapters of The Billionaire's Unwanted Bride And Her Secret Triplets : Chapter 81 - Chapter 90

Tahimik ang opisina ni Ethan. Ang tik-tak ng orasan sa dingding lang ang maririnig, pero para sa kanya, parang suntok iyon sa dibdib sa bawat segundo na lumilipas. Kanina pa niya hawak ang isang brown envelope na may tatak ng laboratoryong pinagpadalhan niya ng DNA samples. Tatlong plastic spoon. Tatlong pangalan na hindi niya kayang bitawan sa isip. Sky. Snow. Callum. Humigpit ang hawak niya sa envelope, ramdam ang panginginig ng kanyang mga daliri. Kinakabahan siya—hindi dahil wala siyang tiwala sa proseso, kundi dahil sa takot na baka guni-guni lang lahat. Na baka ang mga gut feeling nila ni Liam ay isa lang ilusyon. Paano kung hindi totoo? Paano kung nagkamali lang kami ng akala? Napabuntong-hininga siya, at dahan-dahan niyang pinunit ang selyo ng envelope. Kumalabog ang dibdib niya nang isa-isang lumabas ang mga papeles. Para bang bawat tiklop ng papel ay may kasamang bigat ng nakaraan. At nang dumapo ang mga mata niya sa resulta, para siyang na-freeze. Nanuyo ang lalamunan

“Hello?” Isang malamig na tinig ng babae ang narinig mula sa kabilang linya. Hindi ito pa-sweet, hindi rin mahina—bagkus, buo at diretso, isang boses na walang bakas ng takot. Napatingin si Liam kay Ethan, halos mabutas ng titig ang kaibigan. Ngunit nanatili lang itong kalmado, nakasandal pa sa swivel chair habang hawak ang telepono. “This is Ethan Valdez,” malalim ang tinig niya, mababa at kumpiyansa. “I assume I’m speaking with Seraphine Amara Del Monte?” Saglit na katahimikan sa kabilang linya, at saka dumating ang isang malutong na tawa—hindi pangkaraniwan, kundi mapanuyam, puno ng pang-uuyam at tapang. “Well, well…” ani Sera, bahagyang may diin sa bawat salita. “The Ethan Valdez. Hindi ko inaasahan na tatawag ka personally. I thought people like you send assistants to do the dirty work.” Kumunot ang noo ni Liam, pero si Ethan? Imbes na mainis, mas lalo pa siyang ngumisi, halos marinig na sa boses niya ang aliw. “Dirty work?” balik ni Ethan, bahagyang tumawa, isang tunog na

Call Ended. Nakapikit si Sera habang mariin ang pagkakahawak sa cellphone. Ramdam niya ang panginginig ng daliri, hindi dahil natatakot siya, kundi dahil sa sobrang galit na kanina pa niya pinipigil. Parang kulang pa ang pagsigaw niya kay Liam. Kulang pa ang pang-uuyam at mga salitang binitawan niya. Kung pwede lang niyang kaladkarin ang lalaki at sabunutan sa harap mismo ng opisina ng Navarro Corporation, ginawa na niya. “Damn it, Liam…” bulong niya, halos pabulong pero puno ng apoy ang tono. Tila ba bawat syllable ay lason na ayaw niyang lunukin. “After all this time, you dare show up? You dare claim them now?” Mariin niyang ibinagsak ang cellphone sa mesa, halos tumalbog ito sa lakas ng impact. Napahawak siya sa sentido, sinusubukang pakalmahin ang sarili pero lalo lang siyang nilalamon ng galit. If Alyssa hears this… if Alyssa knows what he’s plotting again… Napasandal siya sa swivel chair, huminga nang malalim. Ngunit sa halip na kumalma, lalo pang kumulo ang dugo niya. Hangg

Tahimik ang opisina ni Sera sa Véraise headquarters, maliban sa malakas na tik-tak ng wall clock. Parang bawat segundo ay tunog ng baril na nagbibilang ng oras bago sumabog ang isang digmaan. Nakaupo si Alyssa sa harap ng mesa ni Sera, mahigpit ang pagkakahawak sa sariling braso na para bang iyon na lang ang kayang humawak sa kanya para hindi mabuwag. Ang mga mata niya’y punô ng pag-aalinlangan, pero sa ilalim noon ay may apoy na pilit niyang pinapanday. “You really think this will work?” tanong niya, mababa ang boses pero nanginginig ng bahagya. “Yes.” Sagot ni Sera, matatag, parang walang bakas ng pag-aalinlangan. Ang tono nito’y parang sundalo na sanay na sa digmaan. “Cruz Group is too distracted to notice we’re tightening the noose. Hindi nila alam, bawat galaw nila… may nakaabang na bitag.” Napatingin si Alyssa sa bintana. Ang city skyline ay kumikislap sa dilim ng gabi, pero sa paningin niya’y parang isang larangan ng digmaan na may mga pirasong naghihintay na bumagsak. “Para

Mainit pa ang hangin sa opisina ni Ethan matapos ang halos magkabasagang gulo nina Liam at Luca. Bagsak ang ilang papeles sa sahig, may nabasag na picture frame, at ang mesa ni Ethan ay halos natabunan ng mga hindi naayos na dokumento. “Putang—” bulong ni Ethan, pinipisil ang sentido niya. “Walang araw na hindi kayo nagdadala ng gulo rito.” Si Liam, nanlilisik pa rin ang mga mata, nakapamewang at humihingal na parang lalapain niya ang sinumang lalapit. Si Luca naman, kalmadong pinupunasan ang dugong dumaloy sa gilid ng labi niya, pero ang ngiting iyon—mapanlait, nanunuya, parang sinasadyang ipakitang kahit nasuntok na siya, siya pa rin ang panalo. “Nice punch, brother,” malumanay pero puno ng lason ang tono ni Luca. “Pero alam mo ba? Hindi sapat ang suntok para matakpan ang lahat ng kapalpakan mo.” Muling umigting ang panga ni Liam, at muntik na siyang sumugod ulit kung hindi siya nahawakan ni Ethan. “Enough!” bulyaw ni Ethan, halos pumutok ang ugat sa leeg niya. “Kung magpapasapa