All Chapters of The Billionaire's Unwanted Bride And Her Secret Triplets : Chapter 91 - Chapter 100

Nagising si Alyssa kahit mabigat pa rin ang ulo niya. Halos wala siyang tulog kagabi—paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang mga tanong na ayaw niyang sagutin. Paano kung malaman nga talaga ni Liam ang totoo? Tatanggapin ba niya ang mga anak? Pero wala siyang oras para magpakatulala.Isang ina siya. At may tatlong munting buhay na umaasa sa kanya tuwing paggising ng araw.Tumayo siya at dumungaw sa bintana. Malamig at presko ang simoy ng Tagaytay, may bahagyang hamog na nakadantay sa mga dahon. Napapikit siya, saka mahina ang bulong:“Kaya ko ‘to.”Pagkatapos ay nagtungo siya sa kwarto ng mga anak niya. Doon, naabutan niya sina Snow at Sky na mahigpit pa ring nakakapit sa kumot, habang si Callum nakahilata na parang piloto sa panaginip—nakataas ang dalawang kamay na animo’y lumilipad.“Good morning, babies,” malambing na bati niya, sabay halik isa-isa sa noo ng mga bata.“Mommy… five minutes pa…” ungol ni Snow, nakapikit pa rin.“Mmnn, ayoko pa…” sabat ni Sky, tinatakpan ng unan ang

Hindi mapakali si Liam mula nang makita ang mga litrato ng kanyang mga anak. Ilang gabi na niyang paulit-ulit na iniikot sa kamay ang mga larawan nina Sky, Snow, at Callum—mga inosenteng mukha na tila humahabol sa kanya kahit sa panaginip. Alam na niya ang katotohanan. Siya ang ama nila. May hawak siyang DNA result na nagpapatunay. Hindi na ito ilusyon. Hindi na haka-haka. Tatlong beses na silang nagtagpo. Una, sa La Bellucia restaurant. Ikalawa, sa Azure Park. At ngayon… sa mismong paaralan ng mga bata. Ngunit hindi pa rin alam ng triplets ang katotohanan. Kaya nang sumapit ang umaga, nagpasya si Liam: pupunta siya sa Saint Joseph Primary School. Hindi para magpakilala agad, kundi para masilip man lang kung paano sila sa natural na kapaligiran nila—at marinig ang tawa at huni ng kanilang mundo. Alas-diyes ng umaga. Recess time. Nakasuot ng simpleng polo at dark slacks si Liam, nakatayo sa di-kalayuan mula sa bakod ng Saint Joseph. Nakikita niya ang mga batang nagtatakbuhan, na

Mabilis lumipas ang mga minuto. Ang simpleng tatlong ice cream cones ay naging tulay para sa mas matamis na sandali na ngayon lang nila naranasan. Si Sky, habang kumakain, ay walang tigil sa pagkukwento tungkol sa mga assignments nila at kung paano niya lagi si Snow at Callum ang partner. Si Snow naman ay proud na proud na ikinuwento kay Liam kung paano siya laging pinipili ng teacher nila para mag-lead ng prayers. Habang si Callum, bagama’t tahimik, ay ilang beses nahuling nakatitig lang kay Liam—parang iniipon sa isip ang bawat detalye ng mukha ng kanilang ama, para hindi na muling makalimutan. Para bang ang bawat segundo, kahit simpleng kwentuhan lang, ay may bigat at saysay. Ngunit, gaya ng lahat ng masayang sandali, dumating din ang hudyat ng pagtatapos. Tumunog na ang bell, hudyat na kailangang bumalik ang mga bata sa klase. Biglang bumagal ang mundo para kay Liam. Ang tatlong munting katawan na kanina lang ay nakadikit sa kanya, ngayon ay dahan-dahan nang bumibitaw.

“Anong karapatan mong kunin ang mga anak ko nang wala man lang pasabi?”Madiin ang boses ni Alyssa, mababa pero parang may halong apoy na handang lumamon sa kanya.Bahagyang natigilan si Liam. Tila tinusok ang dibdib niya ng salitang “anak ko.”Napakuyom siya ng kamao, hindi dahil galit siya kay Alyssa—kundi dahil mas lalo niyang naramdaman ang layo ng pagitan nila.Saglit siyang hindi nagsalita, at iyon mismo ang lalong nagpa-init ng dugo ni Alyssa. Pero bago pa siya muling makapagsalita, si Liam na ang bumasag sa katahimikan.“Anak mo?” mariing ulit ni Liam, mababa ang tono pero buo. Dahan-dahan siyang lumapit, nakatingin diretso sa mga mata ni Alyssa. “Hindi lang sila anak mo, Alyssa. Anak ko rin sila.”Parang tinamaan si Alyssa ng matalim na sibat. Mabilis siyang napailing, halos mapatawa sa sobrang sakit at inis.“Anak mo?” mariin niyang ulit, halos pabulong pero puno ng gigil. “Anong karapatan mong sabihin na anak mo sila? Ha? Wala ka namang pruweba!”Napakabilis ng paghinga niy

Stop it, Liam!" halos pasigaw na sabi ni Alyssa, hindi na niya napigilang lumakas ang boses. "Tama na ang drama na 'yan. Wala kang karapatan na magsalita ng ganyan na para bang ikaw ang kawawa! Para bang ikaw ang iniwan, ikaw ang sinaktan!" Nanatiling nakatayo si Liam sa harap niya, nakayuko sandali, bago muling tumitig nang diretso sa kanya. "Alyssa, hindi ko sinasabing ako ang biktima dito..." mahina pero malinaw ang tono niya. "...pero hindi mo rin puwedeng ipagkait sa akin ang katotohanan-na ako ang ama nila." "AMA?" bulyaw ni Alyssa, halos mabasag ang boses. "Kung ama ka, nasaan ka noong kailangan ka nila? Nasaan ka noong ako ang halos mabaliw sa hirap, sa pagdadala ng tatlo kong anak? Ha, Liam? Nasaan ka?!" Napasara ng mariin ang mga mata ni Alyssa, nanginginig ang labi habang bumubuhos ang bawat salita. "Hindi mo alam kung gaano kahirap ang magising sa madaling araw para sa isa, at pagkatapos ilang minuto lang, iiyak na naman ang isa pa, hanggang wala na akong tulog, wala