Semua Bab รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Bab 21 - Bab 30

แม้จะเดาได้ว่าเขาคงไม่น่าเกลียดแน่ แต่เมื่อได้เห็นใบหน้าเต็ม ๆ ของเขา ก็ยังต้องประหลาดใจว่าทำไมผู้ชายคนหนึ่งถึงได้มีองคาพยพทั้งห้าที่งดงามได้รูปและมีโครงหน้าอันสมบูรณ์แบบอย่างนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เซ่าเยว่ได้เห็นผู้ชายที่หน้าตาดีขนาดนี้ แต่คราวก่อนคนที่ทำให้เธอตกตะลึงได้ขนาดนี้ ก็เป็นชายตรงหน้าคนนี้เหมือนกันเมื่อสามปีก่อน ตอนที่เธอกับเจียงเฉินหานได้จัดงานแต่งเล็ก ๆ ซึ่งเชิญเฉพาะคนในครอบครัวเท่านั้น ชายหนุ่มคนนี้ก็เคยมาปรากฏตัวแล้วเขาชื่อว่าซางจื้อเหนียนเป็นพี่ชายที่มีพ่อเดียวกันแต่คนละแม่ของเจียงเฉินหานในครั้งแรกที่ได้เจอ เซ่าเยว่เกร็งไปทั้งตัว นอกจากแรงโจมตีจากรูปลักษณ์แล้ว ส่วนมากเกิดจากออราความแข็งแกร่งซึ่งแผ่ออกมาจากตัวเขา ที่ทำให้คนประหม่าอย่างอดไม่ได้ผ่านไปสามปี ซางจื้อเหนียนมีมาดของความสุขุมและดูมั่นคงยิ่งขึ้นไปอีก และยิ่งคาดเดาได้ยากขึ้นด้วย แม้จะสวมเสื้อกันลมสีดำแบบยาวที่เรียบง่าย แต่งตัวด้วยชุดลำลอง ทว่าเขากลับเปี่ยมล้นไปด้วยสีสันแห่งความลึกลับลมหายใจของเซ่าเยว่หยุดไปในชั่วพริบตาหนึ่งเธอคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะได้มาพบกับซางจื้อเหนียนในสถานการณ์แบบนี้อวี๋หลินโจว “

ซางจื้อเหนียนไม่ได้จงใจจะพูดจาเย็นชา ทว่าเส้นเสียงของเขาก็เป็นเหมือนกันกับตัวเขา ทั้งเย็นเยียบและไร้ความรู้สึก น้ำเสียงก็ไร้ความอบอุ่นหลังจากเซ่าเยว่ตกตะลึงไปแล้ว ก็เริ่มกังวลใจอย่างอดไม่ได้ขอให้ซางจื้อเหนียนอย่าจำตนได้ก็จะเป็นการดีที่สุด...เฉิงเหยียนโย่วหันขวับมองไปยังเซ่าเยว่ ดวงตาเป็นประกายวาววับ ท่าทางตื่นเต้นอย่างมากเซ่าเยว่ใช้สายตาบอกกับเธอว่าอย่าพูดเพื่อการเชื้อเชิญซางจื้อเหนียนให้มาดูการแข่งขัน เซี่ยหงเซินจึงได้เตรียมตัวหาข้อมูลไว้ล่วงหน้าแล้ว “ไม่เคยได้ยินชื่อนักแข่งรถคนนี้มาก่อนเลย ถ้ามีเวลาผมจะไปหาข้อมูลดูสักหน่อย”ซางจื้อเหนียนเอ่ยเสียงเรียบ “ไม่ต้องหรอกครับ เธอไม่ได้อยู่ในวงการนี้แล้ว”เขาเพียงแค่พูดคุยไปตามประสา ไม่ได้เบี่ยงความสนใจมาทางเซ่าเยว่เซ่าเยว่โล่งอกไปที ซางจื้อเหนียนไม่รู้จักเธอการแข่งขันในวันนี้แบ่งเป็นสองทีมคือทีมเอและทีมบี เนื่องจากซางจื้อเหนียนไม่สนใจ จึงกลับไปก่อนแล้วเมื่อผู้ทรงอิทธิพลกลับไป ไม่นานทุกคนก็แยกย้ายก่อนกลับอวี๋หลินโจวยังไม่ลืมเตือนเฉิงเหยียนโย่วว่า ถึงบ้านแล้วช่วยบอกเขาด้วยขามาเฉิงเหยียนโย่วมีคนขับรถมาส่งเธอ ขากลับจึงขอติด

