Semua Bab รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Bab 191 - Bab 200

บ้านสไตล์ตะวันตกของเฉิงเหยียนโย่วตั้งอยู่บนถนนหนานคังซึ่งอยู่ในย่านใจกลางเมือง ข้างทางมีต้นอู๋ถงขนาดใหญ่เรียงรายอยู่ เมื่อใบไม้พลิ้วไหวตามลม แสงแดดที่รอดผ่านลงมาตกกระทบลงบนใบหน้าของเจียงเฉินหานเจียงเฉินหานมีผิวขาวซีด สูงหนึ่งร้อยแปดสิบแปดเซนติเมตร ไหล่กว้างเอวบาง และด้วยการดำรงตำแหน่งประธานเจียงมาสามปีจนคุ้นชินกับการออกคำสั่ง จึงทำให้เขามีบุคลิกที่ดูสูงส่งและเย่อหยิ่งวันนี้เป็นวันหยุด เจียงเฉินหานสวมเสื้อไหมพรมตัวบางสีเทาเข้มกับกางเกงลำลอง เมื่อมองดูแล้วเขาช่างดูสูงสง่า องอาจ และมีราศี ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาชวนให้ผู้คนตกตะลึงอาจเป็นเพราะแสงแดดช่วงบ่ายอบอุ่นกว่าปกติ ความเย็นชาของเจียงเฉินหานจึงลดลงไปมาก เพราะนายหน้าอสังหาริมทรัพย์เตี้ยกว่าเขาครึ่งศีรษะ เขาจึงต้องก้มหน้าลงรับฟัง ซึ่งเป็นภาพที่ดูอ่อนโยนอย่างที่ไม่ได้เห็นบ่อยนักจู่ ๆ ภาพที่เซ่าเยว่เฝ้าพร่ำเพ้อทั้งในยามหลับและตื่นก็ผุดขึ้นในหัวเธอ เช่นเธอจะมีลูกกับเจียงเฉินหาน พากันจูงมือลูกเดินเล่นไปตามถนน ทั้งสามคนจะใส่เสื้อผ้าแบบเดียวกัน หรือก็คือชุดครอบครัว เจียงเฉินหานหล่อเหลา เธอสวยมาก และลูกก็น่ารักพอถึงเวลาที่ลูกเข้าโรง

เซ่าเยว่ขับรถไปเรื่อย ๆ ตลอดช่วงบ่าย เมื่อจิตใจค่อย ๆ สงบลงแล้ว จึงเตรียมตัวจะกลับบ้านเมื่อเธอก็เปิดระบบนำทางและพบว่าตัวเองขับรถมาถึงชานเมืองแล้ว ซึ่งห่างจากบ้านของเธอถึงหนึ่งชั่วโมงครึ่งเลยทีเดียวบนถนนชานเมืองมีรถค่อนข้างน้อย มีเพียงเสียงเครื่องยนต์กระหึ่มของรถสปอร์ตเป็นครั้งคราวขณะที่เซ่าเยว่ขับรถอยู่ ก็มีรถแลมโบกินีคันหนึ่งขับไล่ตามมาติด ๆ เธอจึงมองผ่านกระจกมองหลัง แต่ก็ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดว่าเป็นใครเมื่อเหยียบคันเร่งและรอให้รถคันนั้นขับตามมา เธอก็หักพวงมาลัยในทันที ในวินาทีที่รถขับผ่านกัน เซ่าเยว่ก็เห็นใบหน้าที่ตื่นเต้นอย่างมากของเจียงอวี่เสียนจากมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งเซ่าเยว่ “...”เจียงอวี่เสียนมาหาเรื่องถึงที่อีกแล้ว!เมื่อเซ่าเยว่มองดูเส้นทางข้างหน้าที่มีเขตอุตสาหกรรมกว้างใหญ่อยู่ เธอจึงขับรถล่อเจียงอวี่เสียนเข้าไปในพื้นที่นั้น พร้อมกับจงใจขับรถให้ช้าลงเจียงอวี่เสียนเห็นโอกาสเข้า จึงคิดจะขับรถปาดหน้าเธอเพื่อบังคับให้หยุด หรือไม่ก็ขับปาดหน้ารถของเธอให้ไปชนกับกองหินสีหน้าของเซ่าเยว่แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา จู่ ๆ เธอก็เร่งความเร็วรถ ทำให้เจียงอวี่เสียนตั้งตัวไม่ทัน ได้แต

