All Chapters of รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Chapter 401 - Chapter 410

ซางจื้อเหนียนพอคิดว่าอาจจะเป็นเซ่าเยว่ หัวใจของเขาก็พลันบีบรัดเขาก้มลงมอง เห็นว่าเป็นข้อความเกี่ยวกับงานไม่ใช่เซ่าเยว่ในช่วงสองสามวันนี้ที่ไม่มีข่าวคราวจากเซ่าเยว่ อารมณ์ของซางจื้อเหนียนก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้วตอนนี้ยังมาเจอเจียงเฉินหานโดยบังเอิญอีก แถมความคาดหวังก็พังทลายลง อารมณ์ที่แย่อยู่แล้วจึงต้องเพิ่มคำว่า ‘ยิ่ง’ เข้าไปอีกคำบรรยากาศโดยรอบยิ่งต่ำลงไปอีก เฟิงเยี่ยนสัมผัสได้โดยตรง เขาไม่รู้ว่าซางจื้อเหนียนเป็นอะไรกันแน่ เมื่อเขาไม่พูด เฟิงเยี่ยนก็ไม่สะดวกใจที่จะซักถามมากนัก คิดว่าการออกจากที่นี่ก็เป็นเรื่องที่ดีคาดไม่ถึงว่าซางจื้อเหนียนกลับไม่ยอมไปไหนเฟิงเยี่ยน “…”งานประมูลเริ่มต้นขึ้นภาพวาดสีน้ำมันของศิลปินในศตวรรษที่แล้ว เป็นผลงานที่มีราคาสูงที่สุดในบรรดาสินค้าที่นำมาประมูลราคาเริ่มต้นที่สิบห้าล้านซางจื้อเหนียนยังไม่ได้เริ่มประมูล จนกระทั่งผ่านไปหลายรอบ ห้องวีไอพีของเจียงเฉินหานก็เริ่มเสนอราคาในที่สุดจนถึงตอนนี้ ราคาก็ขึ้นไปถึงยี่สิบเอ็ดล้านบาทพอยี่สิบเอ็ดล้านบาท หลายคนก็ไม่กล้าสู้ราคาต่อแล้วห้องข้างๆกู้อี้ชวนรู้สึกสงสัยมาก สายตาเขากวาดมอง “ไม่เคยได้ยินว่า

ตำแหน่งที่เซ่าเยว่และเฉิงเหยียนโย่วนั่ง ห่างจากเซี่ยอวิ๋นซูและซือจินหวยอยู่สองสามแถวพวกเขาอยู่ด้านหน้า ส่วนเซ่าเยว่อยู่ด้านหลังระหว่างที่เดินผ่าน ทั้งสองฝ่ายต่างก็เห็นกันและกันเซี่ยอวิ๋นซูเหมือนเช่นเคย ไม่ใส่ใจใคร มองเซ่าเยว่แวบเดียว แล้วก็เก็บสายตาคืนกลับไปด้วยความรังเกียจเล็กน้อยส่วนซือจินหวย ครั้งล่าสุดที่เจอกับเฉิงเหยียนโย่วก็ถือว่า ‘ตัดขาด’ กันไปแล้ว มิตรภาพไม่ได้ลึกซึ้งอะไร หลายปีมานี้ก็ไม่ค่อยติดต่อกัน ไม่ได้ถึงขั้นเป็นศัตรูกันอย่างรุนแรงเมื่อสายตาของคนทั้งสองปะทะกัน ต่างฝ่ายก็เลื่อนสายตาออกไปอย่างไม่ใส่ใจแต่กลับเป็นซือจินหวยที่รู้ว่าเซ่าเยว่คืออดีตภรรยาของเจียงเฉินหาน จึงอดไม่ได้ที่จะมองเธอซ้ำสองเขาเริ่มสงสัยเป็นครั้งแรกว่าสายตาของตัวเองมีปัญหาจริงๆ หรือเปล่า เพราะท่าทางเย็นชาและสงบเงียบของเซ่าเยว่ให้ความรู้สึกที่เข้าถึงยาก ทำให้คนนึกถึงบุคลิกที่เคร่งครัด ซึ่งแตกต่างจากภาพลักษณ์ของหญิงสาวที่มีเล่ห์เหลี่ยมและเห็นแก่ตัวที่พยายามเกาะซางจื้อเหนียนจนกระทั่งหย่ากับพี่เจียงอย่างสิ้นเชิงด้วยรูปลักษณ์และออร่าของเซ่าเยว่ ซือจินหวยยากที่จะจินตนาการได้ว่าบนใบหน้าของเธอจะมีร

