Semua Bab รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Bab 41 - Bab 50

เมื่อกินอาหารกลางวันแล้ว ซางจื้อเหนียนมอบหมายงานให้เธอหนึ่งอย่าง ให้ไปที่ร้านขายเครื่องครัว ไปรับแก้วที่เขาซื้อเอาไว้แล้วส่งไปที่บ้านของเขา รหัสประตูส่งไปที่ไลน์ของเธอแล้วขณะกินข้าว ทั้งสามคนแลกเปลี่ยนไลน์ส่วนตัวกัน แน่นอนว่านี่เป็นสิ่งที่อวี๋หลินโจวชักชวน เซ่าเยว่ไม่กล้าขอช่องทางการติดต่อส่วนตัวของซางจื้อเหนียนหรอกร้านขายเครื่องครัวเป็นร้านของแบรนด์ต่างประเทศที่มีชื่อเสียง ราคาแก้วสองใบในเว็บไซต์ทางการรวมกันแล้วเกือบห้าแสนบาท ถึงแม้พนักงานร้านจะใช้บับเบิ้ลห่อไว้หลายชั้น เซ่าเยว่ก็ยังคงหยิบถุงใส่ของอย่างระมัดระวังอยู่ดีตอนเธอหันกลับไป เจียงอวี่เสียนกับเพื่อนสองสามคนเดินตรงเข้ามา เซ่าเยว่คิดในใจว่าโลกนี้ช่างเล็กจริง ๆ“อวี่เสียน นี่ไม่ใช่หมาตัวนั้นที่เธอบอกว่าตระกูลเจียงเลี้ยงไว้หรอกเหรอ หน้าตาดีขนาดนี้ ยังเต็มใจเป็นหมาอีกงั้นเหรอ?” สวีชูหรานเพื่อนของเจียงอวี่เสียน พูดขึ้นมาที่ข้างหูของเจียงอวี่เสียน วันนั้นเธอก็อยู่ที่โรงพยาบาลเหมือนกันเจียงอวี่เสียนเห็นว่าเซ่าเยว่ทำเป็นมองไม่เห็นเธอ จึงจงใจพูดเสียงดัง “ก็แค่หน้าพอดูได้เท่านั้น ที่จริงไม่เห็นจะมีอะไรเลย”แน่นอนว่าเซ่าเยว่ได

เสียงเตือนของโทรศัพท์ดังขึ้นตลอดเวลาเซ่าเยว่จำเป็นต้องหยิบขึ้นมาดูเจียงอวี่เสียนกำลังเสียสติ [ตอนนี้จะสั่งเธอเรื่องหนึ่ง ‘องค์หญิงบ่าวผิดไปแล้ว’ ห้ามพิมพ์ ส่งข้อความเสียงมา ส่งติดต่อกันมาสิบครั้ง ทำให้ฉันมีความสุขตอนนี้ก่อนค่อยว่ากัน]เจียงอวี่เสียนชอบทำการทดสอบความเชื่อฟังมาก เมื่อนำวิธีการควบคุมคนอื่นมาใช้จริง ๆ เธอจะไม่หยุดเมื่อถึงเวลา แต่ได้คืบจะเอาศอก ต่อจากนี้ไปมีแต่จะยิ่งถูกรังแกมากขึ้นเซ่าเยว่เลื่อนดูประวัติแชตด้านบน ก็มองเห็นสิ่งที่เธอเรียกว่า ‘ของขวัญ’ ที่ส่งมาฉากหลังคือบ้านที่เซ่าเยว่อยู่มาสามปี เธอคุ้นเคยที่สุดแล้วคนที่อยู่ในวิดีโอ เธอก็คุ้นเคยมากเช่นกัน...บางทีอาจเป็นเรื่องเมื่อคืน เซ่าเยว่ได้เห็นความไร้หัวใจของเจียงเฉินหานอีกครั้ง จู่ ๆ ขีดจำกัดก็ยกระดับขึ้นเธอแทบจะไม่มีความรู้สึกกับการกระทำต่าง ๆ ของเจียงเฉินหานแล้วเซ่าเยว่แน่ใจอย่างมากว่าตัวเองใกล้จะออกมาได้แล้ว ความเร็วในการฟื้นตัวของบาดแผล เร็วยิ่งกว่าที่เธอจินตนาการไว้เสียอีก ต่อไปหากเผชิญหน้ากับเจียงเฉินหาน ยังคงมีอารมณ์เกิดขึ้น แต่แน่นอนว่าจะไม่เจ็บปวดและคับแค้นอีกต่อไปแล้ว จะมีแค่อารมณ์พื้นฐานทั

