Semua Bab รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Bab 31 - Bab 40

“ถ้าวันนั้นมาถึงจริง ฉันยอมตายไปยังดีซะกว่า! ยังไงพี่ก็ช่วยจัดการให้ทีนะ ถ้าเซ่าเยว่ยังไม่ยอมปรับปรุงตัวอีก งั้นก็เปลี่ยนพี่สะใภ้ใหม่ไปซะเลย”“ในสายตาฉัน พี่คือพี่ชายที่สมบูรณ์แบบมากถึงมากที่สุด ไม่มีผู้หญิงคนไหนคู่ควรกับพี่ แต่ถ้าต้องเลือกสักคนจริง ๆ เซี่ยอวิ๋นซูก็พอได้อยู่"“แต่ถ้าไม่มีเซ่าเยว่ตั้งแต่แรกก็คงจะดี ตอนนี้ปู่ชอบเธอ ถ้าจะเปลี่ยนพี่สะใภ้คงยุ่งยากมากแน่นอน”“ฉันว่านะ ตอนนั้นก่อนที่เซี่ยอวิ๋นซูจะไปเรียนเมืองนอก พวกพี่ก็น่าจะตกลงความสัมพันธ์กันไว้แล้ว แต่ใครจะไปคิดว่าพวกพี่เป็นแค่เพื่อนทั่วไป ถ้าไม่อย่างนั้น ต่อให้เซ่าเยว่ช่วยคุณปู่ไว้ร้อยครั้ง ก็ไม่มีช่องว่างให้เธอแทรกตัวเข้ามาได้แน่นอน!”“พี่ เซ่าเยว่ไม่คู่ควรกับพี่จริง ๆ นะ!”เซ่าเยว่อาบน้ำเสร็จนานแล้ว และนอนลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว เธอหลับตานอน แต่อย่างไรก็นอนไม่หลับเสียทีประตูระหว่างห้องทำงานและห้องนอนเก็บเสียงได้ไม่ดีนักเจียงอวี่เสียนเหน็บแนมอย่างโกรธเคืองเต็มที่ เสียงจึงดังไปเล็กน้อยคำพูดเหล่านั้นเธอจึงได้ยินหมดแล้วหากแต่เซ่าเยว่ไม่เก็บมาใส่ใจเพียงแต่เจียงเฉินหานได้เอ่ยปากแล้วว่า “พี่รู้”“พี่ ในเมื่อพี่ก

ภายใต้ความมืดสลัว เซ่าเยว่ถูกเงาของซางจื้อเหนียนปกคลุมอย่างมิดชิดวินาทีต่อมา เสื้ออุ่น ๆ ก็คลุมไว้บนร่างของเธอเซ่าเยว่ได้กลิ่นที่อยู่บนเสื้อน้ำหอมกลิ่นไม้เย็นสดชื่น ทำให้คนนึกถึงต้นสนอันเย็นเยียบที่ตั้งตระหง่านท่ามกลางฤดูหิมะอันหนาวเหน็บเพราะสละเสื้อกันลมให้เธอแล้ว บนร่างของชายหนุ่มจึงเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีดำบาง ๆ ตัวเดียว กระดุมเพชรบนแขนเสื้อสะท้อนแสงอันเย็นเยียบออกมา เช่นเดียวกับตัวเขา แค่มองนานขึ้นเพียงแวบเดียวก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะคิดหนีไปให้ไกลเซ่าเยว่ไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าเฉิงเหยียนโย่วด้วยซ้ำ แต่กลับต้องมาถูกซางจื้อเหนียนเห็นเข้าเสียอย่างนั้นทั้งน่าขายหน้าและหมดสภาพ จนทำให้เธอแทบอยากมุดดินหนีทว่าเซ่าเยว่ไม่ได้รีบเช็ดน้ำตาอย่างลนลาน เพียงแค่มองเขาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ รอยคราบน้ำตาที่อยู่บนดวงหน้า สะท้อนแสงระยิบระยับภายใต้แสงไฟสลัวที่ตกกระทบลงมาสำหรับเธอแล้ว ซางจื้อเหนียนเป็นแค่คนแปลกหน้าที่เคยคุยกันสองสามคำทั้งยังเข้าถึงยาก แต่ก็ไม่อยากใกล้ชิดจนเกินไปเธอไม่รู้ว่าควรแสดงสีหน้าอย่างไร หรือควรพูดอะไรดี ดังนั้นการไม่แสดงปฏิกิริยาก็คือการตอบสนองของเธอผ่านไปห้าวินาทีแล้ว