เซ่าเยว่ “มันจะไม่ให้เกียรติเธอเกินไปหน่อยไหม?”“เธออยากเจอฉัน แน่นอนว่าต้องมีเป้าหมาย ฉะนั้นหยั่งเชิงซึ่งกันและกันก็เป็นเรื่องที่ปกติมาก”เฉิงเหยียนโย่ว “ด้วยประสบการณ์กินข้าวคุยงานหลายปีของฉัน คนประเภทนี้ที่ไม่ยอมเปิดเผยชื่อแซ่ เว้นแต่ว่าจะเป็นคนมีฝีมือจริง ๆ อย่างเธอแล้ว ก็เป็นคนที่เสแสร้งวางมาดไปอย่างนั้น และฉันว่าน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า”เฉิงเหยียนโย่วมีประสบการณ์ด้านการทำงานมากกว่าเธอ เซ่าเยว่จึงตกปากรับคำค่ำนี้เฉิงเหยียนโย่วยังต้องไปสังสรรค์เชิงธุรกิจอีก เพิ่งได้มาเหยียบบ้านใหม่ของเพื่อน ก็ต้องกลับไปเสียแล้วคนขับรถมารอรับเธอที่หน้าประตูใหญ่ทางเข้าหมู่บ้านเซ่าเยว่ลงมาส่งเธอ ก่อนขึ้นรถ เฉิงเหยียนโย่วพูดว่า “เซ่าเยว่ ตอนนี้เธอมีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บ และมีงานที่ชอบแล้วด้วย ชีวิตของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ฉันรอดูความสำเร็จของเธออยู่นะ ต่อไปเราสองคนจะรวยไปด้วยกัน”คำพูดนี้อาจฟังดูธรรมดาและเรียบง่าย แต่ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เซ่าเยว่รู้สึกเหมือนถูกกระแทก เธอเงียบไปสองวินาที แล้วพูดขึ้นอย่างจริงจังเป็นพิเศษ “อืม เราจะรวยไปด้วยกัน”เฉิงเหยียนโย่วสวมกอดเธออย่างอดไม่ได้พอเธอกลั

น้อยมากที่เจียงเฉินหานจะเป็นฝ่ายเริ่มเปิดบทสนทนาก่อนเกรงว่าคงจะเห็นรถของซางจื้อเหนียนแล้วหากเป็นคู่รักทั่วไป คำถามนี้อาจเข้าใจได้ว่าเกิดจากความหึงหวงเล็กน้อย และจะทำให้ความสัมพันธ์มีความน่าสนใจยิ่งขึ้นแต่เสียดายที่เซ่าเยว่กับเจียงเฉินหานนั้นไม่ใช่ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับซางจื้อเหนียน เช่นนั้นก็ต้องเป็นเพราะตัวซางจื้อเหนียนคนนี้แน่นอนเพราะในสายตาของเจียงเฉินหาน พี่ชายคนนี้ที่โตกว่าเขาแค่เดือนเดียวอย่างซางจื้อเหนียน เป็นดั่งของต้องห้ามสำหรับเขาหลายปีมานี้ซางจื้อเหนียนอยู่เมืองนอก เจียงเฉินหานจึงไม่เคยมีโอกาสพูดถึงเขาให้เธอฟังมาก่อน หากแต่ในงานเลี้ยงครอบครัว เซ่าเยว่ได้รับทราบถึงสาเหตุบางอย่างจากปากของคุณพ่อเจียงพ่อของพวกเขามักจะเอาพวกเขาสองคนมาเปรียบเทียบกันเสมอคุณพ่อเจียงมักจะพูดเป็นนัย ๆ ว่าชอบลูกชายคนโตมากกว่าสามปีก่อนเจียงเฉินหานขึ้นนั่งตำแหน่งประธานเจียงซื่อกรุป ทำผลงานที่ไม่เลวออกมาได้ ทว่าคุณพ่อเจียงยังคงรู้สึกว่าเขาสู้ซางจื้อเหนียนไม่ได้ด้วยสถานะในตอนนี้ของเจียงเฉินหาน คุณพ่อเจียงก็ยังไม่ไว้หน้า เช่นนั้นตอนเด็ก เจียงเฉินหานคงได้ยินคำพูดในทำนองที่ว่าตัวเอง

วันนี้คุณพ่อเจียงและคุณแม่เจียงไม่ได้มาซางจื้อเหนียนอยู่ด้วย หากพวกเขามา คาดว่าคงต้องเป็นเรื่องจนไม่มีความสุขแน่ การหลีกเลี่ยงจึงเป็นเรื่องที่ดีดังนั้นที่นั่งตรงกลางระหว่างเธอกับซางจื้อเหนียน ก็เว้นไว้ให้คุณปู่นั่นเองเซ่าเยว่เหลือบมองเจียงอวี่เสียนแวบหนึ่ง คุณหนูผู้ร่ำรวยคนนี้กำลังจ้องตนตาเขม็งอย่างเกลียดชังเซ่าเยว่รู้สึกน่าขำอย่างบอกไม่ถูก ร่วมรับประทานมื้อค่ำกับคนที่ตัวเองกลัวอย่างจำใจ นี่คงเป็นหนึ่งในความลำบากที่เจียงอวี่เสียนไม่ค่อยได้ประสบพบเจอแหละมั้ง เจียงอวี่เสียนช่วงวาสนาดีจริง ๆนึกมาถึงตรงนี้ คุณปู่เจียงก็มาแล้วเหล่ารุ่นหลานพากันลุกขึ้นยืนปีนี้เจียงเจิ้นอายุ 73 ปี องคาพยพทั้งห้าอันแข็งแกร่งยังมีเค้าลางของความหล่อเหลาในวัยหนุ่มให้ได้เห็น ร่างที่สูง 180 เซนติเมตรไม่ยักจะเห็นว่าหลังค่อม สันหลังยังคงเหยียดตรงเจียงเจิ้นสมัยหนุ่ม ๆ ทั้งแข็งแกร่งและกล้าหาญ ตอนนี้แก่ชราลงแล้ว จึงเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นมากคนรุ่นหลานจึงไม่กลัวเขาเท่ารุ่นพ่อเจียงอวี่เสียนเห็นคุณปู่ ในที่สุดก็โล่งใจได้สักที “คุณปู่ หนูได้ยินพ่อบ้านบอกว่าระยะนี้คุณปู่สุขภาพไม่ค่อยดี ทำไมหายดีแล้วถึงค่