สวีชูหรานรู้สึกชื่นชอบเซ่าเยว่มาโดยตลอด เธอพูดออกมาอย่างอดไม่ได้ว่า“เธอว่าเซ่าเยว่กับซันคงจะไม่ใช่เป็นคนเดียวกันล่ะมั้ง!”“จะเป็นไปได้ยังไง! เซ่าเยว่พูดออกมาแล้วเธอรู้จักซัน ในเมื่อเธอรู้ว่าซันเป็นไอดอลฉัน เซ่าเยว่ก็คงพูดออกมาตรง ๆ ไปแล้ว”เจียงอวี่เสียนถลึงตาใส่สวีชูหราน“ฉันก็แค่รู้สึกเหมือนนิดหน่อยเท่านั้นเอง ไม่แน่ว่าเซ่าเยว่อาจจงใจเลียนแบบก็ได้”“ก็จริง แต่เทคนิคการขับรถของเซ่าเยว่ดีขนาดนี้ ทำไมก่อนหน้านี้เธอไม่เคยเล่าให้ฉันฟังเลย?”สวีชูหรานเคยดูการแข่งขันของเซี่ยอวิ๋นซูแล้ว แต่เธอก็ยังคงชอบเซ่าเยว่มากกว่าอยู่ดีถ้าเซ่าเยว่ได้อยู่ในวงการแข่งรถ ไม่แน่ว่าอาจจะทำได้ดีกว่าเซี่ยอวิ๋นซูก็ได้“เหอะ ๆ เธอมีอะไรดีที่ต้องทำให้ฉันไปสนใจด้วยเหรอ?”เจียงอวี่เสียนถูกเซ่าเยว่ที่เธอดูถูกมาตลอดรังแก ตอนนี้รู้สึกเกลียดชังเธอมาก “เธอมีรูปที่ฉันไม่มีตั้งสองใบ แถมยังเอามาอวดอีก สมควรตายซะ!”ตอนนี้เจียงอวี่เสียนทั้งเคียดแค้นและริษยาเซ่าเยว่ไม่คู่ควรที่จะรู้จักซันแม้แต่น้อยซันคือดวงอาทิตย์ใจเธอ เซ่าเยว่เป็นเงาสะท้อนดวงจันทร์ในบ่อน้ำเน่า คนหนึ่งสูงสง่า อีกคนต้อยต่ำ การที่คนทั้งสองรู้จักกันทำ

ความสงสัยนี้อยู่ในความคิดของเขาเพียงชั่วครู่ เจียงเฉินหานก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ จากนั้นเดินไปที่ห้องทำงาน เพื่อจัดการงานบางส่วน แต่เขาก็ยังคงนึกถึงภาพของป้าหลี่ที่ร้องไห้ไม่หยุดเธอกำลังร้องไห้เพราะเรื่องของเซ่าเยว่เจียงเฉินหานไม่เข้าใจจริง ๆ แค่เขาหย่ามีอะไรที่น่าร้องไห้ขนาดนั้นเชียวหรือเซ่าเยว่ย้ายออกไปเดือนหนึ่งแล้ว ป้าหลี่ก็ดูชินแล้ว ทำไม จู่ ๆ ตอนนี้ไม่ชินเสียแล้วล่ะ?เจียงเฉินหานสงสัยว่าป้าหลี่อาจถูกเซ่าเยว่จ้างมาให้แสดงละครตบตาเขา เพื่อให้เขาหลงผิดคิดว่าเซ่าเยว่มีความสำคัญกับบ้านหลังนี้มาก การหย่าเป็นเรื่องแย่ และให้เขาไปง้อคืนดีเมื่อเจียงเฉินหานคิดแบบก็พ่นลมเย้ยหยันออกมา เซ่าเยว่อยากไปก็ไปเถอะ เขาไม่สนใจหรอกหลังจากนั้นไม่นาน เจียงเฉินหานก็อาบน้ำเสร็จแล้วเข้านอนทันที ปกติเขาเป็นคนนอนหลับง่าย เพราะเขาคุ้นเคยกับการนอนคนเดียว คุณภาพการนอนจึงดีมากเขาคิดว่าตัวเองน่าจะหลับได้ทันที แต่เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เจียงเฉินหานก็ลืมตาขึ้นมา มองเพดานที่มืดสนิทด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งเวลาผ่านไปอีกสิบนาที เจียงเฉินหานก็ไม่ฝืนตัวเองอีกต่อไป เขาเลยลุกขึ้นไปที่ห้องดู

เจียงเฉินหานวางสายโทรศัพท์ ไม่รั้งรอ ลุกขึ้นเดินออกจากออฟฟิศประธานทันทีสวี่หลิน เห็นสีหน้าของเขาที่ดูเคร่งเครียดจนน่ากลัวเขาอยากจะเข้าไปถามว่าเป็นอะไร แต่ก็ไม่กล้าเดินเข้าไปหาเรื่องใส่ตัว เพื่อนร่วมงานในแผนกเลขาก็ต่างพากันนิ่งเงียบด้วยความหวาดกลัว“ผู้ช่วยสวี่ ประธานเจียงเป็นอะไรไปเหรอครับ?” หัวหน้าเลขาถามสวี่หลิน “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”“ลองเข้าไปถามดูดีไหมครับ?”สวี่หลินนึกถึงสัญญาณเตือนจากเจียงเฉินหานเมื่อครู่นี้ “อย่าเลยดีกว่าครับ ประธานเจียงคงมีธุระส่วนตัว”สีหน้าของเจียงเฉินหานดูย่ำแย่ขนาดนี้ สงสัยว่าเซ่าเยว่คงจะไปก่อเรื่องอะไรอีก วันก่อนท่านประธานเพิ่งไปฮ่องกงมา แม้ว่าท่านประธานจะไม่ได้เล่าว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สวี่หลินมั่นใจว่าต้องเกี่ยวกับแแน่ ๆสวี่หลินดูถูกเซ่าเยว่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องของเธอ ถ้าประธานเจียงไม่พูด เขาไม่ก็จะไม่ถามซักไซ้สวี่หลินรังเกียจพวกไม่มีสมอง เขาเกลียดเซ่าเยว่ หวังว่าเซี่ยอวิ๋นซูจะมาแทนที่ของเธอโดยเร็ว แต่ถึงขั้นที่ประธานเจียงซื้อบ้านให้แล้ว ก็คงจะอีกไม่นานแล้วสิ่งที่สวี่หลินไม่รู้ก็คือ เจียงเฉินหานออกจากบริษัทไปด้วยสีหน้าที่ข