เฉิงเหยียนโย่วอยากจะเตือนจริงๆ แต่เมื่อกี้ก็ทำอะไรหุนหันพลันแล่นไปแล้ว เซ่าเยว่คงตั้งใจแน่วแน่ที่จะแย่งงานศิลป์นี้มาให้ได้เฉิงเหยียนโย่วรู้สึกเสียดายเงินที่เธอจะต้องเสียไปล่วงหน้า แต่แล้วเซ่าเยว่ก็ลุกขึ้นยืนโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยสายตาของเฉิงเหยียนโย่วจับจ้องไปที่เธอ ใบหน้าดูสับสนเล็กน้อยนี่จะทำอะไร?หรือว่าจะลุกขึ้นยืนแล้วเพิ่มราคาอีก แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นที่จะต้องได้มันมา?เฉิงเหยียนโย่วอยากจะเอามือปิดหน้า คิดถึงภาพนั้นแล้วก็รู้สึกอยากจะมุดดินหนี“สายตาแบบนั้นของเธอคืออะไร?” เซ่าเยว่พูดอย่างใจเย็น ไม่แตกต่างจากปกติ “แพงเกินไป ประมูลไม่ไหว ไปกันเถอะ”เฉิงเหยียนโย่ว “?”เฉิงเหยียนโย่วเดินตามเซ่าเยว่ออกจากงานประมูลอย่างโง่ๆ ยิ่งเดินก็ยิ่งสงสัย “หยุดก่อน!”เซ่าเยว่ก็หยุดตามคำสั่งเฉิงเหยียนโย่วสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วในที่สุดก็ตระหนักได้“เธอแกล้งทำเหรอ?”“ในเมื่อเซี่ยอวิ๋นซูอยากได้ ก็ยกให้เธอไป แต่จะให้ฟรีๆ ก็เสียดายไปหน่อย” เซ่าเยว่เอ่ยเสียงเย็นชา เธอมองเห็นชัดเจนว่าเซี่ยอวิ๋นซูไม่ได้ต้องการมันตั้งแต่แรก พอได้ยินเธอประมูลถึงได้สู้ต่อ ในเมื่ออยากแย่ง ก็ให้พวกเธอเสีย

เซ่าเยว่นิ่งไปเล็กน้อย เธอมาที่นี่โดยไม่ได้ติดต่อซางจื้อเหนียนล่วงหน้า จึงไม่รู้ว่าเขามีคนมารับแล้วอย่างไรก็ตาม ก็เหลือเวลาไม่กี่นาทีแล้ว เธอก็ไม่คิดจะลุกไปไหน“เธอคงไม่ได้มาทำงานที่นี่หรอกนะ?” เฟิงเจียเหน็บแนมอย่างไม่ปิดบัง “เด็กเรียน เธอขยันจังเลยนะ ขนาดวันหยุดสุดสัปดาห์ยังไม่อยากปล่อยผ่านไป จะสอบได้ที่หนึ่งทุกครั้งเลยหรือเปล่า?”เซ่าเยว่เงยหน้าขึ้น มองเฟิงเจียสองครั้งสมัยเรียน เธอได้ที่หนึ่งมาตลอดจริงๆแต่ถ้าตอบตามคำพูดของเธอ เธอก็จะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ อีกอย่างการที่เธอแกล้งคบกับซางจื้อเหนียน ก็เพื่อใช้บารมีของเขาจัดการปัญหาต่างๆเฟิงเจียเป็นน้องสาวของประธานเฟิง มีสถานะที่น่าเชื่อถือ แต่ถ้าพูดถึงนิสัย ก็ยังไม่เท่าคุณหนูเจียงอวี่เสียนที่กล้าชนทุกคน อาจเป็นเพราะเฟิงเจียดูมีอายุมากกว่าเล็กน้อยดังนั้นหลังจากเซ่าเยว่ฟังคำพูดเสียดสีของเธอจบ เธอก็ยิ้มเล็กน้อย “ที่แท้ก็เป็นน้องสาวของประธานเฟิงนี่เอง ปกติก็ได้ยินประธานเฟิงพูดถึงคุณบ้าง บอกว่าคุณไม่ค่อยเข้าใจเรื่องมารยาททางสังคม พูดจาอาจทำให้คนอื่นขุ่นเคืองได้ง่าย ทำอะไรไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลัง... ฉันก็คิดว่าประธานเฟิงพูดเล่นเสียอีก แ

ขณะที่ซางจื้อเหนียนเดินก้มหน้าลงเล็กน้อย ความเย็นชาแผ่ซ่านไปทั่วตัวเขา แต่เมื่อเห็นเซ่าเยว่ปรากฏตัวกะทันหัน เขาก็รู้สึกได้ด้วยตัวเองว่าความเย็นชานั้นจางหายไปหัวใจที่เต้นเร็วและอารมณ์ที่แจ่มใสของเขาสามารถอธิบายได้ทั้งหมดซางจื้อเหนียนไม่ยอมละสายตาจากเซ่าเยว่ จ้องมองเธอ และเดินเข้าใกล้เธอทีละก้าวเขาหยุดตัวเองไว้ห่างจากเธอหนึ่งเมตรเท่านั้น ไม่อย่างนั้นเขาคงจะกางแขนออกโอบกอดเธอไปแล้วด้วยส่วนสูงที่ต่างกัน ซางจื้อเหนียนก้มหน้าลงถาม “มาหาผม ทำไมไม่บอกผมล่วงหน้า?”“ส่งข้อความให้คุณแล้วค่ะ”ซางจื้อเหนียนคิดในใจว่าเป็นไปไม่ได้ เขารอข้อความจากเซ่าเยว่มาตลอดสัปดาห์ เขาเพิ่งดูโทรศัพท์ก่อนขึ้นเครื่องบิน ก็ไม่มีข้อความจากเธอเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูส่งมาเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว“ถ้าผมเห็น ผมจะตอบกลับคุณแน่นอน” ซางจื้อเหนียนอธิบายเรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องอธิบายด้วยซ้ำ แต่เซ่าเยว่ไม่ได้พูดอะไร เธอยืนอยู่เฉยๆ ไม่ได้เดินไปไหนซางจื้อเหนียนเห็นดังนั้นก็ถาม “เป็นอะไรไป?”“น้องสาวของประธานเฟิงเยี่ยนมารับคุณแล้ว คุณไม่รอเธอเหรอ?”ซางจื้อเหนียนขมวดคิ้วเซ่าเยว่พูดต่อ “ถ้ารู้ล่วงหน้าว่าเธอจะมารั