Madaling araw. Sa corridor ng ospital, tahimik na naglalakad si Alyssa, suot ang simpleng coat at nakapusod ang buhok. Halos maputla ang kanyang mukha sa pagod at stress, ngunit bakas pa rin ang matatag na anyo na kinapitan niya nitong mga nagdaang linggo.Pagbukas ng pinto ng silid, bumungad sa kanya si Liam - nakahiga, nakapikit, ngunit gising. May benda sa dibdib, may sugat pa rin sa braso, pero buhay. Buhay, at nakatingin sa kanya."Liam..." mahina niyang tawag.Ngumiti ito, maputla ngunit totoo."You came back."Lumapit siya, marahang umupo sa gilid ng kama at hinawakan ang kanyang kamay. Noon pa lang, doon bumigay ang matagal niyang pinipigil na luha."Do you have any idea..." boses ni Alyssa nanginginig, "how close I was to losing you? How close our children were to growing up without their father?"Pinikit ni Liam ang mga mata, nangingilid ang luha."I know... and I'm sorry, Alyssa. For everything. For failing you, for doubting you, for making you fight battles alone."Tumigil
Terakhir Diperbarui : 2025-09-15 Baca selengkapnya