เซ่าเยว่เข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “ถ้าฉันหากำหนดการเดินทางของเจียงเฉินหานมาได้ง่าย ๆ จนรู้การเคลื่อนไหวของเขาแบบเรียลไทม์ ผู้ช่วยสวี่ งั้นคุณก็ควรทบทวนตัวเองใหม่หน่อยนะ ว่ามันเป็นเพราะคุณบกพร่องในหน้าที่หรือเปล่า”กำหนดการเดินทางของประธานต้องรักษาเป็นความลับ นี่เป็นเรื่องที่ผู้ช่วยกับเลขาสมควรทำสวี่หลินรู้แล้วว่าเซ่าเยว่บังเอิญเห็นประธานเจียงฉลองวันเกิดให้เซี่ยอวิ๋นซู เธอคงได้รับผลกระทบที่รุนแรงมากแน่นอน ไม่กลับบ้านมาหนึ่งสัปดาห์เต็ม เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าเธอแคร์มากแต่คำพูดยืดยาวสองประโยคนี้ของเซ่าเยว่ ยังคงอยู่นอกเหนือสิ่งที่เขาคาดเดาไว้แต่สวี่หลินเพียงแค่รู้สึกรำคาญเท่านั้นเชื่อฟังดี ๆ ไม่หาเรื่องไม่ได้เหรอ? เหมือนกับที่ผ่าน ๆ มา ทุกคนจะได้สุขกายสบายใจกันถ้วนหน้าสวี่หลินโบกมือเล็กน้อย เพื่อบอกการ์ดให้ไล่เธอออกไปต่อเซ่าเยว่ยังไม่หายเคืองเรื่องเมื่อวานอย่างสิ้นเชิง วันนี้ต้องมาถูกสวี่หลินสั่งสอนอย่างไม่มีเหตุมีผลอีก เพลิงโทสะในใจจึงปะทุขึ้นมาทันที เธอสีหน้าโกรธขึ้งเธอรักษาเกียรติมากมาโดยตลอด แต่ไม่อยากก้มหน้าเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างนี้ต

เซี่ยอวิ๋นซูสนใจเธอแค่ไม่กี่วินาที จากนั้นก็เก็บสายตากลับไป ก่อนจะพูดคุยกับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอเซ่าเยว่ถึงค่อยมองเห็นเซี่ยจ้านเซี่ยจ้านคือลูกชายคนเล็กของเซี่ยหงเซิน มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งเมืองไห่เขาไม่เหมือนกับกู้อี้ชวนและเซี่ยอวิ๋นซู ที่รู้จักเจียงเฉินหานตั้งแต่สมัยมัธยมปลายแต่เพราะอยู่ในวงสังคมเดียวกับเจียงเฉินหาน มีการไปมาหาสู่กันในด้านธุรกิจ ถึงได้รู้จักกันเจียงเฉินหานไม่เคยพาเซ่าเยว่เข้าสังคมของเขาเลย มีเพียงกู้อี้ชวนที่มาเป็นแขกที่บ้านเป็นครั้งคราว ถึงได้ค่อนข้างสนิทกับเขาอยู่บ้าง คุณชายผู้ร่ำรวยเหมือนอย่างเซี่ยจ้านแบบนี้ เธอเพียงแค่เคยเจอหน้าและทักทายเท่านั้นแต่เซี่ยอวิ๋นซูกลับประเทศมาได้สัปดาห์เดียว ก็สนิทกับเซี่ยจ้านมากแล้วเซ่าเยว่ดึงเก็บสายตากลับมา ก่อนจะมองไปยังกู้อี้ชวนไม่รอให้เธอเอ่ยปาก กู้อี้ชวนชี้ไปที่เอกสารในมือเธอแล้วพูดว่า “งั้นก็ไม่รบกวนเธอแล้ว”เซ่าเยว่รู้สึกโชคดีมากที่เขาพูดคำนี้ออกมา เพราะมันเป็นการหาทางลงให้กับเธอ “อืม ขอบคุณ”เอ่ยจบ เธอก็ไม่รั้งอยู่ต่อ หมุนตัวจากไปทันทีกู้อี้ชวนดึงสายตากลับมาจากแผ่นหลังอันเหยียดตรงของเซ่า

เซ่าเยว่มองซางจื้อเหนียน นัยน์ตาเปี่ยมด้วยความเหลือเชื่อทำไมเขาต้องดื่มเหล้าแทนเธอ?ไม่ใช่แค่เซ่าเยว่ที่คาดไม่ถึง ผู้จัดการหวงเองก็นึกไม่ถึงเช่นกัน เขากำลังตื่นเต้นที่ซางจื้อเหนียนไว้หน้าเขาขนาดนี้ ทว่าเมื่อสบกับสายตาของเขา ร่างกายกลับแข็งทื่อไปชั่วขณะแต่ไม่นานผู้จัดการหวงก็ได้สติ ยกแก้วเหล้าขึ้น แล้วดื่มหมดรวดเดียวเช่นกัน “ดื่มให้กับประธานซางแล้ว”พูดจบก็กลับไปยังที่นั่งของตัวเองทันทีทุกอิริยาบถของซางจื้อเหนียนล้วนถูกจับตาดูเป็นพิเศษ หลังจากดื่มเหล้าแทนเซ่าเยว่ ทุกคนย่อมไม่กล้าไปยุ่งกับเซ่าเยว่อีกเพียงแค่เริ่มคาดเดาฐานะของเซ่าเยว่ อดที่จะสอดรู้สอดเห็นไม่ได้ สงสัยว่าระหว่างคนทั้งสองเป็นแฟนกันหรือไม่เมื่อเซ่าเยว่นึกได้ว่าซางจื้อเหนียนช่วยเธอไว้มาก ตนก็ต้องพูดอะไรสักหน่อยดังนั้นระหว่างที่ได้พูดคุยกับคนที่นั่งข้าง ๆ เธอในอีกฝั่งหนึ่ง ไม่นานทุกคนก็รู้ว่าเธอเป็นแค่เลขาตัวเล็ก ๆ เท่านั้น เพราะอวี๋หลินโจวที่เป็นผู้ช่วยประธานซางมีงานด่วนกะทันหัน จึงไม่สามารถมาได้เรื่องซุบซิบที่ยังไม่ทันได้แพร่กระจายก็หายไปทันทีความจริงแล้วถึงเซ่าเยว่ไม่อธิบาย พอออกจากห้องนี้ไปแล้ว ทุกคนก็ไม่ก