ใบหน้าของผู้ชายในภาพไม่มีที่ติ คิ้วและดวงตาลึกซึ้ง บุคลิกสง่างาม หล่อจนน่าทึ่งอย่างแท้จริง เซ่าเยว่พูดตามตรง “ซางจื้อเหนียนหล่อกว่า”หลินเชี่ยนอุทาน “พระเจ้า ไม่ใช่ว่าต่อไปนี้ต้องทำงานกับผู้ชายที่หล่อกว่าซูเปอร์สตาร์ทุกวันหรอกนะ โชคดีเกินไปแล้ว!”ถ้าเธอรู้ว่าซางจื้อเหนียนเข้าถึงได้ยากขนาดไหน ก็จะไม่คิดแบบนี้เลยแต่ว่าถึงเวลาทำงานแล้ว ซางจื้อเหนียนก็ไม่ได้ปรากฏตัวเซ่าเยว่ถูกหัวหน้าเลขาเรียกไปที่ห้องทำงานมั่วหนานหว่าน “วันเสาร์นี้มีงานเลี้ยงการกุศล ประธานซางต้องเข้าร่วม เธอไปกับประธานซางด้วยนะ”เธอชี้ไปที่เอกสารชุดหนึ่งบนโต๊ะ “นี่คือรายชื่อของแขกที่เข้าร่วมงานเลี้ยง เธอติดตามประธานซางไป เมื่อมีคนเข้ามาปฏิสัมพันธ์ ต้องนำข้อมูลของอีกฝ่ายให้กับประธานซางโดยทันที”“นี่คือการปรากฏตัวครั้งแรกของประธานซางในแวดวงสังคมของคนมีชื่อเสียง จะเกิดข้อผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อยและทำให้ประธานซางเป็นตัวตลกไม่ได้ เข้าใจไหม?”การสังสรรค์เมื่อวานจำกัดเฉพาะภาคเทคโนโลยีเท่านั้น และไม่ได้ปรากฏตัวอย่างเป็นทางการในฐานะประธานของเอสกรุป แต่ไปร่วมกับรองประธานเฟิงเยี่ยน คนที่รู้จักเป็นการส่วนตัวถึงเข้ามาพูดคุ

เสิ่นทิงฉือมองดูหลานสาวที่ไม่ได้พบกันนาน ดีใจอย่างมาก “มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”เซ่าเยว่ “ตอนที่น้าบอกว่าจะส่งของขวัญวันเกิดให้เซี่ยอวิ๋นซู หนูก็มาแล้วค่ะ”เสิ่นทิงฉือไม่ได้พูดอะไรเซ่าเยว่มองเสิ่นทิงฉือ ดวงตาไม่กะพริบ สายตาราวกับรวมตัวกันเส้นตรง “วันเกิดของหนูเมื่อเดือนที่แล้ว น้าเล็กยังจำได้ไหมคะ?”เสิ่นทิงฉือสบสายตาที่เยือกเย็นและเงียบสงบของเซ่าเยว่ ในที่สุดก็หลบสายไปชั่วครู่“...น้าเล็กยุ่งเกินไป”เซ่าเยว่ “ถ้าในใจเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่สำคัญ ต่อให้ยุ่งแค่ไหนก็จะจำได้ค่ะ ก็เหมือนกับที่หนูจำวันเกิดของน้าเล็กได้”สีหน้าของเสิ่นทิงฉือเย็นชาลง “เซ่าเยว่ เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง เธอโทษน้าเล็กงั้นเหรอ?”เซ่าเยว่เห็นเธอหน้าเปลี่ยน ทันใดนั้นก็รู้สึกตัว นึกไม่ถึงว่าตนเองจะอิจฉาขึ้นมาเจียงเฉินหานกับเซี่ยอวิ๋นซูอยู่ด้วยกัน เธอยังไม่อิจฉาเลยเพียงแค่ยอมรับความเป็นจริงเท่านั้น หย่าร้างและถอยออกมาน้าเล็กเป็นผู้อาวุโสของเธอ ญาติของเธอ ทั้งยังหน้าตาคล้ายกับแม่มาก...มักอดอยากได้รับความสนใจและความรักของเธอแม้เล็กน้อยไม่ได้เธอจะอิจฉาบ้าง ก็คงไม่มากเกินไปสินะอีกทั้งแค่พูดถึงวันเกิดเท่

ความโกรธที่หาได้ยากปะทุขึ้นในอกของเซ่าเยว่ เธออดใช้แรงบีบข้อมือของเสิ่นทิงฉือกลับไม่ได้ “น้าเล็ก น้าให้ความสำคัญกับเธอมาจริงๆ!”เสิ่นทิงฉือตกใจกับความโกรธที่อยู่ในดวงตาของเซ่าเยว่เซ่าเยว่เฉลียวฉลาด ว่านอนสอนง่าย และรู้ความมาโดยตลอด น้อยมากที่จะเห็นอารมณ์ของเธอเสียการควบคุม…“น้าจะแอบเอาใจเธอ รักเธอ เป็นห่วงเธอก็ได้ แต่ว่าหนูขอร้อง อย่าให้หนูได้เห็นมันได้ไหมคะ?”ครึ่งประโยคหลัง เซ่าเยว่แทบจะพูดทีละคำเธอเอ่ยขอร้องเสิ่นทิงฉืออย่างจริงจังขนาดนี้ ทำได้ไม่ยากเลย น้าเล็กน่าจะรับปากได้นะทว่า เสิ่นทิงฉือเปิดปากออกเล็กน้อย “แต่ว่า…”ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความลังเลและลำบากใจ แต่ก็ไม่รับปากเซ่าเยว่เต็มไปด้วยความโกรธ เหมือนกับการชกไปที่สำลีอย่างไรอย่างนั้นจู่ ๆ เธอก็สงบลง ความโกรธมลายไปจนหมดสิ้นเซ่าเยว่มองเสิ่นทิงฉืออย่างเงียบงันอยู่ชั่วครู่ ไม่พูดอะไรทั้งนั้น แล้วหันหลังเดินจากไปเสิ่นทิงฉือมาวันนี้ ก็เพราะไม่ได้เห็นหลานสาวมานานแล้ว อยากจะคุยกันสักหน่อย และใช้เวลากับเธอให้มากขึ้นเซ่าเยว่ไปแบบนี้ เธออยากจะเรียกเอาไว้แต่เซ่าเยว่ทนฟังเรื่องของอวิ๋นซูไม่ได้ เมื่อคุยกันต่อไม่ได้